ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12
 |
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากเอกสารอ้างอิงหรือแหล่งข้อมูล โปรดช่วยพัฒนาบทความนี้โดยเพิ่มแหล่งข้อมูลน่าเชื่อถือ เนื้อหาที่ไม่มีการอ้างอิงอาจถูกคัดค้านหรือนำออก |
 ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 |
|
|---|---|
| ถนนจรดวิถีถ่อง, ถนนสิงหวัฒน์, ถนนมิตรภาพ, ถนนมลิวรรณ, ถนนถีนานนท์ |
|
ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ช่วงหล่มสัก–ชุมแพ
|
|
| ข้อมูลของเส้นทาง | |
ส่วนหนึ่งของ  AH16 |
|
| ความยาว: | 793.391 กิโลเมตร (492.990 ไมล์) |
| ทางแยกที่สำคัญ | |
| ปลายทิศตะวันตก: | สะพานมิตรภาพ เขตแดนประเทศพม่า ใน อ.แม่สอด จ.ตาก |
|
|
| ปลายทิศตะวันออก: |  212 ใน อ.เมือง จ.มุกดาหาร |
| ระบบทางหลวง | |
ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 สายแม่สอด (เขตแดน)–มุกดาหาร เป็นทางหลวงแผ่นดินสายรองประธานที่เป็นเส้นทางคมนาคมสำคัญที่เชื่อมระหว่างภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย สายทางเริ่มต้นที่สะพานมิตรภาพไทย-พม่า อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก และสิ้นสุดที่อำเภอเมืองมุกดาหาร จังหวัดมุกดาหาร มีระยะทางตลอดทั้งสายรวม 793.391 กิโลเมตร อีกทั้งรัฐบาลยังวางแผนให้เป็นหนึ่งในถนนสายเศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก ที่เชื่อมระหว่างเมืองเมาะลำเลิง ประเทศพม่า และเมืองดานัง ประเทศเวียดนาม นอกจากนี้เส้นทางหลวงแผ่นดินสายนี้ยังถือเป็นทางหลวงสายเอเชีย ได้แก่ ทางหลวงเอเชียสาย 1 และทางหลวงเอเชียสาย 16 อีกด้วย
รายละเอียดของเส้นทาง[แก้]
แม่สอด–ตาก[แก้]
เดิมเป็นส่วนหนึ่งของทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 105 ถนนในช่วงแม่สอด–ตาก ก่อสร้างตามโครงข่ายทางหลวงสายเอเชีย คือ ทางหลวงเอเชียสาย 1 จุดเริ่มต้นตามหลักกิโลเมตรอยู่บริเวณเชิงสะพานมิตรภาพไทย-พม่า (สะพานข้ามแม่น้ำเมย) ซึ่งเป็นเขตแดนระหว่างประเทศไทยกับประเทศพม่า ตั้งอยู่ที่ตำบลท่าสายลวด อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก จากนั้นทางลงสู่ระดับดินผ่านด่านพรมแดนแม่สอด ตรงไปยังทิศตะวันออก ในช่วงนี้จะเป็นทางคู่ขนาด 4 ช่องจราจร ผ่านแยกสนามบิน ซึ่งหากเลี้ยวขวาไปยังทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1355 (ถนนอินทรคีรี) จะเข้าเมืองแม่สอด ถ้าตรงไปจะเป็นเลี่ยงเมือง หลังจากนั้นมาบรรจบกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1355 ที่วงเวียนที่แยกอุ้มผาง จากนั้นขึ้นเขาผ่านเทือกเขาถนนธงชัย เป็นทางเดี่ยวขนาด 2-4 ช่องจราจร มุ่งหน้าไปยังอำเภอเมืองตาก แล้วสิ้นสุดช่วงนี้บนถนนพหลโยธิน รวมระยะทาง 85.905 กิโลเมตร จากนั้นนับกิโลเมตรต่อไปตามถนนพหลโยธินไปทางทิศเหนือ จนถึงสี่แยกทางหลวงในเขตเทศบาลเมืองตาก จึงมีทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 แยกขวาออกไปทางทิศตะวันออก
