ลิโป้
| ลิโป้ | |
|---|---|
 |
|
| ขุนพลของตั๋งโต๊ะ | |
| เกิด | วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 712 |
| ถึงแก่กรรม | วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 742 [1] |
| ชื่อ | |
| อักษรจีนตัวเต็ม | 呂布 |
| อักษรจีนตัวย่อ | 吕布 |
| พินอิน | Lǚ Bù |
| สำเนียงจีนกลาง | ลฺหวี่ ปู้ |
| สำเนียงจีนฮกเกี้ยน | ลิโป้ |
| สัทอักษรแบบเวด-ไจลส์ | Lü Pu Lu Pu |
| ชื่อรอง | 奉先 เฟยเสียง (ฮกเกี้ยน) หรือเฟิ่งเซียน (จีนกลาง) |
ลิโป้ (จีน: 吕布; อังกฤษ: Lü Bu; วันที่ 3 มกราคม ค.ศ. 169 — วันที่ 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 199 [1][2]) ยอดนักรบผู้ที่ได้ชื่อว่า แข็งแกร่งที่สุดแห่งยุคสามก๊กหรือเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามและเป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหลา มีสำนวนในสามก๊กกล่าวไว้ว่า “ หยืนจงหลี่ปู้ หม่าจงชื่อทู่ ” ความหมายของประโยคนี้คือ ยอดคนต้องลิโป้ ยอดม้าต้องเซ็กเธาว์ ความแข็งแกร่งที่กลายเป็นตำนาน ในฐานะของนักรบที่เก่งที่สุดในแผ่นดินยุคสามก๊ก ทั้งยังได้รับการกล่าวว่าเป็นผู้ชำนาญศึกอย่างยิ่ง แม้แต่ เล่าปี่, กวนอู และเตียวหุย ที่ร่วมมือกันสู้รบกับลิโป้ก็ยังไม่สามารถเอาชนะลิโป้ได้ โดยที่ตราบใดที่เขายังถือทวน และนั่งอยู่บนหลังม้าเซ็กเธาว์ ก็ไม่มีใครล้มเขาลงได้[3]
ลิโป้แม้จะเป็นคนเก่ง แต่ก็เป็นคนหยาบช้า ขาดคุณธรรม และไร้สติปัญญา เป็นคนที่เลี้ยงไว้ไม่ได้ เป็นบุคคลที่เตียวหุยด่าว่าเป็น "ไอ้ลูกสามพ่อ" จนกลายเป็นสำนวนที่ใช้มาจนทุกวันนี้ เนื่องจากเดิมทีรับราชการอยู่กับเต๊งหงวน และเต๊งหงวนไว้ใจ ถึงกับรับเป็นบุตรบุญธรรม แต่เมื่อตั๋งโต๊ะปรารถนาจะได้ลิโป้มาอยู่กับตน ด้วยการให้เกราะทองกับม้าเซ็กเธาว์ ลิโป้ก็ยอมทรยศเต๊งหงวน มาอยู่กับตั๋งโต๊ะ ครั้นเมื่ออ้องอุ้นใช้แผนสาวงาม (เตียวเสี้ยน) ให้ลิโป้กับตั๋งโต๊ะแตกแยกกัน และลิโป้ก็เป็นผู้สังหารตั๋งโต๊ะด้วยมือตนเอง หลังจากถูกโจโฉจับตัวได้ เพราะทหารฝ่ายลิโป้ทรยศ เมื่อจะโดนประหารได้อ้อนวอนเล่าปี่ ให้บอกโจโฉว่าอย่าประหารตน แต่เล่าปี่ยืนยันให้โจโฉฆ่าลิโป้ ด้วยการยกตัวอย่างของ เต๊งหงวน กับ ตั๋งโต๊ะ ให้โจโฉได้ระลึก
ครอบครัว[แก้]
- บิดาบุญธรรม
- ภรรยา
- เหงียมซี
- เตียวเสี้ยน
- ภรรยาแซ่โจที่ไม่ปรากฏนาม
- พ่อตา โจป้า
- หลานสาวบุญธรรมลิหลิงฉี
รายชื่อบุคคลที่ถูกฆ่าโดยลิโป้[แก้]
- เต๊งหงวน
- หองหยก ขุนพลของอองของ
- บอกสุ้น ขุนพลของเตียวเอี๋ยง
- ตั๋งโต๊ะ
- ลิซก
- ซกยี ทหารของงิวฮู
- ทหารในสนามรบอีกมากมายจบนับไม่ถ้วน
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 de Crespigny, Rafe. "To Establish Peace: being the Chronicle of the Later Han dynasty for the years 189 to 220 AD as recorded in Volumes 59 to 69 of the Zizhi tongjian of Sima Guang". Volume 1. Faculty of Asian Studies, The Australian National University, Canberra. 1996. ISBN 978-0-7315-2526-3. Section Jian'an 3, p. 49.
- ↑ de Crespigny, Rafe (2007). A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Brill. p. 624. ISBN 978-90-04-15605-0.
- ↑ โก๋หลังวัง. ยอดม้า'เซ็กเธาว์...'. มวยสยามรายวัน. ปีที่ 19 ฉบับที่ 6764. วันพุธที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2555. หน้า 21
หนังสืออ่านเพิ่ม[แก้]
- Chen Shou (2002). San Guo Zhi. Yue Lu Shu She. ISBN 7-80665-198-5.
- Luo Guanzhong (1986). San Guo Yan Yi. Yue Lu Shu She. ISBN 7-80520-013-0.
- Lo Kuan-chung; tr. C.H. Brewitt-Taylor (2002). Romance of the Three Kingdoms. Tuttle Publishing. ISBN 0-8048-3467-9.
