เตหะราน

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เตหะราน

تهران
เมืองหลวง
تهران بزرگ
ธงของเตหะราน
ธง
ตราอย่างเป็นทางการของเตหะราน
ตรา
เตหะรานตั้งอยู่ในประเทศอิหร่าน
เตหะราน
เตหะราน
ที่ตั้งกรุงเตหะรานในประเทศอิหร่าน
พิกัด: 35°41′21″N 51°23′20″E / 35.68917°N 51.38889°E / 35.68917; 51.38889พิกัดภูมิศาสตร์: 35°41′21″N 51°23′20″E / 35.68917°N 51.38889°E / 35.68917; 51.38889
ประเทศ อิหร่าน
จังหวัดจังหวัดเตหะราน
เทศมณฑลเตหะราน
เรย์
เชมีรอนอต
อำเภอกลาง
การปกครอง
 • นายกเทศมนตรีแอลีเรซอ ซอคอนี
 • ประธานสภานครเมฮ์ดี แชมรอน
พื้นที่[1]
 • เขตเมือง615 ตร.กม. (237 ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล2,235 ตร.กม. (863 ตร.ไมล์)
ความสูง[2]900 ถึง 1,830 เมตร (2,952 ถึง 6,003 ฟุต)
ประชากร
 • ความหนาแน่น11,800 คน/ตร.กม. (31,000 คน/ตร.ไมล์)
 • เขตเมือง12,893,706[3] คน
 • รวมปริมณฑล16,000,378[4] คน
 • อันดับประชากรในประเทศอิหร่านอันดับที่ 1
เขตเวลาUTC+03:30 (เวลามาตรฐานอิหร่าน)
 • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)UTC+04:30 (เวลาออมแสงอิหร่าน)
รหัสพื้นที่(+98) 021
ภูมิอากาศBSk
เว็บไซต์www.tehran.ir

เตหะราน (/tɛəˈræn, -ˈrɑːn, ˌteɪ-/; เปอร์เซีย: تهران Tehrān [tehˈɾɒːn] ( ฟังเสียง)) เป็นนครในจังหวัดเตหะราน และเมืองหลวงของประเทศอิหร่าน มีประชากรราว 8.7 ล้านคนในเขตนครเตหะราน และราว 15 ล้านคนหากรวมเตหะรานและปริมณฑล ถือเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดของประเทศอิหร่านและของเอเชียตะวันตก เตหะรานและปริมณฑลถือเป็นเขตมหานครที่มีประชากรมากที่สุดอันดับสอง ในตะวันออกกลาง รองจากไคโร ประเทศอียิปต์ และเป็นอันดับที่ 24 ของโลก

เตหะรานถูกเลือกให้เป็นเมืองหลวงของอิหร่านครั้งแรกโดยออฆอ โมฮัมมัด ข่าน แคแจร์ แห่งราชวงศ์แคแจร์ ในปี 1786 อันเป็นผลจากที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของอิหร่านที่ใกล้กับคอเคซัสซึ่งในเวลานั้นถูกตัดขาดจากอิหร่านด้วยสงครามกับรัสเซีย เมืองหลวงของอิหร่านมีการเปลี่ยนไปหลายครั้ง และเตหะรานเป็นเมืองหลวงที่ 32 ของเปอร์เซีย ในทศวรรษ 1920 ได้เริ่มมีการทุบทำลายและก่อสร้างเมืองขึ้นใหม่ขนานใหญ่ เตหะรานกลายมาเป็นจุดหมายปลายทางของการอพยพประชากรขนาดใหญ่จากพื้นที่อื่น ๆ ของอิหร่าน นับตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา[6]

สถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์มากมายในเตหะราน เช่น วังโกเลสตาน, วังซอแดแบด และ วังเนียแวแรน จุดหมายตาสำคัญของเตหะรานที่สร้างในยุคหลัง ๆ เช่น หอคอยออซอดีที่สร้างขึ้นโดยชาฮ์ในปี 1971 ในโอกาสครบรอบ 2,500 ปีของจักรวรรดิเปอร์เซีย, หอคอยมีลอด ซึ่งเป็นหอคอยที่สูงที่สุดในโลกอันดับที่หก สร้างเสร็จในปี 2007 และ สะพานแตเบียต ซึ่งสร้างเสร็จในปี 2014[7]

