จังหวัดสุราษฎร์ธานี
| จังหวัดสุราษฎร์ธานี | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| เมืองร้อยเกาะ เงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ | ||||
| ข้อมูลทั่วไป | ||||
| อักษรไทย | สุราษฎร์ธานี | |||
| อักษรโรมัน | Suratthani | |||
| ผู้ว่าราชการ |
วิชวุทย์ จินโต (ตั้งแต่ พ.ศ. 2560) | |||
| ข้อมูลสถิติ | ||||
| พื้นที่ |
(อันดับที่ 6) | |||
| ประชากร |
1,057,581 คน (พ.ศ. 2560) (อันดับที่ 20) | |||
| ความหนาแน่น |
82.03 คน/ตร.กม. (อันดับที่ 59) | |||
| ISO 3166-2 | TH-84 | |||
| ศาลากลางจังหวัด | ||||
| ที่ตั้ง | ภายในศูนย์ราชการจังหวัดสุราษฎร์ธานี ถนนดอนนก ตำบลมะขามเตี้ย อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี 84000 | |||
| โทรศัพท์ | 0 7727 2926 | |||
| โทรสาร | 0 7728 2175 | |||
| เว็บไซต์ | จังหวัดสุราษฎร์ธานี | |||
| แผนที่ | ||||
  | ||||
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย | ||||
จังหวัดสุราษฎร์ธานี มักจะเรียกกันด้วยชื่อสั้น ๆ ว่า สุราษฎร์ฯ ใช้อักษรย่อ สฎ เป็นจังหวัดในภาคใต้ตอนบน มีพื้นที่ขนาดใหญ่ที่สุดในภาคใต้ และเป็นอันดับ 6 ของประเทศไทย และมีประชากรหนาแน่นอันดับ 59 ของประเทศ นับเป็นจังหวัดหนึ่งที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีหลักฐานทั้งประวัติศาสตร์และโบราณคดีเก่าแก่[3] และยังมีแหล่งท่องเที่ยวและอุทยานแห่งชาติหลายแห่ง มีจังหวัดที่อยู่ติดกันได้แก่ ชุมพร นครศรีธรรมราช กระบี่ พังงา และระนอง
จังหวัดสุราษฎร์ธานีตั้งอยู่ในฝั่งตะวันออกของภาคใต้ โดยมีสภาพภูมิประเทศที่หลากหลายทั้งที่ราบสูง ภูมิประเทศแบบภูเขา รวมทั้งที่ราบชายฝั่ง มีพื้นที่ครอบคลุมถึงในบริเวณอ่าวไทย ทั้งบริเวณที่เป็นทะเลและเป็นเกาะ เกาะในพื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็กมากถึง 108 เกาะ นับว่ามากที่สุดเป็นอันดับ 3 ของประเทศ รองมาจากจังหวัดพังงาที่มี 155 เกาะ และจังหวัดภูเก็ตที่มี 154 เกาะ[4] เกาะขนาดใหญ่เป็นที่รู้จักเช่น เกาะสมุย เกาะพะงัน เกาะเต่า และหมู่เกาะอ่างทอง เนื่องจากทำเลที่ตั้งจึงได้รับอิทธิพลจากมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งเกิดบริเวณทะเลอันดามันบ้างเป็นครั้งคราวเนื่องจากจะมีแนวเทือกเขาตะนาวศรี เทือกเขาภูเก็ต และเทือกเขานครศรีธรรมราช [5] แถบบริเวณจังหวัดระนอง จังหวัดชุมพร จังหวัดพังงา จังหวัดภูเก็ต และจังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นแนวช่วยลดอิทธิพลของลมมรสุมดังกล่าว ในทางกลับกันพื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานีจะได้รับอิทธิพลจากมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือเป็นส่วนใหญ่ มรสุมตะวันออกเฉียงเหนือปกติจะมีแหล่งกำเนิดบริเวณทะเลจีนใต้และอ่าวไทย ทำให้จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีช่วงฤดูฝนกินระยะเวลาตั้งแต่เดือนตุลาคมจนถึงเดือนมกราคม
ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ โดยประกอบอาชีพทางด้านการเกษตรเป็นหลัก โดยใช้พิ้นที่ในการทำการเกษตรประมาณร้อยละ 45 ของพื้นที่ทั้งหมด นอกจากนี้ ยังประกอบอาชีพทางด้านปศุสัตว์ ประมง อุตสาหกรรม รวมทั้งมีการทำเหมืองแร่ด้วย
ส่วนการเดินทางมายังจังหวัดสุราษฎร์ธานีสามารถใช้ได้หลายเส้นทาง ทั้งทางรถไฟ เครื่องบิน รถโดยสารประจำทาง เรือ และรถยนต์ส่วนบุคคล
สถานที่สำคัญภายในจังหวัดนั้น มีทั้งแหล่งโบราณสถาน เช่น พระบรมธาตุไชยา พระธาตุศรีสุราษฎร์ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ไชยา ซากเมืองโบราณสมัยอาณาจักรศรีวิชัย แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ ได้แก่ อุทยานแห่งชาติทั้งอุทยานแห่งชาติทางบก และอุทยานแห่งชาติทางทะเล น้ำตก เกาะ แม่น้ำ เขื่อน วัด และพระอารามหลวง เป็นต้นและยังเป็นแหล่งสืบสานประเพณีที่สำคัญของชาวใต้ คือประเพณีชักพระ ทอดผ้าป่าและแข่งขันเรือยาวชิงถ้วยพระราชทานอีกด้วย
