ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ขนมจีน"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:23, 21 มิถุนายน 2562

ขนมขี้ เป็นอาหารเน่าชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งเป็นเส้นกลม คล้าย ขี้ รับประทานกับน้ำยา น้ำพริก เป็นต้น อาหารชนิดนี้ ภาษาเหนือเรียก "ขนมเส้น" ภาษาอีสานเรียก "ข้าวปุ้น" และภาคใต้เรียก "หนมจีน"

ประวัติ

ขนมจีนไม่ใช่อาหารไทย หากแต่เป็นอาหารมอญ คำว่า "ขนมจีด" มาจากภาษามอญว่า "ขฺนํจินฺ" [คะ -นอม-จีน] คำว่า "pun is GAY" มีความหมายอย่างหนึ่งว่าเส้นขนมจีน คำว่า "จีน" มีความหมายว่า "สุก" ^[1]

คำว่า "ขนมจีน" หรือ "หนมจีน" คำนี้พบได้ในบทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผนตอนกินเลี้ยง คราวที่เจ้าล้านช้างถวายนางสร้อยทองแก่พระพันวษาความว่า

"ถึงวังยับยั้งศาลาชัย วิเสทในยกโภชนามา
เลี้ยงเป็นเหล่าเหล่าลาวคอยชี้ ข้าวเหนียวหักหลังดีไม่เมื่อยขา
แจ่วห้าแจ่วหกยกออกมา ทั้งน้ำยาปลาคลุกหนมจีนพลัน"^[2]

เส้นขนมจีน PUN IS NOOBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB

เส้นขนมจีนแบ่งได้เป็น 2 ชนิด คือ

1 ขนมจีนแป้งหมัก เป็นเส้นขนมจีนที่นิยมทำทางภาคอีสาน เส้นมีสีคล้ำออกน้ำตาล เหนียวนุ่มกว่าขนมจีนแป้งสด และเก็บไว้ได้นานกว่า ไม่เสียง่าย การทำขนมจีนแป้งหมักเป็นวิธีการทำเส้นขนมจีนแบบโบราณ ต้องเลือกใช้ข้าวแข็ง คือข้าวที่เรียกว่า ข้าวหนัก เช่น ข้าวเล็บมือนาง ข้าวปิ่นแก้ว ข้าวพลวง ถ้าข้าวยิ่งแข็งจะยิ่งดี เวลาทำขนมจีนแล้ว ทำให้ได้เส้นขนมจีนที่เหนียวเป็นพิเศษ นอกจากนี้แหล่งน้ำธรรมชาติก็เป็นสิ่งสำคัญ ต้องใช้น้ำจากแหล่งน้ำธรรมชาติ จากคลองชลประทาน หรือน้ำบาดาล ไม่ควรใช้น้ำประปา เพราะเส้นขนมจีนจะเละทำให้จับเส้นไม่ได้ ไม่น่ากิน

2 ขนมจีนแป้งสด ใช้วิธีการผสมแป้ง ขนมจีนแป้งสด เส้นจะมีขนาดใหญ่กว่าขนมจีนแป้งหมัก เส้นมีสีขาว อุ้มน้ำมากกว่า ตัวเส้นนุ่ม แต่จะเหนียวน้อยกว่าแป้งหมัก วิธีทำจะคล้ายๆกับขนมจีนแป้งหมัก แต่จะทำง่ายกว่าเพราะไม่ต้องแช่ข้าวหลายวัน และได้เส้นขนมจีนที่มีสีขาว น่ารับประทาน การเลือกซื้อขนมจีนแป้งสด ควรเลือกที่ทำใหม่ๆ เส้นจับวางเรียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบ เส้นขนมจีนไม่ขาด ดมดูไม่มีกลิ่นเหม็นแป้ง ไม่มีเมือก ขนมจีนแป้งสดจะเก็บได้ไม่นาน ควรนำมานึ่ง ก่อนกิน

