สายการบินประจำชาติ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โบอิง 747-400 ของการบินไทย สายการบินประจำชาติไทย

สายการบินประจำชาติ หรือ สายการบินแห่งชาติ (อังกฤษ: National Airline; National Carrier; Flag Carrier) เป็นสายการบินรูปแบบหนึ่ง ซึ่งเป็นสายการบินตัวแทนของประเทศหรือดินแดนนั้น ๆ[1] สายการบินแห่งชาติส่วนใหญ่จะมีรูปธงชาติประดับไว้บนตัวหรือหางของเครื่องบิน[2] ประเทศโดยส่วนมากมีหรือเคยมีสายการบินประจำชาติ รัฐบาลของประเทศโดยส่วนมากจะเป็นผู้ถือหุ้นเกินกึ่งหนึ่งหรือเป็นเจ้าของสายการบินประจำชาติตน แต่ปัจจุบันสายการบินประจำชาติของบางประเทศก็ไม่ได้ถูกถือหุ้นโดยรัฐบาลของประเทศนั้น ๆ เลย หรือรัฐบาลถือหุ้นอยู่แต่ไม่ถึงกึ่งหนึ่ง

การที่ประเทศต่าง ๆ จัดตั้งสายการบินประจำชาติของตนขึ้นนั้นมีด้วยกันหลายสาเหตุ เช่นเพื่อรักษาสิทธิทางการบินต่าง ๆ ในขณะที่ประเทศยังไม่มีสายการบินสัญชาติตน, เพื่อแข่งขันกับสายการบินประจำชาติอื่น ๆ, ต้องการพัฒนาเศรษฐกิจ, ส่งเสริมการท่องเที่ยว, เพื่อแสดงอัตลักษณ์ของชาติตน มุ่งหวังที่จะสร้างภาพลักษณ์ด้านดีให้กับประเทศ หรือเหตุผลทางด้านชาตินิยม (nationalist reasons) เป็นต้น[3]

รายชื่อสายการบินแห่งชาติ[แก้]

ตารางด้านล่างนี้ แสดงรายชื่อสายการบินแห่งชาติประเทศต่างๆ ดังนี้

ประเทศ/ดินแดน สายการบิน สถานะการเป็นเจ้าของปัจจุบัน สถานะการเป็นเจ้าของก่อนหน้า
ธงของประเทศอัฟกานิสถาน อัฟกานิสถาน อาเรียนาอัฟกันแอร์ไลน์[4] ส่วนใหญ่[5]
ธงของประเทศแอลเบเนีย แอลเบเนีย แอร์แอลเบเนีย ไม่มี - เตอร์กิชแอร์ไลน์เป็นเจ้าของ รัฐเป็นเจ้าของ จนถึงปี ค.ศ. 2019
ธงของประเทศแอลจีเรีย แอลจีเรีย แอร์แอลจีเรีย[6] รัฐเป็นเจ้าของ[7]
ธงของประเทศแองโกลา แองโกลา ตาอักแองโกลาแอร์ไลน์[8] รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศอาร์เจนตินา อาร์เจนตินา แอโรไลนาอาร์เจนตินา[9] รัฐเป็นเจ้าของ[9]
ธงของประเทศอาร์มีเนีย อาร์มีเนีย ฟลานอาร์นา หุ้นส่วนร่วมกับแอร์อาระเบีย (51%)
ธงของอารูบา อารูบา อารูบาแอร์ไลน์ ไม่มี
ธงของประเทศออสเตรเลีย ออสเตรเลีย ควอนตัส[10] ไม่มี รัฐเป็นเจ้าของ จนถึงปี ค.ศ. 1992[11]
ธงของประเทศออสเตรีย ออสเตรีย ออสเตรียนแอร์ไลน์[12] ไม่มี – ลุฟต์ฮันซ่าเป็นเจ้าของ[13] รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง 5 ธันวาคม ค.ศ. 2008[14]
ธงของประเทศอาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจานแอร์ไลน์[15]
ธงของประเทศบาฮามาส บาฮามาส บาฮามาสแอร์[16] รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศบาห์เรน บาห์เรน กัลฟ์แอร์[17]
ธงของประเทศบังกลาเทศ บังกลาเทศ บังคลาเทศพิมาน[18] บริษัทจำกัด รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง 23 กรกฎาคม ค.ศ. 2007
ธงของประเทศเบลารุส เบลารุส เบลาเวีย[19] รัฐเป็นเจ้าของ[20]
ธงของประเทศเบลเยียม เบลเยียม บรัสเซลส์แอร์ไลน์[21] ไม่มี – ลุฟต์ฮันซ่าเป็นเจ้าของ[13][22]
ธงของประเทศภูฏาน ภูฏาน ดรุกแอร์[23] ไม่มี
ธงของประเทศโบลิเวีย โบลิเวีย การบินโบลิเวีย รัฐเป็นเจ้าของ[24]
ธงของประเทศบอตสวานา บอตสวานา แอร์บอตสวานา รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศบรูไนดารุสซาลาม บรูไน รอยัลบรูไนแอร์ไลน์[25] รัฐเป็นเจ้าของ[25]
ธงของประเทศบัลแกเรีย บัลแกเรีย บัลแกเรียแอร์[26] ส่วนใหญ่ (59.58%)
ธงของประเทศบูร์กินาฟาโซ บูร์กินาฟาโซ แอร์บูร์กินา
ธงของประเทศกัมพูชา กัมพูชา แคมโบเดียอังกอร์แอร์[27] ส่วนใหญ่ (51%)[28]
ธงของประเทศแคเมอรูน แคเมอรูน แคแมร์-โค[29]
ธงของประเทศแคนาดา แคนาดา แอร์แคนาดา ไม่มี รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง ค.ศ. 1989[30]
ธงของประเทศกาบูเวร์ดี กาบูเวร์ดี ทีเอซีวี[31]
ธงของหมู่เกาะเคย์แมน หมู่เกาะเคย์แมน เคย์แมนแอร์เวย์ รัฐเป็นเจ้าของ (100%)[32]
ธงของประเทศชิลี ชิลี ลาตัม ชิลี[33] ไม่มี รัฐเป็นเจ้าของ จนถึงกันยายน ค.ศ. 1989.[34]
ธงของประเทศจีน จีน แอร์ไชนา[35] ส่วนใหญ่ (51.8%)[36] รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง ค.ศ. 2004 และถ่ายโอนกรมมสิทธิ์ให้กับบริษัทใกล้เคียง[37]
ธงของประเทศโคลอมเบีย โคลอมเบีย อาเบียงกา[38] ไม่มี
ธงของประเทศคอสตาริกา คอสตาริกา อาเบียงกาคอสตาริกา รัฐเป็นเจ้าของ ทาคา เคยเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศโครเอเชีย โครเอเชีย โครเอเชียแอร์ไลน์[39] ส่วนใหญ่ (98%)[40]
ธงของประเทศคิวบา คิวบา คิวบานาเดออาวิอาคอน[41]
ธงของประเทศไซปรัส ไซปรัส ไซปรัสแอร์เวย์[42] ส่วนใหญ่[43]
ธงของประเทศเช็กเกีย เช็กเกีย เช็กแอร์ไลน์[44] ส่วนใหญ่ (56%)[44]
 สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก คองโกแอร์เวย์ รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศเดนมาร์ก เดนมาร์ก สแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ซิสเต็ม[45] เจ้าของร่วม[nb 1]  
ธงของประเทศนอร์เวย์ นอร์เวย์
