ประเทศปาเลา
| สาธารณรัฐปาเลา | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
Republic of Palau (อังกฤษ)
Beluu er a Belau (ปาเลา) |
||||||
|
||||||
| คำขวัญ: Rainbow's End | ||||||
| เพลงชาติ: บีเลา เรคิด (ปาเลาของเรา) |
||||||
 |
||||||
| เมืองหลวง | เงรุลมุด 7°21′N 134°28′E / 7.350°N 134.467°E |
|||||
| เมืองใหญ่สุด | คอรอร์ | |||||
| ภาษาราชการ | ภาษาอังกฤษและภาษาปาเลา | |||||
| ภาษาพื้นเมือง | ภาษาญี่ปุ่น ภาษาอาเงาร์ (ในรัฐอาเงาร์) ภาษาซอนโซรัล (ในรัฐซอนโซรัล) ภาษาโตบี (ในรัฐฮาโตโฮเบย์) |
|||||
| การปกครอง | สาธารณรัฐ | |||||
| - | ประธานาธิบดี | ทอมมี เรเมเงเซา | ||||
| เอกราช | ||||||
| - | จากดินแดนในภาวะพึ่งพิง ของสหประชาชาติ |
1 ตุลาคม พ.ศ. 2537 | ||||
| พื้นที่ | ||||||
| - | รวม | 458 ตร.กม. (196) 177 ตร.ไมล์ |
||||
| - | แหล่งน้ำ (%) | น้อยมาก | ||||
| ประชากร | ||||||
| - | ก.ค. 2548 (ประเมิน) | 19,949 (216) | ||||
| - | ความหนาแน่น | 44 คน/ตร.กม. (155) 114 คน/ตร.ไมล์ |
||||
| จีดีพี (อำนาจซื้อ) | 2560 (ประมาณ) | |||||
| - | รวม | $ 297 ล้าน | ||||
| - | ต่อหัว | $ 16,278 | ||||
| จีดีพี (ราคาตลาด) | 2560 (ประมาณ) | |||||
| - | รวม | $ 315 ล้าน | ||||
| - | ต่อหัว | $ 17,286 | ||||
| HDI (2558) |  0.788 (สูง) (60th) |
|||||
| สกุลเงิน | ดอลลาร์สหรัฐ (USD) |
|||||
| เขตเวลา | (UTC+ 9) | |||||
| โดเมนบนสุด | .pw | |||||
| รหัสโทรศัพท์ | 680 | |||||
ปาเลา (อังกฤษ: Palau; ปาเลา: Belau) มีชื่อทางการว่า สาธารณรัฐปาเลา (อังกฤษ: Republic of Palau; ปาเลา: Beluu er a Belau) เป็นประเทศหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ตั้งอยู่ทางตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์ไปประมาณ 500 กิโลเมตร ได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2537 เป็นหนึ่งในชาติที่ใหม่ที่สุดและมีประชากรน้อยที่สุดในโลก
เนื้อหา
ประวัติศาสตร์[แก้]
สันนิษฐานว่าชนพื้นเมืองของปาเลาเป็นพวกที่อพยพมาจากหมู่เกาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อกว่า 3,000 ปีมาแล้ว ส่วนชาวยุโรปพวกแรกที่เดินทางมาถึงปาเลาเป็นชาวสเปน แต่ไม่มีการตั้งถิ่นฐานจริงจังจนกระทั่งเรือของอังกฤษอัปปางนอกฝั่งปาเลา จึงทำให้ชาวอังกฤษเริ่มรู้จักเกาะนี้ และกลายเป็นคู่ค้าหลัก ในขณะเดียวกันโรคติดต่อที่มาจากชาวยุโรปก็คร่าชีวิตชาวเกาะเป็นจำนวนมาก
ต่อมาชาวสเปนได้มีอำนาจเหนือปาเลา แต่ภายหลังได้ขายหมู่เกาะนี้ให้แก่เยอรมนี ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ปาเลาจึงกลายเป็นสนามรบระหว่างญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา ภายหลังสงครามสหรัฐอเมริกาเริ่มมีอำนาจแทนญี่ปุ่น ปาเลาต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากสหรัฐอเมริกาเกือบทุกด้าน หลังจากได้รับเอกราช ก็ยังได้รับการช่วยเหลือทางการเงินและการป้องกันจากสหรัฐอเมริกา
การเมือง[แก้]
ปาเลามีประธานาธิบดีซึ่งได้รับเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนเป็นทั้งประมุขของประเทศและหัวหน้าคณะรัฐบาลทำหน้าที่ในการบริหารประเทศ ดำรงตำแหน่งคราวละ 4 ปี
การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]
ปาเลาแบ่งเขตการปกครองเป็น 16 หน่วยย่อย เรียกว่ารัฐ (states):
- กายาเงล (Kayangel)
- คอรอร์ (Koror)
- งเอซาร์ (Ngchesar)
- งัตปัง (Ngatpang)
- งาร์เอลอง (Ngarchelong)
- งาร์ดเมา (Ngardmau)
- งาราร์ด (Ngaraard)
- งีวัล (Ngiwal)
- เงเรมเลงุย (Ngeremlengui)
- ซอนโซรัล (Sonsoral)
- เปเลลิว (Peleliu)
- เมเลเกอ็อก (Melekeok)
- อาเงาร์ (Angaur)
- ไอเมลีก (Aimeliik)
- ไอไร (Airai)
- ฮาโตโบเฮย์ (Hatobohei)
ภูมิศาสตร์[แก้]
ภูมิประเทศ[แก้]
ประกอบด้วยหมู่เกาะ 26 เกาะ และมีเกาะเล็กๆ อีกประมาณ 300 เกาะ
ภูมิอากาศ[แก้]
ฝนตกชุก และอากาศร้อนตลอดปี
เศรษฐกิจ[แก้]
ปาเลาเป็นประเทศหมู่เกาะที่มีศักยภาพทางเศรษฐกิจและมาตรฐานชีวิตที่ดีเมื่อเทียบกับประเทศหมู่เกาะในแปซิฟิกด้วยกัน แต่อย่างไรก็ตามยังมีการกระจุกตัวของรายได้ ทั้งนี้ รายได้หลักมาจากการ ท่องเที่ยว เกษตรกรรม การประมง โดยรัฐบาลเป็นผู้สร้างและจ้างงานหลัก ปาเลายังคงพึ่งพาเงินช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาจากสหรัฐฯ และการประกอบธุรกิจจากนักลงทุนสหรัฐฯ ซึ่งทำให้รายได้เฉลี่ยต่อหัว อยู่ในอัตราที่สูงเมื่อเทียบกับสหพันธรัฐไมโครนีเซีย
ประชากร[แก้]
ปาเลา ร้อยละ 70 ชาวเอเชีย ร้อยละ 28 อื่นๆ ร้อยละ 2 ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ประชากรรู้หนังสือร้อยละ 98 ประชากรอาศัยอยู่ในเขตเมืองร้อยละ 71
วัฒนธรรม[แก้]
เป็นแบบวัฒนธรรมแบบชาวไมโครนีเซีย และก็ได้รับวัฒนธรรมจากตะวันตกเป็นอย่างมากแม้กระทั่งภาษาพูด และศาสนา ในฐานะอดีตเคยเป็นเมืองขึ้น ส่วนญี่ปุ่นเองก็มีส่วนสร้างวัฒนธรรมของชาวปาเลา เช่น ภาษาญี่ปุ่น ส่วนมากพูดกันในเกาะอาเงาร์
การท่องเที่ยว[แก้]
ปาเลาเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลที่สวยงาม เป็นจุดดำน้ำที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งของโลก
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