ถนนจรดวิถีถ่อง (ตาก–สุโขทัย)[แก้]
ถนนในช่วงตาก–สุโขทัย มีชื่อเรียกว่า ถนนจรดวิถีถ่อง มีระยะทางรวมในช่วงนี้ 78.802 กิโลเมตร โดยเริ่มต้นที่กิโลเมตรที่ 92.804 บริเวณสี่แยกทางหลวง ซึ่งเชื่อมต่อมาจากทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1400 (ถนนมหาดไทยบำรุง) ที่ตัดกับถนนพหลโยธิน เป็นทางคู่ขนาด 4 ช่องจราจร เส้นทางตรงไปทางทิศตะวันออกผ่านอำเภอบ้านด่านลานหอย จังหวัดสุโขทัย แล้วเข้าเขตอำเภอเมืองสุโขทัย เมื่อมาถึงแยกวังวน ทางหลวงแผ่นดินหมายเลขจะเบี่ยงออกไปทางขวา ซึ่งถ้าหากตรงไปจะเป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 125 หรือถนนเลี่ยงเมืองสุโขทัย เมื่อเลี้ยวขวาจะเข้าอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ซึ่งเป็นทางเดี่ยว 2 ช่องจราจร เมื่อออกจากอุทยานจะผ่านแยกบ้านนา ซึ่งมีทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1272 มาบรรจบทางซ้ายมือ ส่วนทางขวามือจะเป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 จากนั้นตรงเข้าไปยังเขตเทศบาลเมืองสุโขทัยธานี ผ่านสะพานพระร่วง ข้ามแม่น้ำยม แล้วสิ้นสุดที่แยกสุโขทัยธานี ตัดกับถนนประพันธ์บำรุงทางซ้ายมือ และถนนสิงหวัฒน์ ซึ่งแยกออกไปทางขวาตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ถ้าตรงไปจะเป็นถนนจรดวิถีถ่องอีกช่วงหนึ่ง ซึ่งใช้เรียกกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 101 ช่วงสุโขทัย–ศรีสำโรง–สวรรคโลก
ถนนสิงหวัฒน์ (สุโขทัย–พิษณุโลก)[แก้]
ถนนในช่วงสุโขทัย–พิษณุโลก มีชื่อเรียกว่า ถนนสิงหวัฒน์ เริ่มต้นในเขตเทศบาลเมืองสุโขทัยธานี อำเภอเมืองสุโขทัย จังหวัดสุโขทัย มุ่งไปยังทิศตะวันออก บรรจบกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 125 หรือถนนเลี่ยงเมืองสุโขทัย จากนั้นผ่านอำเภอกงไกรลาศ เข้าสู่จังหวัดพิษณุโลก ผ่านอำเภอพรหมพิราม จากนั้นเข้าสู่อำเภอเมืองพิษณุโลก ตัดกับถนนวงแหวนรอบเมืองพิษณุโลกด้านทิศเหนือ หรือทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 126 ที่แยกเลี่ยงเมือง (บ้านกร่าง) จากนั้นผ่านศูนย์การค้าเซ็นทรัลพลาซา พิษณุโลก ศาลหลักเมืองพิษณุโลก ศาลากลางจังหวัดพิษณุโลก สิ้นสุดที่เชิงสะพานนเรศวรริมแม่น้ำน่านฝั่งตะวันตก ภายในเขตเทศบาลนครพิษณุโลก
ถนนมิตรภาพ (พิษณุโลก–หล่มสัก)[แก้]
ถนนในช่วงพิษณุโลก–หล่มสัก มีชื่อเรียกว่า ถนนมิตรภาพ เป็นถนนสายที่สองที่ได้รับการช่วยเหลือในการก่อสร้างจากรัฐบาลสหรัฐอเมริกา หลังจากก่อสร้างถนนมิตรภาพสายแรก (ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2 ช่วงสระบุรี–นครราชสีมา) ถนนในช่วงนี้เริ่มต้นที่เชิงสะพานนเรศวร ริมแม่น้ำน่านฝั่งตะวันออก ในเขตเทศบาลนครพิษณุโลก อำเภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก ตัดผ่านใจกลางเมืองพิษณุโลก ข้ามทางรถไฟสายเหนือ แล้วตัดกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 11 กับถนนวงแหวนรอบเมืองพิษณุโลกด้านทิศใต้ หรือทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 126 ที่สี่แยกอินโดจีน แล้วบรรจบกับถนนวงแหวนรอบเมืองพิษณุโลกด้านทิศเหนือ ที่แยกซีพี จากนั้นมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกไปยังอำเภอวังทอง เข้าสู่เขตจังหวัดเพชรบูรณ์ ผ่านอำเภอเขาค้อ จนสิ้นสุดที่สี่แยกพ่อขุนผาเมือง ซึ่งตัดกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2466 ที่อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ ปัจจุบันได้รับการขยายเป็นถนนขนาด 4 ช่องจราจรตลอดทั้งสาย
หล่มสัก–ชุมแพ[แก้]
ถนนช่วงหล่มสัก–ชุมแพนี้ กรมทางหลวงได้ก่อสร้างทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ช่วงหล่มสัก–ชุมแพ เพื่อให้แล้วเสร็จตามโครงการเส้นทางยุทธศาสตร์สายเศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก โดยได้รับการช่วยเหลือเงินค่าก่อสร้างจากรัฐบาลออสเตรเลีย ทางหลวงในช่วงนี้เริ่มจากสี่แยกพ่อขุนผาเมืองในอำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ ข้ามสะพานห้วยตอง ผ่านเขตอุทยานแห่งชาติน้ำหนาว อำเภอน้ำหนาว จากนั้นเข้าสู่เขตอำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ แล้วเข้าเขตอำเภอน้ำหนาวอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะออกจากเขตอุทยาน แล้วเข้าสู่เขตอำเภอคอนสารครั้งที่สอง โดยมีทางแยกเข้าตัวอำเภอน้ำหนาว ที่สามแยกห้วยสนามทราย ต่อมาเข้าเขตอำเภอภูผาม่าน จังหวัดขอนแก่นเป็นระยะทางประมาณ 4 กิโลเมตร แล้วเข้าสู่เขตอำเภอคอนสารครั้งที่สาม และเข้าเขตอำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น ไปสิ้นสุดที่สามแยกถนนมะลิวัลย์ ที่ตำบลโนนหัน
ถนนมลิวรรณ (ชุมแพ–ขอนแก่น)[แก้]
ถนนช่วงชุมแพ–ขอนแก่น มีชื่อว่า ถนนมลิวรรณ เส้นทางเริ่มต้นจากตำบลโนนหัน อำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น จากนั้นผ่านอำเภอหนองเรือ อำเภอบ้านฝาง และอำเภอเมืองขอนแก่น ตัดผ่านถนนเลี่ยงเมืองขอนแก่นด้านตะวันตก และสิ้นสุดที่สี่แยกสามเหลี่ยม โดยตัดกับถนนมิตรภาพ (ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2) และถนนประชาสโมสร ในเขตเทศบาลนครขอนแก่น มีระยะทางทั้งหมด 92 กิโลเมตร
นอกจากนี้ถนนมลิวรรณยังใช้เรียกกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 201 ช่วงตำบลโนนหัน อำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น ถึงอำเภอเมืองเลย จังหวัดเลย อีกด้วย
ขอนแก่น–ยางตลาด[แก้]
ถนนช่วงขอนแก่น–ยางตลาด เดิมเป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 209 โดยมีเส้นทางเริ่มจากเทศบาลนครขอนแก่น อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น จากนั้น ผ่านอำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม และไปสิ้นสุดที่อำเภอยางตลาด จังหวัดกาฬสินธุ์ ทางหลวงเส้นนี้มีระยะทางประมาณ 58 กิโลเมตร
ถนนถีนานนท์ (ยางตลาด–สมเด็จ)[แก้]