ธงของประเทศสวีเดน สวีเดน
ธงของประเทศจิบูตี จิบูตี แอร์จิบูตี เจ้าของร่วม
ธงของสาธารณรัฐโดมินิกัน สาธารณรัฐโดมินิกัน อาราเจ็ต ไม่มี
ธงของประเทศอียิปต์ อียิปต์ อียิปต์แอร์[47] รัฐเป็นเจ้าของ[48]
ธงของประเทศอิเควทอเรียลกินี อิเควทอเรียลกินี เซบาอินเตอร์คอนติเนนตัล
ธงของประเทศเอริเทรีย เอริเทรีย เอริเทรียแอร์ไลน์ รัฐเป็นเจ้าของ
เอสวาตินี เอสวาตีนี เอสวาตินีแอร์[49]
ธงของประเทศเอสโตเนีย เอสโตเนีย นอร์ดิสแค[50] รัฐเป็นเจ้าของ[51]
ธงของประเทศเอธิโอเปีย เอธิโอเปีย เอธิโอเปียแอร์ไลน์[52] รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของหมู่เกาะแฟโร หมู่เกาะแฟโร แอตแลนติกแอร์เวย์[53]
ธงของประเทศฟีจี ฟีจี ฟิจิแอร์เวย์[54] ส่วนใหญ่ (51%)[55]
ธงของประเทศฟินแลนด์ ฟินแลนด์ ฟินน์แอร์[56] ส่วนใหญ่ (55.8%)[57]
ธงของประเทศฝรั่งเศส ฝรั่งเศส แอร์ฟรานซ์[58] ส่วนน้อย (18%)[59]
ธงของเฟรนช์พอลินีเชีย เฟรนช์พอลินีเชีย แอร์ตาฮีตี นูอี[60] ส่วนใหญ่[61]
ธงของประเทศจอร์เจีย จอร์เจีย จอร์เจียแอร์เวย์ ไม่มี
ธงของประเทศเยอรมนี เยอรมนี ลุฟต์ฮันซ่า[62] ไม่มี รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง ค.ศ. 1994;[63] หุ้นที่เหลือถูกขายในปี 1997[64]
ธงของประเทศกรีซ กรีซ อีเจียนแอร์ไลน์
ธงของกรีนแลนด์ กรีนแลนด์ แอร์กรีนแลนด์[65]
ธงของเกิร์นซีย์ เกิร์นซีย์ ออริกนีแอร์เซอร์วิซ[66] รัฐเป็นเจ้าของ[67]
ธงของประเทศกายอานา กายอานา แคริบเบียนแอร์ไลน์[68] ไม่มี
ธงของประเทศจาเมกา จาเมกา ส่วนน้อย (16%)
ธงของประเทศตรินิแดดและโตเบโก ตรินิแดดและโตเบโก ส่วนใหญ่ (84%)[69]
ธงของเขตปกครองพิเศษฮ่องกง ฮ่องกง คาเธ่ย์แปซิฟิค[70] หุ้นส่วนร่วมกับแอร์ไชนา (29.9%)[71]
ธงของประเทศไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์ ไอซ์แลนด์แอร์[72] ไม่มี - ไอซ์แลนด์แอร์กรุ๊ปเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศอินเดีย อินเดีย แอร์อินเดีย[73] ไม่มี - ทาทากรุ๊ปเป็นเจ้าของ[74]
ธงของประเทศอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย การูดาอินโดนีเซีย[75] ส่วนใหญ่
ธงของประเทศอิหร่าน อิหร่าน อิหร่านแอร์ 100% รัฐเป็นเจ้าของ [76]
ธงของประเทศอิรัก อิรัก อิรักแอร์เวย์[77]
ธงของประเทศไอร์แลนด์ ไอร์แลนด์ แอร์ลิงกัส[78] ไม่มี - อินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์กรุ๊ปเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศอิสราเอล อิสราเอล เอ็ลอัล[79] ส่วนน้อย (~1.1%) [80] รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง มิถุนายน ค.ศ. 2004
ธงของประเทศอิตาลี อิตาลี อิตาแอร์เวย์[81] รัฐเป็นเจ้าของ[82]
 โกตดิวัวร์ แอร์โกตดิวัวร์[83] ส่วนน้อย (49%)
ธงของประเทศญี่ปุ่น ญี่ปุ่น เจแปนแอร์ไลน์[84] ไม่มี รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง ค.ศ. 1987
ธงของประเทศจอร์แดน จอร์แดน รอยัลจอร์แดเนียน[85]
ธงของประเทศคาซัคสถาน คาซัคสถาน แอร์อัสตานา[86] ส่วนใหญ่ (51%)[87]
ธงของประเทศเคนยา เคนยา เคนยาแอร์เวย์[88] ส่วนน้อย (29.8%)[89]
ธงของประเทศคิริบาส คิริบาส แอร์คิริบาส
ธงของประเทศคูเวต คูเวต คูเวตแอร์เวย์[90] รัฐเป็นเจ้าของ[91]
ธงของประเทศลาว ลาว การบินลาว[92] รัฐเป็นเจ้าของ[93]
ธงของประเทศลัตเวีย ลัตเวีย แอร์บอลติก ส่วนใหญ่ (99.8%)[94]
ธงของประเทศเลบานอน เลบานอน มิดเดิลอีสต์แอร์ไลน์[95]
ธงของประเทศลิเบีย ลิเบีย แอฟริควิยาห์แอร์เวย์[96] รัฐเป็นเจ้าของ[97]
ลิเบียนแอร์ไลน์[98] รัฐเป็นเจ้าของ[98]
ธงของประเทศลักเซมเบิร์ก ลักเซมเบิร์ก ลักซ์แอร์[99] ส่วนน้อย (49.96%)
ธงของมาเก๊า มาเก๊า แอร์มาเก๊า[100] ส่วนน้อย (5%)
ธงของประเทศมาดากัสการ์ มาดากัสการ์ มาดากัสการ์แอร์ไลน์[101] ส่วนใหญ่
ธงของประเทศมาลาวี มาลาวี มาลาวีแอร์ไลน์[102] ส่วนใหญ่ (51%)[102]
ธงของประเทศมาเลเซีย มาเลเซีย มาเลเซียแอร์ไลน์[103] รัฐเป็นเจ้าของ (100%)
ธงของประเทศมัลดีฟส์ มัลดีฟส์ มัลดิเวียนแอร์ไลน์
ธงของประเทศมอลตา มอลตา เคเอ็มมอลตาแอร์ไลน์ รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของสาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ หมู่เกาะมาร์แชลล์ แอร์มาร์แชลล์ไอแลนด์
ธงของประเทศมอริเตเนีย มอริเตเนีย มอริเตเนียแอร์ไลน์
ธงของประเทศมอริเชียส มอริเชียส แอร์มอริเชียส[104]
ธงของประเทศเม็กซิโก เม็กซิโก อาเอโรเมฆิโก ไม่มี รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง ค.ศ. 2007
ธงของประเทศมอลโดวา มอลโดวา แอร์มอลโดวา
ธงของประเทศมองโกเลีย มองโกเลีย มองโกเลียแอร์ไลน์[105] รัฐเป็นเจ้าของ[106]
ธงของประเทศมอนเตเนโกร มอนเตเนโกร แอร์มอนเตเนโกร[107]
ธงของประเทศโมร็อกโก โมร็อกโก รัวยาแลร์มาร็อก[108] รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศโมซัมบิก โมซัมบิก ลังโมซัมบิกแอร์ไลน์[109] รัฐเป็นเจ้าของ
 พม่า เมียนมาร์แนชนัลแอร์ไลน์[110] รัฐเป็นเจ้าของ[110]
