ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าเหี้ยนเต้"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 34: | บรรทัด 34: | ||
จนวุยอ๋องโจโฉสิ้นพระชนม์ [[โจผี]] พระโอรสในพระเจ้าโจโฉขึ้นเป็นอ๋องครองแคว้นเว่ยต่อจากโจโฉผู้เป็นพระบิดา วุยอ๋องโจผีมีพระทัยที่เหิมเกริมจนขับไล่พระเจ้าเหี้ยนเต้ออกไปจากราชบัลลังก์ในปี [[พ.ศ. 763]] และขึ้นเป็นพระจักรพรรดิแห่งแคว้นเว่ยเสีย แต่ว่าราชวงศ์ฮั่นยังไม่สิ้นสุดเมื่อฮันต๋งอ๋อง[[เล่าปี่]] สถาปนาตนเองขึ้นเป็นพระมหาจักรพรรดิในแดนเสฉวนเพื่อรักษาราชวงศ์ฮั่นและเชื้อสายราชตระกูลเล่า และในปี [[พ.ศ. 772]] ง่ออ๋อง[[ซุนกวน]]ก็สถาปนาตนเองขึ้นเป็นมหาจักรพรรดิในแดนกังตั๋งเช่นกัน นับแต่นั้นมาแผ่นดินจีนก็แตกออกเป็นสามอาณาจักรอย่างแท้จริง |
จนวุยอ๋องโจโฉสิ้นพระชนม์ [[โจผี]] พระโอรสในพระเจ้าโจโฉขึ้นเป็นอ๋องครองแคว้นเว่ยต่อจากโจโฉผู้เป็นพระบิดา วุยอ๋องโจผีมีพระทัยที่เหิมเกริมจนขับไล่พระเจ้าเหี้ยนเต้ออกไปจากราชบัลลังก์ในปี [[พ.ศ. 763]] และขึ้นเป็นพระจักรพรรดิแห่งแคว้นเว่ยเสีย แต่ว่าราชวงศ์ฮั่นยังไม่สิ้นสุดเมื่อฮันต๋งอ๋อง[[เล่าปี่]] สถาปนาตนเองขึ้นเป็นพระมหาจักรพรรดิในแดนเสฉวนเพื่อรักษาราชวงศ์ฮั่นและเชื้อสายราชตระกูลเล่า และในปี [[พ.ศ. 772]] ง่ออ๋อง[[ซุนกวน]]ก็สถาปนาตนเองขึ้นเป็นมหาจักรพรรดิในแดนกังตั๋งเช่นกัน นับแต่นั้นมาแผ่นดินจีนก็แตกออกเป็นสามอาณาจักรอย่างแท้จริง |
||
พระเจ้าเหี้ยนเต้ถูกลดพระอิสริยยศจากพระจักรพรรดิหรือฮ่องเต้ เป็น ชนชั้นสูง ตำแหน่ง ซานหยางกง เนรเทศให้ไปอยู่ที่ เมืองซานหยาง มีคฤหาสน์หลังงาม ทรัพย์สินศฤงคารพรั่งพร้อมและ |
พระเจ้าเหี้ยนเต้ถูกลดพระอิสริยยศจากพระจักรพรรดิหรือฮ่องเต้ เป็น ชนชั้นสูง ตำแหน่ง ซานหยางกง เนรเทศให้ไปอยู่ที่ เมืองซานหยาง มีคฤหาสน์หลังงาม ทรัพย์สินศฤงคารพรั่งพร้อมและใช้ชีวิตในฐานะสามัญชนคนหนึ่งอย่างสงบสุขเรื่อยมา โดยท่านกับพระนางโจเฮา มักท่องไปตามหมู่บ้าน รักษาโรค ช่วยเหลือประชาชน เป็นที่รักใคร่ของผู้คนเป็นอันมาก จนได้ขนานนามว่า แพทย์พญามังกรพญาหงส์ จนพระเจ้าเหี้ยนเต้เสด็จสวรรคตในปี [[พ.ศ. 777]] ขณะมีพระชนมายุ 53 พรรษา และจากนั้นอีก 26 ปีถัดมา พระนางโจเฮาก็สวรรคตตามไป พระศพของทั้งคู่ถูกฝังไว้เคียงข้างกัน ณ สุสานจังหลิง ปิดฉากตำนานแห่งหุ่นเชิดโดยสมบูรณ์ บรรดาลูกหลานส่วนหนึ่งได้แต่งงานกับชาวเมืองท้องถิ่น กำเนิดเป็นสายตระกูลที่สืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน และไม่ได้มีแค่ในซานหยาง แต่สายตระกูลของพระเจ้าเหี้ยนเต้ยังขยายไปไกลถึงญี่ปุ่น โดยได้รับราชการเป็นทั้งขุนนางและซามูไรในราชสำนักญี่ปุ่น เป็นต้นตระกูล ‘ฮาราดะ’ และแยกสายตระกูลออกไปอีกนับสิบสกุล ทุกๆปี จะมีลูกหลานชาวญี่ปุ่น มาไหว้บรรพชน พระเจ้าเหี้ยนเต้ |
