ใบเมี่ยง
|
|
|
|---|---|
 |
|
| ใบเมี่ยงหรือละแพะที่ขายในมัณฑะเลย์ | |
|
|
|
| ชื่ออื่น | ละแพะ |
| ประเทศกำเนิด: |  พม่า |
|
|
|
| ส่วนประกอบหลัก | ใบชาหมัก |
ใบเมี่ยง หรือ ละแพะ (พม่า: လက်ဖက်သုပ်; MLCTS: lak hpak) เป็นอาหารพม่าและอาหารไทยภาคเหนือชนิดหนึ่งทำจากใบชา โดยนำใบชาไปนึ่ง นำมาม้วนและบรรจุลงตะกร้าไม้ไผ่ ปล่อยให้เกิดการหมัก จะได้ใบชาหมักหรือละแพะ ที่ทางภาคเหนือของไทยเรียกใบเมี่ยง
เนื้อหา
ต้นเมี่ยง[แก้]
ต้นเมี่ยงหรือต้นชาเป็นพืชพื้นเมืองในพม่า พบในบังกลาเทศ อินเดียตะวันออกเฉียงเหนือ ลาว และจีน พบทั้ง Camellia sinensis และ Camellia assamicaและปลูกมาทางเขตหุบเขาในรัฐฉานและนำซันในเขตของชาวปะหล่อง และยังปลูกในมัณฑะเลย์ เชียงตุง และรัฐฉานตอนใต้ด้วย โดยเก็บใบในช่วงเมษายนและพฤษภาคมจนถึงตุลาคม[1][2]
ละเพะในพม่า[แก้]
การรับประทานละแพะของพม่ามีหลายแบบ เช่นจัดเป็นชุดใส่ถาดเรียก "ละแพะโอะ" ถาดนี้จะมีช่องสำหรับใส่ใบชาหมักและเครื่องเคียงต่าง ๆ เช่น ถั่วแปยี ถั่วลูกไก่ ถั่วปากอ้า ถั่วลิสง กุ้งแห้งทอด กระเทียม ขิงดอง มะพร้าวคั่ว พริกขี้หนู มะเขือเทศ รับประทานคู่กับการดื่มน้ำชา พบมากในรัฐฉานและมัณฑะเลย์ การรับประทานอีกอย่างหนึ่งคือนำเครื่องทุกอย่างในละแพะโอะมาเคล้าเข้าด้วยกับในจานเดียว เรียก "ละแพะโตะ" หรือยำใบเมี่ยง[3]
เมี่ยงในภาคเหนือของไทย[แก้]
ต้นเมี่ยงคือต้นชาพันธุ์อัสสัม การทำเมี่ยงจะเลือกเก็บใบที่มีความสม่ำเสมอ ไม่เก็บยอดอ่อนเหมือนการทำชา เก็บใบที่ไม่อ่อนมาก เมื่อเก็บได้เต็มกำมือจะใช้ตอกมัดรวมไว้เรียกว่า 1 กำ นำเมี่ยงที่เก็บได้มานึ่งในไหเมี่ยงทำจากไม้มะเดื่อหรือไม้เนื้อแข็ง นึ่งให้สุก ใบจะเป็นสีเหลือง นำมาวางเรียงบนเสื่อผิวไม้ไผ่ พอเย็นนำไปเรียงในเข่ง กันไม่ให้อากาศเข้าประมาณ 2-3 วัน แล้วนำไปหมักต่ออีก 1-3 เดือน เมี่ยงจะมีรสเปรี้ยว จากนั้นนำใบเมี่ยงหมักมาจัดเรียงและคัดก้านแข็งออก จัดเรียงลงก๋วยเมี่ยง[4] ในบางท้องที่นำใบเมี่ยงที่นึ่งสุกแล้วนำไปหมักไว้ 2-3 คืน จากนั้นใส่โอ่งดองไว้ 15 – 30 วัน การดองในโอ่งจะวางใบเมี่ยงเป็นชั้นๆ ใส่เกลือ ราดน้ำ กดใบเมี่ยงลง แล้วเรียงชั้นต่อไปเรื่อยๆ ให้เต็ม พอทิ้งไว้ 3-4 วันจะยุบลง จึงใส่ใบเมียดลงไป เพื่อป้องกันไม่ให้อากาศเข้า มิฉะนั้นเมี่ยงจะมีกลิ่นเหม็น
เมี่ยงที่ได้จากการดองนี้เรียกว่าเมี่ยงส้ม นิยมนำไปกินกับเกลือเม็ด ขิง มะขามเปียก กระเทียมดอง หรือกินกับไส้หวานที่ทำจากมะพร้าวคั่ว น้ำตาลทราย เกลือ ถั่วลิสงคั่ว นอกจากนี้ ยังมีเมี่ยงรสฝาด เรียกเมี่ยงฝาด และเมี่ยงที่มีรสเปรี้ยวและฝาด เรียกเมี่ยงส้มฝาด [5]ทางภาคเหนือของไทย เช่น ที่จังหวัดลำปาง จะทำยำใบเมี่ยงทั้งจากใบเมี่ยงสดและใบเมี่ยงหมัก และนำไปผสมในไส้อั่วด้วย[6][7][8]
ปัญหาสุขภาพ[แก้]