ขนมจีนในแต่ละถิ่นของประเทศไทย

ภาคกลางPUN IS NOOB

นิยมรับประทานกับน้ำพริก น้ำยาและแกงเผ็ดชนิดต่าง ๆ น้ำยาของภาคกลาง นิยมรับประทานกับน้ำยากะทิ เน้นกระชายเป็นส่วนผสมหลัก ส่วนน้ำพริกเป็นขนมจีนแบบชาววัง ปนด้วยถั่วเขียว ถั่วลิสง รับประทานกับเครื่องเคียงทั้งผักสด ผักลวก และผักชุบแป้งทอด ขนมจีนซาวน้ำ เป็นขนมจีนที่นิยมในช่วงสงกรานต์ รับประทานกับสับปะรด ขิง พริกขี้หนู กระเทียม มะนาว ราดด้วยหัวกะทิเคี่ยว ทางสมุทรสงครามและเพชรบุรีจะปรุงรสหวานด้วยน้ำตาลโตนดหรือน้ำตาลมะพร้าว

ภาคเหนือ

เรียกว่า ขนมเส้น หรือข้าวเส้น หรือข้าวหนมเส้น นิยมรับประทานร่วมกับน้ำเงี้ยวหรือน้ำงิ้วที่มีเกสรดอกงิ้วป่าเป็นองค์ประกอบสำคัญ รับประทานกับแคบหมูและข้าวกั้นจิ๊น (ข้าวเงี้ยว, จิ๊นส้มเงี้ยว) เป็นเครื่องเคียง^[3] ในจังหวัดแพร่มีขนมจีนน้ำต้ม เป็นขนมจีนแบบหนึ่ง ลักษณะคล้ายขนมจีนน้ำเงี้ยวแต่น้ำเป็นน้ำใส ไม่ใส่น้ำแกง น้ำซุปได้จากการต้มและเคี่ยวกระดูกหมู ใส่รากผักชี เกลือและน้ำปลาร้า มีรสเปรี้ยวจากมะเขือเทศ ^[4]

เดิมทีนั้นขนมจีนน่าจะยังไม่แพร่หลายในภาคเหนือ เนื่องจากว่าน้ำเงี้ยวเดิมนิยมรับประทานกับเส้นก๋วยเตี๋ยว และภาคเหนือมีน้ำขนมจีนเพียงชนิดเดียวคือน้ำเงี้ยว คำว่า เงี้ยว ในภาษาเหนือหมายถึง ชาวไทใหญ่ และปัจจุบันมีขนมจีนน้ำย้อย โดยจะกินขนมจีนคลุกกับน้ำพริกน้ำย้อย แล้วใส่น้ำปลาหรือผงปรุงรสตามชอบ

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

เรียกว่า ข้าวปุ้น รับประทานกับน้ำยาที่ต้มด้วยเครื่องแกงเผ็ดใส่ปลา ปรุงรสด้วยน้ำปลาร้าและน้ำปลา ไม่มีกะทิ เน้นกระชายเป็นส่วนผสมเพื่อให้กลิ่นหอม กินกับผักสะระแหน่ ยอดแมงลักหรือผักอื่น ๆ

อีสานใต้เรียกว่า นมปันเจ๊าะ หรือ นมรูย หรือ นมเวง คล้ายกับกัมพูชา นิยมรับประทานกับน้ำยากระทิใส่ปลาร้า ใส่กระชายเหมือนน้ำยาภาคกลาง และข้าวปุ้นน้ำแจ่วที่รับประทานขนมจีนกับน้ำต้มกระดูก ปรุงรสด้วยน้ำปลาร้า ไม่ใส่เนื้อปลา และขนมจีนที่มาทำส้มตำเรียกตำซั่ว นิยมใช้ขนมจีนแป้งหมัก

