จังหวัดพังงา
บทความนี้ต้องการข้อความอธิบายความสำคัญที่กระชับ และสรุปเนื้อหาไว้ย่อหน้าแรกของบทความ |
จังหวัดพังงา | |
---|---|
การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
• อักษรโรมัน | Changwat Phang Nga |
จากซ้ายไปขวา บนลงล่าง: อ่าวพังงา หมู่เกาะสุรินทร์ หมู่เกาะสิมิลัน เกาะปันหยี อุทยานแห่งชาติเขาหลัก-ลำรู่ | |
คำขวัญ: แร่หมื่นล้าน บ้านกลางน้ำ ถ้ำงามตา ภูผาแปลก แมกไม้จำปูน บริบูรณ์ด้วยทรัพยากร | |
แผนที่ประเทศไทย จังหวัดพังงาเน้นสีแดง | |
ประเทศ | ไทย |
การปกครอง | |
• ผู้ว่าราชการ | ว่าง (ตั้งแต่ พ.ศ. 2567) |
พื้นที่[1] | |
• ทั้งหมด | 4,170.895 ตร.กม. (1,610.392 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 53 |
ประชากร (พ.ศ. 2566)[2] | |
• ทั้งหมด | 267,057 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 71 |
• ความหนาแน่น | 64.02 คน/ตร.กม. (165.8 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 68 |
รหัส ISO 3166 | TH-82 |
สัญลักษณ์ประจำจังหวัด | |
• ต้นไม้ | เทพทาโร |
• ดอกไม้ | จำปูน |
• สัตว์น้ำ | เต่าตนุ |
ศาลากลางจังหวัด | |
• ที่ตั้ง | ถนนพังงา-ทับปุด ตำบลถ้ำน้ำผุด อำเภอเมืองพังงา จังหวัดพังงา 82000 |
• โทรศัพท์ | 0 7641 2134 |
• โทรสาร | 0 7641 2140 |
เว็บไซต์ | www.phangnga.go.th |
พังงา เป็นจังหวัดหนึ่งในภาคใต้ฝั่งตะวันตกของประเทศไทย
ชื่อเรียก
[แก้]เดิมจังหวัดพังงาเรียกว่า เมืองภูงา ซึ่งเป็นชื่อของ เขางา เขาพังงา เขากราภูงา หรือ เขาพังกา (ภาษามลายูแปลว่า ป่าน้ำภูงา) โดยเมืองภูงานั้นขึ้นอยู่กับเมืองนครศรีธรรมราชในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย การตั้งชื่อว่า เมืองภูงา อาจสอดคล้องกับเมืองภูเก็ต เหตุที่ชื่อเปลี่ยนจากภูงาเป็นพังงา สันนิษฐานว่า เนื่องจากเมืองภูงามีต่างชาติเข้ามาติดต่อซื้อแร่ดีบุกจำนวนมาก จึงเขียนชื่อเมืองว่า Phunga หรือ Punga อ่านว่า ภูงา พังงา หรือ พังกา ต่อมาจึงออกเสียงเพี้ยนมาเป็น "พังงา"[3]
ประวัติ
[แก้]จังหวัดพังงาเคยเป็นที่อาศัยของมนุษย์โบราณก่อนประวัติศาสตร์ หลักฐานทางโบราณคดีที่พบ เช่น เศษเครื่องปั้นดินเผา กำไลหิน และเปลือกหอยบริเวณถ้ำในวัดสุวรรณคูหา อำเภอตะกั่วทุ่ง และภาพเขียนสีที่ผนังเขาเขียน อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา[3]
