ผู้นำฝ่ายอักษะระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง

โฆษณาชวนเชือญี่ปุ่นยุคโชวะ แสดงภาพอดอล์ฟ ฮิตเลอร์, ฟูมิมาโระ โคโนเอะ และ เบนิโต มุสโสลินี สามผู้นำหลักฝ่ายอักษะในปี ค.ศ. 1938

ผู้นำหลักฝ่ายอักษะ:
(ซ้าย) อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ แห่งเยอรมนี
(กลาง) เบนิโต มุสโสลินี แห่งอิตาลี
(ขวา) ฮิเดกิ โทโจ แห่งญี่ปุ่น

ประมุขแห่งรัฐหลักฝ่ายอักษะ:
(ซ้าย) สมเด็จพระจักรพรรดิฮิโระฮิโตะ แห่งญี่ปุ่น
(กลาง) คาร์ล เดอนิทซ์ แห่งเยอรมนี
(ขวา) พระเจ้าวิตโตรีโอ เอมานูเอเลที่ 3 แห่งอิตาลี

ผู้นำฝ่ายอักษะ: (ซ้าย) อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ แห่งเยอรมนี, เบนิโต มุสโสลินี แห่งอิตาลี ในสงครามภาคพื้นทวีปยุโรปและแอฟริกา (ขวา) บะมอ, จาง จิ่งฮุ่ย, วาง จิงเว่ย์, ฮิเดกิ โทโจ, พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์, โฮเซ เป. เลาเรล, สุภาษ จันทระ โพส ในสงครามภาคพื้นทวีปเอเชียและแปซิฟิก

นาซีเยอรมนี[แก้]

