จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิก เป็นพิธีการของการวิ่งเพลิงโอลิมปิกจากเมืองโอลิมเปีย, ประเทศกรีซ ไปยังสถานที่จัดกีฬาโอลิมปิก ในครั้งนั้นๆ โดยครั้งแรกได้เริ่มในโอลิมปิกเบอร์ลิน 1936[1] และต่อจากนั้นก็ได้มีการวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกในทุก ๆ ครั้ง
โอลิมปิกครั้งก่อน ๆ ได้มีการวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกในหลายประเทศ แต่ในปัจจุบันคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ได้จำกัดให้วิ่งคบเพลิงภายในประเทศ หลังเกิดการประท้วงใน การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 2008[2]
เมืองเจ้าภาพ
|
วัน
|
ระยะทาง (กิโลเมตร)
|
นักวิ่งคบเพลิง (คน)
|
เส้นทาง
|
เบอร์ลิน 1936
|
8
|
3,422
|
3,422
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์ – เทสซาโลนีกี) – โซเฟีย – เบลเกรด – บูดาเปสต์ – เวียนนา – ปราก
- สายในประเทศ
(เดรสเดิน – เบอร์ลิน[3])
|
/ ยกเลิก
|
|
|
|
|
ยกเลิก
|
|
|
|
|
ลอนดอน 1948
|
13
|
7,870
|
3,372
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เกาะคอร์ฟู) – (บารี – มิลาน) – (โลซาน – เจนีวา) – (เบอซ็องซง – เม็ตซ์) – ลักเซมเบิร์ก – บรัสเซลส์ – (ลีล – กาแล)
- สายในประเทศ
(โดเวอร์ – ลอนดอน)
|
เฮลซิงกิ 1952
|
5
|
3,365
|
1,416
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์) – (ออลบอร์ – โอเดนเซ – โคเปนเฮเกน) – (มัลเมอ – กอเทนเบิร์ก – สต็อกโฮล์ม)
- สายในประเทศ
(ทอร์นีโอ – โอวลุ – เฮลซิงกิ)
|
เมลเบิร์น 1956
|
21
|
20,470
|
3,118
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(ดาร์วิน – บริสเบน – ซิดนีย์ – แคนเบอร์รา – เมลเบิร์น)
|
สต็อกโฮล์ม 1956 (กีฬาขี่ม้า)
|
9
|
1,000
|
490
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์) – โคเปนเฮเกน
- สายในประเทศ
(มัลเมอ – สต็อกโฮล์ม)
|
โรม 1960
|
14
|
2,750
|
1,529
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(ซีรากูซา – กาตาเนีย – เมสซีนา – เรจโจคาลาเบรีย – เนเปิลส์ – โรม)
|
โตเกียว 1964
|
51
|
20,065
|
870
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์) – อิสตันบูล – เบรุต – เตหะราน – ลาฮอร์ – นิวเดลี – ย่างกุ้ง – กรุงเทพมหานคร – กัวลาลัมเปอร์– มะนิลา – ฮ่องกง – ไทเป
- สายในประเทศ
(เกาะโอะกินะวะ – โตเกียว)
|
เม็กซิโกซิตี 1968
|
51
|
13,620
|
2,778
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์) – (เจนัว – บาร์เซโลนา – มาดริด – เซบิยา – ปาลอส – ลาส พัลมาส) – เกาะซาน ซาลวาดอร์
- สายในประเทศ
(เบรากรุซ – เม็กซิโกซิตี)
|
มิวนิก 1972
|
30
|
5,532
|
6,000
