นายประยุทธ์ ศิริพานิชย์ เป็นเลขานุการผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร (นายสมพงษ์ อมรวิวัฒน์)[1] อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พรรคเพื่อไทย จังหวัดมหาสารคาม และได้รับการแต่งตั้งเป็นรองหัวหน้าพรรคเพื่อไทย ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2553[2] และเป็นอดีตที่ปรึกษารองนายกรัฐมนตรี (ปลอดประสพ สุรัสวดี)
ประวัติ[แก้]
ประยุทธ์ ศิริพานิชย์ เกิดเมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2488 ที่อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม[3] เป็นบุตรคนสุดท้องของนายวีรพล กับนางไกรสร ศิริพานิชย์ มีพี่น้อง 9 คน สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี สาขานิติศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง
สมรสกับเกวลิน มีบุตร 4 คน
งานการเมือง[แก้]
นายประยุทธ์ เป็นสมาชิกสภาจังหวัดมหาสารคามหลายสมัย ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2522 เป็นต้นมา และเคยดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคกิจสังคม ในช่วงที่มีนายมนตรี พงษ์พานิช เป็นหัวหน้าพรรค และเคยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ในรัฐบาลของพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อม ในรัฐบาลพลเอกสุจินดา คราประยูร และรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม ในรัฐบาลนายชวน หลีกภัย
ในปี พ.ศ. 2553 นายประยุทธ์ ได้รับเลือกจากสมาชิกพรรคเพื่อไทย ให้ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าพรรค ต่อมาในเดือนเมษายน พ.ศ. 2554 นายประยุทธ์ ได้ลาออกจากตำแหน่งรองหัวหน้าพรรคพร้อมกับคณะกรรมการบริหารพรรคอีกจำนวนหนึ่ง เพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบอันจะเป็นเหตุให้มีการยุบพรรคได้[4]
ในรัฐบาลของนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เขาได้รับแต่งตั้งเป็นที่ปรึกษารองนายกรัฐมนตรี (ปลอดประสพ สุรัสวดี) ต่อมาเขาได้ลาออกจากตำแหน่งดังกล่าว เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557[5]
ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2557 เขาได้สมัครรับเลือกตั้งในระบบบัญชีรายชื่อ สังกัดพรรคเพื่อไทย ลำดับที่ 56[6]
การเสนอร่างพระราชบัญญัตินิรโทษกรรม[แก้]
ต่อมาในปี พ.ศ. 2556 เขาในฐานะรองประธานกรรมาธิการพิจารณาร่างพระราชบัญญัตินิรโทษกรรม ได้เสนอให้มีการแก้ไขให้มีการนิรโทษกรรมทุกฝ่าย หรือฉบับที่สื่อมวลชนเรียกว่า "นิรโทษกรรมสุดซอย" จนมีการคัดค้านจากฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง ว่าเป็นการเอื้อผลประโยชน์ให้ พ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี[7]
ผลการกระทำของนายประยุทธในครั้งนี้ลุกลามใหญ่โต เป็นผลเสียกับรัฐบาลยิ่งลักษณ์ โดยเกิดความไม่พอใจของทุกฝ่ายทั้งกลุ่มเสื้อแดง ทหาร ญาติผู้เสียชีวิต และกลุ่มต่อต้านรัฐบาล ทำให้กลุ่มต่อต้านรัฐบาลสามารถนำไปขยายผลและลุกลามขยายใหญ่เพื่อล้มรัฐบาล คนออกมาเดินขบวนต่อต้านมากมายตามท้องถนน ในที่สุดรัฐบาลของน.ส.ยิ่งลักษณ์ ต้องยุบสภาเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม 2556
เครื่องราชอิสริยาภรณ์[แก้]
อ้างอิง[แก้]
|
|---|
| | เสนาบดีกระทรวงเกษตราธิการ (2435 - 2474) |
|---|
| |
| | | | กระทรวงเกษตรพาณิชยการ (2475 - 2476) |
|---|
| |
| | | กระทรวงเศรษฐการ (2476 - 2478) |
|---|
| |
| | | กระทรวงเกษตราธิการ (2478 - 2495) |
|---|
| |
| | | กระทรวงสหกรณ์ (2495 - 2506) |
|---|
| |
| | | กระทรวงเกษตร (2495 - 2514) |
|---|
| |
| | | กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ (2515 - ปัจจุบัน) |
|---|
| |
|
|
|
|---|
| | กระทรวงวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและการพลังงาน |
|---|
| |
| | | | กระทรวงวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อม |
|---|
| |
| | | กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี |
|---|
| |
| | |
|
|
|---|
| | กระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม |
|---|
| |
| | | |
|
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้น มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก[8]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นมหาวชิรมงกุฏ (ม.ว.ม.)[9]_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
.png)