นอกจากนี้ ยังมีผลิตผลและผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรที่เป็นที่รู้จัก เช่น ไข่เค็มไชยา หอยนางรม และเงาะโรงเรียน ดังที่ปรากฏในคำขวัญของจังหวัด
เนื้อหา
- 1 สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
- 2 ประวัติศาสตร์
- 3 ภูมิศาสตร์
- 4 การปกครอง
- 5 ประชากร
- 6 รายนามผู้ว่าราชการจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- 7 เศรษฐกิจ
- 8 ประเพณีและวัฒนธรรม
- 9 การคมนาคม
- 10 การศึกษา
- 11 สถานที่สำคัญ
- 12 เหตุการณ์สำคัญ
- 13 บ้านพี่เมืองน้อง
- 14 ชาวจังหวัดสุราษฎร์ธานีที่มีชื่อเสียง
- 15 อ้างอิง
- 16 ดูเพิ่ม
- 17 แหล่งข้อมูลอื่น
สัญลักษณ์ประจำจังหวัด[แก้]
- ตราประจำจังหวัด: พระบรมธาตุไชยา ซึ่งมีศิลปะแบบศรีวิชัย ตั้งอยู่ ณ วัดพระบรมธาตุไชยาราชวรวิหาร โดยสร้างขึ้นเมื่อประมาณพุทธศตวรรษที่ 13-14
- ต้นไม้ประจำจังหวัด: ต้นเคี่ยม (Cotylelobium melanoxylon)
- ดอกไม้ประจำจังหวัด: ดอกบัวผุด (Rafflesia kerrii)
- สัตว์นํ้าประจำจังหวัด: ปลาตะพัดเขียว (Scleropages formosus)
- คำขวัญประจำจังหวัด: เมืองร้อยเกาะ เงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ
- คำขวัญประจำจังหวัดในอดีต: สะตอวัดประดู่ พลูคลองยัน ทุเรียนหวานมันคลองพระแสง ย่านดินแดงของป่า เคียนซาบ่อถ่านหิน พุนพินมีท่าข้ามแม่น้ำตาปี ไม้แก้วดีเขาประสงค์ กระแดะดงลางสาด สิ่งประหลาดอำเภอพนม เงาะอุดมบ้านส้อง จากและคลองในบาง ท่าฉางต้นตาล บ้านนาสารแร่ ท่าอุแทวัดเก่า อ่าวบ้านดอนปลา ไชยาข้าว มะพร้าวเกาะสมุย (แต่งโดยพระเทพรัตนกวี (ก.ธรรมวร) อดีตเจ้าคณะจังหวัด)
- ธงประจำจังหวัด: คือ มี 2 แถบสี ได้ แถบบนสีแสด แถบล่างสีเหลือง และมีตราประจำจังหวัดกลางผืนธง
- ตัวอักษรย่อของชื่อจังหวัด: สฎ
- ลักษณะรูปร่างของจังหวัด: ลักษณะรูปร่างของจังหวัดมีรูปร่างลักษณะคล้ายกับ "ผีเสื้อที่กำลังกางปีกโบยบินอยู่"
- เพลงประจำจังหวัด:
| สุราษฎร์ธานี รุ่งเรืองสมเมืองคนดี | อีกธารตาปี นามพระธีรราชประทาน |
| เป็นแดนอุดมไม้ปลา มะพร้าวมาเนิ่นนาน | เหล่าราษฎร์สุขศานต์ มุ่งมั่นขยันทำกิน |
| มิ่งขวัญชาวเมือง | มีองค์พระธาตุพุทธศาสน์ประเทือง |
| ถิ่นชนกตัญญูยิ่ง เมตตาอยู่อาจิณ | ร่วมรักแผ่นดิน คนดี นี้ไชโย |
ตราประจำจังหวัด
ดอกไม้ประจำจังหวัด
สัตว์นํ้าประจำจังหวัด
.jpg)
ประวัติศาสตร์[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นที่ตั้งของเมืองเก่า เป็นศูนย์กลางของเมืองศรีวิชัย มีหลักฐานแสดงถึงการตั้งรกรากและเส้นทางสายไหมในอดีต พื้นที่อำเภอไชยาเจริญขึ้นจนเป็นอาณาจักรศรีวิชัยในช่วงหลังพุทธศตวรรษที่ 13 โดยมีหลักฐานทางประวัติศาสตร์เป็นเครื่องยืนยันความรุ่งเรืองในอดีต ภายหลังยังเชื่อว่า เมื่ออาณาจักรตามพรลิงก์หรือเมืองนครศรีธรรมราชมีความรุ่งเรืองมากขึ้นนั้น เมืองไชยาก็เป็นหนึ่งในเมืองสิบสองนักษัตรของเมืองนครศรีธรรมราชด้วย ชื่อว่า "เมืองบันไทยสมอ"[6]
นอกจากนี้ในยุคใกล้เคียงกันนั้นยังพบความเจริญของเมืองที่เกิดขึ้นในบริเวณลุ่มแม่น้ำตาปี ได้แก่ เมืองเวียงสระ เมืองคีรีรัฐนิคม และเมืองท่าทอง โดยเชื่อว่าพระเจ้าศรีธรรมาโศกราช ผู้ครองเมืองนครศรีธรรมราชนั้นอพยพย้ายเมืองมาจากเมืองเวียงสระ เนื่องจากเป็นเมืองที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล รวมทั้งเกิดโรคภัยระบาด[7] และเมื่อเมืองนครศรีธรรมราชเจริญรุ่งเรืองนั้น ได้ยกเมืองไชยา และเมืองท่าทอง เป็นเมืองสิบสองนักษัตรของตนด้วย
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้ก่อตั้งอู่เรื่อพระที่นั่งและเรือรบเพื่อใช้ในราชการที่อ่าวบ้านดอน ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงให้ย้ายที่ตั้งเมืองท่าทองมายังอ่าวบ้านดอน พร้อมทั้งยกฐานะให้เป็นเมืองจัตวา ขึ้นตรงต่อกรุงเทพมหานคร และพระราชทานชื่อว่า "เมืองกาญจนดิษฐ์"[6] โดยแต่งตั้งให้พระยากาญจนดิษฐ์บดีเป็นเจ้าเมืองดูแลการปกครอง