ธงของประเทศนามิเบีย นามิเบีย แอร์นามิเบีย[111] รัฐเป็นเจ้าของ (100%)[112]
ธงของประเทศนาอูรู นาอูรู นาอูรูแอร์ไลน์[113] รัฐเป็นเจ้าของ[113]
ธงของประเทศเนปาล เนปาล เนปาลแอร์ไลน์[114] รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศเนเธอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ เคแอลเอ็ม[58] ส่วนน้อย (6%)[115]
 นิวแคลิโดเนีย แอร์กาแล็ง รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศนิวซีแลนด์ นิวซีแลนด์ แอร์นิวซีแลนด์[116] ส่วนใหญ่ (53%)[117] รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง ค.ศ. 1989
ธงของประเทศเกาหลีเหนือ เกาหลีเหนือ แอร์โครยอ[118] รัฐเป็นเจ้าของ[119]
ธงของประเทศโอมาน โอมาน โอมานแอร์[120] ส่วนใหญ่[121]
ธงของประเทศปากีสถาน ปากีสถาน ปากีสถานอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์[122] ส่วนใหญ่ (90.2%)[123]
ธงของประเทศปานามา ปานามา โคปาแอร์ไลน์ ไม่มี
ธงของประเทศปาปัวนิวกินี ปาปัวนิวกินี แอร์นิวกินี
ธงของประเทศปารากวัย ปารากวัย ลาตัม ปารากวัย[124]
ธงของประเทศเปรู เปรู ลาตัม เปรู[125]
ธงของประเทศฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์[126]
ธงของประเทศโปแลนด์ โปแลนด์ ลอตโปลิชแอร์ไลน์[127] ส่วนใหญ่ (93%)[128]
ธงของประเทศโปรตุเกส โปรตุเกส ตัปปูร์ตูกัล[129] รัฐเป็นเจ้าของ[129]
ธงของประเทศกาตาร์ กาตาร์ กาตาร์แอร์เวย์ รัฐเป็นเจ้าของ
 เรอูว์นียง แอร์ออสตรัล[130]
ธงของประเทศโรมาเนีย โรมาเนีย ทารูม[131] ส่วนใหญ่ (95%) [132]
ธงของประเทศรัสเซีย รัสเซีย แอโรฟลอต[133] ส่วนใหญ่ (51%)[134]
ธงของประเทศรวันดา รวันดา รวันแอร์[135]
ธงของประเทศซามัว ซามัว ซามัวแอร์เวย์ รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศเซาตูแมอีปริงซีป เซาตูแมอีปริงซีป เอสทีพีแอร์เวย์ ไม่มี
ธงของประเทศซาอุดีอาระเบีย ซาอุดีอาระเบีย เซาเดีย[136] ส่วนใหญ่
ธงของประเทศเซเนกัล เซเนกัล แอร์เซเนกัล รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศเซอร์เบีย เซอร์เบีย แอร์เซอร์เบีย[137] ส่วนใหญ่ (51%)[138]
ธงของประเทศเซเชลส์ เซเชลส์ แอร์เซเชลส์[139] ไม่มี
ธงของหมู่เกาะโซโลมอน หมู่เกาะโซโลมอน โซโลมอนแอร์ไลน์ รัฐเป็นเจ้าของ (100%)[140]
ธงของประเทศเซียร์ราลีโอน เซียร์ราลีโอน เอริกแอร์ ไม่มี
ธงของประเทศสิงคโปร์ สิงคโปร์ สิงคโปร์แอร์ไลน์[141] ส่วนใหญ่ (54.5%)[142] รัฐเป็นเจ้าของผ่านเทมาเส็กโฮลดิงส์
ธงของประเทศแอฟริกาใต้ แอฟริกาใต้ เซาท์แอฟริกันแอร์เวส์[143] รัฐเป็นเจ้าของ[144]
ธงของประเทศเกาหลีใต้ เกาหลีใต้ โคเรียนแอร์[145] ไม่มี[146] รัฐเป็นเจ้าของจนถึง ค.ศ. 1968
ธงของประเทศสเปน สเปน ไอบีเรีย[147] ส่วนน้อย (5%)[148]
ธงของประเทศศรีลังกา ศรีลังกา ศรีลังกาแอร์ไลน์[149] รัฐเป็นเจ้าของ[150]
ธงของประเทศซูดาน ซูดาน ซูดานแอร์เวย์ รัฐเป็นเจ้าของ[151]
ธงของประเทศซูรินาม ซูรินาม ซูรินามแอร์เวย์[152] รัฐเป็นเจ้าของ[153]
ธงของประเทศสวิตเซอร์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ สวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์[154] ไม่มี – ลุฟต์ฮันซ่าเป็นเจ้าของ[13]
ธงของประเทศซีเรีย ซีเรีย ซีเรียแอร์[155] รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของสาธารณรัฐจีน ไต้หวัน ไชนาแอร์ไลน์[156] ไม่มี รัฐเป็นเจ้าของ จนถึง ค.ศ. 1991[157]
ธงของประเทศทาจิกิสถาน ทาจิกิสถาน ทาจิกแอร์ รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศแทนซาเนีย แทนซาเนีย แอร์แทนซาเนีย รัฐเป็นเจ้าของ
 ไทย การบินไทย[158] ส่วนน้อย (47.86%)
ธงของประเทศตูนิเซีย ตูนิเซีย ตูนิสแอร์[159] ส่วนใหญ่[159]
ธงของประเทศตุรกี ตุรกี เตอร์กิชแอร์ไลน์[160] ส่วนน้อย (49%)
ธงของประเทศเติร์กเมนิสถาน เติร์กเมนิสถาน เติร์กเมนิสถานแอร์ไลน์[161] รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศยูกันดา ยูกันดา ยูกันดาแอร์ไลน์ รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศยูเครน ยูเครน ยูเครนอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์[162]  
ธงของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ สายการบินเอทิฮัด[163] รัฐเป็นเจ้าของ[163]
เอมิเรตส์[164] รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของสหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร บริติชแอร์เวย์[165] ไม่มี เป็นบริษัทเอกชนใน ค.ศ. 1987[166]
ธงของประเทศอุซเบกิสถาน อุซเบกิสถาน อุซเบกิสถานแอร์เวย์ ส่วนใหญ่
ธงของประเทศเวเนซุเอลา เวเนซุเอลา คอนเวียซา รัฐเป็นเจ้าของ
ธงของประเทศเวียดนาม เวียดนาม เวียดนามแอร์ไลน์[167] ส่วนใหญ่ (87.2%)[167]
ธงของประเทศวานูวาตู วานูวาตู แอร์วานูอาตู[168]
ธงของประเทศเยเมน เยเมน เยเมเนีย[169] ส่วนใหญ่
ธงของประเทศแซมเบีย แซมเบีย แซมเบียแอร์เวย์
ธงของประเทศซิมบับเว ซิมบับเว แอร์ซิมบับเว[170] รัฐเป็นเจ้าของ[170]