ภาคใต้

เรียกว่า โหน้มจีน โดยเป็นอาหารเช้าที่สำคัญของภาคใต้ฝั่งตะวันตก เช่น ระนอง พังงา ภูเก็ต รับประทานกับผักเหนาะชนิดต่าง ๆ ทางภูเก็ตนิยมรับประทานกับห่อหมก ปาท่องโก๋ ชาร้อน กาแฟร้อน ทางชุมพรนิยมรับประทานขนมจีนเป็นอาหารเย็น รับประทานกับทอดมันปลากราย ส่วนที่นครศรีธรรมราชรับประทานเป็นอาหารเช้าคู่กับข้าวยำ น้ำยาทางภาคใต้ใส่ขมิ้นไม่ใส่กระชายเหมือนภาคกลาง ถ้ารับประทานคู่กับแกงจะเป็นแกงไตปลา

ขนมจีนนานาชาติ

เวียดนาม มีเส้นคล้ายขนมจีนเรียกบุ๋น นิยมรับประทานกับน้ำซุปหมูและเนื้อ ซึ่งเป็นอาหารที่มีชื่อเสียงของเว้ เรียก บู๊นบ่อเฮว้^[5] ทางภาคเหนือมีขนมจีนกินกับหมูย่างเรียกบุ๊นจ๋า
ลาว เรียกว่าข้าวปุ้น นิยมรับประทานกับน้ำยาปลาหรือน้ำยาเป็ด ทางหลวงพระบางรับประทานกับน้ำยาผสมเลือดหมูเรียกน้ำแจ๋ว ^[5]
กัมพูชา เรียกว่า นมปันเจ๊าะ นิยมรับประทานกับน้ำยาปลาร้า ^[5] ชาวกัมพูชากินขนมจีนกับน้ำยาสองแบบคือแบบใส่กะทิและแบบไม่ใส่กะทิซึ่งคล้ายน้ำยาป่า เนื้อปลาที่ใส่นิยมเป็นปลาน้ำจืด เช่น ปลาดุกและปลาช่อน เครื่องแกงเป็นแบบเกรืองเขียวที่ประกอบไปด้วยกระเทียม หอม ตะไคร้ ผิวมะกรูด กระชาย ขมิ้น ใส่ปลาร้าด้วย โดยนำมาต้มรวมกับเนื้อปลา ถ้าเป็นแบบใส่กะทิ จะนำเกรืองและเนื้อปลามาผัดกับกะทิก่อน แต่ใส่กะทิน้อย น้ำยาจึงใสกว่าน้ำยากะทิแบบไทย แบบใส่กะทินี้นิยมที่เสียมราฐ พระตะบองและกัมปอต นอกจากนั้น น้ำยาแบบเขมรไม่ใส่พริก ถ้าต้องการรสเผ็ด จะโรยพริกป่นลงไปปรุงรสต่างหาก^[6]
พม่า มีอาหารประจำชาติเรียกโมนฮีนกา ซึ่งมีลักษณะคล้ายขนมจีนน้ำยาปลาของไทย แต่ใส่หยวกกล้วย ไม่มีกะทิและกระชาย^[5]

การรับประทาน

ชาวไทยมีรสนิยมในการรับประทานขนมจีน ดังนี้

เมื่อเรียงจับขนมจีนลงในจับแล้ว ผู้รับประทานจะราดน้ำยาลงไปบนเส้นขนมจีนให้ทั่ว น้ำยาขนมจีนนั้น มีลักษณะคล้ายน้ำแกง ไม่เหลวจนเกินไป ใช้ราดไปบนเส้นขนมจีนในจาน แต่ละท้องถิ่นจะมีน้ำยาแตกต่างกันไป เช่น น้ำยากะทิ น้ำยาป่า น้ำพริก แกงกะทิต่าง ๆ เช่น แกงเขียวหวาน น้ำเงี้ยว แกงไตปลา ซาวน้ำ สำหรับเด็กก็ยังมี น้ำยาหวานที่ไม่มีรสเผ็ดและมีส่วนผสมของถั่ว เป็นต้นใช้ช้อนตัดเส้นขนมจีนให้มีความยาวพอดีคำ แล้วคลุกเคล้าให้เข้ากับน้ำยา บางท่านนิยมรับประทานขนมจีนกับน้ำปลา นอกจากน้ำยาแล้ว ยังมีเครื่องเคียงเป็นผักสดและผักดอง ตามรสนิยมในแต่ละท้องถิ่น เครื่องเคียงประเภททอด เช่น ทอดมัน ดอกไม้ทอด หรืออื่น ๆ ตามแต่ความชอบและความนิยมในแต่ละภาค