ชื่อ	ช่วงชีวิต	หมายเหตุ
อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (Adolf Hitler)	20 เมษายน ค.ศ. 1889 - 30 เมษายน ค.ศ. 1945	ผู้นำนาซีเยอรมนี ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งเยอรมนีตั้งแต่ ค.ศ. 1933 ต่อมาตั้งตนเป็นฟือเรอร์ (ผู้นำ) ฮิตเลอร์เป็นผู้บัญชาการกองทัพเยอรมันทั้งหมด และมีอิทธิพลอย่างมากต่อการทำสงครามของเยอรมนี และ นโยบายด้านการต่างประเทศตามลัทธินาซี เขาก่ออัตวินิบาตกรรมในวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1945
ไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์ (Heinrich Himmler)	7 ตุลาคม ค.ศ. 1900 - 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1945	ผู้บัญชาการหน่วยเอสเอสและหน่วยตำรวจลับเกสตาโป มีส่วนรู้เห็นต่อการสร้างค่ายกักกันชาวยิวในทวีปยุโรป เขาก่ออัตวินิบาตกรรมระหว่างถูกจับกุมโดยกองทัพอังกฤษด้วยไซยาไนด์
แฮร์มันน์ เกอริง (Hermann Göring)	12 มกราคม ค.ศ. 1893 - 15 ตุลาคม ค.ศ. 1946	ผู้บัญชาการกองทัพอากาศ ได้รับเหรียญกางเขนเหล็กชั้นที่หนึ่งในความเป็นผู้นำที่ยอดเยี่ยม เขาถูกจัดเป็นอาชญากรสงครามอันดับที่ 3 ในการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์ก เขาก่ออัตวินิบาตกรรมด้วยไซยาไนด์ก่อนที่จะถูกประหารชีวิตไม่กี่ชั่วโมง
โยเซฟ เกิบเบลส์ (Joseph Goebbels)	29 ตุลาคม ค.ศ. 1897 - 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1945	รัฐมนตรีว่าการกระทรวงโฆษณาการ (Ministry for Popular Enlightenment and Propaganda) ตั้งแต่ พ.ศ. 2476 - 2488 เป็นคนใกล้ชิดและผู้ติดตามคนสนิทของฮิตเลอร์ มีอิทธิพลอย่างมากต่อกำลังใจและการเตรียมตัวของประชาชนชาวเยอรมัน ต่อมาได้รับเลือกให้เป็นมุขมนตรีแห่งเยอรมนี ก่อนหน้าที่เขาจะก่ออัตวินิบาตกรรมเพียงหนึ่งวัน
รูดอล์ฟ เฮสส์ (Rudolf Hess)	26 เมษายน ค.ศ. 1894 - 17 สิงหาคม ค.ศ. 1987	รองหัวหน้าพรรคนาซีและผู้ช่วยของฮิตเลอร์ในพรรคนาซี เขาได้บินเดี่ยวไปยังสกอตแลนด์ในความพยายามที่จะเจรจาสันติภาพกับสหราชอาณาจักร แต่เขาถูกจับกุมและตกเป็นเชลยศึก เฮสส์ถูกพิจารณาที่เนือร์นแบร์กและถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต ที่เรือนจำสพันเดา กรุงเบอร์ลิน และเสียชีวิตในเรือนจำแห่งนี้ใน ค.ศ. 1987
เอริช แรดเดอร์ (Erich Raeder)	24 เมษายน ค.ศ. 1876 - 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1960	จอมพลเรือ (Großadmiral) และผู้บัญชาการใหญ่กองทัพเรือ แห่งนาซีเยอรมนี หรือครีคส์มารีเนอ (Kriegsmarine) ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2482 - 30 มกราคม พ.ศ. 2486
คาร์ล เดอนิทซ์ (Karl Dönitz)	16 กันยายน ค.ศ. 1891 - 24 ธันวาคม ค.ศ. 1980	เป็นจอมพลเรือและผู้บัญชาการใหญ่กองทัพเรือต่อจากแรดเดอร์ และเป็นประธานาธิบดีแห่งเยอรมนีเป็นเวลา 23 วันหลังจากการตายของฮิตเลอร์ เป็นผู้บัญชาการกองเรืออูระหว่างยุทธบริเวณมหาสมุทรแอตแลนติก
ไฮนซ์ กูเดเรียน (Heinz Guderian)	17 มิถุนายน ค.ศ. 1888 - 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1954	พลเอกอาวุโสแห่งกองทัพบกนาซีเยอรมนี เขาเป็นผู้คิดค้นยุทธการสายฟ้าแลบ (บลิทซครีก) เป็นผู้บัญชาการกองทัพเยอรมันจำนวนมากในช่วงต้นของสงคราม ต่อมาได้เป็นหัวหน้าเสนธิการของกองทัพภายหลังเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1944
เกิร์ด ฟอน รุนด์ชเทดท์ (Karl Rudolf Gerd von Rundstedt)	12 ธันวาคม ค.ศ. 1875 – 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1953	จอมพลแห่งกองทัพเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ผู้ได้รับสมญานามว่า "อัศวินดำ" (Black Knight) เขาเป็นผู้รวบรวมกองกำลังเพื่อรับมือกับปฏิบัติการมาร์เก็ตการ์เดนของฝ่ายสัมพันธมิตรอย่างรวดเร็วและได้รับชัยชนะ
เออร์วิน รอมเมล (Erwin Rommel)	15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1891 – 14 ตุลาคม ค.ศ. 1944	ผู้บัญชาการกองทัพแอฟริกาและเป็นที่รู้จักกันดีในฉายา "จิ้งจอกทะเลทราย" ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากทุกฝ่ายแม้แต่ฝ่ายศัตรู ภายหลังได้รับเลือกให้บัญชาการทหารเยอรมันระหว่างยุทธการแห่งนอร์มังดี รอมเมลถูกบังคับให้ทำอัตวินิบาตกรรมโดยฮิตเลอร์
โรแบร์ท ฟ็อน ไกรม์ (Robert von Greim)	22 มิถุนายน ค.ศ. 1892 – 24 มิถุนายน ค.ศ. 1945	เป็นจอมพลอากาศและผู้บัญชาการแห่งกองทัพอากาศต่อจากเกอริง ต่อมาหลังจากที่เยอรมันได้ยอมจำนนต่อสัมพันธมิตร ไกรม์ถูกจับเป็นเชลยโดยกองทัพสหรัฐ ต่อมาเขาได้ทำอัตวินิบาตกรรมในเรือนจำ
อัลแบร์ท เค็สเซิลริง (Albert Kesselring)	30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1885 – 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1960	เป็นจอมพลอากาศแห่งลุฟท์วัฟเฟอ
ว็อล์ฟรัม ฟ็อน ริชท์โฮเฟิน (Wolfram von Richthofen)	10 ตุลาคม ค.ศ. 1895 – 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1945	เป็นจอมพลอากาศแห่งลุฟท์วัฟเฟอ
ฮูโก ชแปร์เลอ (Hugo Sperrle)	7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1885 – 2 เมษายน ค.ศ. 1953	เป็นจอมพลอากาศแห่งลุฟท์วัฟเฟอ
แอร์ฮาร์ท มิลช์ (Erhard Milch)	30 มีนาคม ค.ศ. 1892 – 25 มกราคม ค.ศ. 1972	เป็นจอมพลอากาศแห่งลุฟท์วัฟเฟอ
ฮันส์-เกออร์ค ฟ็อน ฟรีเดอบวร์ค (Hans-Georg von Friedeburg)	15 กรกฎาคม ค.ศ. 1895 – 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1945	เป็นพลเรือเอกอาวุโสและผู้บัญชาการใหญ่กองทัพเรือคนสุดท้ายต่อจากเดอนิทซ์ ฟรีเดอบวร์คเป็นคนเดียวที่เป็นตัวแทนของกองกำลังที่จะนำเสนอในการลงนามในตราสารยอมจำนนของเยอรมนีในเมืองแร็งส์เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 และในเบอร์ลินเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 ต่อมาเขาได้กระทำอัตวินิบาตกรรมภายหลังจากการล่มสลายของรัฐบาลเฟล็นส์บวร์ค
วัลเทอร์ ฟ็อน เบราคิทช์ (Walther von Brauchitsch)	4 ตุลาคม ค.ศ. 1881 – 18 ตุลาคม ค.ศ. 1948	เป็นจอมพลและผู้บัญชาการใหญ่กองทัพบกเยอรมันในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1938 จนถึงเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1941 ต่อมาฮิตเลอร์ได้ปลดเขาออกจากตำแหน่งไปประจำอยู่ในกำลังสำรอง เนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพจากโรคหัวใจ ต่อมาเขาถูกจับกุมและนำตัวขึ้นพิจารณาคดีข้อหาอาชญากรรมสงคราม แต่ระหว่างที่คดีของเขายังไม่ถูกพิพากษา เขาก็เสียชีวิตในวันที่ 18 ตุลาคม ค.ศ. 1948
แฟร์ดีนันท์ เชอร์เนอร์ (Ferdinand Schörner)	22 มิถุนายน ค.ศ. 1892 – 2 กรกฎาคม ค.ศ. 1973	เป็นจอมพลคนสุดท้ายของนาซีเยอรมนี และได้ขึ้นดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการใหญ่กองทัพบกต่อจากฮิตเลอร์ในสัปดาห์สุดท้ายของสงครามโลกครั้งที่สองในทวีปยุโรป
วิลเฮ็ล์ม ไคเทิล (Wilhelm Keitel)	22 กันยายน ค.ศ. 1882 - 16 ตุลาคม ค.ศ. 1946	จอมพลและหัวหน้ากองบัญชาการใหญ่แห่งแวร์มัคท์ จอมพลไคเทิลเป็นผู้ลงนามในตราสารยอมจำนนของเยอรมนีเพื่อยุติสงคราม
อัลเฟรท โยเดิล (Alfred Jodl)	10 พฤษภาคม ค.ศ. 1890 - 16 ตุลาคม ค.ศ. 1946	พลเอกอาวุโสและเสนาธิการกิจการทหารแห่งแวร์มัคท์ จอมพลโยเดิลได้รับมอบอำนาจจากประธานาธิบดีคาร์ล เดอนิทซ์ เพื่อได้ลงนามตราสารยอมจำนนอย่างไม่มีเงื่อนไขต่อฝ่ายสัมพันธมิตร ในปี ค.ศ. 1945

