ประเทศเซเนกัล
สาธารณรัฐเซเนกัล République du Sénégal (ฝรั่งเศส) | |
---|---|
ที่ตั้งของ ประเทศเซเนกัล (เขียวเข้ม) | |
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด | ดาการ์ 14°40′N 17°25′W / 14.667°N 17.417°W |
ภาษาราชการ | ฝรั่งเศส |
ภาษากลาง | |
ภาษาประจำชาติ | |
กลุ่มชาติพันธุ์ (2019)[1] | |
การปกครอง | รัฐเดี่ยว ประธานาธิบดีแบบสาธารณรัฐ[2] |
Bassirou Diomaye Faye | |
Ousmane Sonko | |
Amadou Mame Diop | |
สภานิติบัญญัติ | รัฐสภา |
เป็นเอกราช | |
• ก่อตั้งสาธารณรัฐ | 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1958 |
• จากฝรั่งเศสa | 4 เมษายน ค.ศ. 1960 |
• ถอนตัวจาก สหพันธรัฐมาลี | 20 สิงหาคม ค.ศ. 1960 |
พื้นที่ | |
• รวม | 196,712 ตารางกิโลเมตร (75,951 ตารางไมล์) (อันดับที่ 86) |
2.1 | |
ประชากร | |
• พ.ศ. 2560 ประมาณ | 15,411,614[3] (อันดับที่ 72) |
• สำมะโนประชากร 2016 | 16,624,000[4] (อันดับที่ 73) |
68.7 ต่อตารางกิโลเมตร (177.9 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 134) | |
จีดีพี (อำนาจซื้อ) | 2020 (ประมาณ) |
• รวม | 66.438 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 99) |
• ต่อหัว | 3,675 ดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 158) |
จีดีพี (ราคาตลาด) | 2020 (ประมาณ) |
• รวม | 28.02 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[5][6] (อันดับที่ 105) |
• ต่อหัว | 1,675 ดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 149) |
จีนี (2011) | 40.3[7] ปานกลาง |
เอชดีไอ (2019) | 0.512[8] ต่ำ · อันดับที่ 168 |
สกุลเงิน | West African CFA franc (XOF) |
เขตเวลา | UTC (เวลามาตรฐานกรีนิช) |
ขับรถด้าน | ขวา |
รหัสโทรศัพท์ | +221 |
โดเมนบนสุด | .sn |
|
เซเนกัล (ฝรั่งเศส: Sénégal) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐเซเนกัล (ฝรั่งเศส: République du Sénégal) เป็นประเทศที่อยู่ในแอฟริกาตะวันตก มีพรมแดนทางตะวันตกจรดมหาสมุทรแอตแลนติก ทางเหนือจรดมอริเตเนีย ทางตะวันออกจรดมาลี และทางใต้จรดกินีและกินี-บิสเซา โดยล้อมแกมเบียซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกของประเทศไว้เกือบทั้งหมด และมีหมู่เกาะกาบูเวร์ดีตั้งอยู่ห่างจากชายแดนตะวันตกไปราว 560 กิโลเมตร
ภูมิศาสตร์
[แก้]พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบลุ่มกึ่งทะเลทราย โดยค่อย ๆ ลาดสูงขึ้นไปจรดเชิงเขาบริเวณตะวันออกเฉียงใต้ที่อุดมไปด้วยป่าไม้
ประวัติศาสตร์
[แก้]ศตวรรษที่ 19-20
[แก้]ยุคอาณานิคม ชาวยุโรปชาติแรกที่เข้ามาตั้งรกราก ได้แก่ ชาวโปรตุเกสในคริสต์ศตวรรษที่ 15 แต่ต่อมาในศตวรรษที่ 17 อิทธิพลของฝรั่งเศสเริ่มเข้ามาและมีเพิ่มขึ้นเป็นลำดับ และสามารถสยบรัฐมุสลิมรัฐสุดท้ายได้ในปี 1893 เซเนกัลตกเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสนานถึง 300 ปี (1659-1960) และดาการ์กลายเป็นเมืองหลวงของอาณานิคมฝรั่งเศสในแอฟริกาตะวันตก เซเนกัลได้รับเอกราชโดยรวมอยู่ในสหพันธรัฐมาลีในวันที่ 20 มิถุนายน 1960 และได้ถอนตัวออกจากสหพันธรัฐเพื่อเป็นประเทศเอกราชอย่างแท้จริงเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 1960