สหรัฐอเมริกาไม่ปรากฏอยู่ในตารางนี้ เนื่องจากรัฐบัญญัติการบิน พ.ศ. 2501 ของรัฐบาลกลางสหรัฐ (Federal Aviation Act of 1958) ไม่ได้กำหนดให้สายการบินรายหนึ่งรายใดเป็น U.S. flag air carrier (สายการบินประจำชาติสหรัฐฯ) แต่กำหนดให้ U.S. flag air carrier หมายความถึงสายการบินสัญชาติสหรัฐฯ สายการบินใดสายการบินหนึ่งก็ได้ทั้งสิ้น ที่มีเส้นทางการบินไปยังต่างประเทศ[171]

หมายเหตุและการอ้างอิง[แก้]

หมายเหตุ[แก้]

  1. ↑ เอสเอเอสมีรัฐบาลของประเทศเดนมาร์ก (14.3%), นอร์เวย์ (14.3%) และ สวีเดน (21.4%) เป็นเจ้าของ และเป็นสายการบินประจำชาติของทั้งสามประเทศนี้[46]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "flag carrier noun". Cambridge Dictionaries Online. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-06. สืบค้นเมื่อ 22 October 2013.
  2. ↑ "flag carrier definition". Businessdictionary.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-23. สืบค้นเมื่อ 22 May 2009.
  3. ↑ Tim Pat Coogan (2002). "Wherever Green Is Worn: The Story of the Irish Diaspora". Palgrave Macmillan,. p. 265.{{cite news}}: CS1 maint: extra punctuation (ลิงก์)
  4. ↑ "EU To Impose Ban On Afghan Planes". Airwise News. 22 November 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-05. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Kabul-based Safi is the country's No. 2 airline after national carrier Ariana Afghan Airlines.
  5. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-28. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  6. ↑ "Air Algerie Eyeing African Tie-Ups - CEO". Airwise News. 29 April 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-05. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Algeria's national airline Air Algerie is considering tie-ups...
  7. ↑ "Air Algerie to spend $762 million upgrading its fleet". Middle East Online. 14 December 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-25. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  8. ↑ "TAAG Angola Airways boosts capacity, justifying Angola's investment in airport infrastructure". CAPA Centre for Aviation. 22 กรกฎาคม 2556. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The investment is beginning to pay dividends with flag carrier TAAG Angola Airlines increasing capacity by nearly 40% in the past year. 
  9. ↑ 9.0 9.1 "Aerolineas Argentinas to focus on expansion in protected domestic market following 737-800 order". Centre for Aviation. 29 October 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-09. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  10. ↑ Schofield, Adrian (8 กรกฎาคม 2557). "More maintenance jobs axed in Qantas cost-cutting effort". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-08. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Australian flag carrier Qantas is laying off another 167 staff from its engineering department, the latest step in the airline’s plan to cut 5,000 positions from its workforce within three years.
  11. ↑ "Accelerating Change in the 1990s". Qantas. 31 March 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-01-22. สืบค้นเมื่อ 16 August 2013.
  12. ↑ "Austrian Airlines' restructuring moves forward with the transfer of operations to Tyrolean Airways". Centre for Aviation. 4 July 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-02. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Mr Albrecht has accepted that there are no sacred houses in the very competitive European market and Austrian Airlines is remaining Austria’s flag carrier only in name.
  13. ↑ 13.0 13.1 13.2 "Lufthansa Group Corporate Structure". Lufthansa AG. สืบค้นเมื่อ 8 Sep 2014.
  14. ↑ "AUA-Verkauf besiegelt: Kranich soll Flügel verleihen «". Diepresse.com. 31 March 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-16. สืบค้นเมื่อ 16 August 2013.
  15. ↑ "Azerbaijan Airlines expands network as Azerbaijan aims to raise tourism profile". Centre for Aviation. 15 June 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-15. สืบค้นเมื่อ 15 June 2012. The flag carrier accounts for 46% of international capacity (seats) at Baku, according to Innovata data.
  16. ↑ "About us". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-29. สืบค้นเมื่อ 3 August 2012.