ราชอาณาจักรอิตาลี (ค.ศ. 1940 - ค.ศ. 1943), สาธารณรัฐสังคมอิตาลี (ค.ศ. 1943 - ค.ศ. 1945)[แก้]

ชื่อ	ช่วงชีวิต	หมายเหตุ
พระเจ้าวิคเตอร์เอมมานูเอลที่ 3 (King Victor Emmanuel III of Italy)	11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1869 - 28 ธันวาคม ค.ศ. 1947	พระมหากษัตริย์แห่งอิตาลี และประมุขสูงสุดของกองทัพอิตาลี
เบนิโต มุสโสลินี (Benito Mussolini)	29 กรกฎาคม ค.ศ. 1883 - 28 เมษายน ค.ศ. 1945	นายกรัฐมนตรีแห่งอิตาลีระหว่างปี ค.ศ. 1922-1943 ในภายหลังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นประมุขแห่งรัฐสาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลี ในช่วงปี ค.ศ. 1943-1945 มุสโสลินีเป็นผู้ให้กำเนิดหลักการลัทธิฟาสซิสต์โดยใช้แนวความคิดด้านชาตินิยม ลัทธินิยมทหารและการต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์ รวมไปถึงการใช้สื่อของรัฐในการโฆษณาชวนเชื่อ ฟาสซิสต์อิตาลีได้รับอิทธิพลอย่างมากจากนาซีเยอรมนี ภายใต้การนำของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ หลังสิ้นอำนาจเขาถูกประหารชีวิตด้วยข้อหาทรยศต่อชาติ
ปีเอโตร บาโดลโย (Pietro Badoglio)	28 กันยายน ค.ศ. 1871 - 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1956	จอมพลแห่งกองทัพอิตาลี หนึ่งในผู้นำกองทัพอิตาลีในสงครามอิตาลี-เอธิโอเปียครั้งที่สอง ลาออกจากตำแหน่งจอมพลหลังพ่ายแพ้ให้กรีซในปี ค.ศ. 1940 ในปี ค.ศ. 1943 ได้เป็นผู้มีส่วนร่วมในการจัดการให้อิตาลีลงนามในสนธิสัญญาสงบศึกกับฝ่ายสัมพันธมิตร และจัดตั้งรัฐบาลฝ่ายนิยมกษัตริย์ขึ้นในภาคใต้ของอิตาลี
อูโก คาวาเยโร (Ugo Cavallero)	20 กันยายน ค.ศ. 1880 - 13 กันยายน ค.ศ. 1943	ผู้บัญชาการทหารบกแห่งกองทัพราชอาณาจักรอิตาลีในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เขาได้นำทัพอิตาลีในการทำสงครามกับกรีซซึ่งประสบกับความล้มเหลว
อาร์ตูโร ริคาร์ดี (Arturo Riccardi)	30 ตุลาคม ค.ศ. 1878 - 20 ธันวาคม ค.ศ. 1966	พลเรือเอกและผู้บัญชาการทหารเรือแห่งราชนาวีอิตาลีระหว่าง ค.ศ. 1940 - 1943
อิตาโล บัลโบ (Italo Balbo)	6 มิถุนายน ค.ศ. 1896 - 28 มิถุนายน ค.ศ. 1940	ผู้บัญชาการทหารอากาศแห่งกองทัพอากาศราชอาณาจักรอิตาลีตั้งแต่คริสต์ทศวรรษที่ 1930 จนกระทั่งเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1940 และเป็นผู้ควบคุมกองทัพที่ 10 ของอิตาลีในลิเบียตราบจนเสียชีวิต
กาลีซโซ ชิอาโน (Galeazzo Ciano)	18 มีนาคม ค.ศ. 1903 - 11 มกราคม ค.ศ. 1944	รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศผู้ได้รับการแต่งตั้งจากมุสโสลินีในปี ค.ศ. 1936 (มุสโสลินีเป็นพ่อตาของคิอาโน) และดำรงตำแหน่งดังกล่าวจนกระทั่งสิ้นสุดการปกครองระบอบฟาสซิสต์ในปี ค.ศ. 1943 เขาเป็นผู้ลงนามในสนธิสัญญาเหล็กร่วมกับเยอรมนีในปี ค.ศ. 1939 และในสนธิสัญญาสามพันธมิตรกับเยอรมนีและญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1940 ชิอาโนได้พยายามโน้วน้าวให้มุสโสลินีนำอิตาลีออกจากสงครามเพราะอิตาลีได้รับความสูญเสียอย่างหนักแต่ถูกเพิกเฉย ถึงปี ค.ศ. 1943 เขาได้สนับสนุนการขับไล่มุสโสลินีลงจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ทำให้ในเวลาต่อมาเขาถูกพวกฟาสซิสต์ในฝ่ายสาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลี (รัฐบาลฟาสซิสต์อิตาลีภายใต้การควบคุมของนาซีเยอรมนี) ประหารชีวิตในโทษฐานทรยศต่อมุสโสลินี
โรดอลโฟ กราซีอานี (Rodolfo Graziani)	11 สิงหาคม ค.ศ. 1882 - 11 มกราคม ค.ศ. 1955	จอมพลแห่งกองทัพอิตาลี หนึ่งในผู้นำกองทัพอิตาลีในสงครามอิตาลี-เอธิโอเปียครั้งที่สอง ต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการอาณานิคมแอฟริกาเหนือของอิตาลีและผู้ว่าการอาณานิคมลิเบียของอิตาลี หลังพ่ายแพ้ให้กับฝ่ายอังกฤษในการบุกอียิปต์ เขาจึงลาออกจากตำแหน่งดังกล่าวในปี ค.ศ. 1941 หลังมุสโสลินีสิ้นอำนาจจากการถูกรัฐประหาร ค.ศ. 1943 กราซีอานิยังคงเป็นนายทหารคนเดียวที่ยังคงภักดีต่อมุสโสลินี เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของสาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลี และควบคุมกองทัพผสมอิตาลี-เยอรมนี "กองทัพลีกูเรียที่ 97" (LXXXXVII "Liguria" Army)
โจวันนี เมสเซ (Giovanni Messe)	10 ธันวาคม ค.ศ. 1883 - 18 ธันวาคม ค.ศ. 1968	ผู้บัญชาการกองทัพน้อยของอิตาลีในรัสเซีย (Corpo di Spedizione Italiano in Russia, CSIR) กองกำลังดังกล่าวนี้ร่วมมือกับกองทัพนาซีเยอรมนีรบกับฝ่ายสหภาพโซเวียตในแนวรบด้านตะวันออก