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้โปรดเกล้าฯ ให้เมืองเมืองกาญจนดิษฐ์, เมืองคีรีรัฐนิคมและเมืองไชยารวมตัวเป็นจังหวัดไชยา ขึ้นตรงต่อมณฑลชุมพร เมื่อเมืองขยายใหญ่ขึ้น จึงมีการปรับเปลี่ยนการปกครองและขยายเมืองออกไป มีการแยกเมืองกาญจนดิษฐ์เป็นอำเภอกาญจนดิษฐ์และอำเภอบ้านดอน กระทั่งสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว มีการย้ายอำเภอเมืองมาที่อำเภอบ้านดอนและโอนชื่อมาเป็นชื่ออำเภอไชยา และให้เชื่อเมืองเก่าว่า "อำเภอพุมเรียง" ทว่าประชาชนยังติดเรียกชื่อเมืองเก่าว่า "อำเภอไชยา" ทั้งตัวพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวไม่โปรดปรานชื่อบ้านดอน จึงพระราชทานนามอำเภอบ้านดอนว่า "สุราษฎร์ธานี" และยังคงชื่ออำเภอพุมเรียงว่าอำเภอไชยาเช่นเดิม รวมถึงเปลี่ยนชื่อจังหวัดเป็นจังหวัดสุราษฎร์ธานี[8] และพระราชทานนามแม่น้ำตาปี ให้ในคราวเดียวกันนั้นเอง ซึ่งเป็นการตั้งชื่อตามแบบเมืองและแม่น้ำในประเทศอินเดียที่มีแม่น้ำทัปตีไหลลงสู่ทะเลออกผ่านปากอ่าวที่เมืองสุรัต[6]
ภูมิศาสตร์[แก้]
ที่ตั้งและอาณาเขต[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีตั้งอยู่ฝั่งตะวันออกของภาคใต้ โดยมีพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับ 6 ของประเทศ และอันดับ 1 ของภาคใต้[9] โดยมีจังหวัดที่มีอาณาเขตติดกัน ดังนี้
- ด้านเหนือ ติดกับจังหวัดระนอง จังหวัดชุมพร และอ่าวไทย
- ด้านใต้ ติดกับจังหวัดกระบี่และจังหวัดนครศรีธรรมราช
- ด้านตะวันออก ติดกับจังหวัดนครศรีธรรมราชและอ่าวไทย
- ด้านตะวันตก ติดกับจังหวัดพังงา
โดยทะเลฝั่งอ่าวไทยนั้นมีชายฝั่งยาวประมาณ 156 กิโลเมตร โดยมีเกาะที่อยู่ภายใต้เขตการปกครองของจังหวัด ได้แก่ เกาะสมุย เกาะพะงัน เกาะเต่า และหมู่เกาะอ่างทอง ซึ่งมีเกาะน้อยใหญ่อีกมากมาย จึงได้ชื่อว่าเมืองร้อยเกาะ เช่น เกาะนางยวน เกาะวัวตาหลับ เกาะแม่เกาะ
ภูมิประเทศและภูมิอากาศ[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีพื้นที่กว้างใหญ่ และมีสภาพภูมิประเทศที่หลากหลาย ได้แก่ ภูมิประเทศแบบที่ราบชายฝั่งทะเล ที่ราบสูง รวมทั้งภูมิประเทศแบบภูเขาซึ่งกินพื้นที่ของจังหวัดถึงร้อยละ 40 ของพื้นที่ทั้งหมด [10] โดยมีทิวเขาภูเก็ตทอดตัวในแนวเหนือ-ใต้ของจังหวัด และมีลุ่มน้ำที่สำคัญ คือ ลุ่มน้ำตาปี ไชยา ท่าทอง เป็นต้น ด้านตะวันออกเป็นฝั่งทะเลอ่าวไทย และมีเกาะน้อยใหญ่ที่มีประชากรอาศัย ส่วนด้านตะวันตกมีลักษณะเป็นภูเขาสูง มีแม่น้ำสายสำคัญ คือ แม่น้ำตาปี แม่น้ำคีรีรัฐหรือแม่นํ้าพุมดวง เนื่องจากทำเลที่ตั้งรวมถึงภูมิประเทศ จังหวัดสุราษฎร์ธานีจึงได้รับอิทธิพลจากมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ที่พัดมาจากมหาสมุทรอินเดีย รวมทั้งมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือที่พัดผ่านอ่าวไทย ดังนั้น จึงทำให้จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีช่วงฤดูฝนยาวนานมาก โดยกินระยะเวลาตั้งแต่เดือนพฤษภาคมจนถึงเดือนมกราคม โดยจังหวัดสุราษฏร์ธานีมีอุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย 21.16 องศาเซลเซียส และอุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย 34.51 องศาเซลเซียส [11] และปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 129.59 มิลลิเมตร [12]
การปกครอง[แก้]
การปกครองส่วนภูมิภาค[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีแบ่งการปกครองส่วนภูมิภาคออกเป็น 19 อำเภอ 131 ตำบล 1,074 หมู่บ้าน มีรายชื่ออำเภอดังนี้
การปกครองส่วนท้องถิ่น[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีแบ่งการปกครองส่วนท้องถิ่นออกเป็น 1 องค์การบริหารส่วนจังหวัด 2 เทศบาลนคร 3 เทศบาลเมือง 35 เทศบาลตำบล และ 101 องค์การบริหารส่วนตำบล โดยมีรายชื่อเทศบาลดังนี้
ทน. สุราษฎร์ธานี
ทน. เกาะสมุย
ทม. ดอนสัก
ทม. ท่าข้าม
ทม. นาสาร
|
อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี
อำเภอกาญจนดิษฐ์
อำเภอดอนสัก |
อำเภอเกาะสมุย อำเภอเกาะพะงัน
อำเภอไชยา
|
อำเภอท่าชนะ
อำเภอคีรีรัฐนิคม
อำเภอบ้านตาขุน
อำเภอพนม
อำเภอท่าฉาง
|
อำเภอบ้านนาสาร
อำเภอบ้านนาเดิม
อำเภอเคียนซา
|
อำเภอเวียงสระ
อำเภอพระแสง
อำเภอพุนพิน |