  17. ↑ Dron, Alan (22 May 2014). "Gulf Air reports improved 2013 results, hints at alliance". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-23. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The Bahraini national carrier added that its restructuring strategy, launched in December 2012, caused it to overshoot its restructuring target by BD14.5 million ($38.4 million) in 2013.
  18. ↑ "Biman Bangladesh nears completion of dramatic fleet renewal, but its outlook remains challenging". Centre for Aviation. 3 กรกฎาคม 2557. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Biman is one of Asia’s smallest flag carriers, operating only 10 aircraft on a network of 22 destinations, including 19 international and three within Bangladesh.
  19. ↑ Borodina, Polina (26 June 2014). "Belavia orders three Boeing 737-800s". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-27. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. This is the first direct purchase of Boeing aircraft for the Belarus flag carrier.
  20. ↑ "Belarus aims to privatise Belavia in 2013, with Russian carriers the most likely suitors". Centre for Aviation. 10 May 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-10. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  21. ↑ Trimble, Stephen (27 December 2011). "Brussels Airlines to launch JFK service in June". Washington, D.C.: Flightglobal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-30. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Belgian flag carrier Brussels Airlines has announced plans to resume service to North America from 1 June, with an Airbus A330-300 flying daily between Brussels and New York John F. Kennedy International airport.
  22. ↑ "Corporate History of Brussels Airlines". SN Airholding. สืบค้นเมื่อ 9 Aug 2014.
  23. ↑ "Bhutan's Drukair Firms Order For One A319". Airwise News. Reuters. 10 July 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-10. สืบค้นเมื่อ 10 July 2012. Airbus said Bhutan's national airline Drukair has firmed up an order for an Airbus A319 with sharklet fuel-saving wingtip devices.
  24. ↑ "Boliviana de Aviacion set to expand as re-launch of Aerosur is unlikely due to government roadblocks". Centre for Aviation. 30 June 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-29. สืบค้นเมื่อ 29 June 2012. Even though BoA now has a monopoly on domestic trunk routes, it is unlikely the government owned carrier will abuse its new dominant position.
  25. ↑ 25.0 25.1 "Royal Brunei Airlines takes another step forward as it becomes first 787 operator in Southeast Asia". Centre for Aviation. 19 June 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-21. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  26. ↑ "Bulgaria Air strengthens its European network with new E-Jets, but cost reduction is also essential". 4 June 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-15. สืบค้นเมื่อ 15 June 2012. As the national carrier of Bulgaria, Bulgaria Air is based at Sofia Airport and operates scheduled services, ad hoc charter services and business jet transportation.
  27. ↑ "Cambodia poised for more double-digit growth as Cambodia Angkor Air expands and Qatar Airways enters". Centre for Aviation. 18 January 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-27. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  28. ↑ "Cambodia launches national carrier with Vietnam's help". Manila Bulletin. Reuters. 28 July 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-16. สืบค้นเมื่อ 16 July 2012.
  29. ↑ "New Cameroon national carrier Camair-Co fails to reach first year targets, but continues to grow". Centre for Aviation. 30 April 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  30. ↑ "Air Canada Timeline". CBC News. 20 June 2005. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-19. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  31. ↑ . 4 July 2006 http://www.eyefortravel.com/archive/cabo-verde-airlines-transportes-aereos-de-cabo-verde-tacv-republic-cape-verde%E2%80%99s-flag-carrier. {{cite news}}: |title= ไม่มีหรือว่างเปล่า (help)
  32. ↑ "Cayman Airways - Our History". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-03-27. สืบค้นเมื่อ 4 August 2012.
  33. ↑ "BOC Aviation to lease one new A320-200 to LAN". Air Transport World. 3 December 2010. สืบค้นเมื่อ 14 February 2012. This deal marks the second time that BOC has worked with Chile’s flag carrier.
  34. ↑ LAN Cargo. "History". สืบค้นเมื่อ 1 June 2014.
  35. ↑ Toh, Mavis (23 ธันวาคม 2557). "Air China signs with Boeing for 60 737s". Singapore: Flightglobal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-12-24. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The flag carrier had on 22 December disclosed that its board has approved the introduction of the 60 Boeing narrowbodies. 
  36. ↑ 2011 Annual Report of Air China (Chinese)
  37. ↑ Air China Transfers Ownership from รัฐเป็นเจ้าของ to Shareholding. Beijing:Sino-Cast, 7 October 2004, reprinted in Highbeam Business. Retrieved on 1 July 2011. เก็บถาวร 2013-10-31 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  38. ↑ "Avianca set to debut new Orlando flights in July". Flightglobal.com. 20 May 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-31. สืบค้นเมื่อ 14 February 2012. Colombia's flag carrier will compete directly with JetBlue Airways, which has operated the Orlando-Bogota pairing since 2009, and operates five weekly flights in the market.
  39. ↑ Hofmann, Kurt (8 กรกฎาคม 2557). "Adria Airways, Croatia Airlines delay privatization plans". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-14. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Slovenia-based Adria Airways and Croatia flag carrier Croatia Airlines have decided to freeze plans for privatization this summer.
  40. ↑ "Croatia Airlines: could its network attract a bidder?". Centre for Aviation. 29 August 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-18. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  41. ↑ "First direct Brazil flight to take off in July". Cuba Standard. 29 June 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-07. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Flag carrier Cubana de Aviación is resuming direct flights to Brazil with a Havana-São Paulo route on July 10, the tourism ministry said in a press release.
  42. ↑ "Cyprus Airways: investor needed as market share evaporates". CAPA Centre for Aviation. 9 กันยายน 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-09. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The government of Cyprus is currently assessing the expressions of interest it has received in connection with its controlling stake in the national carrier Cyprus Airways. 
  43. ↑ Montag-Girmes, Polina (2 มกราคม 2557). "Cyprus Airways to be delisted from the CSE". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-01-02. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. 
  44. ↑ 44.0 44.1 "Korean Air Completes Czech Airlines Investment". Airwise News. Reuters. 10 April 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-04-26. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  45. ↑ "Profile for SAS". Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-22. สืบค้นเมื่อ 22 August 2012.
  46. ↑ "SAS aims to capture a larger share of the thriving Scandinavian leisure market". Centre for Aviation. 27 August 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-27. สืบค้นเมื่อ 27 August 2012.
  47. ↑ "EgyptAir plans further restructuring as losses mount. But outlook may brighten as Egypt stabilises". Centre for Aviation. 15 มิถุนายน 2557. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-24. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  48. ↑ "EgyptAir contracts Sabre to help implement transformation plan". Air Transport World. 19 ธันวาคม 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-12-20. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The state-owned carrier is initiating a major transformation strategy to increase revenues, develop new revenue streams by June 2016 and improve efficiencies. 