จักรวรรดิญี่ปุ่น[แก้]

ชื่อ	ช่วงชีวิต	หมายเหตุ
สมเด็จพระจักรพรรดิฮิโรฮิโต (Emperor Hirohito)	24 เมษายน ค.ศ. 1901 - 7 เมษายน ค.ศ. 1989	รู้จักในนามสมเด็จพระจักรพรรดิโชวะ ทรงเป็นจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1926 – ค.ศ. 1989 พระองค์ทรงเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1937 – ค.ศ. 1945 และได้รับการปลดเปลื้องความผิดพร้อมกับสมาชิกราชวงศ์ทั้งหมดจากนายพลดักลาส แมคอาเธอร์
ฮิเดกิ โทโจ (Hideki Tōjō)	30 ธันวาคม ค.ศ. 1884 - 23 ธันวาคม ค.ศ. 1948	นายกรัฐมนตรีและพลเอกแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1941 – ค.ศ. 1944 และเป็นผู้บัญชาการกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น ถูกตัดสินให้ถูกประหารชีวิตหลังจากสงครามยุติ
เจ้าฟูมิมาโระ โคโนเอะ (Prince Fumimaro Konoe)	12 ตุลาคม ค.ศ. 1891 - 16 ธันวาคม ค.ศ. 1945	นายกรัฐมนตรีแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ ค.ศ. 1940 – ค.ศ. 1941 หลังจากการพ่ายแพ้ของญี่ปุ่นในสงครามโลกครั้งที่สอง เจ้าชายฟุมิมะโระได้ปลงพระชนม์ของพระองค์เองโดยการเสวย โพแทสเซียมไซยาไนด์ เพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อสงคราม
มิตสึมาสะ โยไน (Mitsumasa Yonai)	2 มีนาคม ค.ศ. 1880 - 20 เมษายน ค.ศ. 1948	นายกรัฐมนตรีและพลเรือเอกแห่งญี่ปุ่นในปี ค.ศ. 1940 และเป็นรัฐมนตรว่าการกระทรวงกองทัพเรือตั้งแต่ ค.ศ. 1944 – ค.ศ. 1945
คูนิอากิ โคอิโซะ (Kuniaki Koiso)	22 มีนาคม ค.ศ. 1880 - 3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1950	ผู้บัญชาการกองทัพและนายกรัฐมนตรีแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ ค.ศ. 1944 – ค.ศ. 1945
คันตะโร ซุซุกิ (Kantarō Suzuki)	18 มกราคม ค.ศ. 1868 - 17 เมษายน ค.ศ. 1948	นายกรัฐมนตรีและพลเรือเอกแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ ค.ศ. 1945 เขาได้ตกลงในการยอมจำนนต่อกองทัพสัมพันธมิตร
เจ้าชายนารูฮิโกะ เจ้าฮิงาชิกูนิ (Prince Naruhiko Higashikuni)	3 ธันวาคม ค.ศ. 1887 - 20 มกราคม ค.ศ. 1990	นายกรัฐมนตรี (ต่อจากซุซุกิ) และพลเอกแห่งญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1945 เขาได้ตกลงในการลงนามในเอกสารยอมจำนนบนเรือรบมิสซูรีของสหรัฐ ที่ทอดสมอในอ่าวโตเกียว เป็นการสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองอย่างเป็นทางการ
เจ้าชายฮิโรยาซุ เจ้าฟูชิมิ (Prince Fushimi Hiroyasu)	16 ตุลาคม ค.ศ. 1875 - 16 สิงหาคม ค.ศ. 1946	จอมพลเรือและหัวหน้าคณะกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1932 – ค.ศ. 1941
อิโซโรกุ ยามาโมโตะ (Isoroku Yamamoto)	4 เมษายน ค.ศ. 1884 - 18 เมษายน ค.ศ. 1943	จอมพลเรือในกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น และผู้บัญชาการทัพเรือผสมระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นผู้บัญชาการในปีแรกสำหรับการวางแผนในสงครามหลัก เช่น การโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์และยุทธนาวีที่มิดเวย์
โนบูตาเกะ คนโด (Nobutake Kondō)	25 กันยายน ค.ศ. 1886 - 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1953	พลเรือเอกในกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในฐานะผู้บัญชาการของกองเรือที่ 2 กองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ซึ่งเป็นกองกำลังหลักที่แยกออกของกองทัพเรือสำหรับปฏิบัติการโดยตนเอง
ชูอิชิ นะงุโมะ (Chūichi Nagumo)	25 มีนาคม ค.ศ. 1887 - 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1944	พลเรือเอกแห่งกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นผู้บัญชาการในสงครามหลัก เช่น การโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์, การทิ้งระเบิดดาร์วินและยุทธนาวีที่มิดเวย์ นะงุโมะเป็นผู้นำกองกำลังญี่ปุ่นระหว่างยุทธการที่ไซปัน
โอซามิ นางาโนะ (Osami Nagano)	15 มิถุนายน ค.ศ. 1880 - 5 มกราคม ค.ศ. 1947	จอมพลเรือและหัวหน้าคณะกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1941 – ค.ศ. 1944
โซเอมุ โทโยดะ (Soemu Toyoda)	22 พฤษภาคม ค.ศ. 1885 - 22 กันยายน ค.ศ. 1957	พลเรือเอกและผู้บัญชาการกองเรือผสมของกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1944 – ค.ศ. 1945
ฮาจิเมะ ซูงิยามะ (Hajime Sugiyama)	1 มกราคม ค.ศ. 1880 - 12 กันยายน ค.ศ. 1945	จอมพลและเสนาธิการทหารบกของกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1940 – ค.ศ. 1944
ชุนโรกุ ฮาตะ (Shunroku Hata)	26 กรกฎาคม ค.ศ. 1879 - 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1962	จอมพลแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ฮาตะเป็นผู้นำกองกำลังญี่ปุ่นระหว่างสงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง
โทโมยูกิ ยามาชิตะ (Tomoyuki Yamashita)	8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1885 - 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1946	พลเอกแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ยามาชิตะเป็นผู้นำกองกำลังญี่ปุ่นระหว่างการทัพมาลายาและยุทธการที่สิงคโปร์
ทาดามิจิ คูริบายาชิ (Tadamichi Kuribayashi)	7 กรกฎาคม ค.ศ. 1891 - 26 มีนาคม ค.ศ. 1945	พลเอกแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง คูริบายาชิเป็นผู้นำกองกำลังญี่ปุ่นระหว่างยุทธการที่ฮ่องกงและยุทธการที่อิโวะจิมะ
โคทาโร่ นากามูระ (Kōtarō Nakamura)	28 สิงหาคม ค.ศ. 1881 - 29 สิงหาคม ค.ศ. 1947	พลเอกและผู้บัญชาการกองทัพภาคตะวันออกแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
อาเกโตะ นากามูระ (Aketo Nakamura)	11 เมษายน ค.ศ. 1889 - 12 กันยายน ค.ศ. 1966	พลโทและผู้บัญชาการกองทัพแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นประจำประเทศไทยในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

