ซีแอตเทิล

ซีแอตเทิล
ซีแอตเทิล
	นคร
	จากบนสุด ซ้ายไปขวา: ภาพถ่ายทางอากาศของย่านใจกลางเมืองโดยมีภูเขาเรเนียร์เป็นฉากหลัง, ทีโมไบล์พาร์ก, ไพก์เพลสมาร์เก็ต, สเปซนีดเดิล, ชิงช้าสวรรค์ยักษ์ซีแอตเทิล, ลานจัตุรัสในมหาวิทยาลัยวอชิงตัน และอะเมซอนสเฟียส์.
	สมญา: นครมรกต นครแห่งเรือ นครแห่งสายฝน
	คำขวัญ: นครแห่งดอกไม้ นครแห่งความปรารถนาดี
	ที่ตั้งในคิงเคาน์ตี
	ซีแอตเทิล ที่ตั้งในสหรัฐ
	พิกัด: 47°36′35″N 122°19′59″W / 47.60972°N 122.33306°Wพิกัดภูมิศาสตร์: 47°36′35″N 122°19′59″W / 47.60972°N 122.33306°W
ประเทศ	สหรัฐ
รัฐ	วอชิงตัน
เคาน์ตี	คิง
สถาปนา	ค.ศ. 1851
เริ่มปกครองแบบเทศบาล	2 ธันวาคม ค.ศ. 1869
ตั้งชื่อจาก	Chief Si'ahl
การปกครอง
• ประเภท	สภา–นายกเทศมนตรี
• หน่วยงาน	สภานครซีแอตเทิล
• นายกเทศมนตรี	บรูซ ฮาร์เรลล์ (เดโมแครต)
• รองนายกเทศมนตรี	ไมเคิล ฟอง และเชฟาลี แรนกานาทัน
พื้นที่
• นคร	142.07 ตร.ไมล์ (367.97 ตร.กม.)
• พื้นดิน	83.99 ตร.ไมล์ (217.54 ตร.กม.)
• พื้นน้ำ	58.08 ตร.ไมล์ (150.43 ตร.กม.)
• รวมปริมณฑล	8,186 ตร.ไมล์ (21,202 ตร.กม.)
ความสูง	175 ฟุต (53 เมตร)
ความสูงจุดสูงสุด	520 ฟุต (158 เมตร)
ความสูงจุดต่ำสุด	0 ฟุต (0 เมตร)
ประชากร (2010)
• นคร	608,660 คน
• ประมาณ (2019)	753,675 คน
• อันดับ	อันดับที่ 18 ในสหรัฐ
• ความหนาแน่น	8,973.18 คน/ตร.ไมล์ (3,464.55 คน/ตร.กม.)
• เขตเมือง	3,059,393 (อันดับที่ 14 ในสหรัฐ) คน
• รวมปริมณฑล	3,979,845 (อันดับที่ 15 ในสหรัฐ) คน
• CSA	4,903,675 (อันดับที่ 14 ในสหรัฐ) คน
เดมะนิม	Seattleite or Seattlite
เขตเวลา	UTC−8 (PST)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC−7 (PDT)
รหัสไปรษณีย์	รหัสไปรษณีย์
รหัสพื้นที่	206
รหัสมาตรฐานในการแปรข้อมูลสู่รัฐบาลกลาง	53-63000
รหัสระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์	1512650
เว็บไซต์	Seattle.gov

ซีแอตเทิล (อังกฤษ: Seattle) เป็นเมืองท่าบนชายฝั่งตะวันตกของสหรัฐ ตั้งอยู่ในคิงเคาน์ตี รัฐวอชิงตัน ถือเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในรัฐวอชิงตันและภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือของอเมริกาเหนือ การสำมะโนครัวใน ค.ศ. 2019 เปิดเผยว่าเขตมหานครซีแอตเทิลมีประชากร 3.98 ล้านคน นับเป็นเขตมหานครที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่ 15 ของสหรัฐ^[9] ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2013 ซีแอตเทิลเป็นเมืองหลักที่เติบโตเร็วที่สุดในสหรัฐ^[10] และยังคงอยู่ในห้าอันดับแรกจากการจัดอันดับในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2015 ด้วยอัตราการเติบโตร้อยละ 2.1 ต่อปี^[11] เดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2016 ซีแอตเทิลกลับมาเป็นเมืองหลักที่เติบโตเร็วที่สุดในสหรัฐ ด้วยอัตราการเติบโตร้อยละ 3.1 ต่อปี^[12]

