อังกู๊
 ขนมอังกู๊ในจาการ์ตา | |
| ชื่ออื่น | อ่าง-, อัง-, อั่ง-, อั้ง-, -กู, -กู้, -กู๊, +ก้วย ("ก้วย" แปลว่าขนม) ขนมเต่า (ภาษาไทย) |
|---|---|
| มื้อ | อาหารว่าง: ขนม |
| แหล่งกำเนิด | ประเทศจีน |
| ภูมิภาค | ฮกเกี้ยน |
| อุณหภูมิเสิร์ฟ | ร้อน |
| ส่วนผสมหลัก | แป้งข้าวเหนียว:ถั่วเขียว |
| |
ขนมอังกู๊ หรือ ขนมเต่า หรือ อังกู๊ก้วย (มีการสะกดหลายแบบ; จีนตัวย่อ: 红龟粿; จีนตัวเต็ม: 紅龜粿; เป่อ่วยยี: Âng-Ku-Kóe; ขนมเต่าแดง) เป็นขนมของคนเชื้อสายจีน ได้รับความนิยมไปจนถึงอินโดนีเซีย โดยเรียกว่า กูเวกู (kue ku) [1] มีไส้ประกอบด้วยถั่วทอง น้ำตาล นิยมนำมาเป็นเครื่องบวงสรวงในพิธีต่าง ๆ หรือในงานรับขวัญเด็กเกิดใหม่ บางคนเชื่อว่าควรทำพิธีกรรมนี้ก่อนเด็กอายุครบเดือน เพื่อให้เด็กว่านอนสอนง่าย ไม่ดื้อ โดยจะนำขนมที่ถือว่าเป็นสิริมงคลไปไหว้พระด้วยคือขนมเต่า ซึ่งมีความหมายว่า ให้มีอายุมั่นขวัญยืนนั่นเอง
สีพื้นของขนมอังกู๊มีแค่สองสีคือ สีแดงใช้ในงานมงคล และสีขาวใช้ในงานอวมงคล แต่ก็อาจดัดแปลงเป็นสีอื่นได้เช่น สีน้ำตาล สีเหลือง สีส้ม สีเขียว ฯลฯ
การทำขนมอังกู๊
[แก้]นำแป้งข้าวเหนียว นวดกับน้ำ น้ำมันพืช น้ำตาล สีผสมอาหารโดยเฉพาะสีแดง นวดให้เข้ากันและนิ่ม ส่วนผสมไส้ นำถั่วทองที่หุงสุกแล้วไปกวนกับน้ำตาลจนแห้ง แล้วจึงนำมาห่อกับแป้งข้าวเหนียว นำไปกดลงในพิมพ์ แล้วนำไปนึ่ง นอกจากสีแดงแล้วสามารถทำได้อีกหลากสีตามความต้องการของผู้ทำ แต่ถ้าเป็นการทำในการอวมงคลไม่ต้องใส่สีให้เป็นสีขาว
ชนิดของอังกู๊
[แก้]อังกู๊แป้งข้าวเหนียว
[แก้]ข้างในเป็นใส่ถั่วเขียวกวน มี 4 ชนิดหลัก
- อังกู๊ （紅龜） คือ การปั้นแล้วนำไปกดลงพิมพ์รูปเต่า
- อังอี๋ （紅丸） คือ อังกู๊แต่ไม่ต้องกดลงพิมพ์ ปั้นเป็นก้อนกลม อังอี๋ แบ่งเป็นขนมอีกหลายชนิด
- ตาเป๋าอาโก้ย คือ อั๋งอี๋ที่ไม่ใส่สีแดง
- ขนมหัวล้าน คือ อังอี๋แต่เป็นอั้งอี๋สีเขียวทำแบบเดียวกับมอจี๋แต่ไม่คลุกแป้ง
- อังข่าน คือ อังกู๊แต่นำลงไปกดลงพิมพ์ยาวเป็นรูปเหรียญจีน
- อังโถ่ (紅桃) คืออังกู๊แต่นำลงไปกดลงพิมพ์ที่ทำเป็นรูปผลไม้มงคล
อังกู๊แป้งสาลี (ตั๋วกู๊)
[แก้]ใช้ในพิธีวันเทศกาลพ้อต่อ เพื่อสักการะพระกวนอิมไต่สือ ทำจากแป้งสาลี แล้วนำไปอบในเตาไฟ แล้วออกมาท่าสีแดง ตามขนาดของผู้ที่สั้ง เพราะเชื่อว่าเต่าเป็นสัตว์อายุยืน เวลาทำป่ายปั๋วเสร็จ เจ้าของเต่าจะต้องเลือกว่าจะปล่อย หรือ จะนำกลับ ปล่อยคือบริจาคเต่าตัวนั้นให้ศาลเจ้า หากจะให้อร่อยให้นำไปชุบไข่ทอด[2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ หน้า 24 การศึกษา, ขนมอินโดนีเซีย ตอนที่ ๑. "องค์ความรู้ ภาษา-วัฒนธรรม" โดย ส่าหรี สุฮาร์โย. เดลินิวส์ฉบับที่ 24,672: วันจันทร์ที่ 1 พฤๅภาคม พ.ศ. 2560 ขึ้น 6 ค่ำ เดือน 6 ปีระกา
- ↑ http://mztasty.blogspot.com/2010/04/glutinous-rice-with-mung-beansang-ku.html
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]