ราชอาณาจักรฮังการี[แก้]

ชื่อ	ช่วงชีวิต	หมายเหตุ
มิคอส ฮอร์ธี (Miklós Horthy)	18 มิถุนายน ค.ศ. 1868 - 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1957	ผู้สำเร็จราชการแห่งฮังการี (ประมุขแห่งรัฐ) ตั้งแต่ ค.ศ. 1920 - ค.ศ. 1944
ลาสโล บาดอสซี (László Bárdossy)	10 ธันวาคม ค.ศ. 1890 - 10 มกราคม ค.ศ. 1946	นายกรัฐมนตรีแห่งฮังการี ตั้งแต่ ค.ศ. 1941 - ค.ศ. 1942 ถูกศาลตัดสินประหารชีวิตในปีค.ศ. 1946
มิคอส คัลเลย์ (Miklós Kállay)	23 มกราคม ค.ศ. 1887 - 14 มกราคม ค.ศ. 1967	นายกรัฐมนตรีแห่งฮังการีตั้งแต่ ค.ศ. 1942 - ค.ศ. 1944
โดเม ซโตเจย์ (Döme Sztójay)	5 มกราคม ค.ศ. 1883 - 22 สิงหาคม ค.ศ. 1946	นายกรัฐมนตรีแห่งฮังการีในปี ค.ศ. 1944 ถูกศาลตัดสินประหารชีวิตในปีค.ศ. 1946
เกซา ลากาตอส (Géza Lakatos)	30 เมษายน ค.ศ. 1890 - 21 พฤษภาคม ค.ศ. 1967	ผู้บัญชาการของกองกำลังฮังการีในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 และนายกรัฐมนตรีแห่งฮังการีในปี ค.ศ. 1944
แฟแร็นตส์ ซาลอชี (Ferenc Szálasi)	6 มกราคม ค.ศ. 1897 - 12 มีนาคม ค.ศ. 1946	หัวหน้าพรรคแอร์โรว์ครอสส์, ผู้นำชาติฮังการี และเป็นนายกรัฐมนตรีตั้งแต่ ค.ศ. 1944 - ค.ศ. 1945 ถูกศาลตัดสินประหารชีวิตในปีค.ศ. 1946
เบลา มิคอส (Béla Miklós)	11 มิถุนายน ค.ศ. 1890 - 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1948	นายกรัฐมนตรีเพียงในนามแห่งฮังการีตั้งแต่ ค.ศ. 1944 - ค.ศ. 1945
อิวาน ฮินดี (Iván Hindy)	28 มิถุนายน ค.ศ. 1890 - 29 สิงหาคม ค.ศ. 1946	เป็นผู้พันแห่งกองทหารฮังการี เขาเป็นผู้ทำให้เกิดการปิดล้อมบูดาเปสต์ ในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945เขาได้ถูกจับตัวโดยโซเวียต พยายามหลบหนีแต่ล้มเหลว เขาได้ถูกตัดสินประหารชีวิตในปีค.ศ. 1946
กุสตาฟ ยานี (Gusztáv Jány)	21 ตุลาคม ค.ศ. 1883 - 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947	เป็นพลเอกอาวุโสแห่งกองทหารฮังการี เขาได้บังคับบัญชากองทัพฮังการีที่สองในยุทธการที่สตาลินกราดต่อมาเขาถูกตัตสินว่ามีความผิดในข้อหาก่ออาชญากรรมสงครามและถูกประหารชีวิต

