จังหวัดสุราษฎร์ธานี
จังหวัดสุราษฎร์ธานี | ||||
---|---|---|---|---|
| ||||
เมืองร้อยเกาะ เงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ | ||||
ข้อมูลทั่วไป | ||||
อักษรไทย | สุราษฎร์ธานี | |||
อักษรโรมัน | Surat Thani | |||
ผู้ว่าราชการ | วิชวุทย์ จินโต (ตั้งแต่ พ.ศ. 2560) | |||
ข้อมูลสถิติ | ||||
พื้นที่ | 12,891.469 (อันดับที่ 6) | |||
ประชากร | 1,063,501 คน (พ.ศ. 2561) (อันดับที่ 20) | |||
ความหนาแน่น | 82.50 คน/ตร.กม. (อันดับที่ 59) | |||
ISO 3166-2 | TH-84 | |||
ศาลากลางจังหวัด | ||||
ที่ตั้ง | ภายในศูนย์ราชการจังหวัดสุราษฎร์ธานี ถนนดอนนก ตำบลมะขามเตี้ย อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี 84000 | |||
โทรศัพท์ | 0 7727 2926 | |||
โทรสาร | 0 7728 2175 | |||
เว็บไซต์ | จังหวัดสุราษฎร์ธานี | |||
แผนที่ | ||||
![]() |
จังหวัดสุราษฎร์ธานี มักจะเรียกกันด้วยชื่อสั้น ๆ ว่า สุราษฎร์ฯ ใช้อักษรย่อ สฎ เป็นจังหวัดในภาคใต้ตอนบน มีพื้นที่ขนาดใหญ่ที่สุดในภาคใต้ และเป็นอันดับ 6 ของประเทศไทย และมีประชากรหนาแน่นอันดับ 59 ของประเทศ นับเป็นจังหวัดหนึ่งที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีหลักฐานทั้งประวัติศาสตร์และโบราณคดีเก่าแก่[3] และยังมีแหล่งท่องเที่ยวและอุทยานแห่งชาติหลายแห่ง มีจังหวัดที่อยู่ติดกันได้แก่ ชุมพร นครศรีธรรมราช กระบี่ พังงา และระนอง
จังหวัดสุราษฎร์ธานีตั้งอยู่ในฝั่งตะวันออกของภาคใต้ โดยมีสภาพภูมิประเทศที่หลากหลายทั้งที่ราบสูง ภูมิประเทศแบบภูเขา รวมทั้งที่ราบชายฝั่ง มีพื้นที่ครอบคลุมถึงในบริเวณอ่าวไทย ทั้งบริเวณที่เป็นทะเลและเป็นเกาะ เกาะในพื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็กมากถึง 98 เกาะ นับว่ามากที่สุดเป็นอันดับ 3 ของประเทศ รองมาจากจังหวัดพังงาที่มี 155 เกาะ และจังหวัดภูเก็ตที่มี 154 เกาะ[4] เกาะขนาดใหญ่เป็นที่รู้จักเช่น เกาะสมุย เกาะพะงัน เกาะเต่า และหมู่เกาะอ่างทอง เนื่องจากทำเลที่ตั้งจึงได้รับอิทธิพลจากมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งเกิดบริเวณทะเลอันดามันบ้างเป็นครั้งคราวเนื่องจากจะมีแนวเทือกเขาตะนาวศรี เทือกเขาภูเก็ต และเทือกเขานครศรีธรรมราช [5] แถบบริเวณจังหวัดระนอง จังหวัดชุมพร จังหวัดพังงา จังหวัดภูเก็ต และจังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นแนวช่วยลดอิทธิพลของลมมรสุมดังกล่าว ในทางกลับกันพื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานีจะได้รับอิทธิพลจากมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือเป็นส่วนใหญ่ มรสุมตะวันออกเฉียงเหนือปกติจะมีแหล่งกำเนิดบริเวณทะเลจีนใต้และอ่าวไทย ทำให้จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีช่วงฤดูฝนกินระยะเวลาตั้งแต่เดือนตุลาคมจนถึงเดือนมกราคม
ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ โดยประกอบอาชีพทางด้านการเกษตรเป็นหลัก โดยใช้พิ้นที่ในการทำการเกษตรประมาณร้อยละ 45 ของพื้นที่ทั้งหมด นอกจากนี้ ยังประกอบอาชีพทางด้านปศุสัตว์ ประมง อุตสาหกรรม รวมทั้งมีการทำเหมืองแร่ด้วย
เนื้อหา
ประวัติศาสตร์[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นที่ตั้งของเมืองเก่า เป็นศูนย์กลางของเมืองศรีวิชัย มีหลักฐานแสดงถึงการตั้งรกรากและเส้นทางสายไหมในอดีต พื้นที่อำเภอไชยาเจริญขึ้นจนเป็นอาณาจักรศรีวิชัยในช่วงหลังพุทธศตวรรษที่ 13 โดยมีหลักฐานทางประวัติศาสตร์เป็นเครื่องยืนยันความรุ่งเรืองในอดีต ภายหลังยังเชื่อว่า เมื่ออาณาจักรตามพรลิงก์หรือเมืองนครศรีธรรมราชมีความรุ่งเรืองมากขึ้นนั้น เมืองไชยาก็เป็นหนึ่งในเมืองสิบสองนักษัตรของเมืองนครศรีธรรมราชด้วย ชื่อว่า "เมืองบันไทยสมอ"[6]
นอกจากนี้ในยุคใกล้เคียงกันนั้นยังพบความเจริญของเมืองที่เกิดขึ้นในบริเวณลุ่มแม่น้ำตาปี ได้แก่ เมืองเวียงสระ เมืองคีรีรัฐนิคม และเมืองท่าทอง โดยเชื่อว่าพระเจ้าศรีธรรมาโศกราช ผู้ครองเมืองนครศรีธรรมราชนั้นอพยพย้ายเมืองมาจากเมืองเวียงสระ เนื่องจากเป็นเมืองที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล รวมทั้งเกิดโรคภัยระบาด[7] และเมื่อเมืองนครศรีธรรมราชเจริญรุ่งเรืองนั้น ได้ยกเมืองไชยา และเมืองท่าทอง เป็นเมืองสิบสองนักษัตรของตนด้วย
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้ก่อตั้งอู่เรื่อพระที่นั่งและเรือรบเพื่อใช้ในราชการที่อ่าวบ้านดอน ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงให้ย้ายที่ตั้งเมืองท่าทองมายังอ่าวบ้านดอน พร้อมทั้งยกฐานะให้เป็นเมืองจัตวา ขึ้นตรงต่อกรุงเทพมหานคร และพระราชทานชื่อว่า "เมืองกาญจนดิษฐ์"[6] โดยแต่งตั้งให้พระยากาญจนดิษฐ์บดีเป็นเจ้าเมืองดูแลการปกครอง
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้โปรดเกล้าฯ ให้เมืองเมืองกาญจนดิษฐ์, เมืองคีรีรัฐนิคมและเมืองไชยารวมตัวเป็นจังหวัดไชยา ขึ้นตรงต่อมณฑลชุมพร เมื่อเมืองขยายใหญ่ขึ้น จึงมีการปรับเปลี่ยนการปกครองและขยายเมืองออกไป มีการแยกเมืองกาญจนดิษฐ์เป็นอำเภอกาญจนดิษฐ์และอำเภอบ้านดอน กระทั่งสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว มีการย้ายอำเภอเมืองมาที่อำเภอบ้านดอนและโอนชื่อมาเป็นชื่ออำเภอไชยา และให้ชื่อเมืองเก่าว่า "อำเภอพุมเรียง" ทว่าประชาชนยังติดเรียกชื่อเมืองเก่าว่า "อำเภอไชยา" ทั้งตัวพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวไม่โปรดปรานชื่อบ้านดอน จึงพระราชทานนามอำเภอบ้านดอนว่า "สุราษฎร์ธานี" และยังคงชื่ออำเภอพุมเรียงว่าอำเภอไชยาเช่นเดิม รวมถึงเปลี่ยนชื่อจังหวัดเป็นจังหวัดสุราษฎร์ธานี[8] และพระราชทานนามแม่น้ำตาปี ให้ในคราวเดียวกันนั้นเอง ซึ่งเป็นการตั้งชื่อตามแบบเมืองและแม่น้ำในประเทศอินเดียที่มีแม่น้ำตาปตีไหลลงสู่ทะเลออกผ่านปากอ่าวที่เมืองสุรัต[6]
