บุญพันธ์ แขวัฒนะ

บุญพันธ์ แขวัฒนะ
รองนายกรัฐมนตรี
ดำรงตำแหน่ง 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2538 – 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2539
นายกรัฐมนตรี	บรรหาร ศิลปอาชา
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	6 มกราคม พ.ศ. 2473 อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร
พรรคการเมือง	ไทยรักไทย
คู่สมรส	สุดาพร ศิริเบญจพร (หย่า) สำรวย แขวัฒนะ

นายบุญพันธ์ แขวัฒนะ เป็นอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข ในรัฐบาลของพลเอกสุจินดา คราประยูร และรัฐบาลชวน หลีกภัย (1) และเป็นอดีตรองนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ในรัฐบาลบรรหาร ศิลปอาชา อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา 9 สมัย

ประวัติ

บุญพันธ์ แขวัฒนะ เกิดเมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2473 ที่อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร เป็นบุตรของนายสิน กับนางแดง แขวัฒนะ สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมต้นจากโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย และเตรียมอุดมศึกษา จากโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย ด้านครอบครัวเคยสมรสกับ นางสุดาพร ศิริเบญจพร มีบุตรธิดา 4 คน อาทิ น.ส. เกศสิณี แขวัฒนะ สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (2551), นายคณิพงษ์ แขวัฒนะ สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (2557) ต่อมาสมรสกับนางสำรวย แขวัฒนะ อดีต ส.ว.พระนครศรีอยุธยา

การทำงาน

บุญพันธ์ แขวัฒนะ เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2519 เคยดำรงตำแหน่งที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี เมื่อปี พ.ศ. 2531 ต่อจากนั้นจึงได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข ในรัฐบาลพลเอกสุจินดา และรัฐบาลชวน หลีกภัย (1) และรองนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ในรัฐบาลบรรหาร ศิลปอาชา

หลังจากนั้นก็ได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเรื่อยมา จนกระทั่งต่อมาในปี พ.ศ. 2550 ได้ถูกตัดสิทธิทางการเมืองเป็นเวลา 5 ปี เนื่องจากเป็นกรรมการบริหารพรรคไทยรักไทยซึ่งถูกยุบในคดียุบพรรคการเมือง พ.ศ. 2549

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2536 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)
• พ.ศ. 2535 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)

อ้างอิง

ก่อนหน้า		บุญพันธ์ แขวัฒนะ		ถัดไป
ไพโรจน์ นิงสานนท์		รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข (7 เมษายน พ.ศ. 2535 - 9 มิถุนายน พ.ศ. 2535 (ครั้งแรก) 23 กันยายน พ.ศ. 2535 - 15 กันยายน พ.ศ. 2536 (ครั้งที่ 2))		ไพโรจน์ นิงสานนท์ (ครั้งแรก) อาทิตย์ อุไรรัตน์ (ครั้งที่ 2)