ที่มาของชื่อ[แก้]

ชื่อเมืองเตะหรานนั้นประกอบมาจากคำสองคำ คำแรกคือ "Tah" อันมีความหมายถึง จุดจบ จุดต่ำสุด กับอีกคำหนึ่งนั้นก็คือ "Ran" อันมีความหมายว่า หุบเขา ชื่อของเตหะรานจึงมีความหมายว่า เมืองที่อยู่ปลายตีนเขา อันมาจากสภาพที่ตั้งของเมือง ที่ตั้งอยู่บริเวณตีนเขาของกลุ่มเทือกเขาแอลโบร์ซ

ประวัติศาสตร์[แก้]

เตหะรานเป็นเพียงแค่ชุมชนเล็ก ๆ ในเขตเมืองเรห์ ซึ่งมีการตั้งหลักถิ่นฐานมาตั้งแต่คราวจักรวรรดินูเบีย เดิมเมืองนี้ไม่ได้มีบทบาทสำคัญอะไรเท่าไหร่ และเป็นแค่เพียงเมืองเล็ก ๆที่อยู่ใต้เขตอิทธิพลของของเมืองเรห์ที่มีอำนาจมากและมีขนาดใหญ่ในตอนนั้น ด้วยความที่เมืองเรห์เป็นเมืองที่ใหญ่ และค่อนข้างจะเจริญรุ่งเรืองอยู่พอสมควร ทำให้เมืองเรห์เป็นจุดหมายปลายทางของชาวอาหรับในการเข้ามาค้าขาย หรือมาตั้งถิ่นฐานบนพื้นแผ่นดินชาวเปอร์เซีย

ความรุ่งเรืองของเมืองเรห์ทำให้เมืองเป็นเป้าถูกโจมตีหลายครั้ง จากหลายกลุ่มชาติพันธุ์ไม่ว่าจะเป็นพวกเซลจุก พวกเติร์ก และพวกควาราซเมียน เพื่อแย่งชิงดินแดน แต่ไม่มีครั้งไหนที่ทำให้เมืองพินาศได้เท่ากับการรุกรานของพวกมองโกลในศตวรรษที่ 13 การโจมตีของพวกมองโกลนำไปสู่การปล้นสะดม เผาทำลายเมือง และการสังหารหมู่ชาวเมือง ว่ากันว่าจำนวนประชากรนับกว่า 500,000 คนภายในเมืองเรห์ เหลือเพียงไม่กี่แสนคนในช่วงที่มองโกลรุกราน และเพราะความเสียหายที่เกิดขึ้นกับเมือง ทำให้ผู้คนที่เหลือรอดอยู่เลือกที่จะย้ายขึ้นเหนือไปอยู่ที่เตหะรานที่อยู่ใกล้เคียงกัน ทำให้ชุมชนเล็ก ๆของเตหะรานค่อย ๆขยายตัวขึ้นมา โดยในช่วงปี 1404 บันทึกของคณะทูตชาวกัสติยาที่นำโดย รอย กอนซาเลส เดอ คัลวาโย (Ruy González de Clavijo) ก็ได้เดินทางผ่านเมืองเตหะราน ซึ่งบันทึกว่าไว้ว่ามีบ้านเรือนปลูกขึ้นราว 3000 หลังคาเรือน