ภูมิศาสตร์[แก้]
ที่ตั้งและอาณาเขต[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีตั้งอยู่ฝั่งตะวันออกของภาคใต้ โดยมีพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับ 6 ของประเทศ และอันดับ 1 ของภาคใต้[9] โดยมีจังหวัดที่มีอาณาเขตติดกัน ดังนี้
- ด้านเหนือ ติดกับจังหวัดระนอง จังหวัดชุมพร และอ่าวไทย
- ด้านใต้ ติดกับจังหวัดกระบี่และจังหวัดนครศรีธรรมราช
- ด้านตะวันออก ติดกับจังหวัดนครศรีธรรมราชและอ่าวไทย
- ด้านตะวันตก ติดกับจังหวัดพังงา
โดยทะเลฝั่งอ่าวไทยนั้นมีชายฝั่งยาวประมาณ 156 กิโลเมตร โดยมีเกาะที่อยู่ภายใต้เขตการปกครองของจังหวัด ได้แก่ เกาะสมุย เกาะพะงัน เกาะเต่า และหมู่เกาะอ่างทอง ซึ่งมีเกาะน้อยใหญ่อีกมากมาย จึงได้ชื่อว่าเมืองร้อยเกาะ เช่น เกาะนางยวน เกาะวัวตาหลับ เกาะแม่เกาะ
ภูมิประเทศและภูมิอากาศ[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีพื้นที่กว้างใหญ่ และมีสภาพภูมิประเทศที่หลากหลาย ได้แก่ ภูมิประเทศแบบที่ราบชายฝั่งทะเล ที่ราบสูง รวมทั้งภูมิประเทศแบบภูเขาซึ่งกินพื้นที่ของจังหวัดถึงร้อยละ 40 ของพื้นที่ทั้งหมด [10] โดยมีทิวเขาภูเก็ตทอดตัวในแนวเหนือ-ใต้ของจังหวัด และมีลุ่มน้ำที่สำคัญ คือ ลุ่มน้ำตาปี ไชยา ท่าทอง เป็นต้น ด้านตะวันออกเป็นฝั่งทะเลอ่าวไทย และมีเกาะน้อยใหญ่ที่มีประชากรอาศัย ส่วนด้านตะวันตกมีลักษณะเป็นภูเขาสูง มีแม่น้ำสายสำคัญ คือ แม่น้ำตาปี แม่น้ำคีรีรัฐหรือแม่นํ้าพุมดวง เนื่องจากทำเลที่ตั้งรวมถึงภูมิประเทศ จังหวัดสุราษฎร์ธานีจึงได้รับอิทธิพลจากมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ที่พัดมาจากมหาสมุทรอินเดีย รวมทั้งมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือที่พัดผ่านอ่าวไทย ดังนั้น จึงทำให้จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีช่วงฤดูฝนยาวนานมาก โดยกินระยะเวลาตั้งแต่เดือนพฤษภาคมจนถึงเดือนมกราคม โดยจังหวัดสุราษฏร์ธานีมีอุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย 21.16 องศาเซลเซียส และอุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย 34.51 องศาเซลเซียส [11] และปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 129.59 มิลลิเมตร [12]
การปกครอง[แก้]
การปกครองส่วนภูมิภาค[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีแบ่งการปกครองส่วนภูมิภาคออกเป็น 19 อำเภอ 131 ตำบล 1,074 หมู่บ้าน มีรายชื่ออำเภอดังนี้
การปกครองส่วนท้องถิ่น[แก้]
จังหวัดสุราษฎร์ธานีแบ่งการปกครองส่วนท้องถิ่นออกเป็น 1 องค์การบริหารส่วนจังหวัด 2 เทศบาลนคร 3 เทศบาลเมือง 35 เทศบาลตำบล และ 97 องค์การบริหารส่วนตำบล โดยมีรายชื่อเทศบาลดังนี้
อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี
อำเภอกาญจนดิษฐ์
อำเภอดอนสัก |
อำเภอเกาะสมุย อำเภอเกาะพะงัน