ราชอาณาจักรโรมาเนีย (ค.ศ. 1941 - ค.ศ. 1944)[แก้]

รูป	ชื่อ	ช่วงชีวิต	หมายเหตุ
	สมเด็จพระราชาธิบดีไมเคิลที่ 1 (King Michael I of Romania)	25 ตุลาคม ค.ศ. 1921 - 5 ธันวาคม ค.ศ. 2017	ทรงเป็นกษัตริย์แห่งโรมาเนียตั้งแต่ ค.ศ. 1940 - ค.ศ. 1947 พระองค์ทรงได้ขึ้นครองราชย์โดยอำนาจของอันโตเนสคูที่ต้องการให้พระองค์แทนที่พระบิดาคือ สมเด็จพระราชาธิบดีคาโรลที่ 2 แต่พระองค์ได้ทำการรัฐประหารอันโตเนสคูและเปลี่ยนเป็นฝ่ายพันธมิตรได้สำเร็จในปี ค.ศ. 1944
	เอียน อันโตเนสคู (Ion Antonescu)	15 มิถุนายน ค.ศ. 1882 - 1 มิถุนายน ค.ศ. 1946	นายกรัฐมนตรีแห่งโรมาเนียและผู้นำเผด็จการโรมาเนียตั้งแต่ค.ศ. 1940 - ค.ศ. 1944 ได้ถูกโค่นล้มจากการรัฐประหารของสมเด็จพระราชาธิบดีไมเคิล และเขาได้ถูกตัดสินประหารชีวิตในปี ค.ศ. 1946
	เปเตร ดูมิเทสคู (Petre Dumitrescu)	18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1882 - 15 มกราคม ค.ศ. 1950	ผู้บัญชาการกองกำลังโรมาเนียที่ 3 ในการต่อต้านสหภาพโซเวียต
-	คอนสแตนติน คอนสแตนติเนสคู-เคร็ป (Constantin Constantinescu-Claps)	20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1884 - ค.ศ. 1961	ผู้บัญชาการกองกำลังโรมาเนียที่ 4
	โฮเรีย ซีมา (Horia Sima)	3 กรกฎาคม ค.ศ. 1907 - 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1993	หัวหน้ารัฐบาลโปร-นาซี รัฐบาลพลัดถิ่น

ราชอาณาจักรบัลแกเรีย (ค.ศ. 1941 - ค.ศ. 1944)[แก้]

รูป	ชื่อ	ช่วงชีวิต	หมายเหตุ
	พระเจ้าซาร์บอริสที่ 3 แห่งบัลแกเรีย (Tsar Boris III of Bulgaria)	30 กรกฎาคม ค.ศ. 1894 - 28 สิงหาคม ค.ศ. 1943	ทรงเป็นพระเจ้าซาร์แห่งบัลแกเรียตั้งแต่ค.ศ. 1918 จนกระทั่งเสด็จสวรรคตอย่างเป็นปริศนาในค.ศ. 1943
	พระเจ้าซาร์ซีโมนที่ 2 แห่งบัลแกเรีย (Tsar Simeon II of Bulgaria)	16 มิถุนายน ค.ศ. 1937 - ยังทรงพระชนม์	ทรงเป็นพระเจ้าซาร์แห่งบัลแกเรียตั้งแต่ค.ศ. 1943 จนถึงค.ศ. 1946 ยังทรงพระเยาว์และไม่ทรงมีพระราชอำนาจใด ๆ จนกระทั่งราชาธิปไตยถูกล้มล้าง
	เจ้าชายคิริลแห่งบัลแกเรีย (Prince Kiril of Bulgaria)	17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1895 - 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945	ทรงเป็นเจ้าชายแห่งบัลแกเรีย และประธานคณะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ระหว่างปีค.ศ. 1943 - ค.ศ. 1944 ทรงถูกประหารชีวิตโดยคอมมิวนิสต์
	บ็อกดาน ฟิลอฟ (Bogdan Filov)	10 เมษายน ค.ศ. 1883 - 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945	นายกรัฐมนตรีแห่งบัลแกเรียระหว่างปีค.ศ. 1940 - 1943 และผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ระหว่างปีค.ศ. 1943 - ค.ศ. 1944 ถูกประหารชีวิตโดยคอมมิวนิสต์
	อีวาน อีวานอฟ บักรียานอฟ (Ivan Ivanov Bagryanov)	29 ตุลาคม ค.ศ. 1891 - 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945	นายกรัฐมนตรีแห่งบัลแกเรียในปีค.ศ. 1944 เขาพยายามดึงประเทศออกจากสงครามโดยประกาศเป็นกลาง ต่อมาเขาถูกประหารชีวิตโดยคอมมิวนิสต์
-	สโตยาน สโตยานอฟ (Stoyan Stoyanov)	12 มีนาคม ค.ศ. 1913 - 13 มีนาคม ค.ศ. 1997	ผู้ที่ยิงเครื่องบินของศัตรูได้สูงสุดแห่งกองทัพอากาศบัลแกเรียด้วยชัยชนะ 14 ครั้ง
-	เฟอร์ดินานด์ คอซอฟสกี (Ferdinand Kozovski)	27 มกราคม ค.ศ. 1892 - 12 กันยายน ค.ศ. 1965	นักการเมืองคอมมิวนิสต์และพลโทกองทัพบัลแกเรีย ผู้ซึ่งได้เป็นประธานสมัชชาแห่งชาติบัลแกเรียระหว่างค.ศ. 1950 - 1965
-	วลาดิมีร์ สตอยเชฟ (Vladimir Stoychev)	24 กันยายน ค.ศ. 1892 - 27 เมษายน ค.ศ. 1990	นายพันกองทัพบัลแกเรียและนักการทูต