ถนนช่วงยางตลาด–สมเด็จ มีชื่อเรียกว่า ถนนถีนานนท์ เดิมเป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 213 โดยมีเส้นทางเริ่มจากสี่แยกอำเภอยางตลาด ผ่านอำเภอเมืองกาฬสินธุ์ แต่ไม่ได้เข้าเมืองกาฬสินธุ์ แล้วไปสิ้นสุดที่สี่แยกสมเด็จ อำเภอสมเด็จ จังหวัดกาฬสินธุ์ โดยทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 มีเส้นทางแยกออกไปทางขวา รวมระยะทางทั้งสิ้น 56 กิโลเมตร
สมเด็จ–มุกดาหาร[แก้]
ถนนช่วงสมเด็จ–มุกดาหาร เดิมเป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2042 หรือ ทางหลวงแผ่นดินสายสี่แยกสมเด็จ–มุกดาหาร เริ่มจากอำเภอสมเด็จ ผ่านอำเภอห้วยผึ่ง อำเภอกุฉินารายณ์ เข้าเขตจังหวัดมุกดาหาร ผ่านอำเภอหนองสูง และไปตัดที่ถนนชยางกูร (ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 212) ในอำเภอเมืองมุกดาหาร จังหวัดมุกดาหาร จากนั้นไปสิ้นสุดที่เขตเทศบาลเมืองมุกดาหาร รวมระยะทาง 122 กิโลเมตร
ประวัติ[แก้]
กรมทางหลวงได้กำหนดทางหลวงหมายเลข 12 เฉพาะในช่วงตาก–ขอนแก่นเท่านั้น และกำหนดกิโลเมตรที่ 0 ตั้งอยู่ในอำเภอเมืองตาก และมีระยะทางรวมในตอนนั้นประมาณ 460 กิโลเมตร ต่อมากรมทางหลวงได้ประกาศให้เส้นทางสายแม่สอด–มุกดาหาร เป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ตลอดทั้งสาย โดยเริ่มเปลี่ยนแปลงมาตั้งแต่วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2551[1] ซึ่งได้เปลี่ยนหมายเลขของถนนสายอื่น ๆ ได้แก่ ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 105 เฉพาะในช่วงแม่สอด–ตาก (เดิมเป็นทางหลวงสายตาก–แม่สอด–แม่สะเรียง), ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 209 ตลอดทั้งสาย, ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 213 เฉพาะในช่วงยางตลาด–สมเด็จ และทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2042 ตลอดทั้งสาย เพื่อให้สอดคล้องกับเส้นทางยุทธศาสตร์สายเศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก เต็มทั้งโครงการ โดยให้กิโลเมตรที่ 0 ตั้งอยู่ในอำเภอแม่สอดแทน
แต่เดิมนั้น กรมทางหลวงได้กำหนดให้ถนนวงแหวนรอบเมืองพิษณุโลก และทางเลี่ยงเมืองสุโขทัยเป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ด้วย แต่ปัจจุบัน กำหนดให้ถนนวงแหวนรอบเมืองพิษณุโลกเป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 126 และทางเลี่ยงเมืองสุโขทัยเป็นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 125
รายชื่อทางแยก[แก้]
สถานที่สำคัญ[แก้]
- ถนนจรดวิถีถ่อง
ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ในช่วงนี้ผ่านสถานที่ท่องเที่ยวและสถานที่สำคัญ เช่น
- ศาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
- ค่ายวชิรปราการ
- ท่าอากาศยานตาก
- ที่ว่าการอำเภอบ้านด่านลานหอย
- มหาวิทยาลัยรามคำแหง วิทยาเขตสุโขทัย
- อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย (ถนนเหลือ 2 ช่องทาง เนื่องจากเป็นเขตโบราณสถาน)
- ค่ายรามคำแหงมหาราช
- พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติรามคำแหง
- Big C สุโขทัย
- วัดราชธานี
- ถนนสิงหวัฒน์
ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ในช่วงนี้ผ่านสถานที่ท่องเที่ยวและสถานที่สำคัญ เช่น
- ที่ว่าการอำเภอเมืองสุโขทัย
- โครงการชลประทานสุโขทัย
- สวนหลวงเฉลิมพระเกียรติ ร.9 จังหวัดสุโขทัย
- โรงพยาบาลกงไกรลาศ
- ที่ว่าการอำเภอกงไกรลาศ
- ศูนย์การค้าเซ็นทรัลพลาซา พิษณุโลก + ห้างสรรพสินค้าโรบินสัน พิษณุโลก
- ศาลหลักเมืองพิษณุโลก
- ถนนมิตรภาพ
ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ในช่วงนี้ผ่านสถานที่ท่องเที่ยวและสถานที่สำคัญมากมาย เช่น
- วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร อันเป็นวัดที่ประดิษฐานพระพุทธชินราช
- วัดนางพญา
- วัดราชบูรณะ
- ห้างสรรพสินค้าท็อปแลนด์ พิษณุโลก
- สถานีขนส่งผู้โดยสาร จังหวัดพิษณุโลก
- ห้างเทสโก้โลตัส พิษณุโลก
- ห้างโฮมโปร พิษณุโลก
- อินเด็กซ์ ลิฟวิ่งมอลล์ พิษณุโลก
- สี่แยกอินโดจีน (กิโลเมตรที่ 6)
- หมู่บ้านทรัพย์ไพรวัลย์ (กิโลเมตรที่ 49 ซึ่งถนนจะเป็น 8 ช่องทาง)
- น้ำตกสกุโณทยาน (กิโลเมตรที่ 33)
- น้ำตกแก่งซอง (กิโลเมตรที่ 45)
- น้ำตกแก่งโสภา (กิโลเมตรที่ 71)
- น้ำตกปอย (กิโลเมตรที่ 60)
- อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง (กิโลเมตรที่ 79)
- หมู่บ้านแคมป์สน อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ (กิโลเมตรที่100-103 ซึ่งถนนจะเป็น 8 ช่องทาง)
- อนุสาวรีย์พ่อขุนผาเมือง
- หล่มสัก – ชุมแพ
ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ช่วงนี้ ผ่านสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจ ได้แก่
- สะพานพ่อขุนผาเมือง เชื่อมหุบเขาบนเส้นทางสายนี้ และเป็นสะพานที่มีตอม่อสูงที่สุดในประเทศไทย (กิโลเมตรที่ 18-19)
- เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูผาแดง (กิโลเมตรที่ 23) อ.หล่มสัก จ.เพชรบูรณ์
- อุทยานแห่งชาติน้ำหนาว (กิโลเมตรที่ 50) โดยจะมีด่านตรวจเข้าเขตอุทยานที่กิโลเมตรที่29 และกิโลเมตรที่ 73
- บ่อน้ำอุ่นบ้านห้วยทรายทอง (กิโลเมตรที่ 75) บ้านห้วยทรายทอง ต.ทุ่งพระ อ.คอนสาร จ.ชัยภูมิ
- เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าผาผึ้ง (กิโลเมตรที่ 80) แยกห้วยแก้ว อ.คอนสาร จ.ชัยภูมิ
- น้ำผุดนาเลา (กิโลเมตรที่ 92) โดยจะอยู่ด้านหลังโรงเรียนคอนสารวิทยาคม เป็นแหล่งน้ำธรรมชาติเหมาะสำหรับพักผ่อนคลายร้อน
- สี่แยกร่มแดง (สี่แยกคอนสาร) (กิโลเมตรที่ 93)
- วัดเจดีย์ (พระประธานอายุ 700 ปี) (กิโลเมตรที่ 94) แยกเข้าไปทางที่ว่าการอำเภอคอนสาร 2 กม.
- หมู่บ้านคอนสาร ซึ่งเป็นถนน 8 เลน เหมาะสำหรับพักรถก่อนขึ้นเขาและลงจากเขา เป็นประตูสู่อิสานและหมู่บ้านสุดท้ายก่อนขึ้นเขา เป็นทางแยกเข้าเขื่อนจุฬาภรณ์ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเขียว (ทุ่งกระมัง) วัดเจดีย์ (พระประธานอายุ 700 ปี)
อ้างอิง[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