อำเภอไชยา
|
อำเภอท่าชนะ
อำเภอคีรีรัฐนิคม
อำเภอบ้านตาขุน
อำเภอพนม
อำเภอท่าฉาง
|
อำเภอบ้านนาสาร
อำเภอบ้านนาเดิม
อำเภอเคียนซา
|
อำเภอเวียงสระ
อำเภอพระแสง
อำเภอพุนพิน |
ประชากร[แก้]
อันดับ (ปีล่าสุด) |
อำเภอ | พ.ศ. 2557[13] | พ.ศ. 2556[14] | พ.ศ. 2555[15] | พ.ศ. 2554[16] | พ.ศ. 2553[17] | พ.ศ. 2552[18] | พ.ศ. 2551[19] |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | เมืองสุราษฎร์ธานี | 175,140 | 173,462 | 172,202 | 169,902 | 170,336 | 171,712 | 171,387 |
2 | กาญจนดิษฐ์ | 103,942 | 103,240 | 102,179 | 101,071 | 100,393 | 99,722 | 98,432 |
3 | พุนพิน | 93,006 | 92,496 | 92,000 | 91,396 | 91,048 | 90,441 | 89,908 |
4 | บ้านนาสาร | 70,712 | 70,506 | 69,993 | 69,672 | 69,495 | 69,326 | 69,186 |
5 | พระแสง | 68,349 | 67,817 | 67,196 | 66,394 | 65,436 | 64,500 | 63,774 |
6 | เกาะสมุย | 63,592 | 62,506 | 62,357 | 61,318 | 54,674 | 53,990 | 52,492 |
7 | เวียงสระ | 61,206 | 60,874 | 60,608 | 60,124 | 59,810 | 59,439 | 58,675 |
8 | ท่าชนะ | 54,243 | 53,781 | 53,244 | 52,948 | 52,736 | 52,406 | 51,664 |
9 | ไชยา | 50,539 | 50,314 | 49,903 | 49,380 | 49,198 | 48,802 | 48,301 |
10 | เคียนซา | 48,080 | 47,779 | 47,197 | 46,643 | 46,120 | 45,491 | 44,828 |
11 | คีรีรัฐนิคม | 43,745 | 43,609 | 43,208 | 42,768 | 42,461 | 41,908 | 41,330 |
12 | พนม | 38,232 | 37,950 | 37,460 | 36,881 | 36,338 | 35,867 | 35,312 |
13 | ดอนสัก | 37,168 | 36,939 | 36,594 | 36,256 | 36,125 | 35,980 | 36,135 |
14 | ท่าฉาง | 33,395 | 33,111 | 32,902 | 32,765 | 32,609 | 32,376 | 31,989 |
15 | ชัยบุรี | 27,390 | 26,775 | 26,409 | 26,048 | 25,783 | 25,557 | 25,145 |
16 | บ้านนาเดิม | 23,900 | 23,795 | 23,556 | 23,192 | 22,930 | 22,762 | 22,493 |
17 | เกาะพะงัน | 16,433 | 15,838 | 15,546 | 15,081 | 15,142 | 14,700 | 13,952 |
18 | บ้านตาขุน | 15,933 | 15,895 | 15,745 | 15,419 | 15,213 | 15,025 | 14,872 |
19 | วิภาวดี | 15,225 | 15,125 | 14,989 | 14,806 | 14,536 | 14,217 | 13,711 |
— | รวม | 1,040,230 | 1,031,812 | 1,023,288 | 1,012,064 | 1,000,383 | 994,221 | 983,486 |
- เพิ่มขึ้นเทียบกับปีก่อน
- ลดลงเทียบกับปีก่อน
รายนามผู้ว่าราชการจังหวัดสุราษฎร์ธานี[แก้]
ลำดับ | ชื่อ | เข้ารับตำแหน่ง | สิ้นสุดการดำรงตำแหน่ง |
---|---|---|---|
1 | พระยาวรฤทธิ์ฤๅไชย (คออยู่ตี๋ ณ ระนอง) | พ.ศ. 2449 (ร.ศ. 125) | พ.ศ. 2458 |
2 | พระยาชุมพรบุรีศรีสมุทเขต | พ.ศ. 2458 | พ.ศ. 2459 |
3 | พระยาพิศาลสารเกษตร์ | พ.ศ. 2459 | พ.ศ. 2461 |
4 | พระยาวิชิตภักดีศรีสุราษฎร์ธานินทร์ | พ.ศ. 2461 | พ.ศ. 2463 |
5 | พระยาศรีมหาเกษตร | พ.ศ. 2463 | พ.ศ. 2469 |