ราชอาณาจักรไทย (ค.ศ. 1940 - ค.ศ. 1945)[แก้]

ชื่อ	ช่วงชีวิต	หมายเหตุ
พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล (King Ananda Mahidol)	20 กันยายน ค.ศ. 1925 - 9 มิถุนายน ค.ศ. 1946	พระมหากษัตริย์ไทยรัชกาลที่ 8 แห่งราชวงศ์จักรี (ค.ศ. 1935 - 1946) ระหว่างสงครามทรงประทับอยู่ ณ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ และทรงวางพระองค์เป็นกลาง หลังสิ้นสงครามจึงเสด็จนิวัติพระนครในช่วงปลายปี ค.ศ. 1945 ทรงเสด็จสวรรคตด้วยพระแสงปืนแต่การเสด็จสวรรคตของพระองค์ยังคงเป็นปริศนา
จอมพล ป. พิบูลสงคราม (Plaek Pibulsonggram)	14 กรกฎาคม ค.ศ. 1897 - 11 มิถุนายน ค.ศ. 1964	จอมพลแห่งกองทัพบกไทย และนายกรัฐมนตรีไทย (ค.ศ. 1938 - 1944) การปกครองในสมัยนี้อยู่ภายในแนวคิดลัทธิชาตินิยมทางเศรษฐกิจและนโยบายการต่อต้านชาวจีน จอมพล ป. ได้ตัดสินใจนำไทยเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับจักรวรรดิญี่ปุ่นในปลายปี พ.ศ. 2484 และยอมให้ญี่ปุ่นใช้ไทยเป็นทางผ่านในการเคลื่อนทัพเข้าสู่พม่าและมลายา เขาได้ลาออกจากนายกรัฐมนตรีในปีค.ศ. 1944
จรูญ รัตนกุล เสรีเริงฤทธิ์ (Jarun Rattanakuln Seriroengrit)	27 ตุลาคม ค.ศ. 1895 - 19 กรกฎาคม ค.ศ. 1983	ผู้นำกองทัพพายัพเข้ารุกรานพม่ามีส่วนสำคัญในการก่อตั้งสหรัฐไทยเดิม
ปรีดี พนมยงค์ (Pridi Banomyong)	11 พฤษภาคม ค.ศ. 1900 - 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1983	อดีตนักปฏิวัติในคณะราษฎรและรัฐมนตรี ได้รับการโปรดเกล้าฯแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในปีค.ศ. 1941 โดยในปีค.ศ. 1944 เขาได้กลายเป็นผู้สำเร็จราชการแต่เพียงผู้เดียวและเป็นประมุขแห่งประเทศไทยโดยพฤตินัย แต่ตำแหน่งนี้ก็เป็นเพียงในนาม เขาได้กลายเป็นหัวหน้าของเสรีไทยอย่างลับ ๆ ในปีค.ศ. 1942 และต่อมาได้เป็นนายกรัฐมนตรีในปีค.ศ. 1946
ควง อภัยวงศ์ (Khuang Aphaiwong)	17 พฤษภาคม ค.ศ. 1902 - 15 มีนาคม ค.ศ. 1968	นายกรัฐมนตรีระหว่างปีค.ศ. 1944 - 1945 ได้ประกาศสันติภาพกับฝ่ายสัมพันธมิตร

สาธารณรัฐฟินแลนด์ (ถึง ค.ศ. 1944)[แก้]

ชื่อ	ดำรงตำแหน่ง	หมายเหตุ
ริสโต รุติ (Risto Ryti)	19 ธันวาคม ค.ศ. 1940 - 1 สิงหาคม ค.ศ. 1944	ประธานาธิบดีแห่งฟินแลนด์
โยฮัน วิลเลม รังเงล (Johan Wilhelm Rangell)	4 มกราคม ค.ศ. 1941 - 5 มีนาคม ค.ศ. 1943	นายกรัฐมนตรีแห่งฟินแลนด์
คาร์ล กุสตาฟ เอมิล มันเนอร์เฮม (Carl Gustaf Emil Mannerheim)	17 ตุลาคม 1939 – 12 มกราคม 1945	จอมพลแห่งกองทัพฟินแลนด์และผู้สำเร็จราชการแห่งฟินแลนด์

ราชอาณาจักรอิรัก (ถึง ค.ศ. 1940)[แก้]

รูป	ชื่อ	ช่วงชีวิต	หมายเหตุ
	พระเจ้าฟัยศ็อลที่ 2 (King Faisal II of Iraq)	4 เมษายน ค.ศ. 1939 - 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1958	พระมหากษัตริย์แห่งอิรัก
	ราชิด อาลี อัล-เกลานี (Rashid Ali al-Gaylani)	3 เมษายน ค.ศ. 1941 - 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1941	นายกรัฐมนตรีแห่งอิรัก

รัฐบริวารและรัฐในอารักขาของฝ่ายอักษะ[แก้]

รัฐฝรั่งเศส (พ.ศ. 2483-2485)[แก้]

