พระบำราศนราดูร (หลง เวชชาชีวะ)
| พระบำราศนราดูร (หลง เวชชาชีวะ) | |
|---|---|
| |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข | |
| ดำรงตำแหน่ง 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502 – 8 ธันวาคม พ.ศ. 2506 | |
| นายกรัฐมนตรี | จอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ |
| ก่อนหน้า | หลวงเฉลิมคัมภีร์เวชช์ (เฉลิม พรมมาส) |
| ดำรงตำแหน่ง 11 ธันวาคม พ.ศ. 2506 – 7 มีนาคม พ.ศ. 2512 | |
| นายกรัฐมนตรี | จอมพล ถนอม กิตติขจร |
| ถัดไป | พลตำรวจเอก ประเสริฐ รุจิรวงศ์ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2439 จังหวัดจันทบุรี |
| เสียชีวิต | 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2527 (88 ปี) |
พระบำราศนราดูร (หลง เวชชาชีวะ) (28 พฤษภาคม พ.ศ. 2439 - 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2527) แพทย์ชาวไทย อดีตปลัดกระทรวงสาธารณสุข และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข ระหว่าง พ.ศ. 2502 - 2512
นายแพทย์หลง เวชชาชีวะ เป็นชาวจังหวัดจันทบุรีอยู่บ้านแหลมแสม ตำบลโขมง อ.ท่าใหม่ จ.จันทบุรี เป็นบุตรคนโต ในจำนวน 3 คนของนาย ย็อก นางจีน ที่สืบเชื้อสายมาจากชาวจีน จากซัวเถามาขึ้นเรือที่ อำเภอไชยา (ปัจจุบันเป็นจังหวัดสุราษฎร์ธานี)น้องชายคนที่ 2 ชื่อ นายแหยง คนที่ 3 ชื่อนายแหยม เพชรแก้ว และประกอบอาชีพค้าขาย [1] ศึกษาวิชาแพทย์ และเข้ารับราชการกระทรวงสาธารณสุข เป็นแพทย์ประจำจังหวัดลพบุรี และเป็นผู้รับพระราชทานนามสกุล "เวชชาชีวะ" จากรัชกาลที่ 6 เมื่อ พ.ศ. 2462
นายแพทย์หลง ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น พระบำราศนราดูร และดำรงตำแหน่งปลัดกระทรวงสาธารณสุข และได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข 2 สมัย ในรัฐบาลจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์และจอมพลถนอม กิตติขจร ตั้งแต่ พ.ศ. 2502 - 2512
ในปี พ.ศ. 2502 ได้เกิดโรคระบาดร้ายแรงขึ้นในกรุงเทพมหานคร พระบำราศนราดูรได้ก่อตั้งโรงพยาบาลเฉพาะทาง เพื่อควบคุมโรคติดต่อเป็นการพิเศษ โดยได้ย้ายโรงพยาบาลโรคติดต่อ ซึ่งเดิมตั้งอยู่ถนนดินแดง ตำบลพญาไท ให้อยู่ห่างไกลออกไปจากชุมชน ไปอยู่ที่ตำบลตลาดขวัญ อำเภอเมืองนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี ตั้งชื่อว่า "โรงพยาบาลบำราศนราดูร" [2] (ปัจจุบันคือ สถาบันบำราศนราดูร สังกัดกรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข)
พระบำราศนราดูร สมรสกับคุณหญิงสุภาพ บำราศนราดูร (สุภาพ เวชชาชีวะ) มีบุตร 3 คน คือ นายอำนวย เวชชาชีวะ นายเสรี เวชชาชีวะ ผู้ตรวจราชการกระทรวง (ชั้น1) สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข[3]นายธีระ เวชชาชีวะ และเป็นพี่ชายของนายโฆษิต เวชชาชีวะ บิดาของนายนิสสัย เวชชาชีวะ อดีตปลัดกระทรวงการต่างประเทศ นายแพทย์อรรถสิทธิ์ เวชชาชีวะ อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข และนายวิทยา เวชชาชีวะ อดีตเอกอัครราชฑูต ประจำกระทรวง สำนักงานปลัดกระทรวงต่างประเทศ [1]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์[แก้]
- พ.ศ. 2509 -
เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นปฐมจุลจอมเกล้า (ป.จ.)[4] - พ.ศ. 2503 -
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[5] - พ.ศ. 2502 -
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[6]
_ribbon.png){kind=small}
_ribbon.png){kind=small}
_ribbon.png){kind=small}
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 สาแหรก... "เวชชาชีวะ" สำเนาจาก หนังสือพิมพ์มติชน, 16 ธันวาคม 2551, หน้า 11
- ↑ ประวัติ สถาบันบำราศนราดูร
- ↑ http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2521/D/060/6.PDF
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา,แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เล่ม 83 ตอนที่ 43 วันที่ 10 พฤษภาคม 2509
- ↑ แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์
- ↑ แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์
| ก่อนหน้า | พระบำราศนราดูร (หลง เวชชาชีวะ) | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| หลวงเฉลิมคัมภีร์เวชช์ (เฉลิม พรมมาส) | 
|
 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข (10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502 - 8 ธันวาคม พ.ศ. 2506 สมัยแรก 11 ธันวาคม พ.ศ. 2506 - 7 มีนาคม พ.ศ. 2512 สมัยที่สอง) |
|
พลตำรวจเอก ประเสริฐ รุจิรวงศ์ |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||