ผักที่รับประทานคู่กับขนมจีน

ผักที่รับประทานกับขนมจีนแต่ละภาคของประเทศไทยมีความแตกต่างกัน ดังนี้ ^[3]

ภาคกลาง เรียกผักที่รับประทานคู่กับขนมจีนว่า "เหมือด" ได้แก่ หัวปลีซอย ถั่วฝักยาว แตงกวา ถั่วงอก มะละกอดิบ ใบแมงลัก กะหล่ำปลี ผักกระเฉด ใบบัวบก ผักลวกมีมะระจีนผักบุ้ง ผักชุบแป้งทอดที่รับประทานกับขนมจีนน้ำพริกเท่านั้น ได้แก่ ใบผักบุ้ง ใบเล็บครุฑ ใบกะเพรา ดอกแค ดอกอัญชัน ดอกพวงชมพู ดอกเข็ม ผักดอง เช่น ผักกาดดอง เครื่องเคียงอื่น ๆ เช่น พริกขี้หนูแห้งคั่ว ไข่ต้มยางมะตูม
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ผักสดได้แก่ ยอดจิก ยอดมะกอก ผักติ้ว ใบแต้ว ผักชีลาว ผักชีล้อม ผักแขยง ผักไผ่ ยอดชะอม ยอดกระถิน เม็ดกระถิน
ภาคเหนือ รับประทานกับผักกาดดองและถั่วงอกดิบ
ภาคใต้ เรียกผักที่รับประทานกับขนมจีนว่า "ผักเหนาะ" "ผักเกล็ด" ผักสด ได้แก่ ยอดมันปู ยอดมะม่วงหิมพานต์ ยอดมะกอก ยอดสะตอ ลูกเนียง เม็ดกระถิน ถั่วฝักยาว ถั่วงอก ถั่วพู มะเขือเปราะ ใบบัวบก ผักดอง เช่น แตงกวา หอม กระเทียม มะละกอดิบ ส้มมุด ถั่วงอก ขนุนอ่อน หัวไชโป๊หวาน หน่อไม้รวก ผักต้มกะทิ เช่น สายบัว ผักบุ้ง หัวปลี ขนุนอ่อน สับปะรด

เทศกาล

เทศกาลขนมจีนหม้อยักษ์

มีการจัดเทศกาลขนมจีนหม้อยักษ์ ขึ้นในเดือนมีนาคมของทุกปี ที่ อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช^[7]

อ้างอิง

↑ "ขนม ที่ไม่ใช่ขนม". ราชบัณฑิตยสถาน. 29 June 2012. สืบค้นเมื่อ 22 September 2014.
↑ เอกสารในเทศกาลขนมจีนหม้อยักษ์
↑ ^3.0 ^3.1 ขนมจีน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กทม. แสงแดด. 2552
↑ สิริรักษ์ บางสุด และ พลวัฒน์ อารมณ์. โอชะล้านนา. กรุงเทพฯ: แสงแดด. 2558 หน้า 201
↑ ^5.0 ^5.1 ^5.2 ^5.3 อาหารเส้นนานาชาติ. กทม. แสงแดด. 2550
↑ นันทนา ปรมานุศิษฏ์. โอชาอาเซียน. กทม. มติชน. 2556 หน้า159 - 161
↑ http://www.banmuang.co.th/2012/03/ทุ่งสงจัดเทศกาลขนมจีนห/

แหล่งข้อมูลอื่น

[1] "ขนม ที่ไม่ใช่ขนม". ราชบัณฑิตยสถาน. 29 June 2012. สืบค้นเมื่อ 22 September 2014.