ฟิลิป เปแตง เป็นจอมพลกองทัพบกและหัวหน้ารัฐบาลวิชีจากการก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1940 จนกระทั่งการบุกครองที่นอร์ม็องดีในปี ค.ศ. 1944 รัฐบาลเปแตงได้ให้ความร่วมมือกับนาซีและได้จัดตั้งกองกำลังในการตีโฉบฉวยเพื่อจับกุมชาวยิวเชื้อสายฝรั่งเศส รัฐบาลเปแตงได้ถูกต่อต้านโดยนายพล ชาร์ล เดอ โกล แห่งกองกำลังเสรีฝรั่งเศส และในที่สุดก็ได้โค่นล้มอำนาจ ภายหลังสงคราม เปแตงได้ถูกนำตัวขึ้นศาลในข้อหาทรยศและตัดสินโทษให้จำคุกตลอดชีวิต
ปีแยร์ ลาวาล ผู้นำรัฐบาลเปแตงในปี ค.ศ. 1940 และตั้งแต่ปี ค.ศ. 1942 ถึง ค.ศ. 1944 ภายใต้รัฐบาลที่สองของเขา ได้ให้ความร่วมมือกับนาซีเยอรมนีที่ทำให้เกิดความรุนแรงมากขึ้น ในปี ค.ศ. 1945 ลาวาลได้ถูกนำตัวขึ้นศาลในข้อหาทรยศและตัดสินโทษประหารชีวิต
เรอเน บูสเกต์ รองหัวหน้ากองกำลังตำรวจฝรั่งเศส มีส่วนร่วมในการให้ความร่วมมือกับนาซีในการไล่ต้อนชาวยิวในฝรั่งเศส เขาได้ถูกตั้งข้อกล่าวหาว่าก่ออาญชญากรรมต่อมนุษยชาติในช่วงหลังสงคราม แต่เขากลับถูกลอบสังหารในช่วงการพิจารณาคดีจะเริ่มต้นขึ้นในปี ค.ศ. 1993
โฌแซ็ฟ ดาร์น็อง เป็นผู้บัญชาการแห่งกองกำลังกึ่งทหารมีลิสฟร็องแซซ ผู้นำนิยมนาซี, เขาได้ให้การสนับสนุนอย่างแข็งขันต่อรัฐบาลฮิตเลอร์และเปแตง เขาได้ก่อตั้งกองกำลังมีลิสขึ้นเพื่อทำการกวาดต้อนชาวยิวและต่อสู้กับฝ่ายต่อต้านฝรั่งเศส เขาได้ถูกนำตัวขึ้นศาลในข้อหาทรยศและตัดสินโทษประหารชีวิต
ฌอง เดอกูซ์ ข้าหลวงใหญ่แห่งอินโดจีนฝรั่งเศส เป็นตัวแทนของรัฐบาลวิชี ภารกิจของเดอกูซ์ในอินโอจีนฝรั่งเศสคือการหันกลับไปทำนโยบายการจำยอมสละต่อญี่ปุ่นภายใต้การนำโดยนายพล ฌอร์ฌ เดอกูซ์ คนก่อนหน้านี้ แต่ความเป็นจริงทางการเมืองในไม่ช้าได้บีบบังคับให้เขาเดินไปตามถนนสายเดียวกัน ได้ถูกจับและนำตัวขึ้นศาลภายหลังสงคราม เดอกูซ์ได้ถูกตัดสินว่าไม่มีความผิดแต่อย่างใด

สาธารณรัฐสโลวัก (พ.ศ. 2482-2488)[แก้]

ยอเซฟ ตีซอ ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐสโลวัก

รัฐเอกราชโครเอเชีย (พ.ศ. 2484-2486)[แก้]

อานเต ปาเวลิช หัวหน้า(Poglavnik) แห่งรัฐเอกราชโครเอเชีย(NDH) ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1941 ถึง ค.ศ. 1945.

รัฐบาลอิสระที่สนับสนุนฝ่ายอักษะ[แก้]

รัฐบาลชั่วคราวเสรีอินเดีย (พ.ศ. 2486-2488)[แก้]

สุภาษ จันทระ โพส เป็น ผู้นำ, นายกรัฐมนตรี และ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของ เสรีอินเดีย

รัฐหุ่นเชิดของนาซีเยอรมนี[แก้]

รัฐผู้พิทักษ์, เซอร์เบีย (พ.ศ. 2484-2487)[แก้]

Milan Nedić, นายพลและนายกรัฐมนตรีแห่งรัฐผู้พิทักษ์

รัฐเดนมาร์กในอารักขา (พ.ศ. 2483-2488)[แก้]

จังหวัดลูบลิยานา, สโลวิเนีย (1943–1945)[แก้]

Leon Rupnik, เป็นประธานของรัฐบาลเฉพาะกาล

นอร์เวย์ (พ.ศ. 2483-2488)[แก้]

วิดคัน ควิสลิง รัฐมนตรี-ประมุขแห่งรัฐบาลชาตินอร์เวย์ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1942 ถึง ค.ศ. 1945

รัฐหุ่นเชิดของราชอาณาจักรอิตาลี[แก้]

รัฐเอกราชมอนเตเนโกร (พ.ศ. 2484-2486)[แก้]

ราชอาณาจักรอัลแบเนีย (พ.ศ. 2483-2486)[แก้]

รัฐหุ่นเชิดหุ่นเชิดร่วมนาซีเยอรมนี–ราชอาณาจักรอิตาลี[แก้]

รัฐเฮเลนิค (กรีซ) (พ.ศ. 2484-2487)[แก้]

รัฐหุ่นเชิดของจักรวรรดิญี่ปุ่น[แก้]

จักรวรรดิแมนจูกัว[แก้]

จักรพรรดิผู่อี๋ จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิแมนจูกัว
จาง จิงหุย นายกรัฐมนตรีแห่งจักรวรรดิแมนจูกัว

รัฐบาลสหภาพปกครองตนเองเหม่งเจียง[แก้]

สาธารณรัฐจีน-นานกิง (พ.ศ. 2483-2488)[แก้]

รัฐพม่า (พ.ศ. 2486-2488)[แก้]

บะมอ ผู้นำทางการเมือง

สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ที่ 2[แก้]

โฮเซ เป. เลาเรล ประธานาธิบดี

จักรวรรดิเวียดนาม (พ.ศ. 2488)[แก้]

สมเด็จพระจักรพรรดิบ๋าว ดั่ย จักรพรรดิแห่งอันนัม ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1926 ถึง ค.ศ. 1945 และเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิเวียดนาม ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1945 ถึง ค.ศ. 1949
เจิ่น จ่อง กีม นายกรัฐมนตรี