  49. ↑ "Who We Are". Eswatini Air (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  50. ↑ Paylor, Anne (22 สิงหาคม 2557). "Estonian Air continues to narrow losses in 1H". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-08-23. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. 
  51. ↑ Hofmann, Kurt (8 November 2012). "Estonian Air downsizes operation, fires CEO". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-10. สืบค้นเมื่อ 9 November 2012.
  52. ↑ "Ethiopian Airlines aims to become the largest carrier in Africa by 2025". Centre for Aviation. 4 November 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-17. สืบค้นเมื่อ 17 July 2012. Protective policies do little to help Addis Ababa’s aspirations to become a large hub, so its future remains inextricably linked to the flag carrier’s growth plans.
  53. ↑ "The national airline of the Faroe Islands". Atlantic Airways. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-09. สืบค้นเมื่อ 9 July 2012.
  54. ↑ "Fiji Airways Announces Details Of Five Year Strategic Masterplan". Centre for Aviation. 10 January 2014.
  55. ↑ "Fiji Airways' new MD Stefan Pichler sets his sights on the next five years for the rebranded airline". Centre for Aviation. 19 September 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-01. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  56. ↑ "Finnair To Hand More Routes To Flybe". Airwise News. 22 May 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-05. สืบค้นเมื่อ 5 June 2012. Loss-making Finnish flag carrier Finnair plans to hand over the operation of a third of its European routes to low-cost British airline Flybe to cut costs and help restore profitability.
  57. ↑ "Finnair". Finnairgroup.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-22. สืบค้นเมื่อ 16 August 2013.
  58. ↑ 58.0 58.1 Cathy Buyck (18 October 2011). "Air France KLM Group CEO resigns; Spinetta and Van Wijk return". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-16. สืบค้นเมื่อ 14 February 2012. The two men masterminded Europe’s first merger between two flag carriers in 2004.
  59. ↑ Meichtry, Stacy; Landauro, Inti (2015-05-08). "French Government Seeks Shareholder Power at Air France-KLM". Wall Street Journal (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0099-9660. สืบค้นเมื่อ 2023-12-02.
  60. ↑ "Air Tahiti Nui plans metal neutral alliance with Air France and partners as losses continue to mount". Centre for Aviation. 31 May 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-31. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. But most of all the flag carrier will need to get its financial situation under control.
  61. ↑ "Air Tahiti Nui - Corporal Profile". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-31. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  62. ↑ Kaminski-Morrow, David (4 October 2013). "Lufthansa cuts back A380 order". Flightglobal. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-29. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. German flag-carrier Lufthansa appears to have cancelled orders for three Airbus A380s.
  63. ↑ Blüthmann, Heinz (13 May 1994). "Neue Freiheit". Die Zeit (ภาษาเยอรมัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-21. สืบค้นเมื่อ 21 October 2013.
  64. ↑ "German Cabinet Backs Selling Lufthansa". The New York Times. 15 January 1997. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-13. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  65. ↑ Blachly, Linda (1 พฤษภาคม 2558). "Airline News-May 1, 2015". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-01. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Air Greenland has joined the European Regions Airline Association (ERA), bringing the number of airlines in membership to 53. The flag carrier of Greenland is the third airline to join ERA this year. 
  66. ↑ "Hahn Air's new partner Aurigny now available in 190 markets" (Press release). Hahn Air. 8 October 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-18. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. 
  67. ↑ "Guernsey States' ownership of Aurigny 'essential'". BBC News. 20 พฤศจิกายน 2555. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-18. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. 
  68. ↑ "Status quo for Caribbean Airlines – chaos surrounds the would-be flag carrier of the region". Centre for Aviation. 21 April 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-04-21. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The board of beleaguered carrier Caribbean Airlines, the national airline of Trinidad and Tobago, has reportedly undertaken an evaluation of the airline’s routes as its long-haul operation to London continues to underperform.
  69. ↑ "Caribbean Airlines: News/PR". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-11. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  70. ↑ Thisdell, Dan (6 กุมภาพันธ์ 2558). "Shrinking Jumbos: Top Ten 747-400 fleets still in service". Flightglobal. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-02-07. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. For the Hong Kong flag carrier, retiring 747-400s are being replaced largely by 777-300ERs. 
  71. ↑ "Air China to Raise Cathay Pacific Stake to 29.99% (Update2)". Bloomberg. 17 August 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-17. สืบค้นเมื่อ 17 July 2012.
  72. ↑ Dron, Alan (6 June 2014). "Icelandair faces indefinite strike action". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-06. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The threat of a potentially lengthy strike hung over Iceland’s national airline, Icelandair, on Friday after the company’s mechanics announced plans for industrial action.
  73. ↑ Torr, Jeremy (5 May 2014). "Air India to join Star Alliance in July". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-06. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The Indian flag carrier was originally accepted as a future member of Star in 2007, but the airline was going through a merger process and financial issues.
  74. ↑ "Its handover complete, Air India returns to Tata home after 69 yrs". The Indian Express (ภาษาอังกฤษ). 2022-01-27.
  75. ↑ Torr, Jeremy (29 กันยายน 2557). "Wrangling continues over Garuda Indonesia's CEO". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-29. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Satar has served as president and CEO of the Indonesian flag carrier since March 2005, and during his nine-year tenure has presided over a significant reputational turnaround for Garuda. 
  76. ↑ "Accessed on 14th September 2011". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-06. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  77. ↑ "Kuwait Airways and Iraqi Airways face brighter future following settlement of long-running dispute". Centre for Aviation. 1 November 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-01. สืบค้นเมื่อ 1 November 2012.
  78. ↑ Dron, Alan (12 May 2014). "Aer Lingus faces cabin crew strike". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-13. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Irish flag carrier Aer Lingus is facing possible industrial action by cabin crew staff in a dispute over rostering and duty hours—the latest in a series of labor clashes.
  79. ↑ Blachly, Linda (13 มีนาคม 2558). "Aircraft & Engines-March 13, 2015". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-03-14. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Israeli flag carrier El Al received its 50th aircraft, a Next-Generation 737-900ER. 
  80. ↑ http://www.elal.com/en/About-ELAL/About-ELAL/Investor-Relations/FinancialInformation/Pages/2013.aspx
  81. ↑ Dron, Alan (2 December 2013). "Alitalia confident cash call shortfall will be resolved". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-17. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  82. ↑ 11 ottobre 2013. "Alitalia, il cda vara aumento da 300 milioni. Sarmi (Poste): «I risparmi dei cittadini non saranno toccati". Il Sole 24 ORE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-20. สืบค้นเมื่อ 17 January 2014.