หลังการประกาศเอกราช
[แก้]ยุคหลังได้รับเอกราช เมื่อเซเนกัลได้รับเอกราช นาย เลออปอล เซดาร์ ซ็องกอร์ เป็นประธานาธิบดีคนแรกและเป็นประมุขของประเทศ จนเมื่อปี 1980 นักการเมืองรุ่นใหม่ ได้กดดันให้เขาลาออกเนื่องจากปัญหาเศรษฐกิจส่งผลให้นาย Abdou Diouf ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีขณะนั้นได้ขึ้นเป็นประธานาธิบดีคนที่สองของเซเนกัลแทน และดำรงตำแหน่งต่อมาเป็นเวลา 19 ปี โดยได้รับเลือกตั้งทั้งหมด 3 ครั้ง ในปี 1983, 1988 และ 1993 ในการเลือกตั้งเมื่อปี 2000 นาย Diouf พ่ายแพ้แก่ผู้นำฝ่ายค้าน นาย Abdoulaye Wade เนื่องจากชาวเซเนกัลอยากเห็นความเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและเกิดความเบื่อหน่ายในพรรคสังคมนิยมของนาย Diouf ซึ่งครองอำนาจมานานถึง 40 ปี และมีความแตกแยกภายในพรรคสูง อนึ่ง เซเนกัลเคยรวมประเทศกับแกมเบียจัดตั้งสหพันธรัฐเซเนแกมเบียในปี 1982 แต่ก็กลับแยกกันดังเดิมอีกในปี 1989
การเมืองการปกครอง
[แก้]บริหาร
[แก้]การเมืองเซเนกัลมีความมั่นคงมากที่สุดประเทศหนึ่งในภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก และ เป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในแอฟริกาซึ่งไม่เคยประสบเหตุปฏิวัติรัฐประหาร พรรคร่วมรัฐบาล นำโดยพรรค Senegalese Democratic Party ของประธานาธิบดี Wade คุมเสียงข้างมากในสภา การเมืองจึงมีเสถียรภาพสูง นอกจากนี้ ยังสามารถสร้างแนวร่วมได้เพิ่มขึ้น
ปัญหาสำคัญของเซเนกัลคือการต่อต้านจากกลุ่มติดอาวุธ the Movement of Democratic Forces in Casamance ของชนเผ่า Dioula ซึ่งไม่พอใจในการปกครองของชนเผ่า Wolof ซึ่งเป็นเผ่าใหญ่ที่สุดของเซเนกัล เนื่องจากเห็นว่า กลุ่มตนไม่ได้รับความสนใจจากรัฐบาลในอดีต แม้ว่าจะมีการลงนามความตกลงสันติภาพกันเมื่อเดือนธันวาคม 2004 แต่ก็ยังมีต่อต้านอยู่เสมอ แม้ว่าจะมีปัญหาภายในดังกล่าว แต่ก็ถือได้ว่าเซเนกัลเป็นหนึ่งในประเทศประชาธิปไตยที่มีเสถียรภาพมากที่สุดแห่งหนึ่งในแอฟริกา
การแบ่งเขตการปกครอง
[แก้]ประเทศเซเนกัลแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 14 เขตการปกครอง (regions) ได้แก่
- เขตดาการ์
- เขตดิอัวร์เบล
- เขตฟาทิค
- เขตคาฟฟรีน
- เขตเคาแล็ค
- เขตเคเดาเกา
- เขตโคลดา
- เขตลูกา
- เขตมาตัม
- เขตเซดิว
- เขตเซนต์หลุยส์
- เขตทัมบาเคาน์ดา
- เขตทิเอส
- เขตชิกูยน์ชอร์
เศรษฐกิจ
[แก้]โครงสร้าง
[แก้]เซเนกัลเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจที่สำคัญของภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก แต่ใน ค.ศ. 1993 เซเนกัลประสบปัญหาความตกต่ำทางเศรษฐกิจอันเป็นผลมาจากการขาดดุลการค้าและมีหนี้สินต่างประเทศอยู่เป็นจำนวนมาก เป็นผลให้เศรษฐกิจขยายตัวเพียงร้อยละ 2.1 ต่อมาเมื่อวันที่ 1 มกราคม 1994 รัฐบาลได้มีการปฏิรูปเศรษฐกิจโดยการสนับสนุนจากประเทศผู้บริจาค การปฏิรูปเริ่มจากการประกาศลดค่าเงินสกุลฟรังค์เซฟา (CFA) ลง 50 % (ค่า CFA ได้ผูกค่าเงินตายตัวกับค่าเงินยูโร) การควบคุมราคาและการอุดหนุนได้ค่อย ๆ ยกเลิกไป ผลจากการปฏิรูปส่งผลให้เศรษฐกิจเซเนกัลปรับตัวดีขึ้น GDP ขยายตัวเฉลี่ยร้อยละ 5 ในช่วงปี 1995-2006 อัตราเงินเฟ้อลดลงเหลือร้อยละ 2 ในปี 2006