ในขณะที่มีการตั้งเมืองถลางที่พังงา พ.ศ. 2365 เจมส์ โลว์ หัวหน้าคณะทูตของผู้ว่าเกาะปีนัง ผู้รับหน้าที่เจรจาปัญหากับเจ้าพระยานครศรีธรรมราช (น้อย ณ นคร) ได้บันทึก ไว้ใน จดหมายเหตุเจมส์ โลว์ ว่า "เมืองนี้มีผู้คนอยู่ไม่เกิน 100 หลังคาเรือน ประชากรส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในกระท่อมซึ่งปลูกติดต่อกันประมาณ 30 หลังคาเรือน เป็นชาวจีนที่เข้ามาตั้งรกราก บ้านเรือนกว้างใหญ่สะดวกสบายและสร้างอย่างเป็นระเบียบ"[4]
เมื่อภัยคุกคามจากพม่าลดลงและพม่าสูญเสียมณฑลอารกันและตะนาวศรีให้อังกฤษ รัฐบาลจึงได้ย้ายผู้คนจากพังงาไปตั้งเมืองถลางขึ้นใหม่เมื่อ พ.ศ. 2367 จากนั้นมีการเปลี่ยนแปลงส่วนภูมิภาคทางหัวเมืองชายฝั่งตะวันตกตอนบน ยกเมืองพังงาขึ้นเป็นเมืองโทขึ้นตรงต่อกรุงเทพ และโปรดเกล้าฯ ให้เมืองถลาง ตะกั่วทุ่งและตะกั่วป่าขึ้นตรงต่อเมืองพังงา
เมืองพังงาเริ่มขยายตัวและเจริญตามลำดับตั้งแต่ พ.ศ. 2383 โดยการสนับสนุนจากรัฐบาล ต่อมา พ.ศ. 2437 มีการปฏิรูปการปกครองมณฑลภูเก็ต พระยาบริรักษ์ภูธร (ขำ ณ นคร) เจ้าเมืองพังงาถึงแก่อสัญกรรม จึงมีการแบ่งพื้นที่ท้องที่การปกครองในเมืองพังงาออกเป็นอำเภอและตำบลต่าง ๆ การแบ่งพื้นที่นี้ได้โอนเมืองตะกั่วทุ่งมาเป็นอำเภอหนึ่งของเมืองพังงา และแบ่งเมืองพังงาออกเป็น 4 อำเภอ 24 ตำบล จน พ.ศ. 2459 ได้เปลี่ยนชื่อเมืองพังงาเป็น "จังหวัดพังงา" ครั้นเมื่อเกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำในสมัยรัชกาลที่ 7 ได้ยุบจังหวัดตะกั่วป่าลดฐานะเป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดพังงา เมื่อ พ.ศ. 2473[3]
สภาพทางภูมิศาสตร์
[แก้]จังหวัดพังงามีเนื้อที่ประมาณ 4,171 ตารางกิโลเมตร และมีพื้นที่ที่เป็นป่าชายเลนและป่าดงดิบคิดเป็นร้อยละ 57 ของพื้นที่ทั้งหมด โดยมีพื้นที่ติดต่อเรียงตามเข็มนาฬิกาดังนี้
- ทิศเหนือ ติดกับจังหวัดระนอง
- ทิศตะวันออก ติดกับจังหวัดสุราษฎร์ธานีและจังหวัดกระบี่
- ทิศใต้ ติดกับจังหวัดภูเก็ตและทะเลอันดามัน
- ทิศตะวันตก ติดกับมหาสมุทรอินเดีย
และมีเกาะต่าง ๆ อยู่ในทะเลอันดามันมากถึง 155 เกาะ นับเป็นจังหวัดที่มีจำนวนเกาะมากที่สุดในประเทศไทย[5]
สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
[แก้]- ดอกไม้ประจำจังหวัด: ดอกจำปูน (Anaxagorea javanica)
- ต้นไม้ประจำจังหวัด: เทพทาโร (Cinnamomum porrectum)
- คำขวัญประจำจังหวัด: แร่หมื่นล้าน บ้านกลางน้ำ ถ้ำงามตา ภูผาแปลก แมกไม้จำปูน บริบูรณ์ด้วยทรัพยากร
หน่วยการปกครอง
[แก้]การปกครองแบ่งออกเป็น 8 อำเภอ 48 ตำบล 314 หมู่บ้าน
การปกครองส่วนท้องถิ่น