  83. ↑ "Bombardier to sell eight Q400 NextGen aircraft to Palma Holding". Reuters. 18 November 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-20. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Bombardier also said Ivory Coast's national airline, Air Cote d'Ivoire, has agreed to buy two Q400 NextGen aircraft.
  84. ↑ "JAL Ups 787 Order Despite Delivery Delay". Airwise News. Reuters. 15 February 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-04. สืบค้นเมื่อ 5 June 2012. The Japanese flag carrier is investing JPY¥478 billion yen (USD$6.1 billion) in new aircraft to revamp its fleet over five years.
  85. ↑ Dron, Alan (28 กรกฎาคม 2557). "Middle Eastern carriers drop routes". Air Transport World. แม่แบบ:IAWM
  86. ↑ "Airline News". Air Transport World. 12 สิงหาคม 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-08-13. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The deal comes as Kazakhstan’s flag carrier prepares for future growth, following a 13.5% traffic increase in 2013. 
  87. ↑ Hofmann, Kurt (11 April 2014). "Air Astana eyes Paris and Prague services after EU lifts safety ban". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-04-11. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Air Astana is a joint venture between Kazakhstan’s national wealth fund Samruk Kazyna and BAE Systems, with respective shares of 51% and 49%.
  88. ↑ Rivers, Martin (12 March 2013). "Kenya Airways adds flights to Livingstone, Zambia". London: Flightglobal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-22. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Livingstone will become the Kenyan flag carrier's second Zambian destination, alongside capital city Lusaka.
  89. ↑ "Government now largest shareholder of Kenya Airways". Sunday Nation. 7 June 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-09. สืบค้นเมื่อ 2 August 2012.
  90. ↑ Dron, Alan (24 January 2013). "Kuwait Airways receives approval for privatization". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-27. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  91. ↑ "UPDATE 1-Kuwait Airways to buy 25 new Airbus jets and lease 12 more". Reuters. 2 December 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-01-20. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  92. ↑ Torr, Jeremy (9 มกราคม 2558). "Lao Airlines plans route expansion". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-01-10. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Lao Airlines, the national carrier of Laos, will add a new route to its 19-destination network across the landlocked Southeast Asian country. 
  93. ↑ "Laos aviation market poised for more rapid growth after doubling in size in only 15 months". Centre for Aviation. 8 January 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-27. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  94. ↑ Facts & Figures | About Us. airBaltic. Retrieved on 16 May 2014. เก็บถาวร 2009-10-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  95. ↑ "Middle East Airlines Joins SkyTeam" (Press release). SkyTeam. 28 June 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-28. สืบค้นเมื่อ 28 June 2012. The flag carrier of Lebanon, MEA becomes SkyTeam’s second Middle Eastern member, offering customers from the region access to an extensive global network.
  96. ↑ Rivers, Martin (20 December 2012). "PICTURE: Afriqiyah Airways unveils new livery". London: Flightglobal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-20. สืบค้นเมื่อ 20 December 2012. Libyan flag carrier Afriqiyah Airways unveiled its new livery at an event in the Rixos Al Nasr Hotel, Tripoli on 19 December.
  97. ↑ "Libya's economy recovers as airlines restore networks post-revolution". Centre for Aviation. 10 December 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-29. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The country’s two state-owned airlines, Libyan Air and Afriqiyah Airlines, which both suffered extensive damage to aircraft, resumed operations late 2011 and are gradually reestablishing their pre-war networks as aircraft return to service.
  98. ↑ 98.0 98.1 "Libyan Airlines Takes Delivery of its First Airbus A330". The Tripoli Post. 29 June 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-29. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Libya’s national carrier and state-owned Libyan Airlines has taken delivery of its first Airbus A330-200, a 259-seater plane that will be used on the carrier's longer-haul routes.
  99. ↑ Hofmann, Kurt (16 มกราคม 2558). "Luxair, unions sign new collective labor agreement". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-01-16. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Luxair is one of the smallest flag carriers in Europe. 
  100. ↑ "Air Macau takes encouraging steps to support the Macau market as "resort" tourism balloons". Centre for Aviation. 3 January 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-04. สืบค้นเมื่อ 4 January 2013.
  101. ↑ "More ATRs for Madagascar". Flightglobal. 16 June 2005. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-31. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  102. ↑ 102.0 102.1 Mkandawire, Lucky (19 February 2014). "Passengers express pride as Malawian Airlines inaugurates J'burg flight". Nyasa Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-23. สืบค้นเมื่อ 1 March 2014.
  103. ↑ "Malaysia Airlines pursues rapid expansion but yields and profits are under pressure". Centre for Aviation. 21 November 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-31. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The flag carrier hopes it can eventually improve yields across both cabins, leveraging the improvements in its product and new membership in oneworld.
  104. ↑ Endres, Günter (24 November 2006). "Bhuckory helps to boost tourism in Mauritius". Flightglobal.com. Airline Business. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-05. สืบค้นเมื่อ 5 September 2012. How Air Mauritius fits into this scenario is not difficult to answer, says Sanjay. “We will maintain our course providing an excellent service and state-of-the-art comfort aboard our aircraft, and make a link between the hotel sector and the national airline.”
  105. ↑ Torr, Jeremy (3 ตุลาคม 2557). "Mongolia's MIAT expands routes". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. 
  106. ↑ "MIAT Mongolian Airlines". Miat.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-25. สืบค้นเมื่อ 16 August 2013.
  107. ↑ "Flag carriers of the former Yugoslavia urged to unite". Centre for Aviation. 10 April 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-24. สืบค้นเมื่อ 24 July 2012.
  108. ↑ "Royal Air Maroc fighting back LCC tide with new fleet, cost cuts and possible privatisation". Centre for Aviation. 8 September 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-10. สืบค้นเมื่อ 10 May 2012. Regional unrest in North Africa and the onslaught of LCC competition has taken its toll on Morocco’s national carrier, Royal Air Maroc (RAM).
  109. ↑ Kaminski-Morrow, David (19 April 2011). "Mozambique is latest state to face EU blacklist ban". London: Flightglobal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-31. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. All carriers from Mozambique, including flag-carrier LAM, are being placed on the European Union's blacklist of airlines, in addition to a pair of Boeing 767s operating for Air Madagascar.