ในฐานะที่ เซเนกัลเป็นสมาชิกสหภาพเศรษฐกิจและการเงินแห่งแอฟริกาตะวันตก (WAEMU) เซเนกัลได้ดำเนินการในการรวมตัวให้เข้มข้นมากขึ้นโดยการปรับระบบภาษีที่คิดกับนอกกลุ่มให้เป็นหนึ่งเดียวกัน และดูแลนโยบายการเงินอย่างมีเสถียรภาพมากขึ้น ปัญหาการว่างงานยังคงเป็นแรงผลักดันให้มีคนเซเนกัลอพยพไปยุโรปเพื่อหางานทำอย่างต่อเนื่อง วิกฤติด้านพลังงานก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งที่ส่งผลให้เกิดปัญหาไฟดับบ่อยครั้งในบริเวณที่กว้างขวางในปี 2006 นอกจากนั้น เซเนกัลยังพึ่งพาเงินช่วยเหลือจากต่างประเทศเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามผลจากการประกาศโครงการยกหนี้ให้กับประเทศยากจนของ IMF นั้น เซเนกัลได้รับการปลดหนี้ไปถึง 2 ใน 3
เศรษฐกิจของเซเนกัลขึ้นอยู่กับภาคบริการ การค้า การขนส่ง และการท่องเที่ยวเป็นหลัก เนื่องจากจุดเด่นด้านทำเลที่ตั้งของเซเนกัลที่เป็นศูนย์กลางกระจายสินค้าและการขนส่งในแอฟริกาตะวันตก แต่ในด้านการเกษตรและอุตสาหกรรมกลับได้รับการพัฒนาน้อย อุตสาหกรรมที่สำคัญได้แก่ อุปกรณ์ก่อสร้าง และการแปรรูปทรัพยากรธรรมชาติ เช่น ปลา น้ำมันจากถั่วลิสง และฟอสเฟต
รายได้หลักของเซเนกัลมาจากการส่งออกสินค้าภาคเกษตร อาทิ ถั่วลิสง ประมง ผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม ฟอสเฟต ฝ้าย การท่องเที่ยว การบริการ และพึ่งพาเงินช่วยเหลือจากต่างประเทศ ทั้งนี้ ประเทศและองค์กรที่ให้ความช่วยเหลือเซเนกัลในด้านการพัฒนามีหลายแหล่ง อาทิ ฝรั่งเศส กองทุนการเงินระหว่างประเทศ สหภาพยุโรป ธนาคารเพื่อการพัฒนาแอฟริกา USAID ญี่ปุ่น เยอรมนี แคนาดา และหน่วยงานของสหประชาติ รัฐบาลเซเนกัลมีนโยบายเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจของประเทศจากสังคมนิยมเป็นทุนนิยม สนับสนุนการค้าเสรีโดยได้เริ่มผ่อนคลายมาตรการกีดกันทางการค้า และแปรรูปรัฐวิสาหกิจ เนื่องจากแรงกดดันจากองค์การระหว่างประเทศที่ให้ความช่วยเหลือ โดยเฉพาะ IMF และธนาคารโลก ซึ่งประสงค์ให้รัฐบาลเซเนกัลปฏิรูปนโยบายทางเศรษฐกิจเป็นแบบการค้าเสรี
ประชากรศาสตร์
[แก้]จำนวนประชากร 14,354,690 คน (กรกฎาคม 2015) อัตราขยายตัว 2.6 % (2007)
เชื้อชาติ
[แก้]เชื้อชาติ – โวลอฟ 43.3%, พูลาร์ 23.8%, เซเรร์ 14.7 %, โจล่า 3.7 %, แมนดินก้า 3 %, โซนินเก 1.1 %, ชาวยุโรปและเลบานอน 1 %, อื่น ๆ 9.4 %
ศาสนา
[แก้]ประชากรเซเนกัลส่วนใหญ่ นับถือศาสนามุสลิม 94 %, คริสเตียน 5 % (ส่วนใหญ่เป็นแคธอลิค, ความเชื่อท้องถิ่น 1 % พุทธ 0.01% ดูเพิ่มได้ในพุทธศาสนาในประเทศเซเนกัล
ภาษา
[แก้]ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ภาษาฝรั่งเศส (ภาษาทางการ), โวลอฟ, พูลาร์, โจล่า, แมนดินก้า
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Senegal". The World Factbook (ภาษาอังกฤษ). Central Intelligence Agency. 2022-08-23. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2021. สืบค้นเมื่อ 2024-01-23.