ซีแอตเทิลตั้งอยู่บนคอคอดระหว่างพิวเจ็ตซาวนด์ในมหาสมุทรแปซิฟิกและทะเลสาบวอชิงตัน เป็นนครใหญ่ที่อยู่ทางทิศเหนือสุดของสหรัฐ อยู่ห่างจากชายแดนแคนาดาไปทางทิศใต้ประมาณ 100 ไมล์ (160 กิโลเมตร) ซีแอตเทิลนับเป็นประตูการค้าหลักสู่เอเชีย โดยเป็นเมืองท่าที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 4 ในอเมริกาเหนือในแง่ของการรองรับตู้บรรจุสินค้าใน ค.ศ. 2015^[13]

กลุ่มชนพื้นเมืองอเมริกันเข้ามาตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ของซีแอตเทิลเมื่อ 4,000 ปีก่อนที่จะมีผู้ตั้งถิ่นฐานจากยุโรปเข้ามา^[14] อาร์เทอร์ เดนนี พร้อมด้วยคณะเดินทางของเขา ซึ่งรู้จักกันในชื่อพรรคพวกเดนนี เดินทางด้วยเรือใบ เอ็กแซ็กต์ จากรัฐอิลลินอย ผ่านพอร์ตแลนด์ และมาถึงอัลไคพอยต์เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1851^[15] ต่อมาได้มีการย้ายนิคมไปยังชายฝั่งทิศตะวันออกของอ่าวเอลเลียต และตั้งชื่อนิคมใหม่นี้ว่า "ซีแอตเทิล" ใน ค.ศ. 1852 เพื่อเป็นเกียรติแก่ท่านซีแอตเทิลซึ่งเป็นหัวหน้าเผ่าดูวามิชและซูควอมิช ปัจจุบัน ซีแอตเทิลมีประชากรเป็นจำนวนมากทั้งชาวพื้นเมือง ชาวสแกนดิเนเวีย ชาวเอเชีย และชาวแอฟริกันอเมริกัน นอกจากนี่ยังมีกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ ซึ่งมีมากเป็นอันดับที่ 6 ของประเทศ^[16]

การทำไม้เคยเป็นอุตสาหกรรมหลักลำดับแรก ๆ ของเมือง แต่ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เมืองกลายเป็นศูนย์กลางพาณิชยกรรมและการต่อเรือ และเป็นประตูสู่อะแลสกาในช่วงยุคการตื่นทองคลอนไดก์ ซีแอตเทิลเติบโตขึ้นอีกครั้งหลังสงครามโลกครั้งที่สองโดยมีส่วนจากการที่บริษัทโบอิงใช้เมืองนี้เป็นศูนย์กลางในการสร้างเครื่องบิน ต่อมาซีแอตเทิลพัฒนาเป็นศูนย์กลางทางเทคโนโลนีตั้งแต่ทศวรรษ 1980 โดยมีการก่อตั้งบริษัทไมโครซอฟท์ในพื้นที่นี้ บิลล์ เกตส์ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งไมโครซอฟท์ เป็นชาวซีแอตเทิลโดยกำเนิด บริษัทค้าปลีกทางอินเทอร์เน็ต แอมะซอนก่อตั้งที่ซีแอตเทิลใน ค.ศ. 1994 และสายการบินหลักอย่างอะลาสกาแอร์ไลน์ ให้บริการที่ท่าอากาศยานนานาชาติซีแอตเทิล–ทาโคมาซึ่งเป็นท่าอากาศยานหลักของเมือง การสตรีมของระบบซอฟต์แวร์ใหม่ นาโนเทคโนโลยี และบริษัทอินเทอร์เน็ต มีส่วนช่วยให้เกิดการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจ ซึ่งทำให้ประชากรของเมืองเพิ่มขึ้นเกือบ 50,000 คนในช่วงระหว่าง ค.ศ. 1990 ถึง 2000

ซีแอตเทิลมีประวัติศาสตร์ทางดนตรีที่โดดเด่น โดยในช่วง ค.ศ. 1918 ถึง 1951 มีวงแจ๊สที่เล่นดนตรีกลางคืนบนถนนแจ็กสัน ตั้งแต่เขตไชนาทาวน์/นานาชาติไปจนถึงเขตเซ็นทรัล การเล่นดนตรีแจ๊สทำให้หลายคนมีเส้นทางอาชีพที่ดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็น เรย์ ชาลส์, ควินซี โจนส์ และเออร์เนสไตน์ แอนเดอร์สัน ซีแอตเทิลยังเป็นบ้านเกิดของนักดนตรีร็อก จิมิ เฮนดริกซ์ และเป็นถิ่นกำเนิดของวงเนอร์วานา, เพิร์ลแจม, ซาวด์การ์เดน, อลิซอินเชนส์, ฟูไฟเตอส์ และดนตรีแนวกรันจ์^[17]