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์ – เทสซาโลนีกี) – อิสตันบูล – วาร์นา – (บูคาเรสต์ – ทิมิโซอารา) – เบลเกรด – บูดาเปสต์ – (เวียนนา – ลินซ์ – ซาลซ์บูร์ก – อินส์บรุค)
- สายในประเทศ
(การ์มิช-พาร์เทนเคียร์เชิน – มิวนิก)
|
มอนทรีออล 1976
|
5
|
775
|
1,214
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(ออตตาวา – มอนทรีออล)
|
มอสโก 1980
|
31
|
4,915
|
5,000
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์ – เทสซาโลนีกี) – โซเฟีย – บูคาเรสต์
- สายในประเทศ
(คีชีเนา – เคียฟ – ตูลา – มอสโก)
|
ลอสแอนเจลิส 1984
|
83
|
15,000
|
3,636
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(นครนิวยอร์ก – บอสตัน – ฟิลาเดลเฟีย – วอชิงตัน ดี.ซี. – ดีทรอยต์ – ชิคาโก – อินเดียแนโพลิส – แอตแลนตา – เซนต์หลุยส์ – แดลลัส – เดนเวอร์ – ซอลต์เลกซิตี – ซีแอตเทิล – ซานฟรานซิสโก – แซนดีเอโก – ลอสแอนเจลิส)
|
โซล 1988
|
26
|
15,250
|
1,467
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(เชจู – ปูซาน – โซล)
|
บาร์เซโลนา 1992
|
51
|
6,307
|
10,448
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(เอมปูเรียส – บิลบาโอ – อาโกรุญญา – มาดริด – เซบิยา – ลาส พัลมาส – มาลากา – บาเลนเซีย – ปัลมา – บาร์เซโลนา)
|
แอตแลนตา 1996
|
112
|
29,016
|
13,267
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(ลอสแอนเจลิส – ลาสเวกัส – ซานฟรานซิสโก – ซีแอตเทิล – ซอลต์เลกซิตี – เดนเวอร์ – แดลลัส – เซนต์หลุยส์ – มินนีแอโพลิส – ชิคาโก – ดีทรอยต์ – บอสตัน – นครนิวยอร์ก – ฟิลาเดลเฟีย – วอชิงตัน ดี.ซี. – ไมแอมี – เบอร์มิงแฮม – แอตแลนตา)
|
ซิดนีย์ 2000
|
127
|
27,000
|
13,300
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์) – กวม – ปาเลา – ไมโครนีเชีย – นาอูรู – หมู่เกาะโซโลมอน – ปาปัวนิวกินี – วานูวาตู – ซามัว – อเมริกันซามัว – หมู่เกาะคุก – ตองงา – (ควีนส์ทาวน์ – ไครสต์เชิร์ช – เวลลิงตัน – โรโตรัว – ออกแลนด์)
- สายในประเทศ
(โขดหินอุลูรู – บริสเบน – ดาร์วิน – เพิร์ท – แอดิเลด – เมลเบิร์น – แคนเบอร์รา – ซิดนีย์)
|
เอเธนส์ 2004
|
142
|
86,000
|
11,360
|
- สายในประเทศ (รอบจุดเพลิง)
(โอลิมเปีย – มาราธอน – เอเธนส์)
- สายต่างประเทศ
ซิดนีย์ – เมลเบิร์น – โตเกียว – โซล – ปักกิ่ง – เดลี – ไคโร – เคปทาวน์ – รีโอเดจาเนโร – เม็กซิโกซิตี – (ลอสแอนเจลิส – เซนต์หลุยส์ – แอตแลนตา – นครนิวยอร์ก) – มอนทรีออล – (แอนต์เวิร์ป – บรัสเซลส์) – อัมสเตอร์ดัม – (โลซาน – เจนีวา) – ปารีส – ลอนดอน – (มาดริด – บาร์เซโลนา) – โรม – (มิวนิก – เบอร์ลิน) – สต็อกโฮล์ม – เฮลซิงกิ – มอสโก – เคียฟ – อิสตันบูล – โซเฟีย – นิโคเซีย