ละเพะ 1 จานมี 200 แคลอรี ไขมันทั้งหมด 12 g โซเดียม 50 mg เส้นใยที่รับประทานได้ 4 g โปรตีน 10 g โดยจะต่างไปตามเครื่องปรุงที่ประกอบเช่น กุ้งแห้ง น้ำปลา ถั่วลิสงทอด ปริมาณวิตามินขึ้นกับผักที่รับประทานด้วย เช่น มะเขือเทศ กระเทียม พริกขี้หนู งา หรือผักอื่นๆ[9][10][11]
ในวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2552 กระทรวงสาธารณสุขของพม่าประกาศว่าละเพะ 43 ยี่ห้อในพม่ารวมทั้งยี่ห้อยอดนิยมมีสีย้อมผ้าชนิด Auramine O ซึ่งทำลายตับ ไตและเป็นสารก่อมะเร็งได้ซึ่งเป็นเพราะสีเหล่านี้ราคาถูกกว่าสีผสมอาหาร[12] สิงคโปร์ได้ห้ามนำเข้าละเพะจากพม่า 20 ยี่ห้อเพราะไม่ปลอดภัย[13]มาเลเซียได้ร่วมคว่ำบาตรด้วยแต่ประเทศไทยไม่ได้เข้าร่วมแม้จะมีประชากรชาวพม่าอาศัยในประเทศจำนวนหนึ่ง[14][15]
แกลเลอรี[แก้]
-
ละแพะและยำขิง
-
ละแพะโตะ
-
ละแพะโอะ
.JPG)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Zin Min. "Pickled tea leaves still a Myanmar favourite". Myanmar Times vol.12 no.221. สืบค้นเมื่อ 2007-04-09.
- ↑ "Pickled tea leaves or laphet". Myanmar Travel Information 2007. Archived from the original on 2006-12-12. สืบค้นเมื่อ 2007-04-09.
- ↑ นันทนา ปรมานุศิษฏ์. โอชาอาเซียน. กทม. มติชน. 2556 หน้า 99 – 100
- ↑ ศรีศักร วัลลิโภดม และ วลัยลักษณ์ ทรงศิริ. นครแพร่ จากอดีตมาปัจจุบัน ภูมินิเวศวัฒนธรรม ระบบความเชื่อ และประวัติศาสตร์ท้องถิ่น. กรุงเทพฯ. สำนักงานกองทุนสนับสนุนงานวิจัย. 2551 หน้า 157 -159
- ↑ สิริรักษ์ บางสุด และ พลวัฒน์ อารมณ์. โอชะล้านนา. กรุงเทพฯ: แสงแดด. 2558 หน้า 217 - 218
- ↑ ใบเมี่ยงกินอร่อย หลากหลายสรรพคุณ
- ↑ Sao Tern Moeng (1995). Shan-English Dictionary. ISBN 0-931745-92-6.
- ↑ Scott, George (1906). Burma. Alexander Moring. p. 265.
- ↑ [1] myfitnesspal-food, Calories in Burmese Tea Leaf Salad
- ↑ [2]
- ↑ [3] kitchencaravan, recipes, Green Tea Leaf Salad (Lephet Thoke)
- ↑ Min Lwin. "Tea Leaves Found to Contain Banned Chemical". The Irrawaddy, April 1, 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-03-19.
- ↑ Min Lwin. "Singapore Bans Imports of Laphet". The Irrawaddy, March 19, 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-04-01.
- ↑ Min Lwin. "Singapore, Malaysia Ban Burmese Pickled Tea". The Irrawaddy,April 2, 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-04-02.
- ↑ [4] Amazing Green Tea, Eating green tea - Is It Healthy?
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Tea in Burma YouTube
- Eating Tea in Xishuangbanna Xishuangbanna Tropical Botanical Garden
- Twindaung satellite map GeoNames
- Myanmar Lahpet Thoke Pickled Green Tea in Myanmar: Lahpet Thoke
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ใบเมี่ยง |