6 | พระยาสุราษฎร์ธานี | พ.ศ. 2469 | พ.ศ. 2477 |
7 | พระบริบูรณ์วุฒิราษฎร์ | พ.ศ. 2477 | พ.ศ. 2481 |
8 | หลวงสฤษฏสาราลักษณ์ | พ.ศ. 2481 | พ.ศ. 2484 |
9 | หลวงอรรถกัลยาณวินิจ | พ.ศ. 2485 | พ.ศ. 2485 |
10 | นายชลอ จารุจินดา | พ.ศ. 2485 | พ.ศ. 2486 |
11 | หลวงเกษมประศาสน์ | พ.ศ. 2486 | พ.ศ. 2487 |
12 | ขุนสำราษราษฎร์บริรักษ์ | พ.ศ. 2487 | พ.ศ. 2487 |
13 | นายแม้น อรจันทร์ | พ.ศ. 2487 | พ.ศ. 2487 |
14 | ขุนรัฐวุฒิวิจารณ์ | พ.ศ. 2489 | พ.ศ. 2492 |
15 | นายเลื่อน ไขแสง | พ.ศ. 2492 | พ.ศ. 2496 |
16 | ขุนอักษรสารสิทธิ์ | พ.ศ. 2496 | พ.ศ. 2497 |
17 | นายจันทร์ สมบูรณ์กุล | พ.ศ. 2497 | พ.ศ. 2501 |
18 | นายฉลอง รมิตานนท์ | พ.ศ. 2501 | พ.ศ. 2503 |
19 | นายประพันธ์ ณ พัทลุง | พ.ศ. 2503 | พ.ศ. 2509 |
20 | นายพร บุญยะประสพ | พ.ศ. 2509 | พ.ศ. 2511 |
21 | นายคล้าย จิตพิทักษ์ | พ.ศ. 2511 | พ.ศ. 2515 |
22 | นายอรุณ นาถะเดชะ | พ.ศ. 2515 | พ.ศ. 2517 |
23 | นายอนันต์ สงวนนาม | พ.ศ. 2517 | พ.ศ. 2519 |
24 | นายชลิต พิมลศิริ | พ.ศ. 2519 | พ.ศ. 2521 |
25 | นายกาจ รักษ์มณี | พ.ศ. 2521 | พ.ศ. 2522 |
26 | นายสนอง รอดโพธิ์ทอง | พ.ศ. 2522 | พ.ศ. 2524 |
27 | นายไสว ศิริมงคล | พ.ศ. 2524 | พ.ศ. 2526 |
28 | นายนิพนธ์ บุญญภัทโร | พ.ศ. 2526 | พ.ศ. 2530 |
29 | นายวิโรจน์ ราชรักษ์ | พ.ศ. 2530 | พ.ศ. 2532 |
30 | นายดำริ วัฒนสิงหะ | พ.ศ. 2532 | พ.ศ. 2533 |
31 | นายอนุ สงวนนาม | พ.ศ. 2533 | พ.ศ. 2535 |
32 | นายประพัฒน์พงษ์ บำเพ็ญสิทธิ์ | พ.ศ. 2535 | พ.ศ. 2537 |
33 | นายประยูร พรหมพันธุ์ | พ.ศ. 2537 | พ.ศ. 2539 |
34 | นายปรีชา รักษ์คิด | พ.ศ. 2539 | พ.ศ. 2540 |
35 | นายนิเวศน์ สมสกุล | พ.ศ. 2540 | พ.ศ. 2541 |
36 | นายภุชงค์ รุ่งโรจน์ | พ.ศ. 2541 | พ.ศ. 2543 |
37 | นายชาญชัย สุนทรมัฏฐ์ | พ.ศ. 2543 | พ.ศ. 2544 |
38 | นายยงยุทธ ตะโกพร | พ.ศ. 2544 | พ.ศ. 2545 |
39 | ม.ล.ประทีป จรูญโรจน์ | พ.ศ. 2545 | พ.ศ. 2546 |
40 | นายธีระ โรจนพรพันธุ์ | พ.ศ. 2546 | พ.ศ. 2547 |
41 | นายวิจิตร วิชัยสาร | พ.ศ. 2547 | พ.ศ. 2549 |
42 | ดร.นิวัตน์ สวัสดิ์แก้ว | พ.ศ. 2549 | พ.ศ. 2550 |
43 | นายวินัย บัวประดิษฐ์ | พ.ศ. 2550 | พ.ศ. 2551 |
44 | นายประชา เตรัตน์ | พ.ศ. 2551 | พ.ศ. 2552 |
45 | นายดำริห์ บุญจริง | พ.ศ. 2552 | พ.ศ. 2553 |
46 | นายธีระยุทธ เอี่ยมตระกูล | พ.ศ. 2553 | พ.ศ. 2555 |
47 | นายเชิดศักดิ์ ชูศรี | พ.ศ. 2555 | พ.ศ. 2555 |
48 | นายฉัตรป้อง ฉัตรภูติ | พ.ศ. 2555 | พ.ศ. 2558 |
49 | นายวงศศิริ พรหมชนะ | พ.ศ. 2558 | พ.ศ. 2559 |
50 | นายอวยชัย อินทร์นาค | พ.ศ. 2559 | พ.ศ. 2560 |
51 | นายวิชวุทย์ จินโต | พ.ศ. 2560 | ปัจจุบัน |
เศรษฐกิจ[แก้]
เกษตรกรรม[แก้]