เมืองเตหะรานกลับมามีบทบาทสำคัญมากขึ้นสมัยราชวงศ์กอญัร เมื่อพระเจ้าชาห์อัคกาห์ โมฮัมหมัด (Agha Mohammad Qajar) ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์กอญัรได้ทรงย้ายเมืองหลวงขึ้นจากอิสฟาฮานขึ้นเหนือไปที่เตหะราน เมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่งทางตอนเหนือ ด้วยเหตุผลทางด้านความมั่นคงเพื่อหนีห่างจากกลุ่มขุนนางที่ยังคงมั่นคงในราชวงศ์เก่า รวมทั้งกลุ่มขุนนางพื้นถิ่นเดิม ด้วยความที่เตหะรานนั้นเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่ขาดแคลนสาธารณูปโภคต่าง ๆ จึงเป็นโอกาสดีที่ทางพระเจ้าชาห์อัคกาห์ โมฮัมหมัดจะได้ตั้งตัวขึ้นมา และลดการต่อต้านของทั้งขุนนางและประชาชน ที่สำคัญเมืองแห่งนี้ยังอยู่ใกล้กับบริเวณเทือกเขาคอเคซัสและพื้นที่อาร์เซไบจาน ซึ่งเป็นพื้นที่่ความขัดแย้งที่กำลังปะทุขึ้นมาระหว่างเปอร์เซีย-รัสเซีย ในอนาคตอันสั้น

แผนที่ของเมืองเตหะรานในปี 1857

การย้ายมาปักหลักที่เตหะราน ทำให้ราชวงศ์กอญัรต้องพัฒนาเมืองหลวงขึ้นมาใหม่ เพราะแต่เดิมเตหะรานนั้นไม่มีอะไรเลย โดยทางราชำสำนักใช้เวลาร่วมกว่า 50 ปี ในการเนรมิตเมืองใหม่ขึ้นมา กำแพงเมืองแปดเหลี่ยมถูกสร้างขึ้นรอบเมืองอย่างสมมาตร ย่านการค้าและชุมชนขยายตัวไปทั่วเมืองและกระจายขยายออกไป ในเวลานั้นประชากรในเมืองขยายตัวเพิ่มขึ้น จนมีเกือบ 80,000 ครัวเรือนอาศัยอยู่ในเขตเมืองเตหะราน

ภาพถ่ายทางอากาศของเมืองเตหะรานในปี 1925

ภายใต้อำนาจราชวงศ์ปาห์ราวี[แก้]

หลังจากความวุ่นวายทางการเมืองหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองสู่การมีระบบสภาและการเลือกตั้ง สภาความมั่นคงแห่งอาณาจักรก็ได้มีการแต่งตั้งเรซา ชาห์ ขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่แห่งราชวงศ์ปาห์ราวี การขึ้นมามีอำนาจของราชวงศ์ปาห์ราวีนอกจากจะรวมศูนย์อำนาจเข้าสู่ศูนย์กลางอีกครั้งแล้ว ยังสร้างความเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ให้กับเตหะรานที่เป็นเมืองหลวงอีกต่างหาก

ในช่วงทศวรรษ 1920-1930 พระเจ้าชาห์เรซา ปาห์ราวี ทรงเริ่มวางแผนเมกะโปรเจกต์ขนานใหญ่ในการปรับปรุงภูมิทัศน์ของเมืองใหม่ ทั้งการบูรณะอาคารสถานที่ราชการและวังต่าง ๆ ให้อยู่ในรูปลักษณ์ของศิลปกรรมแบบคลาสสิคเปอร์เซีย พื้นที่ภายในพระราชวังโกเลสถาน โรงละครแห่งชาติ หรือจัตุรัสกลางเมือง ทุกอย่างถูกเพิ่มศิลปกรรมแบบเปอร์เซียเข้าไป เช่นเดียวกับกลุ่มอาคารราชการสมัยใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ อย่างธนาคารกลาง สถานีตำรวจ หรือว่าค่ายทหารเอง ก็จะถูกสร้างขึ้นมาด้วยศิลปกรรมแบบคลาสสิกเปอร์เซีย ในขณะเดียวกันตามแผนการพัฒนาเมืองยังมีการตัดถนนขนาดใหญ่ขึ้นรอบเมือง เพื่อสร้างพื้นที่สาธารณะและลานอเนกประสงค์ให้ประชาชนใช้งาน และการตัดถนนนั้นได้ทำให้พื้นที่ของตลาดขนาดใหญ่ที่สุดในเมืองอย่าง แกรนด์ บาซซาร์ ต้องหายไปกว่าครึ่ง