- สายในประเทศ
(ฮีราคลีออน – เทสซาโลนีกี – ปาทรัส – เอเธนส์)
|
ปักกิ่ง 2008
|
130
|
137,000
|
21,880
|
- สายต่างประเทศ
1. (โอลิมเปีย – มาราธอน – เอเธนส์) – (1)
2. อัลมาเตอ – อิสตันบูล – เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก – ลอนดอน – ปารีส – ลอสแอนเจลิส – บัวโนสไอเรส – ดาร์-เอส-ซาลาม – มัสกัต – อิสลามาบาด – มุมไบ – กรุงเทพมหานคร – กัวลาลัมเปอร์ – จาการ์ตา – แคนเบอร์รา – นางาโนะ – โซล – เปียงยาง – นครโฮจิมินห์ – ฮ่องกง – มาเก๊า – (2)
- สายในประเทศ
1. ปักกิ่ง
2. (ซานย่า – อู๋ซิฉาน – ว่านหนิง – ไหโข่ว – กว่างโจว – เซินเจิ้น – ฮุ่ยโจว – ซัวเถา – ฝูโจว – เฉวียนโจว – เซี่ยเหมิน – หลงยาน – หรุ้ยจิน – จิ่งกังซาน – หนานชาง – เวินโจว – หนิงปัว – หางโจว – เฉาซิง – เจียเซียง – เซี่ยงไฮ้ – ซูโจว – หนานทง – ไท่โจว – หยางโจว – หนานจิง – เหอเฝย์ – หวยหนาน – อู๋หู – จี้ซี – เขาหวง – อู่ฮั่น – อี้ชาง – จิ่นโจว – เยฺว่หยาง – ฉางชา – เฉาชาน – กุ้ยหลิน – หนานหนิง – ไป๋เซอ – คุนหมิง – ลี่เจียง – แชงกรี-ลา – กุ้ยหยาง – ไคลี – จุนอี้ – ฉงชิ่ง – กวงอาน – เหมียนหยาง – กวงอาน – ลาซา – โกลมุด – ชิงไห่ – ซีหนิง – อุรุมชี – คาสการ์ – ซือเหอจือ – ฉางจือ – ตุนหวง – เจี่ยยู่กวน – จิ่วฉวน – เทียนฉุ่ย – หลานโจว – จงเหว่ย – อู๋จง – อิ๋นชวน – เหยียนอัน – หยางหลิง – เสียนหยาง – ซีอาน – ยฺวิ่นเฉิง – ผิงเหยา – ไท่หยวน – ต้าถง – ฮูฮอต – ออดอส – บาวตู – ฉีเฟิ่ง – ฉีฉีฮาร์ – ต้าชิ่ง – ฮาร์บิน – ซ่งหยวน – ฉางชุน – จี๋หลิน – หยานจี๋ – เฉิ่นหยาง – เปินซี – เหลียวหยาง – อันชาน – ต้าเหลียน – เยียนไถ – เวยไห่ – ชิงเต่า – หรีเจ้า – หลินอี้ – กูฟู – ไทอัน – จี่หนาน – ซางฉิว – ไคเฟิง – เจิ้งโจว – ลกเอี๋ยง – อันหยาง – ฉือเจียจวง – ฉินฮวงเต่า – ฉินฮวงเต่า – เทียนจิน – เล่อซาน – จือกง – ยีบิน – เฉิงตู – ปักกิ่ง)
|
ลอนดอน 2012
|
70
|
12,800
|
8,000
|
- สายต่างประเทศ
1. (โอลิมเปีย – ฮีราคลีออน – โยอานนีนา – เทสซาโลนีกี – เอเธนส์) – (1)
2. ดักลาส – (2)
3. ดับลิน – (3)
4. เซนต์ปีเตอร์พอร์ต – เซนต์เฮลิเยอร์ – (4)
- สายในประเทศ
1. (แลนด์สเอ็นด์ - พลิมัท – ทอร์ควีย์ – เอ็กซิเตอร์ – บาร์นสเทเพิล – ทวนทัน – แกลสทันเบอร์รี – บาธ – บริสตอล – กลอสเตอร์ – วุร์สเตอร์ – คาร์ดิฟฟ์ – สวอนซี – อเบอริธวิธ – บังกอร์ – เชสเตอร์ – มัชเวนล็อก – สโตก-ออน-เทรนต์ – ลิเวอร์พูล) –
2. (เบลฟาสต์ – เดอร์รี่ – นิวรี) –