ประชากรในจังหวัดสุราษฎร์ธานีมีรายได้ต่อหัวเฉลี่ย 162,329 บาท ต่อปี โดยส่วนมากจะประกอบอาชีพทางการเกษตร เช่น ทำนา ทำสวน ทำไร่ โดยใช้ที่ดินเพื่อทำการเพาะปลูกประมาณ 45% ของพื้นที่ทั้งหมด ซึ่งพืชเศรษฐกิจที่สำคัญ ได้แก่ ยางพารา ปาล์มน้ำมัน มะพร้าว เงาะ ทุเรียน และกาแฟ[20] นอกจากนั้น ยังมีการเลี้ยงปศุสัตว์และการทำประมง โดยปศุสัตว์ที่นิยมเลี้ยงกันมาก เช่น โค กระบือ สุกร ไก่ แพะ โดยปศุสัตว์ที่มีมูลค่าผลผลิตมากที่สุด คือ โค สุกร ไก่ กระบือ และเป็ดตามลำดับ จังหวัดสุราษฎร์ธานี รายงานแสดงจำนวนครัวเรือนที่ประกอบอาชีพทางการเกษตร แยกตามอาชีพทางการเกษตร
อุตสาหกรรม[แก้]
อุตสาหกรรมส่วนใหญ่ของจังหวัดสุราษฎร์ธานีจะเป็นอุตสาหกรรมที่ต่อเนื่องจากผลผลิตทางเกษตรกรรม เช่น อุตสาหกรรมปลาป่น อาหารทะเลแช่แข็ง อาหารทะเลกระป๋อง น้ำมันปาล์มดิบ อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับยางพารา ซึ่งในจังหวัดมีจำนวนโรงงานอุตสาหกรรมประมาณ 730 โรงงาน ซึ่งส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในเขตอำเภอเมืองสุราษฎร์ธานีมากที่สุด[20] นอกจากนี้ ยังมีการให้สัมปทานเหมืองแร่ โดยแร่ที่สำคัญในจังหวัด ได้แก่ ยิปซัม โดโลไมต์ แอนไฮโครต์ หินปูน ดินขาว และบอลเคลย์[20] สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดสุราษฎร์ธานีไม่ได้รวมอยู่ในบริเวณศาลากลางจังหวัดสุราษฎร์ธานี แต่จะตั้งอยู่บริเวณถนนตลาดใหม่ ระหว่างซอย 7 และซอย 9 ในตำบลตลาดถัดไปจากที่ว่าการอำเภอเมืองฯ เพียงเล็กน้อย
การคมนาคม[แก้]
ระยะทาง[แก้]
ระยะทางจากจังหวัดสุราษฎร์ธานีไปยังจังหวัดใกล้เคียงโดยประมาณ คือ
- จังหวัดชุมพร 192 กิโลเมตร
- จังหวัดนครศรีธรรมราช 139 กิโลเมตร
- จังหวัดกระบี่ 156 กิโลเมตร
- จังหวัดพังงา 196 กิโลเมตร
- จังหวัดระนอง 219 กิโลเมตร
ระยะทางจากจังหวัดสุราษฎร์ธานีไปยังอำเภอต่าง ๆ ภายในจังหวัดโดยประมาณ คือ
|
|
สถานีขนส่งหลักที่สำคัญ[แก้]
ท่าอากาศยาน[แก้]
- ท่าอากาศยานนานาชาติสุราษฎร์ธานี
- ท่าอากาศยานนานาชาติสมุย
- ท่าอากาศยานดอนสัก (อยู่ในแผน)
สถานีรถไฟ[แก้]
|
สถานีรถโดยสารประจำทาง[แก้]
- สถานีขนส่งสุราษฎร์ธานี
- ตลาดเกษตร 1
- ตลาดเกษตร 2
ท่าเทียบเรือ[แก้]
|
|
การศึกษา[แก้]
สถาบันอุดมศึกษา[แก้]
|
|
สถาบันอาชีวศึกษา[แก้]
|
|
โรงเรียน[แก้]
ธนาคาร[แก้]
ในจังหวัดสุราษฎร์ธานีมีธนาคารทั้งหมด 18 ธนาคาร และมีจำนวนสาขาของธนาคารทั้งหมด 192 สาขา ได้แก่
|
|
โรงพยาบาล[แก้]
โรงพยาบาลทั่วไป[แก้]
|
|
|
บ้านพี่เมืองน้อง[แก้]
สถานที่ท่องเที่ยว[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ สำนักงานสถิติจังหวัดสุราษฎร์ธานี [1]
- ↑ สำนักงานสถิติจังหวัดสุราษฎร์ธานี [2]
- ↑ พัฒนาการทางประวัติศาสตร์: จังหวัดสุราษฎร์ธานี, หอมรดกไทย
- ↑ "แฟนพันธุ์แท้ 25 เมษายน 2557 - เกาะทะเลไทย". แฟนพันธุ์แท้. 25 April 2014. สืบค้นเมื่อ 29 April 2014.