การพัฒนาเมืองในครั้งนี้ พระเจ้าชาห์หวังให้เตหะรานมีความเจริญเทียบเท่ากับทางตะวันตก ที่เต็มไปด้วยจัตุรัสและพื้นที่โล่งให้คนมาเดินเล่น แต่ในขณะเดียวกันก็ยังคงรักษากลื่นอายของความเป็นเปอร์เซียเอาไว้

ระหว่างช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เตหะรานเป็นพื้นที่กลางในการพบปะคุยกันของผู้นำกลุ่มสัมพันธมิตร ได้แก่วินสตัน เชอร์ชิล นายกรัฐมนตรีสหราชอาณาจักร แฟลงคิน ดี.โรสต์เวลล์ ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา และโจเซฟ สตาลิน ผู้นำสูงสุดของสหภาพโซเวียต

  • จัตุรัส Tupkhane ในปี 1911

    จัตุรัส Tupkhane ในปี 1911

  • ท้องถนนใกล้ ๆ กับจัตุรัสทาลิลี่ ในปี 1930

    ท้องถนนใกล้ ๆ กับจัตุรัสทาลิลี่ ในปี 1930

  • อาคารในมหาวิทยาลัยเตหะรานในปี 1939

    อาคารในมหาวิทยาลัยเตหะรานในปี 1939

  • National ธนาคารกลางอิหร่าน

    National ธนาคารกลางอิหร่าน

  • การประชุมเตหะราน การพบปะกันของสามผู้นำชาติสัมพันธมิตรในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2

    การประชุมเตหะราน การพบปะกันของสามผู้นำชาติสัมพันธมิตรในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2

  • อาคารรัฐสภาหลังเก่าในปี 1956

    อาคารรัฐสภาหลังเก่าในปี 1956

  • ถนนเฟอร์ดอซีในปี 1960

    ถนนเฟอร์ดอซีในปี 1960

  • ถนน Keshavarz Boulevard ในปี 1970

    ถนน Keshavarz Boulevard ในปี 1970

  • ถนน Karimkhan Street ในปี 1977

    ถนน Karimkhan Street ในปี 1977

โครงการทางด่วนในเมืองเตหะราน

ในช่วงทศวรรษที่ 1950-1960 เตหะรานเต็มไปด้วยโครงการสิ่งก่อสร้างจนาดใหญ่ที่แสดงถึงความทะเยอทะยานในการพัฒนาเมือง อย่างไรก็ตามเตหะรานก็เผชิญกับปัญหาไม่ต่างอะไรจากเมืองหลวงของประเทศกำลังพัฒนาทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นปัญหาประชาชนแออัดจากการเข้ามาของผู้คนในชนบทสู่เมืองหลวง ปัญหามลพิษทางอากาศจากพายุทราย ปัญหาเกี่ยวกับน้ำ ปัญหาเกี่ยวกับโครงสร้างพื้นฐาน นอกจากนี้ยังมีปัญหาทางเศรษฐกิจที่สร้างความเหลื่อมล้ำภายในเมืองที่มาจากภาคธุรกิจน้ำมันเป็นแกนหลักของประเทศ และปัญหาเหล่านั้นยิ่งตอกย้ำงมากในนโยบายการปฏิรูปที่ดินของพระเจ้าชาห์อีก

หอคอยอะซาดี อนุสรณ์สถานแห่งนี้สร้างในสมัยพระเจ้าชาห์โมฮัมเหม็ด เรซา ปาห์ราวี ในปี 1971




ภูมิอากาศ[แก้]