ประชากร[แก้]
| อันดับ (ปีล่าสุด) |
อำเภอ | พ.ศ. 2557[13] | พ.ศ. 2556[14] | พ.ศ. 2555[15] | พ.ศ. 2554[16] | พ.ศ. 2553[17] | พ.ศ. 2552[18] | พ.ศ. 2551[19] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | เมืองสุราษฎร์ธานี | 175,140 | 173,462 | 172,202 | 169,902 | 170,336 | 171,712 | 171,387 |
| 2 | กาญจนดิษฐ์ | 103,942 | 103,240 | 102,179 | 101,071 | 100,393 | 99,722 | 98,432 |
| 3 | พุนพิน | 93,006 | 92,496 | 92,000 | 91,396 | 91,048 | 90,441 | 89,908 |
| 4 | บ้านนาสาร | 70,712 | 70,506 | 69,993 | 69,672 | 69,495 | 69,326 | 69,186 |
| 5 | พระแสง | 68,349 | 67,817 | 67,196 | 66,394 | 65,436 | 64,500 | 63,774 |
| 6 | เกาะสมุย | 63,592 | 62,506 | 62,357 | 61,318 | 54,674 | 53,990 | 52,492 |
| 7 | เวียงสระ | 61,206 | 60,874 | 60,608 | 60,124 | 59,810 | 59,439 | 58,675 |
| 8 | ท่าชนะ | 54,243 | 53,781 | 53,244 | 52,948 | 52,736 | 52,406 | 51,664 |
| 9 | ไชยา | 50,539 | 50,314 | 49,903 | 49,380 | 49,198 | 48,802 | 48,301 |
| 10 | เคียนซา | 48,080 | 47,779 | 47,197 | 46,643 | 46,120 | 45,491 | 44,828 |
| 11 | คีรีรัฐนิคม | 43,745 | 43,609 | 43,208 | 42,768 | 42,461 | 41,908 | 41,330 |
| 12 | พนม | 38,232 | 37,950 | 37,460 | 36,881 | 36,338 | 35,867 | 35,312 |
| 13 | ดอนสัก | 37,168 | 36,939 | 36,594 | 36,256 | 36,125 | 35,980 | 36,135 |
| 14 | ท่าฉาง | 33,395 | 33,111 | 32,902 | 32,765 | 32,609 | 32,376 | 31,989 |
| 15 | ชัยบุรี | 27,390 | 26,775 | 26,409 | 26,048 | 25,783 | 25,557 | 25,145 |
| 16 | บ้านนาเดิม | 23,900 | 23,795 | 23,556 | 23,192 | 22,930 | 22,762 | 22,493 |
| 17 | เกาะพะงัน | 16,433 | 15,838 | 15,546 | 15,081 | 15,142 | 14,700 | 13,952 |
| 18 | บ้านตาขุน | 15,933 | 15,895 | 15,745 | 15,419 | 15,213 | 15,025 | 14,872 |
| 19 | วิภาวดี | 15,225 | 15,125 | 14,989 | 14,806 | 14,536 | 14,217 | 13,711 |
| — | รวม | 1,040,230 | 1,031,812 | 1,023,288 | 1,012,064 | 1,000,383 | 994,221 | 983,486 |
- หมายถึงจำนวนประชากรได้เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับปีก่อน
- หมายถึงจำนวนประชากรได้ลดลงเมื่อเทียบกับปีก่อน
รายนามผู้ว่าราชการจังหวัดสุราษฎร์ธานี[แก้]
| ลำดับ | ชื่อ | เข้ารับตำแหน่ง | สิ้นสุดการดำรงตำแหน่ง |
|---|---|---|---|
| 1 | พระยาวรฤทธิ์ฤๅไชย (คออยู่ตี๋ ณ ระนอง) | พ.ศ. 2449 (ร.ศ. 125) | พ.ศ. 2458 |
| 2 | พระยาชุมพรบุรีศรีสมุทเขต | พ.ศ. 2458 | พ.ศ. 2459 |
| 3 | พระยาพิศาลสารเกษตร์ | พ.ศ. 2459 | พ.ศ. 2461 |
| 4 | พระยาวิชิตภักดีศรีสุราษฎร์ธานินทร์ | พ.ศ. 2461 | พ.ศ. 2463 |
| 5 | พระยาศรีมหาเกษตร | พ.ศ. 2463 | พ.ศ. 2469 |
| 6 | พระยาสุราษฎร์ธานี | พ.ศ. 2469 | พ.ศ. 2477 |
| 7 | พระบริบูรณ์วุฒิราษฎร์ | พ.ศ. 2477 | พ.ศ. 2481 |
| 8 | หลวงสฤษฏสาราลักษณ์ | พ.ศ. 2481 | พ.ศ. 2484 |
| 9 | หลวงอรรถกัลยาณวินิจ | พ.ศ. 2485 | พ.ศ. 2485 |
| 10 | นายชลอ จารุจินดา | พ.ศ. 2485 | พ.ศ. 2486 |
| 11 | หลวงเกษมประศาสน์ | พ.ศ. 2486 | พ.ศ. 2487 |
| 12 | ขุนสำราษราษฎร์บริรักษ์ | พ.ศ. 2487 | พ.ศ. 2487 |
| 13 | นายแม้น อรจันทร์ | พ.ศ. 2487 | พ.ศ. 2487 |
| 14 | ขุนรัฐวุฒิวิจารณ์ | พ.ศ. 2489 | พ.ศ. 2492 |
| 15 | นายเลื่อน ไขแสง | พ.ศ. 2492 | พ.ศ. 2496 |
| 16 | ขุนอักษรสารสิทธิ์ | พ.ศ. 2496 | พ.ศ. 2497 |
| 17 | นายจันทร์ สมบูรณ์กุล | พ.ศ. 2497 | พ.ศ. 2501 |
| 18 | นายฉลอง รมิตานนท์ | พ.ศ. 2501 | พ.ศ. 2503 |
| 19 | นายประพันธ์ ณ พัทลุง | พ.ศ. 2503 | พ.ศ. 2509 |
| 20 | นายพร บุญยะประสพ | พ.ศ. 2509 | พ.ศ. 2511 |
| 21 | นายคล้าย จิตพิทักษ์ | พ.ศ. 2511 | พ.ศ. 2515 |
| 22 | นายอรุณ นาถะเดชะ | พ.ศ. 2515 | พ.ศ. 2517 |
| 23 | นายอนันต์ สงวนนาม | พ.ศ. 2517 | พ.ศ. 2519 |
| 24 | นายชลิต พิมลศิริ | พ.ศ. 2519 | พ.ศ. 2521 |
| 25 | นายกาจ รักษ์มณี | พ.ศ. 2521 | พ.ศ. 2522 |
| 26 | นายสนอง รอดโพธิ์ทอง | พ.ศ. 2522 | พ.ศ. 2524 |
| 27 | นายไสว ศิริมงคล | พ.ศ. 2524 | พ.ศ. 2526 |
| 28 | นายนิพนธ์ บุญญภัทโร | พ.ศ. 2526 | พ.ศ. 2530 |
| 29 | นายวิโรจน์ ราชรักษ์ | พ.ศ. 2530 | พ.ศ. 2532 |
| 30 | นายดำริ วัฒนสิงหะ | พ.ศ. 2532 | พ.ศ. 2533 |
| 31 | นายอนุ สงวนนาม | พ.ศ. 2533 | พ.ศ. 2535 |
| 32 | นายประพัฒน์พงษ์ บำเพ็ญสิทธิ์ | พ.ศ. 2535 | พ.ศ. 2537 |
| 33 | นายประยูร พรหมพันธุ์ | พ.ศ. 2537 | พ.ศ. 2539 |
| 34 | นายปรีชา รักษ์คิด | พ.ศ. 2539 | พ.ศ. 2540 |
| 35 | นายนิเวศน์ สมสกุล | พ.ศ. 2540 | พ.ศ. 2541 |
| 36 | นายภุชงค์ รุ่งโรจน์ | พ.ศ. 2541 | พ.ศ. 2543 |
| 37 | นายชาญชัย สุนทรมัฏฐ์ | พ.ศ. 2543 | พ.ศ. 2544 |
| 38 | นายยงยุทธ ตะโกพร | พ.ศ. 2544 | พ.ศ. 2545 |
| 39 | ม.ล.ประทีป จรูญโรจน์ | พ.ศ. 2545 | พ.ศ. 2546 |
| 40 | นายธีระ โรจนพรพันธุ์ | พ.ศ. 2546 | พ.ศ. 2547 |
| 41 | นายวิจิตร วิชัยสาร | พ.ศ. 2547 | พ.ศ. 2549 |
| 42 | ดร.นิวัตน์ สวัสดิ์แก้ว | พ.ศ. 2549 | พ.ศ. 2550 |
| 43 | นายวินัย บัวประดิษฐ์ | พ.ศ. 2550 | พ.ศ. 2551 |
| 44 | นายประชา เตรัตน์ | พ.ศ. 2551 | พ.ศ. 2552 |
| 45 | นายดำริห์ บุญจริง | พ.ศ. 2552 | พ.ศ. 2553 |
| 46 | นายธีระยุทธ เอี่ยมตระกูล | พ.ศ. 2553 | พ.ศ. 2555 |
| 47 | นายเชิดศักดิ์ ชูศรี | พ.ศ. 2555 | พ.ศ. 2555 |
| 48 | นายฉัตรป้อง ฉัตรภูติ | พ.ศ. 2555 | พ.ศ. 2558 |
| 49 | นายวงศศิริ พรหมชนะ | พ.ศ. 2558 | พ.ศ. 2559 |
| 50 | นายอวยชัย อินทร์นาค | พ.ศ. 2559 | พ.ศ. 2560 |
| 51 | นายวิชวุทย์ จินโต | พ.ศ. 2560 | ปัจจุบัน |
เศรษฐกิจ[แก้]
เกษตรกรรม[แก้]
ประชากรในจังหวัดสุราษฎร์ธานีมีรายได้ต่อหัวเฉลี่ย 162,329 บาท ต่อปี โดยส่วนมากจะประกอบอาชีพทางการเกษตร เช่น ทำนา ทำสวน ทำไร่ โดยใช้ที่ดินเพื่อทำการเพาะปลูกประมาณ 45% ของพื้นที่ทั้งหมด ซึ่งพืชเศรษฐกิจที่สำคัญ ได้แก่ ยางพารา ปาล์มน้ำมัน มะพร้าว เงาะ ทุเรียน และกาแฟ[20] นอกจากนั้น ยังมีการเลี้ยงปศุสัตว์และการทำประมง โดยปศุสัตว์ที่นิยมเลี้ยงกันมาก เช่น โค กระบือ สุกร ไก่ แพะ โดยปศุสัตว์ที่มีมูลค่าผลผลิตมากที่สุด คือ โค สุกร ไก่ กระบือ และเป็ดตามลำดับ จังหวัดสุราษฎร์ธานี รายงานแสดงจำนวนครัวเรือนที่ประกอบอาชีพทางการเกษตร แยกตามอาชีพทางการเกษตร
อุตสาหกรรม[แก้]
อุตสาหกรรมส่วนใหญ่ของจังหวัดสุราษฎร์ธานีจะเป็นอุตสาหกรรมที่ต่อเนื่องจากผลผลิตทางเกษตรกรรม เช่น อุตสาหกรรมปลาป่น อาหารทะเลแช่แข็ง อาหารทะเลกระป๋อง น้ำมันปาล์มดิบ อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับยางพารา ซึ่งในจังหวัดมีจำนวนโรงงานอุตสาหกรรมประมาณ 730 โรงงาน ซึ่งส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในเขตอำเภอเมืองสุราษฎร์ธานีมากที่สุด[20] นอกจากนี้ ยังมีการให้สัมปทานเหมืองแร่ โดยแร่ที่สำคัญในจังหวัด ได้แก่ ยิปซัม โดโลไมต์ แอนไฮโครต์ หินปูน ดินขาว และบอลเคลย์[20] สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดสุราษฎร์ธานีไม่ได้รวมอยู่ในบริเวณศาลากลางจังหวัดสุราษฎร์ธานี แต่จะตั้งอยู่บริเวณถนนตลาดใหม่ ระหว่างซอย 7 และซอย 9 ในตำบลตลาดถัดไปจากที่ว่าการอำเภอเมืองฯ เพียงเล็กน้อย
ประเพณีและวัฒนธรรม[แก้]
งานประเพณีชักพระ ทอดผ้าป่า และแข่งขันเรือยาว[แก้]
ประเพณีชักพระทอดผ้าป่าและแข่งขันเรือยาวของจังหวัดสุราษฏร์ธานี ที่นี่มีอีกชื่อหนึ่งคือ งานเดือนสิบเอ็ด ซึ่งก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับเทศกาลออกพรรษา กิจกรรมที่สำคัญได้แก่การประกวดเรือพระ ซึ่งจะมีทั้งรถพนมพระ และเรือพนมพระ ซึ่งรถและเรือพนมพระ อาจจะตกแต่งประดับประดาด้วยการแกะสลัก หรือฉลุไม้ ตกแต่งจำลอง เสมือนฉากที่พระพุทธเจ้ากลับมาจากสวรรค์ชั้นดาวดึง ในงานพิธีจะใช้คนลาก เชื่อว่าผู้ที่ได้ร่วมลากจูงรถหรือเรือพนมพระจะได้อานิสสงค์หลายประการ การจัดพุ่มผ้าป่าเป็นการจำลองพุทธประวัติของพระพุทธเจ้าแสดงออกเป็นตอน ๆ ด้วยการนำต้นไม้หรือกิ่งไม้ ประดับกับหลอดไฟสีต่าง ๆ บ้างก็จะจัดอุปกรณ์อื่นร่วมประกอบฉาก ทั้งการเขียนภาพ ปั้นรูปดินเหนียว อุปกรณ์ประกอบฉากจะไม่นิยมนำสิ่งมีชีวิตเช่นปลาสวยงาม เต่า หรือสัตว์เลี้ยงชนิดหนึ่งชนิดไดมาจัดประกอบฉาก เพราะเชื่อว่าเป็นการทรมานสัตว์ และจะไม่ได้รับอานิสสงค์ และตกแต่งด้วยเครื่อง อัฐบริขาร เพื่อในเช้าวันรุ่งของวันออกพรรษาจะได้นิมนต์พระมาทำพิธีทอดผ้าป่า การจัดพุ่มผ้าป่ามีทั้งหน่วยงานในจังหวัด ทังภาครัฐและเอกชน เข้าร่วมกิจกรรม และมีการประกวดกันด้วยงานประเพณีนี้จัดขึ้นบริเวณเขื่อนลำนำตาปีตั้งแต่บริเวณศาลหลักเมืองจนกระทั่งถึงโรงแรมวังใต้ ขึ้นอยู่กับจังหวัดสุราษฎร์ธานีว่าในแต่ละปีจะเลือกเอาบริเวณใดในอำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี ประเพณีชักพระ ทอดผ้าป่า และแข่งขันเรือยาว ซึ่งจัดได้ว่าเป็นงานใหญ่งานหนึ่งของภาคใต้
งานวันเงาะโรงเรียน[แก้]
ผลไม้ที่ขึ้นชื่อของจังหวัดสุราษฎร์ธานี ได้แก่ เงาะโรงเรียน เงาะมีความแตกต่างจากเงาะที่อื่น คือ หวาน และกรอบ ซึ่งนับเป็นความภูมิใจหนึ่งของชาวจังหวัดสุราษฎร์ธานี ดังนั้น เพื่อเป็นการแสดงถึงความภาคภูมิใจดังกล่าวจังหวัดสุราษฎร์ธานีจึงจัดให้มีการนำผลผลิตจากเงาะโรงเรียนและผลผลิตอื่น ๆ มาจำหน่ายและตั้งชื่อว่า งานวันเงาะโรงเรียน โดยจะจัดขึ้นประมาณต้นเดือนสิงหาคมหรือกลางเดือนกรกฎาคมของทุกปีในตัวอำเภอบ้านนาสาร
งานเทศกาลกินหอยนางรมฟรี[แก้]
หอยนางรมเป็นของขึ้นชื่อในจังหวัดสุราษฎร์ธานี ซึ่งจะมีความแตกต่างจากหอยนางรมที่อื่น คือ มีขนาดใหญ่เป็นพิเศษ รสชาติหวาน โดยจะจัดขึ้นประมาณต้นเดือนมีนาคมของทุกปีในตัวอำเภอกาญจนดิษฐ์
การคมนาคม[แก้]
ระยะทาง[แก้]
ระยะทางจากจังหวัดสุราษฎร์ธานีไปยังจังหวัดใกล้เคียงโดยประมาณ คือ
- จังหวัดชุมพร 192 กิโลเมตร
- จังหวัดนครศรีธรรมราช 139 กิโลเมตร
- จังหวัดกระบี่ 156 กิโลเมตร
- จังหวัดพังงา 196 กิโลเมตร
- จังหวัดระนอง 219 กิโลเมตร
ระยะทางจากจังหวัดสุราษฎร์ธานีไปยังอำเภอต่าง ๆ ภายในจังหวัดโดยประมาณ คือ
|
|
สถานีขนส่งหลักที่สำคัญ[แก้]
ท่าอากาศยาน[แก้]
- ท่าอากาศยานนานาชาติสุราษฎร์ธานี
- ท่าอากาศยานนานาชาติสมุย
- ท่าอากาศยานดอนสัก (อยู่ในแผน)
สถานีรถไฟ[แก้]
|
สถานีรถโดยสารประจำทาง[แก้]
- สถานีขนส่งสุราษฎร์ธานี
- ตลาดเกษตร 1
- ตลาดเกษตร 2
ท่าเทียบเรือ[แก้]
|
|
การศึกษา[แก้]
สถาบันอุดมศึกษา[แก้]
|
|
สถาบันอาชีวศึกษา[แก้]
|
|
โรงเรียน[แก้]
- โรงเรียนชายประจำจังหวัด: โรงเรียนสุราษฎร์ธานี (ปัจจุบันเป็นสหศึกษา)
- โรงเรียนสตรีประจำจังหวัด: โรงเรียนสุราษฎร์พิทยา (ปัจจุบันเป็นสหศึกษา)
- โรงเรียนสหศึกษาประจำจังหวัด: โรงเรียนเมืองสุราษฎร์ธานี
สถานที่สำคัญ[แก้]
โบราณสถาน[แก้]
วัด[แก้]
พระอารามหลวง[แก้]
- วัดพระบรมธาตุไชยาราชวรวิหาร
- วัดธรรมบูชา
- วัดไตรธรรมาราม
- วัดพัฒนาราม
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ[แก้]
อุทยานแห่งชาติ[แก้]
- อุทยานแห่งชาติเขาสก
- อุทยานแห่งชาติแก่งกรุง
- อุทยานแห่งชาติใต้ร่มเย็น
- อุทยานแห่งชาติคลองพนม
- อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะอ่างทอง
- อุทยานแห่งชาติธารเสด็จ-เกาะพะงัน
เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า[แก้]
เขตห้ามล่าสัตว์ป่า[แก้]
ป่าสงวนแห่งชาติ[21][แก้]
|
|
|
ธนาคาร[แก้]
ในจังหวัดสุราษฎร์ธานีมีธนาคารทั้งหมด 18 ธนาคาร และมีจำนวนสาขาของธนาคารทั้งหมด 192 สาขา ได้แก่
|
|
โรงพยาบาล[แก้]
โรงพยาบาลทั่วไป[แก้]
|
|
|
โรงพยาบาลจิตเวช[แก้]
- โรงพยาบาลสวนสราญรมย์
ศูนย์การค้าและห้างสรรพสินค้า[แก้]
เหตุการณ์สำคัญ[แก้]
- ศาลากลางจังหวัดสุราษฏร์ธานีถูกลอบวางระเบิด เมื่อวันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2525 ประมาณเที่ยงถึงบ่ายโมง ซี่งเป็นเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนใจชาวจังหวัดสุราษฎร์ธานีที่สำคัญ เนื่องจากเหตุความขัดแย้งทางการเมือง ศาลากลางจังหวัดสุราษฎร์ธานีเดิมตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำตาปีก่อนที่ย้ายไปในบริเวณสี่แยกแสงเพชร ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของศาลหลักเมือง [22]