- ↑ โครงสร้างเศรษฐกิจภาคใต้โดยธนาคารแห่งประเทศไทย หน้า 1
- ↑ 6.0 6.1 6.2 ระบบสารสนเทศจังหวัดสุราษฎร์ธานี เรียกดู "ประวัติความเป็นมา"
- ↑ ฐานข้อมูลท้องถิ่น, เมืองโบราณ, สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฏร์ธานี
- ↑ ประวัติศาสตร์จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- ↑ ประวัติความเป็นมา ที่ตั้งและอาณาเขต ลักษณะภูมิประเทศ การเดินทาง
- ↑ ภูมิประเทศจังหวัดสุราษฏร์ธานี
- ↑ ข้อมูลอุณหภูมิในรอบปี จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- ↑ ข้อมูลปริมาณน้ำฝนในรอบปี จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2557." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_57.pdf 2558. สืบค้น 1 มีนาคม 2558.
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเนกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่างๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๖, เล่ม ๑๓๑, ตอน ๔๑ ง , ๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๗, หน้า ๑
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2555." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat55.html 2555. สืบค้น 3 เมษายน 2556.
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2554." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat54.html 2555. สืบค้น 6 เมษายน 2555.
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2553." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.dopa.go.th/stat/y_stat53.html 2553. สืบค้น 30 มกราคม 2554.
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2552."203.113.86.149/stat/y_stat.htmlสืบค้น 30 มีนาคม 2553
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2551." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dopa.go.th/stat/y_stat51.html 2552. สืบค้น 30 มกราคม 2552.
- ↑ 20.0 20.1 20.2 ฐานข้อมูลท้องถิ่น, สภาพเศรษฐกิจ สังคม และการศึกษา, สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฏร์ธานี
ดูเพิ่ม[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
![]() |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: จังหวัดสุราษฎร์ธานี |
- เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของจังหวัด
- องค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี
- กองบิน 7 ฐานบินรบหลักของชาวปักษ์ใต้
- 10 สถานที่ท่องเที่ยวสุราษฎร์ธานี
พิกัดภูมิศาสตร์: 9°08′N 99°20′E / 9.14°N 99.33°E
- แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ จังหวัดสุราษฎร์ธานี
- แผนที่ จาก มัลติแมป โกลบอลไกด์ หรือ กูเกิลแผนที่
- ภาพถ่ายทางอากาศ จาก เทอร์ราเซิร์ฟเวอร์
- ภาพถ่ายดาวเทียม จาก วิกิแมเปีย
|
|
|
|