||
== พระบรมวงศานุวงศ์ == |
== พระบรมวงศานุวงศ์ == |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:27, 22 กุมภาพันธ์ 2563
พระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้ | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
รูปวาดพระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้ในยุคราชวงศ์ชิง | |||||||||||||||
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฮั่น | |||||||||||||||
ประสูติ | พ.ศ. 724 | ||||||||||||||
สวรรคต | พ.ศ. 777 | ||||||||||||||
สถานที่สวรรคต | บริเวณป่านอกกรุงลกเอี๋ยง | ||||||||||||||
ทรงราชสมบัติช่วง | พ.ศ. 732 - พ.ศ. 763 (32 ปี) | ||||||||||||||
จักรพรรดิองค์ก่อนหน้า | หองจูเปียน | ||||||||||||||
ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 漢獻帝 | ||||||||||||||
อักษรจีนตัวย่อ | 汉献帝 | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
ยุคในประวัติศาสตร์ | ยุคสามก๊ก | ||||||||||||||
พระนามอื่น ๆ | หองจูเหียบ (พระนามเดิม) |
จักรพรรดิฮั่นเซี่ยน หรือ ฮั่นเซี่ยนตี้ สำเนียงจีนฮกเกี้ยนว่า ฮั่นเหี้ยนเต้ (จีนตัวย่อ: 汉献帝; จีนตัวเต็ม: 漢獻帝; พินอิน: Hàn Xiàn Dì) พระนามเดิม เสีย ตามสำเนียงกลาง หรือ เหียบ ตามสำเนียงจีนฮกเกี้ยน (จีน: 協; พินอิน: Xié) หรือมักเรียกกันว่า หวังเช่าเสีย ตามสำเนียงกลาง หรือ หองจูเหียบ ตามสำเนียงฮกเกี้ยน (จีน: 王少協; พินอิน: Wáng Shǎo Xié; "เสียเจ้าชายน้อย") หรือที่รู้จักกันดีในพระนาม พระเจ้าเหี้ยนเต้ (ตามที่ปรากฏในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน)) เป็นพระจักรพรรดิหรือฮ่องเต้พระองค์หนึ่งของราชวงศ์ฮั่น และเป็นหนึ่งในตัวละครตามวรรณกรรมสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์