3. (เบลฟาสต์ - สแตรนแรร์ – กลาสโกว์ – อินเวอร์เนสส์ – เคิร์กวอลล์ – เลอร์วิค – สตอร์โนเวย์ – อินเวอร์เนสส์ – แอเบอร์ดีน – ดันดี – เซนต์แอนดรูส์ – สเตอร์ลิง – เอดินบะระ – นิวคาสเซิลอะพอนไทน์ – คิงส์ตันอะพอนฮัลล์ – ยอร์ก – คาร์ไลล์ – ดัมฟรายส์ – แบล็กพูล – แมนเชสเตอร์ – ลีดส์ – เชฟฟีลด์ – นอตทิงแฮม – ดาร์บี – เบอร์มิงแฮม – สแตรทฟอร์ดริมแม่น้ำเอวอน – รักบี้ – คอเวนทรี – นอริช – อิปสวิช – เคมบริดจ์ – สโตก แมนด์วิลล์ – ออกซฟอร์ด – วินด์เซอร์ – แอสคอท – เรดิง – วินเชสเตอร์ – ซอลส์บรี – ชาฟต์บิวรี – บอร์นมัธ – เซาแทมป์ตัน) –
4. (พอร์ตสมัท – ชิชิสเตอร์ – ไบรตัน – เฮสติงส์ – โดเวอร์ - แคนเทอร์เบอรี – เมดสโตน – ลอนดอน)
|
รีโอเดจาเนโร 2016
|
106
|
20,000
|
12,000
|
- สายต่างประเทศ
('โอลิมเปีย' – ไพกรอส – อมาเลียดา – เลไคนา – เกาะซาคินทอส – ปาทรัส – มิสโซลองกิ – อัสทากอส – เกาะเลฟคาด้า – นิคาโปลิส – เพรียฟเซ – อิกูแมนิทซา – เกาะคอร์ฟู - โยอานนีนา – เวเรีย – เทสซาโลนีกี – เซอเรส – ดรามา – คาวาลา – อเล็กซานโดรโพลิส – โคโมตินิ – ซานติ – เคเทอรินี – ลาริสซา – คัลซีส – มาราธอน – เอเธนส์) – (โลซาน – เจนีวา)
- สายในประเทศ
(บราซีเลีย – โกยาเนีย – เบโลโอรีซอนชี – วิตอเรีย – ซัลวาดอร์ – อารากาจู – มาเซโอ – เรซีฟี – โจเอาเปสโซอา – นาตาล – เฟร์นันดูจีนอโรนยา – โฟร์ตาเลซา – ปาลมัส – เซาลูอีส – เบเลง – มากาปา – มาเนาส์ – รีอูบรังกู – โปร์ตูเวลยู – กังปูกรังจี – โฟซ โด อีกัวสุ – ปอร์โตอเลเกร – โฟลเรียนอโปลิส – บลูเมเนา – กูรีตีบา – ซังตูส – เซาเปาลู – รีโอเดจาเนโร)
|
เมืองเจ้าภาพ
|
วัน
|
ระยะทาง (กิโลเมตร)
|
นักวิ่งคบเพลิง (คน)
|
เส้นทาง
|
ออสโล 1952
|
2
|
225
|
94
|
- สายในประเทศ
(มอร์เกดอล – ออสโล)
|
กอร์ตีนาดัมเปซโซ 1956
|
5
|
|
|
- สายในประเทศ
(โรม – เวนิส – กอร์ตีนาดัมเปซโซ)
|
สควอว์วัลเลย์ 1960
|
19
|
960
|
700
|
- สายต่างประเทศ
(มอร์เกดอล – ออสโล)
- สายในประเทศ
(ลอสแอนเจลิส – เฟรสโน – สควอว์วัลเลย์)
|
อินส์บรุค 1964
|
8
|
|
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(เวียนนา – อินส์บรุค)
|
เกรอนอบล์ 1968
|
50
|
7,222
|
5,000
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(ปารีส – สทราซบูร์ – ลียง – บอร์โด – ตูลูซ – มาร์แซย์ – นีซ – ชามอนี – เกรอนอบล์)
|
ซัปโปะโระ 1972
|
38
|
18,741
|
16,300
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(โอะกินะวะ – โตเกียว – ซัปโปะโระ)
|
อินส์บรุค 1976
|
6
|
1,618
|
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์) – (1)(2)
- สายในประเทศ
1. (เวียนนา – ลินซ์ – ซาลซ์บูร์ก – อินส์บรุค)
2. (กราซ – คลาเกินฟวร์ท – อินส์บรุค)
|
เลคพลาซิด 1980
|
15
|
12,824
|
52
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์) – แชนนอน
- สายในประเทศ
(ทานทัพอากาศแลงลีย์, แฮมป์ตัน – วอชิงตัน ดี.ซี. – บอลทิมอร์ – ฟิลาเดลเฟีย – นครนิวยอร์ก – ออลบานี – เลคพลาซิด)
|
ซาราเยโว 1984
|
11
|
5,289
|
1,600
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
ดูโบรฟนิก – (1)(2)
1. (สปลิต – ลูบลิยานา – ซาเกร็บ – ซาราเยโว)
2. (สโกเปีย – นอวีซาด – เบลเกรด – ซาราเยโว)
|
แคลกะรี 1988
|
95
|
18,000
|
6,250
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(เซนต์จอห์นส์ – นครควิเบก – มอนทรีออล – ออตตาวา – โทรอนโต – วินนิเพ็ก – อินูวิก – แวนคูเวอร์ – เอ็ดมันตัน – แคลกะรี)
|
แอลเบอร์วีลล์ 1992
|
58
|
5,500
|
5,500
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(ปารีส – น็องต์ – เลออาฟวร์ – ลีล – สทราซบูร์ – ลิโมช – บอร์โด – ตูลูซ – อาฌักซีโย – นีซ – มาร์แซย์ – ลียง – เกรอนอบล์ – แอลเบอร์วีลล์)
|
ลิลเลฮัมเมร์ 1994
|
82[nb 1]
|
12,000[nb 1]
|
7,000[nb 1]
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์) – (แฟรงก์เฟิร์ต – ชตุทท์การ์ท – คาร์ลสรูเออ – ดึสเซิลดอร์ฟ – โคโลญ – ฮัมบวร์ค) – โคเปนเฮเกน – สต็อกโฮล์ม
- สายในประเทศ
(ออสโล – ลิลเลฮัมเมร์) (เพลิงจากมอร์เกดอล: มอร์เกดอล – คริสเตียนซาน – สตาวังเงร์ – แบร์เกน – ทรอนด์เฮม – ทรุมเซอ – สฟาลบาร์ – ทรุมเซอ – โบโด – ออสโล – ลิลเลฮัมเมร์)[nb 1][4][5][6]
|
นะงะโนะ 1998
|
51
|
3,486
|
6,901
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
โตเกียว – (1)(2)(3)
1. (ฮกไกโด – ชิบะ – โตเกียว – นะงะโนะ)
2. (โอะกินะวะ – ฮิโระชิมะ – เคียวโตะ – นะงะโนะ)
3. (คะโงะชิมะ – โอซะกะ – ชิซุโอะกะ – นะงะโนะ)
|
ซอลต์เลกซิตี 2002
|
85
|
21,275
|
12,012
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(แอตแลนตา – ชาร์ลสตัน – แจ็กสันวิลล์ – เซนต์ออกัสติน – ออร์แลนโด – ไมแอมี – โมบาย – ไบล็อกซี – นิวออร์ลีนส์ – ฮิวสตัน – แซนแอนโทนีโอ – ออสติน – แดลลัส – ลิตเทิลร็อก – เมมฟิส – แนชวิลล์ – ลุยส์วิลล์ – ซินซินแนติ– พิตต์สเบิร์ก – คัมเบอร์แลนด์ – วอชิงตัน ดี.ซี. – บอลทิมอร์ – ฟิลาเดลเฟีย – นครนิวยอร์ก - ฮาร์ตฟอร์ด – พรอวิเดนซ์ – บอสตัน – เบอร์ลิงตัน – เลคพลาซิด – ซีราคิวส์ – คลีฟแลนด์ – โคลัมบัส – ชิคาโก– มิลวอกี – ดีทรอยต์ – ฟอร์ตเวน – อินเดียแนโพลิส – เลกซิงตัน – เซนต์หลุยส์ – แคนซัสซิตี – โอมาฮา – วิชิทอ – โอคลาโฮมาซิตี – อามาริลโล – แอลบูเคอร์คี – ฟีนิกซ์ – ลอสแอนเจลิส – ซานฟรานซิสโก – สควอว์วัลเลย์ – สปาร์คส์ – พอร์ตแลนด์ – ซีแอตเทิล – จูโน – บอยซี – โบซแมน – ไชเอนน์ – เดนเวอร์ – ซอลต์เลกซิตี[7])
|
ตูริน 2006
|
75
|
11,300
|
10,000
|
- สายต่างประเทศ
1. (โอลิมเปีย – เอเธนส์) – (1)
2. วัลเลตตา – (2)
3. ซานมารีโน – (3)