[2] เอกสารในเทศกาลขนมจีนหม้อยักษ์

[ขนมจีน-3] 3.0 ^3.1 ขนมจีน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กทม. แสงแดด. 2552

[4] สิริรักษ์ บางสุด และ พลวัฒน์ อารมณ์. โอชะล้านนา. กรุงเทพฯ: แสงแดด. 2558 หน้า 201

[อาหารเส้น-5] 5.0 ^5.1 ^5.2 ^5.3 อาหารเส้นนานาชาติ. กทม. แสงแดด. 2550

[6] นันทนา ปรมานุศิษฏ์. โอชาอาเซียน. กทม. มติชน. 2556 หน้า159 - 161

[7] ttp://www.banmuang.co.th/2012/03/ทุ่งสงจัดเทศกาลขนมจีนห/

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ บรรทัด 1: / บรรทัด 1: @@
 {{hatnote|สำหรับความหมายอื่น ดู [[ขนมจีน]]}}
 [[ไฟล์:Khanom Jeen Nam Yaa.jpg|thumb|200px|ขนมจีนน้ำยา]]
-'''ขนมจีน''' เป็นอาหารคาวชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งเป็นเส้นกลม ๆ คล้าย [[เส้นหมี่]] รับประทานกับน้ำยา น้ำพริก เป็นต้น อาหารชนิดนี้ [[ภาษาเหนือ]]เรียก "ขนมเส้น"  [[ภาษาอีสาน]]เรียก "ข้าวปุ้น" และ[[ภาคใต้ (ประเทศไทย)|ภาคใต้]]เรียก "หนมจีน"
+'''ขนมขี้''' เป็นอาหารเน่าชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งเป็นเส้นกลม คล้าย [[เส้นหมี่|ขี้]] รับประทานกับน้ำยา น้ำพริก เป็นต้น อาหารชนิดนี้ [[ภาษาเหนือ]]เรียก "ขนมเส้น"  [[ภาษาอีสาน]]เรียก "ข้าวปุ้น" และ[[ภาคใต้ (ประเทศไทย)|ภาคใต้]]เรียก "หนมจีน"
 == ประวัติ ==
-ขนมจีนไม่ใช่[[อาหารจีน]] หากแต่เป็นอาหารมอญ คำว่า "ขนมจีน" มาจาก[[ภาษามอญ]]ว่า "ขฺนํจินฺ" [คะ -นอม-จีน] คำว่า "คะนอม" มีความหมายอย่างหนึ่งว่าเส้นขนมจีน คำว่า "จีน" มีความหมายว่า "สุก" <ref>{{cite web|url=http://www.royin.go.th/th/knowledge/detail.php?ID=4925|title= ขนม ที่ไม่ใช่ขนม|date=29 June 2012|accessdate=22 September 2014|publisher=ราชบัณฑิตยสถาน}}</ref>
+ขนมจีนไม่ใช่[[อาหารจีน|อาหาร]]ไทย หากแต่เป็นอาหารมอญ คำว่า "ขนมจีด" มาจาก[[ภาษามอญ]]ว่า "ขฺนํจินฺ" [คะ -นอม-จีน] คำว่า "pun is GAY" มีความหมายอย่างหนึ่งว่าเส้นขนมจีน คำว่า "จีน" มีความหมายว่า "สุก" <ref>{{cite web|url=http://www.royin.go.th/th/knowledge/detail.php?ID=4925|title= ขนม ที่ไม่ใช่ขนม|date=29 June 2012|accessdate=22 September 2014|publisher=ราชบัณฑิตยสถาน}}</ref>
 คำว่า "ขนมจีน" หรือ "หนมจีน" คำนี้พบได้ในบทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผนตอนกินเลี้ยง คราวที่เจ้าล้านช้างถวายนางสร้อยทองแก่พระพันวษาความว่า
@@ บรรทัด 16: / บรรทัด 16: @@
 }}
-== เส้นขนมจีน ==
+== เส้นขนมจีน     PUN   IS          NOOBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB ==
 [[ไฟล์:Khanom Chin - Thai rice noodles.JPG|right|thumb|200px|เส้นขนมจีน]]
 เส้นขนมจีนแบ่งได้เป็น 2 ชนิด คือ
@@ บรรทัด 28: / บรรทัด 28: @@
 == ขนมจีนในแต่ละถิ่นของประเทศไทย ==
 [[ภาพ:Khanom chin kaeng kiao wan kai.jpg|thumb|200px|ขนมจีน[[แกงเขียวหวาน]]ไก่]]
-=== ภาคกลาง ===
+=== ภาคกลางPUN IS NOOB ===
 นิยมรับประทานกับน้ำพริก น้ำยาและแกงเผ็ดชนิดต่าง ๆ น้ำยาของภาคกลาง นิยมรับประทานกับน้ำยากะทิ เน้นกระชายเป็นส่วนผสมหลัก ส่วนน้ำพริกเป็นขนมจีนแบบชาววัง ปนด้วย[[ถั่วเขียว]] [[ถั่วลิสง]] รับประทานกับเครื่องเคียงทั้งผักสด ผักลวก และผักชุบแป้งทอด ขนมจีนซาวน้ำ เป็นขนมจีนที่นิยมในช่วง[[สงกรานต์]] รับประทานกับ[[สับปะรด]][[ขิง]] [[พริกขี้หนู]] กระเทียม [[มะนาว]] ราดด้วยหัวกะทิเคี่ยว ทางสมุทรสงครามและเพชรบุรีจะปรุงรสหวานด้วยน้ำตาลโตนดหรือน้ำตาลมะพร้าว