- ↑ Central Intelligence Agency (2009). "Senegal". The World Factbook. สืบค้นเมื่อ 12 October 2015.
- ↑ "การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017.
- ↑ "Senegal". Central Intelligence Agency. สืบค้นเมื่อ 20 October 2018.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 "World Economic Outlook Database, October 2018". IMF.org. International Monetary Fund. สืบค้นเมื่อ 1 February 2019.
- ↑ "GDP Ranked by Country 2021". worldpopulationreview.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-21. สืบค้นเมื่อ 27 June 2021.
- ↑ "Gini Index". World Bank. สืบค้นเมื่อ 2 March 2011.
- ↑ "Human Development Report 2019" (ภาษาอังกฤษ). United Nations Development Programme. 10 December 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2020-04-30. สืบค้นเมื่อ 10 December 2019.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Babou, Cheikh Anta, Fighting the Greater Jihad: Amadu Bamba and the Founding of the Muridiyya of Senegal, 1853–1913, (Ohio University Press, 2007)
- Behrman, Lucy C, Muslim Brotherhood and Politics in Senegal, (iUniverse.com, 1999)
- Buggenhage, Beth A, Muslim Families in Global Senegal: Money Takes Care of Shame, (Indiana University Press, 2012)
- Bugul, Ken, The Abandoned Baobab: The Autobiography of a Senegalese Woman, (University of Virginia Press, 2008)
- Foley, Ellen E, Your Pocket is What Cures You: The Politics of Health in Senegal, (Rutgers University Press, 2010)
- Gellar, Sheldon, Democracy in Senegal: Tocquevillian Analytics in Africa, (Palgrave Macmillan, 2005)
- Glover, John, Sufism and Jihad in Modern Senegal: The Murid Order, (University of Rochester Press, 2007)
- Kane, Katharina, Lonely Planet Guide: The Gambia and Senegal, (Lonely Planet Publications, 2009)
- Kueniza, Michelle, Education and Democracy in Senegal, (Palgrave Macmillan, 2011)
- Mbacké, Khadim, Sufism and Religious Brotherhoods in Senegal, (Markus Wiener Publishing Inc., 2005)
- Streissguth, Thomas, Senegal in Pictures, (Twentyfirst Century Books, 2009)
- Various, Insight Guide: Gambia and Senegal, (APA Publications Pte Ltd., 2009)
- Various, New Perspectives on Islam in Senegal: Conversion, Migration, Wealth, Power, and Femininity, (Palgrave Macmillan, 2009)
- Various, Senegal: Essays in Statecraft, (Codesria, 2003)
- Various, Street Children in Senegal, (GYAN France, 2006)
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- เว็บไซต์ทางการ (ในภาษาฝรั่งเศส)
- Country Profile from BBC News
- Senegal. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
- ประเทศเซเนกัล ที่เว็บไซต์ Curlie
- Wikimedia Atlas of Senegal
- Trade