การล้อมเลนินกราด

การล้อมเลนินกราด
	ส่วนหนึ่งของ แนวรบด้านตะวันออก ในสงครามโลกครั้งที่สอง
	; ปืนต่อสู้อากาศยานของโซเวียตแถบมหาวิหารเซนต์ไอแซ็ก ปี 1941
วันที่	8 กันยายน 1941 – 27 มกราคม 1944; (2 ปี 4 เดือน 2 สัปดาห์ 5 วัน)
สถานที่	เลนินกราด สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซีย สหภาพโซเวียต59°55′49″N 30°19′09″E / 59.930248°N 30.319061°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 59°55′49″N 30°19′09″E / 59.930248°N 30.319061°E
ผล	โซเวียตชนะ แก้ไขวงล้อมได้; กองทัพฝ่ายอักษะถอยไป 60–100 กิโลเมตร;
คู่สงคราม
ไรช์เยอรมัน; ฟินแลนด์; ราชอาณาจักรอิตาลี สเปน	สหภาพโซเวียต
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
วิลเฮล์ม ริทเทอร์ ฟอน ลีบ; เกออร์ก ฟอน คึชเลอร์; คาร์ล กุสตาฟ เอมิล มันเนอร์เฮม	มาร์เคียน โปปอฟ; คลีเมนต์ โวโรชีลอฟ; เกออร์กี จูคอฟ; Ivan F. Fedyuninsky; Mihail Khozin; เลโอนิด โกโวลอฟ
ความสูญเสีย
กลุ่มกองทัพเหนือ: 1941: เสียชีวิตรวม 85,371 คน (KIA, WIA, MIA); 1942:เสียชีวิตรวม 267,327 คน (KIA, WIA, MIA); 1943:เสียชีวิตรวม 205,937 คน (KIA, WIA, MIA); 1944: เสียชีวิตรวม 21,350 คน (KIA, WIA, MIA); รวมทั้งหมด: 579,985 คน	แนวรบเหนือ:; ทหาร 1,017,881 นายเสียชีวิต, ถูกจับหรือสูญหาย; ทหาร 2,418,185 นายบาดเจ็บหรือป่วย ; รวมทั้งหมด: 3,436,066 นาย ; ประชาชน:; 642,000 ระหว่างการล้อม, 400,000 ช่วงการอพยพ

การล้อมเลนินกราด (รัสเซีย: блокада Ленинграда blokada Leningrada) เป็นการปิดล้อมทางทหารที่ยืดเยื้อมาจากทางใต้โดยกองทัพกลุ่มเหนือของนาซีเยอรมนีต่อเมืองเลนินกราดของสหภาพโซเวียต (ปัจจุบันคือ เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก) บนแนวรบด้านตะวันออกในสงครามโลกครั้งที่สอง กองทัพฟินแลนด์ได้เข้ารุกรานจากทางเหนือ ได้ร่วมมือกับเยอรมันจนกระทั่งฟินแลนด์ยึดดินแดนที่สูญเสียไปในสงครามฤดูหนาวที่ผ่านมา แต่ได้ปฏิเสธที่จะเข้าใกล้เมืองอื่นเพิ่มเติม ยังได้ร่วมมือกับเยอรมัน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1942 ในเดือนสิงหาคม กองพลน้ำเงินของสเปนได้ถูกย้ายไปยังปีกด้านตะวันออกเฉียงใต้ของวงล้อมเลนินกราด ทางใต้ของเนวาใกล้กับเมืองพุชกิน Kolpino และการเข้าแทรกแซงหลักอยู่ใน Krasny Bor ในพื้นที่แม่น้ำ Izhora^[10]^[11]