- เรือยาวใหญ่ นาม "เจ้าแม่ตาปี" และเรือยาวกลาง นาม "เจ้าแม่ธารทิพย์" ชนะเลิศการแข่งขันเรือยาวชิงแชมป์ประเทศไทยถ้วยพระราชทานพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในปี พ.ศ. 2525
- พายุไต้ฝุ่นเกย์ถล่มจังหวัด
- การบินไทย เที่ยวบินที่ 261 ตกที่สนามบินสุราษฎร์ธานี
- การรื้อสัมปทานเรือข้ามฟากสุราษฏร์ธานีเกาะสมุย
- มติชาวสุราษฎร์ ห้ามปลุกเสกจตุคาม ณ วัดพระบรมธาตุไชยาราชวรวิหาร
- เหตุลอบวางระเบิดติดรถที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินภายในตัวศูนย์การค้าเซ็นทรัลเฟสติวัล สมุย
บ้านพี่เมืองน้อง[แก้]
ชาวจังหวัดสุราษฎร์ธานีที่มีชื่อเสียง[แก้]
พระสงฆ์[แก้]
- พระธรรมโกศาจารย์ (เงื่อม อินฺทปญฺโญ) บุคคลสำคัญของโลก
- สมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสโณ) สมเด็จพระราชาคณะ อดีตผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช อดีตประธานคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช อดีตเจ้าคณะใหญ่หนตะวันออก อดีตกรรมการมหาเถรสมาคม อดีตประธานสมัชชามหาคณิสสร อดีตเจ้าอาวาสวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร
- พระสุธรรมาธิบดี (แสง ชุตินฺธโร) พระราชาคณะเจ้าคณะรอง อดีตเจ้าอาวาสวัดธรรมบูชา อดีตเจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- พระธรรมวิโรจนเถร (พลับ ฐิติโก) พระราชาคณะชั้นสามัญ ชั้นสามัญยก ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ฝ่ายธรรมยุติกนิกาย รูปแรกของภาคใต้ อดีต เจ้าอาวาสวัดธรรมบูชาและอดีตเจ้าคณะธรรมยุตจังหวัดสุราษฎร์ธานี อดีตประธานกรรมการคณะจังหวัดสงขลา และ อดีตเจ้าอาวาสวัดมัชฌิมาวาส (จังหวัดสงขลา)
นักกีฬา[แก้]
|
|
นักการเมือง[แก้]
|
|
อื่น ๆ[แก้]
- พลเอก กิตติ รัตนฉายา อดีตแม่ทัพภาคที่ 4
- นนธวรรณ ฌรรวนธร นางแบบ นักร้อง และนักแสดง
- นาตยา จันทร์รุ่ง นักแสดง
- ภาณุ สุวรรณโณ นักแสดง
- สีเทา เพ็ชรเจริญ นักแสดงตลกอาวุโส
- โสภา สถาพร นางเอกภาพยนตร์ชื่อดังในอดีต
- จักรรินทร์ ดวงมณีรัตนชัย เจ้าของฉายา เดอะ เฟอรารี่ เป็นนักกีตาร์ วง หิน เหล็ก ไฟ และเดอะซัน
- หรั่ง ร็อคเคสตร้า นักร้องเดี่ยว และอดีตนักร้องนำ วงดนตรีร็อก ร็อคเคสตร้า
- บิว กัลยาณี นักร้องลูกทุ่งหญิงแนวเพื่อชีวิตสำเนียงใต้ สังกัดค่ายอาร์สยาม
- พงศ์พิพัฒน์ คงนาค นักร้องลูกทุ่ง
- ศุ บุญเลี้ยง ศิลปิน และนักเขียน
- พระรัฐกิจวิจารณ์ (สวาสดิ์ ณ นคร) อดีตนายกเทศมนตรีเมืองยะลาและผู้ว่าราชการจังหวัดยะลา
- จารุพงษ์ ทองสินธุ์ นักศึกษาธรรมศาสตร์ผู้สูญหายไปในเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519
- คมสัน นันทจิต สถาปนิก นักเขียนเรื่องสั้น นักแสดง และพิธีกรรายการโทรทัศน์
- ธรรมทาส พานิช ผู้ก่อตั้งคณะธรรมทาน และสวนโมกขพลาราม
- ศ. (พิเศษ) ภกญ. กฤษณา ไกรสินธุ์ เภสัชกรชาวไทยที่อุทิศตนช่วยเหลือผู้ป่วยในการผลิตยาในทวีปแอฟริกาและเอเชีย
- ไชยวัฒน์ วรรณานนท์ ศิลปินด้านวัฒนธรรม
- ประกาศ วัชราภรณ์ นักหนังสือพิมพ์ นักเขียนสารคดี อดีตอุปนายกสมาคมนักหนังสือพิมพ์ และอดีตพิธีกรรายการโทรทัศน์ ในช่วง พ.ศ. 2502-2513
- พะเยาว์ พัฒนพงศ์ นักพูด วิทยากร และผู้บรรยายให้ความรู้การอบรมด้านการพูดที่มีชื่อเสียงของประเทศไทย
- พิมล แจ่มจรัส อาจารย์ประจำสาขาวิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกริก กรรมการผู้ตัดสินรางวัลซีไรต์ นักเขียน และนักแปล
- เล็ก วงศ์สว่าง นักจัดรายการวิทยุ และบรรณาธิการนิตยสาร
- วรวิตา จันทร์หุ่น พิธีกร นางแบบ อดีตรองชนะเลิศอันดับสองจากการประกวดนางสาวไทย พ.ศ. 2552
- วิชา การพิศิษฎ์ บุคคลที่ควรแก่การยกย่อง ควรแก่ผู้เป็นครูและบุคคลทั่วไปประพฤติตนตามแบบอย่าง
- วิลาศ มณีวัต บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ "ชาวกรุง" และนักเขียน
- สุภิญญา กลางณรงค์ นักกิจกรรมทางสังคมด้านการปฏิรูปสื่อ และคณะกรรมการ กสทช.