ข้อมูลภูมิอากาศของTehran
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 19.6
(67.3) 		23
(73) 		28
(82) 		32.4
(90.3) 		37
(99) 		41
(106) 		43
(109) 		42
(108) 		38
(100) 		33.4
(92.1) 		26
(79) 		21
(70) 		43
(109)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 7.9
(46.2) 		10.4
(50.7) 		15.4
(59.7) 		22.1
(71.8) 		27.9
(82.2) 		33.9
(93) 		36.6
(97.9) 		35.6
(96.1) 		31.6
(88.9) 		24.4
(75.9) 		16.2
(61.2) 		10
(50) 		22.7
(72.9)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) -1
(30) 		1
(34) 		5
(41) 		12
(54) 		16
(61) 		22
(72) 		26
(79) 		24
(75) 		21
(70) 		14
(57) 		7
(45) 		2
(36) 		12
(54)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) -15
(5) 		-13
(9) 		-8
(18) 		-4
(25) 		2.4
(36.3) 		5
(41) 		14
(57) 		13
(55) 		9
(48) 		2.8
(37) 		-7
(19) 		-13
(9) 		−15
(5)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) 34.6
(1.362) 		32.2
(1.268) 		40.8
(1.606) 		30.7
(1.209) 		15.4
(0.606) 		3
(0.12) 		2.3
(0.091) 		1.8
(0.071) 		1.1
(0.043) 		10.9
(0.429) 		26
(1.02) 		34
(1.34) 		232.8
(9.165)
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด 166.6 172.7 210.9 267.0 287.8 348.2 366.4 351.4 327.4 278.6 147.4 141.2 3,065.6
แหล่งที่มา: [8]

เมืองพี่น้อง[แก้]

ภาพปริทัศน์[แก้]

ภาพปริทัศน์กรุงเตหะรานในฤดูหนาว
ภาพปริทัศน์กรุงเตหะราน
ภาพปริทัศน์กรุงเตหะราน
ภาพปริทัศน์กรุงเตหะรานในเวลากลางคืน

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "City of Tehran Statisticalyearbook" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-04-13. สืบค้นเมื่อ 2021-04-13.
  2. ↑ Tehran, Environment & Geography เก็บถาวร 2015-11-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Tehran.ir.
  3. ↑ "Statistical Center of Iran > Home" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-04-13. สืบค้นเมื่อ 2021-04-13.
  4. ↑ "Major Agglomerations of the World - Population Statistics and Maps". citypopulation.de. 2018-09-13. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-09-13.
  5. ↑ Urban population: Data for Tehran County. ~97.5% of county population live in Tehran city
    Metro population: Estimate on base of census data, includes central part of Tehran province and Karaj County and Fardis from Alborz province
  6. ↑ "Tehran (Iran) : Introduction – Britannica Online Encyclopedia". Encyclopædia Britannica. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-30. สืบค้นเมื่อ 2012-05-21.
  7. ↑ "Tabiat Pedestrian Bridge / Diba Tensile Architecture". ArchDaily. November 17, 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2015. สืบค้นเมื่อ October 12, 2015.
  8. ↑ TEHRAN MEHRABAD weather summary (1951). I.R OF IRAN METEOROLOGICAL ORGANIZATION (IRIMO)
  9. ↑ "Тверская 13" 4.12.04. el.mos.ru (in Russian)
  10. ↑ [1][ลิงก์เสีย]
  11. ↑ Goldkorn, Jeremy. "Tehran-Beijing direct flights?". Danwei.org. สืบค้นเมื่อ 2012-05-21.
  12. ↑ "Gulf Region". Dfa.gov.za. สืบค้นเมื่อ 2012-05-21.
  13. ↑ "Sister Cities of Manila". City Government of Manila. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-08-06. สืบค้นเมื่อ 2009-09-02.
  14. ↑ "Каталог организаций — Минский городской исполнительный комитет". Minsk.gov.by. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-05-25. สืบค้นเมื่อ 2010-09-25.
  15. ↑ "Tehran, Havana named sister cities". Payvand.com. 2006-11-22. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-04-11. สืบค้นเมื่อ 2011-03-15.
  16. ↑ "Special Features: Dubai's sister cities". Dubai City Guide. สืบค้นเมื่อ 2012-05-21.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เตหะราน
วิกิท่องเที่ยว มีคำแนะนำการท่องเที่ยวสำหรับ Tehran
วิกิซอร์ซ มีบทความจากสารานุกรมบริตานิกา ฉบับ ค.ศ. 1911 เกี่ยวกับ Teheran (province)
วิกิซอร์ซ มีบทความจากสารานุกรมบริตานิกา ฉบับ ค.ศ. 1911 เกี่ยวกับ Teheran (city)
Stub icon

บทความสถานที่ในประเทศอิหร่านนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เตหะราน&oldid=11072580"