เสด็จพระราชสมภพเมื่อปี พ.ศ. 724 เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าเลนเต้ และเป็นพระอนุชาต่างพระมารดาในพระเจ้าเซ่าเต้ ขึ้นครองราชย์จากการที่ ตั๋งโต๊ะ ต้องการสร้างบารมีแก่ตน โดยการเปลี่ยนองค์พระจักรพรรดิ โดยปลดพระเจ้าเซ่าเต้ออกจากพระราชบัลลังก์ แล้วอัญเชิญหองจูเหียบ ซึ่งเห็นว่ามีสติปัญญาดีขึ้นเป็นฮ่องเต้แทน หองจูเหียบจึงได้ขึ้นเป็นพระเจ้าเหี้ยนเต้แห่งต้าฮั่นในปี พ.ศ. 732 ขณะมีพระชนมายุเพียง 8 พรรษา โดยการครองราชย์นั้นในช่วงแรกแทบไม่ได้ปฏิบัติพระราชกรณียกิจใด ๆ เพราะหลังจากตั๋งโต๊ะตั้งพระองค์เป็นฮ่องเต้ ก็กุมอำนาจเบ็ดเสร็จในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ทำอะไรไม่ปรึกษาใคร เหมือนว่าตั๋งโต๊ะไม่เห็นพระเจ้าเหี้ยนเต้อยู่ในสายตา แม้ว่าตั๋งโต๊ะจะถึงขนาดเผาเมืองหลวง สร้างราชธานีขึ้นใหม่ก็ทรงทำอะไรไม่ได้
จนตั๋งโต๊ะสิ้นชีพไปในปี พ.ศ. 735 ทรงเริ่มปฏิบัติพระราชภารกิจไปบ้างเล็กน้อย แต่การจะให้พระเจ้าเหี้ยนเต้ซึ่งขณะนั้นมีพระชนมายุเพียง 11 พรรษาปกครองประเทศจีน ดูจะยากเกินไป พระเจ้าเหี้ยนเต้เริ่มกลายเป็นเหมือนหุ่นเชิดของเหล่าขุนนางและสิบขันที ดังนั้น ในปี พ.ศ. 739 โจโฉ ก็เข้ามาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ และเริ่มที่จะสร้างอิทธิพลครอบงำราชสำนัก พระองค์ก็มิอาจทำอะไรได้ แม้จะทรงมีหนังสือลับที่เขียนด้วยพระโลหิตของพระองค์เองส่งไปหาเล่าปี่ ซึ่งทรงถือเป็นพระปิตุลา (พระเจ้าอา) ให้กำจัดโจโฉ เพราะทรงเริ่มเห็นถึงความกำเริบของโจโฉ แม้โจโฉบางครั้งอาจจะทำตัวเทียบบารมีพระเจ้าเหี้ยนเต้ แต่ก็ไม่เคยคิดตั้งตนเป็นพระจักรพรรดิเอง และเมื่อพระเจ้าเหี้ยนเต้ทรงบรรลุนิติภาวะ โจโฉก็กลับไปทำหน้าที่เดิมของตน และความสัมพันธ์ระหว่างโจโฉกับพระเจ้าเหี้ยนเต้ก็เริ่มบั่นทอน เพราะโจโฉเริ่มมีการแสวงหาอำนาจ จนกระทั่งขอเป็นอ๋องแห่งแคว้นเว่ย พระเจ้าเหี้ยนเต้ทรงกริ่งพระทัย แต่เมื่อโจโฉได้ยกโจเฮา บุตรีคนหนึ่งให้เป็นพระมเหสี ในปี พ.ศ. 757 พระเจ้าเหี้ยนเต้จึงทรงพระราชทานตำแหน่งอ๋องหรือ ผู้ปกครองแคว้น ให้ แล้วโจโฉก็พอพระทัย ไม่ต้องการอะไรเพิ่ม ครองแคว้นเว่ยไปอย่างสงบ แต่ตลอดเวลาตั้งแต่นั้น พระเจ้าเหี้ยนเต้ก็ทรงเป็นเหมือนหุ่นเชิดของก๊กทั้งสามแคว้น (สามก๊ก) ไป ๆ มา ๆ
จนวุยอ๋องโจโฉสิ้นพระชนม์ โจผี พระโอรสในพระเจ้าโจโฉขึ้นเป็นอ๋องครองแคว้นเว่ยต่อจากโจโฉผู้เป็นพระบิดา วุยอ๋องโจผีมีพระทัยที่เหิมเกริมจนขับไล่พระเจ้าเหี้ยนเต้ออกไปจากราชบัลลังก์ในปี พ.ศ. 763 และขึ้นเป็นพระจักรพรรดิแห่งแคว้นเว่ยเสีย แต่ว่าราชวงศ์ฮั่นยังไม่สิ้นสุดเมื่อฮันต๋งอ๋องเล่าปี่ สถาปนาตนเองขึ้นเป็นพระมหาจักรพรรดิในแดนเสฉวนเพื่อรักษาราชวงศ์ฮั่นและเชื้อสายราชตระกูลเล่า และในปี พ.