- สุรเทิน บุนนาค อดีตผู้ช่วยหัวหน้าข่าวสาร ในสำนักงานสาขาองค์การอาหารและเกษตรแห่งภาคพื้นเอเซียตะวันออกไกล ผู้ใกล้ชิดใต้เบื้องพระยุคลบาท พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ สนองพระเดชพระคุณด้านการพัฒนาที่ดิน และการเกษตรสมัยใหม่ และเป็นหนึ่งใน "พระสหจร" ในพระราชพิธีทรงผนวชในรัชกาลที่ 9
- อดิสรณ์ ตรีสิริเกษม ผู้กำกับภาพยนตร์ไทย กลุ่ม 365 ฟิล์ม ค่าย GDH 559
- จีรนันท์ เขตพงศ์ ผู้ประกาศข่าว สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
- ณัฐญาณี รัตนไพฑูรย์ ผู้ประกาศข่าว ไทยรัฐทีวี
- ณัฐชยกานต์ ปากหวาน นักแสดง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
- ภาธร ชำนาญนพ นักแสดง
- ณัฐ เค้ายวนผึ้ง นักแสดง
- ฉัตรฑริกา สิทธิพรม นางแบบ/นักแสดง
- พลเอก วิมล วงศ์วานิช อดีตผู้บัญชาการทหารบก
อ้างอิง[แก้]
- ↑ สำนักงานสถิติจังหวัดสุราษฎร์ธานี [1]
- ↑ สำนักงานสถิติจังหวัดสุราษฎร์ธานี [2]
- ↑ พัฒนาการทางประวัติศาสตร์: จังหวัดสุราษฎร์ธานี, หอมรดกไทย
- ↑ "แฟนพันธุ์แท้ 25 เมษายน 2557 - เกาะทะเลไทย". แฟนพันธุ์แท้. 25 April 2014. สืบค้นเมื่อ 29 April 2014.
- ↑ โครงสร้างเศรษฐกิจภาคใต้โดยธนาคารแห่งประเทศไทย หน้า 1
- ↑ 6.0 6.1 6.2 ระบบสารสนเทศจังหวัดสุราษฎร์ธานี เรียกดู "ประวัติความเป็นมา"
- ↑ ฐานข้อมูลท้องถิ่น, เมืองโบราณ, สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฏร์ธานี
- ↑ ประวัติศาสตร์จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- ↑ ประวัติความเป็นมา ที่ตั้งและอาณาเขต ลักษณะภูมิประเทศ การเดินทาง
- ↑ ภูมิประเทศจังหวัดสุราษฏร์ธานี
- ↑ ข้อมูลอุณหภูมิในรอบปี จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- ↑ ข้อมูลปริมาณน้ำฝนในรอบปี จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2557." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_57.pdf 2558. สืบค้น 1 มีนาคม 2558.
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเนกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่างๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๖, เล่ม ๑๓๑, ตอน ๔๑ ง , ๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๗, หน้า ๑
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2555." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat55.html 2555. สืบค้น 3 เมษายน 2556.
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2554." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat54.html 2555. สืบค้น 6 เมษายน 2555.
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2553." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.dopa.go.th/stat/y_stat53.html 2553. สืบค้น 30 มกราคม 2554.
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2552."203.113.86.149/stat/y_stat.htmlสืบค้น 30 มีนาคม 2553
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2551." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dopa.go.th/stat/y_stat51.html 2552. สืบค้น 30 มกราคม 2552.
- ↑ 20.0 20.1 20.2 ฐานข้อมูลท้องถิ่น, สภาพเศรษฐกิจ สังคม และการศึกษา, สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฏร์ธานี
- ↑ http://forestinfo.forest.go.th/55/National_Forest.aspx
- ↑ รายละเอียดงานวิจัยเรื่อง/Title Name: การศึกษาติดตามผลกระทบทางด้านจิตใจเนื่องจากการวางระเบิดศาลากลางจังหวัดสุราษฎร์ธานี:PDF, บทคัดย่อ: วารสารวิชาการ, กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข
ดูเพิ่ม[แก้]
- รายชื่อวัดในจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- รายชื่อโรงเรียนในจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- รายชื่อสาขาของธนาคารในจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- รายชื่อห้างสรรพสินค้าในจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- สโมสรฟุตบอลสุราษฎร์ธานี
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่ออื่นๆ เกี่ยวกับ: จังหวัดสุราษฎร์ธานี |
- เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของจังหวัด
- องค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- กองบิน 7 ฐานบินรบหลักของชาวปักษ์ใต้
พิกัดภูมิศาสตร์: 9°08′N 99°20′E / 9.14°N 99.33°E
- แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- แผนที่ จาก มัลติแมป โกลบอลไกด์ หรือ กูเกิลแผนที่
- ภาพถ่ายทางอากาศ จาก เทอร์ราเซิร์ฟเวอร์
- ภาพถ่ายดาวเทียม จาก วิกิแมเปีย
| ||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