[แก้]องค์การบริหารส่วนจังหวัดพังงา เป็นองค์การที่ทำหน้าที่ในการบริหารราชการส่วนท้องถิ่นครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดของจังหวัดพังงา มีนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดมาจากการเลือกตั้งโดยตรง และมีสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกทั้งหมด 24 คน[6]
ภายในพื้นที่ของจังหวัดพังงาแบ่งออกเป็นเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นระดับล่างหรือระดับพื้นฐานจำนวนทั้งหมด 51 แห่ง ได้แก่ เทศบาลเมือง 2 แห่ง, เทศบาลตำบล 13 แห่ง และองค์การบริหารส่วนตำบล 36 แห่ง[7] รายชื่อเทศบาลทั้งหมดในจังหวัดพังงาจำแนกตามอำเภอ มีดังนี้
- อำเภอเมืองพังงา
- อำเภอกะปง
- อำเภอเกาะยาว
- เทศบาลตำบลเกาะยาว
- เทศบาลตำบลพรุใน
- เทศบาลตำบลเกาะยาวใหญ่
- อำเภอคุระบุรี
- เทศบาลตำบลคุระบุรี
- อำเภอตะกั่วทุ่ง
- เทศบาลตำบลกระโสม
- เทศบาลตำบลโคกกลอย
- อำเภอตะกั่วป่า
- เทศบาลเมืองตะกั่วป่า
- เทศบาลตำบลบางนายสี
- เทศบาลตำบลคึกคัก
- อำเภอทับปุด
- เทศบาลตำบลทับปุด
- อำเภอท้ายเหมือง
- เทศบาลตำบลท้ายเหมือง
- เทศบาลตำบลลำแก่น
ทำเนียบผู้ว่าราชการจังหวัดพังงา
[แก้]ที่ | รายนาม/รายพระนาม | ตั้งแต่ | ถึง | |
1 | หลวงศิริสมบัติ (เชย) | 2441 | 2446 | |
2 | พระพินิจราชการ (ปิ๋ว บุนนาค) | 2446 | 2450 | |
3 | พระยาบริรักษ์ภูธร (พลอย ณ นคร) | 7 ส.ค. 2450 | 11 ธ.ค 2455 | |
4 | หลวงชินเขตรบรรหาร (สวาสดิ์ ณ นคร) | 2455 | 13 ม.ค. 2456 | |
5 | พระยาพิพิธภักดี (เพิ่ม เดชะคุปต์) | 13 ม.ค. 2456 | 6 ส.ค. 2459 | |
6 | หม่อมเจ้าถูกถวิล ศุขสวัสดิ | 6 ส.ค. 2459 | 28 มี.ค. 2462 | |
7 | พระยาศิริธรรมบริรักษ์ (ทับ มหาเปารยะ) | 28 มี.ค. 2462 | 2 ก.พ. 2468 | |
8 | พระอาคมคุติกร (สุดใจ ชลายนคุปต์) | 18 เม.ย. 2469 | 18 พ.ค. 2472 | |
9 | พระบริรักษ์ภูธร (เพิ่ม กนิษฐายน) | 18 พ.ค. 2472 | 7 มี.ค. 2476 | |
10 | พระภูมิพิชัย (ม.ร.ว.บุง ลดาวัลย์) | 3 มี.ค. 2476 | 1 ม.ค. 2480 | |
11 | หลวงนรกิจกำจร (ชื้น วรคามิน) | 15 ม.ค. 2480 | ธ.ค. 2481 | |
12 | หลวงรักษ์นราทร (โชค ชมธวัช) | 11 ก.พ. 2482 | 21 เม.ย. 2484 | |
13 | นายพืชน์ เดชะคุปต์ | 2 พ.ค. 2484 | 7 เม.ย. 2485 | |
14 | หลวงสฤษดิ์สารารักษ์ (เปรม สฤษดิ์สารารักษ์) | 29 เม.ย. 2485 | 11 ก.ย. 2487 | |
15 | ขุนเสถียรประศาสน์ (เยื้อน ณ ตะกั่วทุ่ง) | 11 ก.ย. 2487 | 1 มี.ค. 2490 | |
16 | นายจรูญ ณ สงขลา | 5 พ.ค. 2490 | 13 ธ.ค. 2490 | |
17 | นายถนอม วิบูลมงคล | 29 ธ.ค. 2490 | 1 ธ.ค. 2491 | |
18 | ขุนปัญจพรรคพิบูล (พิบูล ปัญจพรรค) | 20 ธ.ค. 2491 | 1 มี.ค. 2493 | |
19 | นายเชวง ไชยสุต | 1 มี.ค. 2493 | 3 เม.ย. 2496 | |
20 | นายพุก ฤกษ์เกษม | 3 เม.ย. 2496 | 12 พ.ย. 2497 | |
21 | ขุนบุรราษฎร์นราภัย (สอาด สูตะบุตร) | 12 พ.ย. 2497 | 6 ม.ค. 2499 | |
22 | นายเฉลิม ยูปานนท์ | 6 ม.ค. 2499 | 23 พ.ค. 2500 | |
23 | นายฉลอง รมิตานนท์ | 23 พ.ค. 2500 | 23 ก.ย. 2501 | |
24 | นายชู สุคนธมัต | 23 ก.ย. 2501 | 18 พ.ย. 2506 | |
25 | นายพร บุณยประสพ | 4 ธ.ค. 2506 | 4 มี.ค. 2509 | |
26 | นายสุนัย ราชภัณฑารักษ์ | 16 มี.ค. 2509 | 23 พ.ค. 2512 | |
27 | นายมนตรี จันทรปรรณิก | 1 มิ.ย. 2512 | 1 ก.ค. 2514 | |
28 | นายมนัส เจริญประสิทธิ์ | 1 ก.ค. 2514 | 30 ก.ย. 2516 | |
29 | นายอนันต์ สงวนนาม | 1 ต.ค. 2516 | 30 ก.ย. 2517 | |
30 | นายธวัช มกรพงศ์ | 1 ต.ค. 2517 | 30 ก.ย. 2518 | |
31 | นายเชาน์วัศ สุดลาภา | 1 ต.ค. 2518 | 23 ก.ค. 2520 | |
32 | นายธานี โรจนาลักษณ์ | 6 ส.ค. 2520 | 6 ต.ค. 2521 | |
33 | นายสืบ รอดประเสริฐ | 8 ต.ค. 2521 | 8 ต.ค. 2525 | |
34 | นายพร อุดมพงษ์ | 8 ต.ค. 2525 | 30 ก.ย. 2528 | |
35 | ร้อยเอก ยงยุทธ บุญยวัฒน์ | 1 ต.ค. 2528 | 30 ก.ย. 2532 | |
36 | ร้อยตรี ณรงค์ แสงสุริยงค์ | 1 ต.ค. 2532 | 30 ก.ย. 2533 | |
37 | นายอนันต์ แจ้งกลีบ | 1 ต.ค. 2533 | 30 ก.ย. 2534 | |
38 | ร้อยเอก เอก กาญจนาคพันธุ์ | 1 ต.ค. 2534 | 30 ก.ย. 2536 | |
39 | นายปรีชา รักษ์คิด | 5 ต.ค. 2536 | 30 ก.ย. 2539 | |
40 | นายดิเรก อุทัยผล | 1 ต.ค. 2539 | 30 ก.ย. 2541 | |
41 | นายดุสิต จันทรบุตร | 12 ม.ค. 2541 | 1 ก.ค. 2541 | |
42 | นายอารยะ วิวัฒน์วานิช | 1 ต.ค. 2541 | 30 ก.ย. 2542 | |
43 | นายอำนวย รองเงิน | 1 ต.ค. 2542 | 30 ก.ย. 2544 | |
44 | นายวรสิทธิ์ โรจนพานิช | 1 ต.ค. 2544 | 15 ก.ค. 2546 | |
45 | นายสมัชชา โพธิ์ถาวร | 16 ก.ค. 2546 | 30 ก.ย. 2547 | |
46 | นายอนุวัฒน์ เมธีวิบูลวุฒิ | 1 ต.ค. 2547 | 30 ก.ย. 2548 | |
47 | นายวินัย บัวประดิษฐ์ | 1 ต.ค. 2548 | 30 ก.ย. 2550 | |
48 | นายวิชัย ไพรสงบ | 1 ต.ค. 2550 | 19 ต.ค. 2551 | |
49 | นายเยี่ยมสุริยา พาลุสุข | 20 ต.ค. 2551 | 30 ก.ย. 2553 | |
50 | นายธำรงค์ เจริญกุล | 1 ต.ค. 2553 | 6 ก.ค. 2557 | |
51 | นายประยูร รัตนเสนีย์ | 17 พ.ย. 2557 | 30 ก.ย. 2558 | |
52 | นายภัคพงศ์ ทวิพัฒน์ | 2 ต.ค. 2558 | 30 ก.ย. 2560 | |
53 | นายสิทธิชัย ศักดา | 1 ต.ค. 2560 | 30 ก.ย. 2561 | |
54 | นายศิริพัฒ พัฒกุล | 1 ต.ค. 2561 | 30 ก.ย. 2562 | |
55 | นายจำเริญ ทิพญพงศ์ธาดา | 1 ต.ค. 2562 | 30 ก.ย. 2565 | |
56 | นายเอกรัฐ หลีเส็น | 1 ต.ค. 2565 | 30 ก.ย. 2566 | |
57 | นายสุพจน์ รอดเรือง ณ หนองคาย | 1 ต.ค. 2566 | 16 พ.ย. 2567 |
สถานศึกษา
[แก้]- อุดมศึกษา
- วิทยาลัยชุมชนพังงา
- มหาวิทยาลัยรามคำแหง สาขาวิทยบริการเฉลิมพระเกียรติจังหวัดพังงา
- การศึกษาพิเศษ
- ศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดพังงา
- โรงเรียน
การขนส่ง
[แก้]ระยะทางจากตัวจังหวัดไปอำเภอต่าง ๆ
[แก้]- อำเภอตะกั่วทุ่ง 15 กิโลเมตร
- อำเภอทับปุด 28 กิโลเมตร
- อำเภอกะปง 40 กิโลเมตร
- อำเภอท้ายเหมือง 55 กิโลเมตร
- อำเภอตะกั่วป่า 66 กิโลเมตร
- อำเภอเกาะยาว 102 กิโลเมตร
- อำเภอคุระบุรี 112 กิโลเมตร
สถานที่ท่องเที่ยว
[แก้]อุทยานแห่งชาติศรีพังงา
[แก้]อุทยานแห่งชาติศรีพังงา อยู่ในเขตอำเภอคุระบุรีและอำเภอตะกั่วป่า ครอบคลุมพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติเทือกเขานมสาว เนื้อที่ 153,800 ไร่ เป็นประเภทป่าดิบชื้น พรรณไม้ที่สำคัญ เช่น ไม้ยาง ตะเคียนทอง ปาล์ม กระพ้อหนู ยังสามารถพบสัตว์ป่าหลายชนิด เช่น สมเสร็จ เลียงผา เก้ง นกเงือก ประกาศเป็นอุทยานเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2531 ได้รับการจัดตั้งเป็นอุทยานเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในวโรกาสเฉลิมพระชนมพรรษาครบ 5 รอบ
น้ำตกตำหนัง เป็นน้ำตกที่ตกจากหน้าผา สูง 63 เมตร มีน้ำตลอดทั้งปี ร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ มีเส้นทางศึกษาธรรมชาติ ระยะทาง 2 กิโลเมตร น้ำตกโตนต้นเตย เป็นน้ำตกที่ตกจากหน้าผา สูง 45 เมตร ตามทางเดินจะผ่านจุดชมทิวทัศน์ สามารถมองเห็นป่าเขาที่สมบูรณ์ของอุทยาน
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสิมิลัน
[แก้]อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสิมิลัน ตั้งอยู่ที่ตำบลเกาะพระทอง อำเภอคุระบุรี (ที่ทำการอุทยานตั้งอยู่ที่ตำบลลำแก่น อำเภอท้ายเหมือง) ครอบคลุมพื้นที่ 80,000 ไร่ ประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติเมื่อ 1 กันยายน พ.ศ. 2525 คำว่า สิมิลัน เป็นภาษายาวีหรือมลายู แปลว่า "เก้า" หมู่เกาะสิมิลันเป็นหมู่เกาะเล็ก ๆ ในทะเลอันดามัน มี 9 เกาะ เรียงจากเหนือมาใต้ คือ เกาะหูยง เกาะปายัง เกาะปาหยัน เกาะเมี่ยง เกาะปายู เกาะหัวกะโหลก เกาะสิมิลัน และเกาะบางู หมู่เกาะสิมิลันได้รับการยกย่องว่าเป็นหมู่เกาะที่มีความสวยงามทั้งบนบกและใต้น้ำ มีปะการังที่สวยงามหลายชนิด สามารถดำน้ำได้ทั้งน้ำตื้นและน้ำลึก สามารถพบปลาที่หายาก เช่น วาฬ โลมา และปลาไหลมอเรย์ (moray) ช่วงเดือนที่น่าเที่ยวมากที่สุด คือช่วงเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนเมษายน นอกจากนั้นจะประกาศปิดเกาะ
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์
[แก้]อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ ตั้งชื่อตามพระยาสุรินทราชา (นกยูง วิเศษกุล) เทศาเมืองภูเก็ต ผู้ค้นพบเกาะ เป็นอุทยานแห่งชาติที่ตั้งอยู่ในเขตจังหวัดพังงา มีลักษณะเป็นหมู่เกาะในทะเลอันดามัน อยู่ติดกับชายแดนไทย–พม่า มีพื้นที่ประมาณ 84,375 ไร่ ร้อยละ 76 ของพื้นที่เป็นทะเล ส่วนที่เหลือเป็นแผ่นดิน ประกอบด้วยเกาะ 5 เกาะ คือ เกาะสุรินทร์เหนือ เกาะสุรินทร์ใต้ เกาะไข่ (เกาะตอรินลา) เกาะกลาง (เกาะปาจุมบา) เกาะรี (เกาะสต๊อก) และ 1 กองหินปริ่มน้ำ คือกองหินริเชลิว เป็นอุทยานแห่งชาติเมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2524 เป็นอุทยานแห่งชาติลำดับที่ 29 ของประเทศไทย
หมู่เกาะสุรินทร์เป็นหมู่เกาะที่วางตัวอยู่ในกลุ่มอ่าวขนาดใหญ่ ดังนั้นจึงเป็นที่บังคลื่นลมได้ดีทั้งสองฤดู คือ ฤดูร้อน และฤดูฝน จึงเป็นแหล่งกำเนิดแนวปะการังน้ำตื้นที่มีความอุดมสมบูรณ์และมีขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศไทย นอกจากนี้ยังมีหมู่บ้านของชาวเลเลกลุ่มสุดท้ายที่ยังดำรงวัฒนธรรมดั้งเดิมมากที่สุด คือ มอแกน หรือ “ยิบซีแห่งท้องทะเล” ประมาณ 200 คน ปัจจุบันได้ตั้งหมู่บ้านอยู่ที่เกาะสุรินทร์ใต้ ขายของที่ระลึกให้นักท่องเที่ยว และบางส่วนทำงานเป็นลูกจ้างของอุทยานฯ
อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา
[แก้]อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา เป็นอุทยานแห่งชาติที่ตั้งอยู่ในจังหวัดพังงา มีเนื้อที่ทั้งหมดประมาณ 400 ตารางกิโลเมตร ครอบคลุมพื้นที่ป่าชายเลนผืนใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์คงสภาพธรรมชาติดั้งเดิมอยู่มาก เป็นป่าชายเลนกว้างใหญ่ที่สุดของประเทศไทยในปัจจุบัน โดยมีเนื้อที่ป่าโดยรวมทั้งจังหวัด 190,265 ไร่ คิดเป็นร้อยละ 18.17 ของเนื้อที่ป่าชายเลนทั้งประเทศ (พ.ศ. 2539) เขตอุทยานแห่งชาติอ่าวพังงานับตั้งแต่เขตอำเภอเมืองพังงา เลียบตามชายฝั่งจนถึงเขตอำเภอตะกั่วทุ่ง และบริเวณพื้นน้ำในทะเลอันดามัน ซึ่งมีพื้นที่ร้อยละ 80 ของพื้นที่อุทยานแห่งชาติ ประกอบด้วยเกาะน้อยใหญ่ประมาณ 42 เกาะ เช่น เกาะเขาเต่า เกาะพระอาตเฒ่า เกาะโบยน้อย เกาะโบยใหญ่ เกาะรายาหริ่ง เกาะพนัก เกาะห้อง เกาะปันหยี เขาพิงกัน เป็นต้น
อุทยานอื่น ๆ
[แก้]- อุทยานแห่งชาติเขาลำปี-หาดท้ายเหมือง
- อุทยานแห่งชาติเขาหลัก-ลำรู่
- อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะระ-เกาะพระทอง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ศูนย์สารสนเทศเพื่อการบริหารและงานปกครอง. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ข้อมูลการปกครอง." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dopa.go.th/padmic/jungwad76/jungwad76.htm เก็บถาวร 2016-03-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน [ม.ป.ป.]. สืบค้น 18 เมษายน 2553.
- ↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2564." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_64.pdf 2564. สืบค้น 14 มีนาคม 2565.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 "บันทึกประเทศไทย ฉบับที่ 97 - จังหวัดพังงา".
- ↑ เจมส์ โลว์. (2542). จดหมายเหตุร้อยโทเจมส์โลว์“Journal of Public Mission to Raja of Ligor” แปลและเรียบเรียงโดย นันทา วรเนติวงศ์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: กองวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร. หน้า 61–63.
- ↑ "แฟนพันธุ์แท้ 25 เมษายน 2557 - เกาะทะเลไทย". แฟนพันธุ์แท้. 25 April 2014. สืบค้นเมื่อ 29 April 2014.
- ↑ "สมาชิกสภาอบจ". องค์การบริหารส่วนจังหวัดพังงา. สืบค้นเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2024.
- ↑ "ข้อมูลจำนวนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแยกรายจังหวัด". กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. สืบค้นเมื่อ 1 เมษายน 2024.
ดูเพิ่ม
[แก้]แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของจังหวัดพังงา เก็บถาวร 2018-12-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ที่ดินพังงาติดทะเล เก็บถาวร 2022-10-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
8°27′N 98°32′E / 8.45°N 98.53°E
- แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ จังหวัดพังงา
- แผนที่ จาก มัลติแมป โกลบอลไกด์ หรือ กูเกิลแผนที่
- ภาพถ่ายทางอากาศ จาก เทอร์ราเซิร์ฟเวอร์
- ภาพถ่ายดาวเทียม จาก วิกิแมเปีย