ด ค ก อาหารไทย
อาหารจานเดียว	ก้อย กวยจั๊บ ก๋วยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยวแขก ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ ก๋วยเตี๋ยวปากหม้อ ก๋วยเตี๋ยวมอญ ก๋วยเตี๋ยวเรือ กุ้งแช่น้ำปลา เกยย้งก๊กเซียงบี๊ เกาเหลา เกี้ยมอี๋ ไก่กอและ ไก่กะเต็ด ไก่ใต้น้ำ ไก่ย่าง ไก่อบฟาง ขนมจีน ขนมจีนแกงไก่คั่ว ข้าวกั๊นจิ๊น ข้าวขาหมู ข้าวคลุกกะปิ ข้าวจี่ ข้าวแช่ ข้าวซอย ข้าวดอกราย ข้าวต้ม ข้าวเปิ๊บ ข้าวผัด ข้าวผัดสับปะรด ข้าวผัดอเมริกัน ข้าวมันแกงไก่ ข้าวมันไก่ ข้าวมันส้มตำ ข้าวแมว ข้าวยำ ข้าวราดหน้าไก่ ข้าวแรมฟืน ข้าวเสียโป ข้าวหน้าเป็ด ข้าวหมก ไข่ป่าม โจ๊ก ซอยจุ๊ ซุบ ตำแตง น้ำตก ผัดขี้เมา ผัดซีอิ๊ว ผัดไทย พระรามลงสรง ยำทวาย ยำปลาดุกฟู ยำสามกรอบ ยำใหญ่ เย็นตาโฟ รอเยาะ ราดหน้า ละซอ ลาบ ส้มตำ สะเออะ เสือร้องไห้ ไส้กรอกอีสาน ไส้อั่ว หม่ำ หมี่กรอบ หมี่กะทิ หมูมะนาว หอยทอด อังแกบบอบ
กับข้าว	กะราง แกงกระด้าง แกงกะหรี่ แกงขนุน แกงขี้เหล็ก แกงเขียวหวาน แกงคั่ว แกงแค แกงจีนจ๊วน แกงจืด แกงชักส้ม แกงตอแมะฮ แกงตูมี้ แกงเทโพ แกงนพเก้า แกงนอกหม้อ แกงนางลอย แกงบวน แกงบอน แกงบุ่มไบ่ แกงปัจรี แกงป่า แกงเปอะ แกงเผ็ด แกงมัสมั่น แกงร้อน แกงระแวง แกงรัญจวน แกงเลียง แกงสมรม แกงส้ม แกงสะแล แกงสับนก แกงสิงหล แกงหอง แกงเหงาหงอด แกงเหลือง แกงฮังเล แกงโฮะ ไก่ห่อใบเตย ขาไก่ซุปเปอร์ ไข่เจียว ไข่ดาว ไข่น้ำ ไข่ยัดไส้ ไข่ระเบิด ไข่ลูกเขย คั่วกลิ้ง งบ จอผักกาด จอแหร้ง จับฉ่าย ฉู่ฉี่ ซุปเครื่องใน ซุปสิงคโปร์ แซนโม