ศ. 772 ง่ออ๋องซุนกวนก็สถาปนาตนเองขึ้นเป็นมหาจักรพรรดิในแดนกังตั๋งเช่นกัน นับแต่นั้นมาแผ่นดินจีนก็แตกออกเป็นสามอาณาจักรอย่างแท้จริง พระเจ้าเหี้ยนเต้ถูกลดพระอิสริยยศจากพระจักรพรรดิหรือฮ่องเต้ เป็น ชนชั้นสูง ตำแหน่ง ซานหยางกง เนรเทศให้ไปอยู่ที่ เมืองซานหยาง มีคฤหาสน์หลังงาม ทรัพย์สินศฤงคารพรั่งพร้อมและใช้ชีวิตในฐานะสามัญชนคนหนึ่งอย่างสงบสุขเรื่อยมา โดยท่านกับพระนางโจเฮา มักท่องไปตามหมู่บ้าน รักษาโรค ช่วยเหลือประชาชน เป็นที่รักใคร่ของผู้คนเป็นอันมาก จนได้ขนานนามว่า แพทย์พญามังกรพญาหงส์ จนพระเจ้าเหี้ยนเต้เสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. 777 ขณะมีพระชนมายุ 53 พรรษา และจากนั้นอีก 26 ปีถัดมา พระนางโจเฮาก็สวรรคตตามไป พระศพของทั้งคู่ถูกฝังไว้เคียงข้างกัน ณ สุสานจังหลิง ปิดฉากตำนานแห่งหุ่นเชิดโดยสมบูรณ์ บรรดาลูกหลานส่วนหนึ่งได้แต่งงานกับชาวเมืองท้องถิ่น กำเนิดเป็นสายตระกูลที่สืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน และไม่ได้มีแค่ในซานหยาง แต่สายตระกูลของพระเจ้าเหี้ยนเต้ยังขยายไปไกลถึงญี่ปุ่น โดยได้รับราชการเป็นทั้งขุนนางและซามูไรในราชสำนักญี่ปุ่น เป็นต้นตระกูล ‘ฮาราดะ’ และแยกสายตระกูลออกไปอีกนับสิบสกุล ทุกๆปี จะมีลูกหลานชาวญี่ปุ่น มาไหว้บรรพชน พระเจ้าเหี้ยนเต้
พระบรมวงศานุวงศ์
- พระราชบิดา พระเจ้าเลนเต้
- พระราชมารดา พระสนมอองบีหยิน
- พระเชษฐาธิราช หองจูเปียน หรือ พระเจ้าฮั่นเซ่าตี้
- พระปิตุลาธิราช พระเจ้าเจียงบู๊เต้ หรือ พระเจ้าเล่าปี่
- พระมเหสี/พระสนม
- พระนางฮกฮองเฮา บุตรีของฮกอ้วน
- พระนางโจฮองเฮา พระธิดาในพระเจ้าโจโฉ
- พระสนมตังกุยฮุย น้องสาวของตังสิน
- พระสนมโจวเฉิง (曹憲) น้องสาวของโจโฉ
- พระสนมโจวฮว่า (曹華) น้องสาวของโจโฉ
อ้างอิง
- Chen Shou (2002). Records of Three Kingdoms. Yue Lu Shu She. ISBN 7-80665-198-5.
- Fan Ye; Sima Biao (2009). Book of the Later Han. Yue Lu Shu She. ISBN 7-80761-107-3.
{{cite book}}
: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
ดูเพิ่ม
ก่อนหน้า | พระเจ้าเหี้ยนเต้ | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
จักรพรรดิฮั่นเซ่า (หองจูเปียน) |
จักรพรรดิจีน ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก (ค.ศ. 189–220) |
เล่าปี่ (จ๊กก๊ก) | ||
โจผี (วุยก๊ก) | ||||
ซุนกวน (ง่อก๊ก) | ||||
ว่าง ผู้ดำรงตำแหน่งคนล่าสุดที่ทราบคือ หลิว จิง |
ชานหยางกง (ซันเอียงก๋ง) (ค.ศ. 220–234) |
หลิว คาง |