การล้อมเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันที่ 8 กันยายน ค.ศ. 1941 เมื่อแวร์มัคท์ได้ตัดขาดถนนเส้นทางสุดท้ายที่จะเข้าไปในเมือง แม้ว่ากองทัพโซเวียตจะสามารถเปิดเส้นทางที่มีขนาดแคบที่สามารถเข้าไปในเมืองได้ในวันที่ 18 มกราคม ค.ศ. 1943 กองทัพแดงก็ยังไม่อาจที่จะคลายวงล้อมได้จนถึงวันที่ 27 มกราคม ค.ศ. 1944 เป็นเวลาเพียง 872 วันนับจากการเริ่มต้น การปิดล้อมครั้งนี้กลายเป็นการปิดล้อมที่ยาวนานที่สุดและการทำลายล้างมากที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์และอาจเป็นเหตุทำให้มีผู้บาดเจ็บและผู้เสียชีวิตมากที่สุด นักประวัติศาสตร์บางคน จากทั้งอดีตสหภาพโซเวียตและตะวันตกต่างได้บรรจุเหตุการณ์ครั้งนี้ว่าเป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธ์^[12]^[13]^[14]

อ้างอิง[แก้]

↑ Brinkley & Haskey 2004, p. 210
↑ Wykes 1972, pp. 9–21
↑ Baryshnikov 2003; Juutilainen 2005, p. 670; Ekman, P-O: Tysk-italiensk gästspel på Ladoga 1942, Tidskrift i Sjöväsendet 1973 Jan.–Feb., pp. 5–46.
↑ Carell 1966, pp. 205–210
↑ http://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec41.html
↑ http://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec42.html
↑ http://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec43.html
↑ http://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec44.html
↑ ^9.0 ^9.1 ^9.2 Glantz 2001, pp. 179
↑ Gavrilov, B.I., Tragedy and Feat of the 2nd Shock Army, defunct site paper
↑ Carlos Caballero Jurado; Ramiro Bujeiro (2009). Blue Division Soldier 1941–45: Spanish Volunteer on the Eastern Front. Osprey Publishing. p. 34. ISBN 978-1-84603-412-1.
↑ Bidlack, Richard; Lomagin, Nikita; Schwartz, Marian (2012). The Leningrad Blockade, 1941–1944: A New Documentary History from the Soviet Archives. Yale University Press. pp. Introduction page. ISBN 9780300110296. JSTOR j.ctt5vm646.
↑ "the Leningrad blockade". Osteuropa. 61 (8/9): 393–398. 2011. ISSN 0030-6428. JSTOR 44936469.
↑ Hund, Wulf Dietmar; Koller, Christian; Zimmermann, Moshe (2011). Racisms Made in Germany. LIT Verlag Münster. ISBN 978-3-643-90125-5.

[autogenerated8-1] Brinkley & Haskey 2004, p. 210

[autogenerated3-2] Wykes 1972, pp. 9–21

[3] Baryshnikov 2003; Juutilainen 2005, p. 670; Ekman, P-O: Tysk-italiensk gästspel på Ladoga 1942, Tidskrift i Sjöväsendet 1973 Jan.–Feb., pp. 5–46.

[autogenerated9-4] Carell 1966, pp. 205–210

[5] ttp://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec41.html

[6] ttp://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec42.html

[7] ttp://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec43.html

[8] ttp://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec44.html

[Glantz_2001_179-9] 9.0 ^9.1 ^9.2 Glantz 2001, pp. 179

[10] Gavrilov, B.I., Tragedy and Feat of the 2nd Shock Army, defunct site paper

[11] Carlos Caballero Jurado; Ramiro Bujeiro (2009). Blue Division Soldier 1941–45: Spanish Volunteer on the Eastern Front. Osprey Publishing. p. 34. ISBN 978-1-84603-412-1.

[12] Bidlack, Richard; Lomagin, Nikita; Schwartz, Marian (2012). The Leningrad Blockade, 1941–1944: A New Documentary History from the Soviet Archives. Yale University Press. pp. Introduction page. ISBN 9780300110296. JSTOR j.ctt5vm646.

[13] "the Leningrad blockade". Osteuropa. 61 (8/9): 393–398. 2011. ISSN 0030-6428. JSTOR 44936469.

[14] Hund, Wulf Dietmar; Koller, Christian; Zimmermann, Moshe (2011). Racisms Made in Germany. LIT Verlag Münster. ISBN 978-3-643-90125-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

การล้อมเลนินกราด

อ้างอิง[แก้]

รายการนำทางไซต์

ค้นหา