4. โคเพอร์ – คลาเกินฟวร์ท – (4)
5. ลูกาโน – (5)
6. แอลเบอร์วีลล์ – (6)
- สายในประเทศ
1. (โรม – ฟลอเรนซ์ – เจนัว – คัลยารี) –
2. (ปาแลร์โม – เนเปิลส์ – บารี – แอนโคนา) –
3. (โบโลญญา – เวนิส – ตรีเยสเต) –
4. (เทรนโต – กอร์ตีนาดัมเปซโซ – มิลาน) –
5. บาโดเนเคีย –
6. ตูริน
|
แวนคูเวอร์ 2010
|
106
|
45,000+
|
12,000+
|
- สายต่างประเทศ
1. (โอลิมเปีย – เอเธนส์) – (1)
2. รัฐวอชิงตัน – (2)
- สายในประเทศ
1. (วิกตอเรีย – ยูคอน – นอร์ทเวสต์เทร์ริทอรีส์ – รัฐแอลเบอร์ตา – รัฐซัสแคตเชวัน – รัฐแมนิโทบา – นูนาวุต – รัฐควิเบก – รัฐนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ – รัฐโนวาสโกเชีย – รัฐพรินซ์เอ็ดเวิร์ดไอแลนด์ – รัฐนิวบรันสวิก – รัฐควิเบก – รัฐออนแทรีโอ – รัฐแมนิโทบา – รัฐซัสแคตเชวัน – รัฐแอลเบอร์ตา) –
2. แวนคูเวอร์[8]
|
โซชี 2014
|
123
|
65,000
|
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(มอสโก – โคลอมนา – โอดินต์โซโว – พระราชวังอาร์คานเจลสเกอ – คราสโนกรอสค์ – ดมิตรอฟ – เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก – คาลินินกราด – เมอร์มานสค์ – อาคันเกลสค์ – ยาคุตสค์ – วลาดีวอสตอค – อีร์คุตสค์ – โนโวซีบีสค์ – คาซาน – นิจนีนอฟโกรอด – วอลโกกราด – รอสตอฟ ออนดอน – แอสตราคัน – กรอซนี – โซชี)
|
พย็องชัง 2018
|
-
|
-
|
-
|
- สายต่างประเทศ
(โอลิมเปีย – เอเธนส์)
- สายในประเทศ
(อินช็อน – เชจู – ปูซาน – อุลซัน – เกียวเช – ทงยอง – ชางวอน – ซาชอน (จังหวัดคย็องซังใต้) – ยอซู – ซุนชอน – มกโพ – (จังหวัดช็อลลาใต้) – ช็อนจู (จังหวัดช็อลลาเหนือ) – (จังหวัดชุงช็องใต้) – แทจ็อน – เซจง – ชุงจู – ดันยาง (จังหวัดชุงช็องเหนือ) – อันดง (จังหวัดคย็องซังเหนือ) – แทกู – โพฮัง (จังหวัดคย็องซังเหนือ) – ซูว็อน (จังหวัดคย็องกี) – โซล – พาจู – ย็อนช็อน (จังหวัดคย็องกี) – ซัมโชก – จองซอน – พย็องชัง (จังหวัดคังว็อน))
|
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 ในการวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูหนาว 1994 ได้แบ่งเป็น 2 สาย สายแรกคือสายที่วิ่งภายในประเทศ ซึ่งเพลิงของสายนี้ได้ถูกจุดที่เมืองมอร์เกดอล ซึ่งเป็นสถานที่จุดเพลิงของโอลิมปิกฤดูหนาว 2 สมัย และส่วนที่ 2 คือ สายที่ใช้เพลิงจากเมืองโอลิมเปีย ซึ่งคณะกรรมการจัดการแข่งขันได้วางแผนให้รวมทั้ง 2 เพลิง เป็นเพลิงเดียวกัน แต่ถูกระงับจากการประท้วงของทางการกรีซ ทำให้พิธีเปิดได้ใช้แค่เพลิงจากเมืองโอลิมเปีย ส่วนเพลิงจากเมืองมอร์เกดอลได้ใช้ในพาราลิมปิกฤดูหนาวแทน
โอลิมปิกเยาวชนฤดูร้อน
[แก้]
โอลิมปิกเยาวชนฤดูหนาว
[แก้]
|
---|
โอลิมปิก | |
---|
พาราลิมปิก | |
---|
โอลิมปิกเยาวชน | |
---|
|