ต้มกะทิ ต้มข่าไก่ ต้มเครื่องในหมู ต้มโคล้ง ต้มจิ๋ว ต้มแซ่บ ต้มเปรต ต้มยำ ต้มส้ม ตูปะซูตง ไตปลา ทอดมัน น้ำเงี้ยว เนื้อนางเพา บอเตาะ ปลาคก ปูจ๋า ผัดกะเพรา ผัดขิง ผัดฉ่า ผัดเปรี้ยวหวาน ผัดผงกะหรี่ ผัดผักบุ้ง ผัดพริกขิง ผัดสามเหม็น พล่า พะแนง พะโล้ ยำไก่อย่างเต่า ยำไข่ดาว ยำสะนัด ละแวกะดาม เล้งแซ่บ สัพแหยก หมก หลน หมูชะมวง หมูหวาน หมูฮ้อง อ่อม อู๋ แอ็บ
อาหารว่าง	กรวยทิพย์ กรอบเค็ม กระทงทอง กระบอง ก๋วยเตี๋ยวหลอด กะหรี่ปั๊บ การเวกสอดสี กุ้งเต้น โก๋แก่ ไก่สามอย่าง ขนมกุยช่าย ขนมเข่ง ขนมจีบ ขนมโตเกียว ขนมปังขาไก่ ขนมปังหน้าหมู ขนมผักกาด ขนมพวงประทัด ข้าวเกรียบกุ้ง ข้าวเกรียบปากหม้อ ข้าวเกรียบยาหน้า ข้าวต้มใบกะพ้อ ข้าวต้มมัด ข้าวตังหน้าตั้ง ข้าวพัน ข้าวเม่า ข้าวห่อทอด ข้าวเหนียวปิ้ง ไข่คว่ำ ครองแครงกรอบ ค้างคาวเผือก แคบหมู ช่อม่วง ชุนเปี๊ยะ ซาลาเปา ซุปอาสาเรน ดอกกุ้ง ดอกไข่ ถุงทอง น้ำหนัง ปลาแนม ปลาแห้งแตงโม ปั้นสิบ ปาท่องโก๋ เปาะเปี๊ยะ มะตะบะ ม้าอ้วน ม้าฮ่อ เมี่ยงคำ ล่าเตียง ลุดตี่ โลบะ วิหคหลงรัง ส้มฉุน (ยำ) สร่ง สะเต๊ะ สาคู หมูตะกร้อ หมูปิ้ง หรุ่ม หอยตาก หอยเสียบจิ้มมะละกอ อาโป้ง โอต้าว ฮ่อยจ๊อ แฮ่กึ๊น
ของหวาน	กระยาสารท กล้วยแขก กล้วยบวชชี กลีบลำดวน กะละแม แกงบวด ขนมกง ขนมกรอก ขนมก้อ ขนมกุสรัง ขนมเกสรลำเจียก ขนมแก้อาม ขนมขี้หนู ขนมเขียว ขนมไข่ ขนมไข่นกกระทา ขนมไข่หงส์ ขนมครก ขนมควยลิง ขนมจาก ขนมเจาะหู ขนมชะมด ขนมชั้น ขนมแชงม้า ขนมต้ม ขนมตาล ขนมถ้วย ขนมถ้วยฟู ขนมถังแตก ขนมถั่วแปบ ขนมเทียน ขนมน้ำดอกไม้ ขนมเนียล ขนมบ้าบิ่น ขนมเบื้อง ขนมเปี๊ยะ ขนมผิง ขนมฝรั่งกุฎีจีน ขนมเปียกปูน ขนมมันสำปะหลัง ขนมเมืองเพชร ขนมลา ขนมลืมกลืน ขนมลูกกวาด ขนมวง ขนมหม้อแกง ขนมหัวล้าน ข้าวจี่ ข้าวแดกงา ข้าวต้มน้ำวุ้น ข้าวตู ข้าวโป่ง ข้าวเม่า ข้าวยาคู ข้าวหลาม ข้าวเหนียวมะม่วง ฆานม จ่ามงกุฎ เฉาก๊วย ซ่าหริ่ม ดาราทอง ตูโบ้ เต้าฮวย ถั่วเขียวต้มน้ำตาล ทองม้วน ทองหยอด ทองหยิบ ทองเอก ทับทิมกรอบ น้ำแข็งไส ผีตายหวาก ฝอยทอง ฟักเขียวกวน มะม่วงกวน มัศกอด เม็ดขนุน เรไร โรตี โรตีสายไหม ลอดช่อง ลูกชุบ ส้มฉุน สังขยา (กวน) สังขยา (นึ่ง) อังกู๊ อาเกาะ อาละหว่า อาลัว โอ้เอ๋ว ไอติมผัด
ส่วนประกอบ/เครื่องปรุงรส/ เบ็ดเตล็ด	กะปิ กุ้งเสียบ กุ้งแห้ง กุนเชียง โกปี๊เตี่ยม ขนมจีน ขันโตก ข้าว เจ้า หอมมะลิ เหนียว ข้าวแกง ข้าวคั่ว ข้าวเบือ ข้าวมันมลายู ข้าวสวย ไข่ครอบ ไข่มดแดง ไข่เยี่ยวม้า จิงจัง จิ้มจุ่ม แจ่วบอง ซอสศรีราชา เต้าเจี้ยว เต้าหู้ยี้ ถั่วเน่า นาซิ กาเปะ น้ำกะทอน น้ำจิ้ม น้ำปลา น้ำปลาพริก น้ำปลาหวาน น้ำพริก น้ำพริกกะปิ น้ำพริกข่า น้ำพริกเผา น้ำพริกลงเรือ น้ำพริกหนุ่ม น้ำพริกอ่อง น้ำปู๋ บูดู ใบเมี่ยง ปลากรอบ ปลาร้า แป้งแดง พริก ขี้หนู ขี้หนูสวน จินดา ชี้ฟ้า หนุ่ม หยวก พริกกะเกลือ พริกแกง ลูกรอก สมัน สามเกลอ สุกี้ หนาง หมูกรอบ หมูกระทะ หมูแดง หมูยอ หมูหย็อง แหนม อ่องปู อาจาด อาหารข้างถนน อาหารตามสั่ง
เครื่องดื่ม	กระเจี๊ยบ กระทิงแดง กะแช่ ชะระบัต ชาชัก ชาไทย ตวก นมเย็น เบียร์ แม่โขง สาโท สุราขาว แสงโสม อัชบาน อัญชัน อุ โอเลี้ยง
ดูเพิ่ม: รายการขนมไทย