สัพแหยก
| มื้อ | อาหารหลัก, อาหารว่าง |
|---|---|
| แหล่งกำเนิด | ประเทศไทย |
| อุณหภูมิเสิร์ฟ | อุณหภูมิห้อง |
| ส่วนผสมหลัก | เนื้อบด, พริกชี้ฟ้าแดง, กระเทียม, หอมแดง, ยี่หร่า, ลูกผักชี, มันฝรั่ง, น้ำตาล, น้ำปลา, น้ำส้มสายชู |
สัพแหยก [สับ-พะ-แหฺยก][1] หรือ สัพแหยะ เป็นอาหารไทยชนิดหนึ่งซึ่งได้รับอิทธิพลจากโปรตุเกส พบได้ที่ชุมชนกุฎีจีน กรุงเทพมหานคร[2] เป็นอาหารคาว[3] ทำจากเนื้อสัตว์สับละเอียด ผัดกับเครื่องเทศ ปรุงรสด้วยน้ำส้มสายชู น้ำตาล และน้ำปลา รสชาติคล้ายไส้กะหรี่ปั๊บ[4] สามารถรับประทานเป็นอาหารหลักคู่กับข้าวสวย หรือรับประทานเป็นของว่างคู่กับขนมปังก็ได้[1]
ประวัติ[แก้]
ชุมชนกุฎีจีนเป็นชุมชนของชาวไทยเชื้อสายโปรตุเกสที่อพยพจากกรุงศรีอยุธยาหลังการเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีได้พระราชทานที่ดินแก่ลูกหลานชาวโปรตุเกสกลุ่มดังกล่าว มีศูนย์กลางที่โบสถ์ซางตาครู้ส ซึ่งได้ตกทอดสำรับอาหารไทย-โปรตุเกสมาจนถึงปัจจุบัน หนึ่งในนั้นคือสัพแหยก[5] นาวินี พงศ์ไทย (สกุลเดิม ทรรทรานนท์) ซึ่งเป็นชาวชุมชนกุฎีจีน สันนิษฐานว่าอาจเป็นอาหารที่ได้รับอิทธิพลจากเมืองกัว ประเทศอินเดีย ซึ่งอดีตเคยเป็นเมืองท่าของจักรวรรดิโปรตุเกสมาก่อน[6]
ชื่อ "สัพแหยก" บ้างว่ามาจากคำว่า subject ในภาษาอังกฤษแปลว่า "คนในบังคับ"[4] บ้างว่าเป็นคำโปรตุเกสว่า สับเช่[2] ที่แปลว่าการสับ[1][4]
สัพแหยกทำจากเนื้อวัวสับละเอียด (ปัจจุบันอาจใช้เป็นเนื้อหมูหรือเนื้อไก่แทน) ผัดกับพริกแกงที่ทำจากพริกชี้ฟ้าแดง เกลือสมุทร กระเทียมจีน หอมแดง ยี่หร่า ลูกผักชี และผงขมิ้น ผัดด้วยไฟกลาง ปรุงรสด้วยน้ำส้มสายชู น้ำปลา และน้ำตาลทราย ให้ได้รสเปรี้ยวนำ เค็มและหวานตาม หลังจากนั้นจึงใส่มันฝรั่งต้มสุกหั่นเต๋าผัดเข้าด้วยกัน ผัดจนงวดไม่แฉะมากเป็นอันเสร็จ[7]
ดูเพิ่ม[แก้]
- หมินจี่ – อาหารแบบเดียวกันในอาหารมาเก๊า
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 ณัฐณิชา ทวีมาก (9 สิงหาคม 2562). "'สัพแหยก' อาหารเก๋แห่งกุฎีจีน อร่อยจนต้องทำเอง!". ครัว. สืบค้นเมื่อ 4 เมษายน 2563.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help)[ลิงก์เสีย] - ↑ 2.0 2.1 "อาหารสยาม – โปรตุเกส เมนูหาทานยากจาก ร้านบ้านสกุลทอง – กุฎีจีน". Kitchen Magazine. 8 พฤศจิกายน 2560. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2563.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ กนกวรรณ เจริญผล (24 เมษายน 2562). "พาชิม "สัพแหยก-กุ้งกระจกม้วน" อาหารชาววัง ราคาสบายกระเป๋า ณ บ้านสกุลทอง". เส้นทางเศรษฐีออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2563.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ 4.0 4.1 4.2 ปิ่นอนงค์ ปานชื่น (27 มกราคม 2560). "เปิดสำรับโปรตุเกส-ไทย บ้านสกุลทอง". กรุงเทพธุรกิจ. สืบค้นเมื่อ 4 เมษายน 2563.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ "สำรับอาหาร โปรตุเกส-ไทย ต้นตำรับความอร่อยจากกรุงศรีอยุธยา". Bag in Design. 7 กันยายน 2560. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2563.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ พุทธิพร ณ ศรี และอภิชยา ชัยชิตามร (18 มกราคม 2566). "เล่าประวัติศาสตร์อาหาร ผ่านรสชาติที่คุ้นเคย". The Urbanis. สืบค้นเมื่อ 14 มีนาคม 2566.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ ณัฐณิชา ทวีมาก (9 สิงหาคม 2562). "สัพแหยก". ครัว. สืบค้นเมื่อ 4 เมษายน 2563.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help)[ลิงก์เสีย]
 | บทความอาหาร เครื่องดื่ม และหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคอื่น ๆ นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |