เทศบาลเมืองวิเชียรบุรี
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง คุณสามารถพัฒนาบทความนี้ได้โดยเพิ่มแหล่งอ้างอิงตามสมควร เนื้อหาที่ขาดแหล่งอ้างอิงอาจถูกลบออก |
เทศบาลเมืองวิเชียรบุรี | |
|---|---|
| คำขวัญ: รำโจ๋งพื้นบ้าน ศาลสมเด็จพระนเรศวรรวมใจ งามล้ำพระนอนองค์ใหญ่ ลือเลื่องทั่วไทยไก่ย่างวิเชียรบุรี | |
  ทม.วิเชียรบุรี ที่ตั้งของเทศบาลเมืองวิเชียรบุรี | |
| พิกัด: 15°39′27.7″N 101°07′30.4″E / 15.657694°N 101.125111°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 15°39′27.7″N 101°07′30.4″E / 15.657694°N 101.125111°E | |
| ประเทศ |  ไทย |
| จังหวัด | เพชรบูรณ์ |
| อำเภอ | วิเชียรบุรี |
| การปกครอง | |
| • นายกเทศมนตรี | วัฒนพงษ์ เกิดพูล |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 26.54 ตร.กม. (10.25 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2560)[1] | |
| • ทั้งหมด | 22,827 คน |
| • ความหนาแน่น | 860.10 คน/ตร.กม. (2,227.6 คน/ตร.ไมล์) |
| รหัส อปท. | 04670501 |
| เว็บไซต์ | www |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย | |
วิเชียรบุรี เป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นประเภทเทศบาลเมือง ตั้งอยู่ในพื้นที่อำเภอวิเชียรบุรี จังหวัดเพชรบูรณ์ มีพื้นที่ 26.54 ตารางกิโลเมตร ครอบคลุมพื้นที่ 2 ตำบล คือ ตำบลท่าโรง และตำบลสระประดู่ มีประชากรในปี พ.ศ. 2560 จำนวน 22,827 คน[1] เป็นเทศบาลที่มีประชากรมากที่สุดในจังหวัดเพชรบูรณ์
ประวัติ[แก้]
วิเชียรบุรี เป็นชุมชนเก่าแก่ร่วมสมัยกับเมืองศรีเทพ สันนิษฐานว่าเป็นเมืองลูกหรือเมืองท่าของเมืองศรีเทพ เนื่องจากอยู่ชิดกับแม่น้ำป่าสัก ต่อเนื่องยาวนานมาจนถึงสมัย สมเด็จพระนเรศวรมหาราช มีความสำคัญคือเป็นเมืองของขุนพลเอกคู่ใจสมเด็จพระนเรศวรมหาราช พระศรีถมอรัตน์ หรือ พระยาศรีไสยณรงค์ จากคำบอกเล่าปากต่อปากของคนเฒ่าคนแก่ที่เล่าต่อ ๆ กันมาว่า สมเด็จพระนเรศวรมหาราชเมื่อครั้งเป็นพระมหาอุปราชา เสด็จปราบเขมรที่เมืองไชยบาดาลเสร็จแล้ว จึงเสด็จมายั้งทัพที่บริเวณหน้าสถานีตำรวจภูธรวิเชียรบุรีในปัจจจุบัน เพื่อเยี่ยมเยียนราษฎรเมืองศรีเทพในขณะนั้น จนถึงสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมืองวิเชียรบุรีจึงถูกยุบลงเป็นอำเภอวิเชียรบุรี เป็นอำเภอที่อยู่ในเขตจังหวัดเพชรบูรณ์
แต่เดิมเป็นสุขาภิบาลวิเชียรบุรี ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรือง การจัดตั้งสุขาภิบาลวิเชียรบุรี ลงวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2499 เปลี่ยนฐานะเป็นเทศบาลตำบลวิเชียรบุรี ตามราชกิจจานุเบกษา ลงวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2542 และได้รับการยกฐานะจากเทศบาลตำบลวิเชียรบุรี เป็นเทศบาลเมืองวิเชียรบุรี ตั้งแต่วันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2554[2]
ภูมิศาสตร์[แก้]
อาณาเขตติดต่อ[แก้]
- ทิศเหนือ จดหมู่ที่ 8 ตำบลท่าโรง (องค์การบริหารส่วนตำบลท่าโรง)
- ทิศใต้ จดหมู่ที่ 5 ตำบลท่าโรง และตำบลสระประดู่ (ติดต่อกับองค์การบริหารส่วนตำบลท่าโรง และองค์การบริหารส่วนตำบลสระประดู่)
- ทิศตะวันออก จดหมู่ที่ 17 ตำบลท่าโรงและตำบลน้ำร้อน (ติดต่อกับองค์การบริหารส่วนตำบลท่าโรง และองค์การบริหารส่วนตำบลน้ำร้อน)
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับองค์การบริหารส่วนตำบลสระประดู่
ลักษณะภูมิประเทศ[แก้]
เทศบาลเมืองวิเชียรบุรีอยู่ห่างจากถนนสระบุรี–หล่มสัก หรือทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 21 เป็นระยะทาง 7 กิโลเมตรมีลักษณะพื้นที่เป็นที่ราบลุ่มเป็นส่วนใหญ่ และยังมีแม่น้ำป่าสักไหลผ่าน ซึ่งเหมาะแก่การเพาะปลูกพืชทุกชนิด
ลักษณะภูมิอากาศ[แก้]
ลักษณะภูมิอากาศโดยทั่วไปของเทศบาล เมืองวิเชียรบุรี มี ลักษณะภูมิอากาศ แบบมรสุม เมืองร้อน เนื่องจากได้รับอิทธิพลของมรสุม ตะวันออกเฉียงเหนือจากอ่าว ไทยและทะเลจีนใต้ และมรสุมตะวันตกเฉียงใต้จากมรสุมอินเดีย ทำให้มี 3 ฤดูกาล คือ
- ฤดูร้อน ตั้งแต่ปลายเดือนกุมภาพันธ์ไป ถึงเดือนพฤษภาคม
- ฤดูฝน ตั้งแต่ ปลายเดือนพฤษภาคมถึงเดือนตุลาคม
- ฤดูหนาว ตั้งแต่เดือน พฤศจิกายนถึง เดือนมกราคมของทุกปี
ประชากร[แก้]
ในปี พ.ศ. 2560 เทศบาลเมืองวิเชียรบุรี มีจำนวนประชากรทั้งสิ้น 22,827 คน ประกอบด้วย ชาย 10,893 คน คิดเป็นร้อยละ 47.72 และหญิง 11,934 คน คิดเป็นร้อยละ 52.28 มีจำนวนครัวเรือน 8,339 ครัวเรือน มีความหนาแน่นเฉลี่ย 860.10 คนต่อตารางกิโลเมตร
อ้างอิง[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
บทความเกี่ยวกับเขตการปกครองของประเทศไทยนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ประเทศไทย |