  110. ↑ 110.0 110.1 Blachly, Linda (16 กรกฎาคม 2557). "Myanmar Airways inks deal for up to 12 ATR 72-600s". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-16. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  111. ↑ Ihuhua, Corry (24 February 2012). "Air Namibia aims to soar higher". Windhoek: Namibian Sun. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-15. สืบค้นเมื่อ 15 October 2012. Air Namibia intends to further spread its wings by acquiring more modern planes and expanding its routes, in view of restoring its credibility as the country’s flagship air carrier.
  112. ↑ "Corporate Profile". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-24. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  113. ↑ 113.0 113.1 "Nauru Airlines begins new chapter with new brand & rapid growth despite world's smallest home market". CAPA Centre for Aviation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-10. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. 
  114. ↑ "Profile on Nepal". Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-04. สืบค้นเมื่อ 4 August 2012.
  115. ↑ "Kleiner belang Nederlandse staat in Air France-KLM". สืบค้นเมื่อ 25 July 2014.
  116. ↑ "Air New Zealand H1 Profit Down On Fuel Costs". Airwise News. 23 February 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-05. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. National carrier Air New Zealand reported a 61 percent fall in first half profits as fuel prices pushed higher...
  117. ↑ Paylor, Anne (25 November 2013). "New Zealand government cuts stake in Air New Zealand to 53%". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-09. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  118. ↑ Morrison, Murdo (28 พฤศจิกายน 2557). "SOLDIERING ON: 10 veteran airliner types still in service". Flightglobal. London. Flight International. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-30. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. If sightings of the Ilyushin Il-18, a Cold War era Russian large turboprop that first flew in 1957 and had its heyday in the 1960s, are fairly scarce these days – with 11 examples in service – ticking off the one example flown by Air Koryo must rank high on any planespotter’s wishlist. North Korean travel agencies offer trips to enthusiasts to fly on aircraft belonging to the flag-carrier, described by one unkind journalist as the “world’s only one-star airline”. 
  119. ↑ "Air Koryo". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-10-15. สืบค้นเมื่อ 31 August 2011.
  120. ↑ "Oman to restructure organisation of its civil aviation sector". Centre for Aviation. 19 September 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-22. สืบค้นเมื่อ 25 September 2012. It has underwritten Oman Air’s development as a national carrier over the past five years, doling out for its fleet and personnel expansion.
  121. ↑ "Oman Air reports record passengers, but also record losses". Centre for Aviation. 19 April 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-25. สืบค้นเมื่อ 25 September 2012. Since the Oman Government took majority ownership in early 2007, the airline has lost a staggering OMR295 million (USD766.9 million).
  122. ↑ "Subcontinent flag carriers struggle". Centre for Aviation. 22 August 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-25. สืบค้นเมื่อ 25 September 2012.
  123. ↑ "Privatisation Commission". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-04. สืบค้นเมื่อ 25 September 2012. The airline is owned by the Government of Pakistan (90.2%) and other shareholders (9.8%).
  124. ↑ "LATAM Airlines Paraguay Airline Profile | CAPA". centreforaviation.com.
  125. ↑ "LATAM Airlines Peru Airline Profile | CAPA". centreforaviation.com.
  126. ↑ Toh, Mavis (31 January 2012). "Cebu Pacific to start long-haul, low-cost services in 2013". Manila: Flightglobal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-28. สืบค้นเมื่อ 25 September 2012. The long-haul plans will put it in competition against flag carrier Philippine Airlines, although the full-service carrier does not fly directly to the Middle East or to Europe.
  127. ↑ Kaminski-Morrow, David (29 April 2013). "LOT 787s to be fixed in Ethiopia as flights resume". London: Flightglobal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-08-20. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Polish flag-carrier LOT is preparing to send two Boeing 787s to Ethiopia for battery modification, as carriers begin resuming commercial services with the type.
  128. ↑ "Polish Government adopts regulation enabling privatisation of LOT Polish Airlines". Centre for Aviation. 3 April 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-04-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  129. ↑ 129.0 129.1 "TAP Portugal Part 1: the national carrier needs privatisation to tap fresh capital". CAPA Centre for Aviation. 10 ตุลาคม 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-10. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. 
  130. ↑ "Vanilla Islands carriers Air Seychelles and Air Austral make capacity cuts". Centre for Aviation. 20 December 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-10. สืบค้นเมื่อ 10 May 2012. ...La Reunion’s national carrier, Air Austral, is planning to take a similar approach to some destinations in its long-haul network.
  131. ↑ Hofmann, Kurt (19 สิงหาคม 2557). "Romania's Tarom reportedly eyeing long-haul comeback Sept. 16". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-08-19. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Romanian flag-carrier Tarom is aiming to relaunch Bucharest Otopeni-Beijing services from Sept. 16, according to several local media reports. 
  132. ↑ "Mission and people". tarom.ro. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-11-09. สืบค้นเมื่อ 28 October 2011.
  133. ↑ Kaminski-Morrow, David (15 January 2015). "Aeroflot commits to another 20 Superjets". Flightglobal. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-01-15. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Russian flag-carrier Aeroflot has agreed to take another 20 Sukhoi Superjet 100s, under a tentative agreement with the airframer.
  134. ↑ "Aeroflot profits up on regional airlines turnaround". Reuters. Moscow. 2 December 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-02. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  135. ↑ "Rwanda's National Carrier Plans Fleet Expansion". Airwise News. Reuters. 5 November 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-07. สืบค้นเมื่อ 26 November 2012. Rwanda's national carrier Rwandair plans to more than double its fleet in the next five years, and to list on the country's stock exchange once it turns profitable, a senior company executive said.
  136. ↑ "Saudi Arabian Airlines, now known as Saudia, joins SkyTeam and adds 35 destinations". Centre for Aviation. 29 May 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-05. สืบค้นเมื่อ 5 June 2012. Flag carrier Saudi Arabian Airlines formally joined the SkyTeam alliance on 29-May-2012, becoming the alliance's 16th global member and first member from the Middle East.
  137. ↑ "Air Serbia: A New Dawn for Serbia as Revitalised National Airline Takes to the Skies". Centre for Aviation. 28 October 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-20. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  138. ↑ Dron, Alan (3 มีนาคม 2558). "Air Serbia records first full-year profit in 2014". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-03-03. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The government of Serbia retains a 51% majority stake. 
  139. ↑ "Air Seychelles looks to ride Chinese boom & grow in tandem with part-owner Etihad – Australia next?". Centre for Aviation. 29 March 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-11. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  140. ↑ "Corporate Profile". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-20. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  141. ↑ "Singapore Air To Suspend Abu Dhabi, Athens Services". Airwise News. Reuters. 16 May 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-05. สืบค้นเมื่อ 5 June 2012. The Singapore flag carrier flies to Athens twice a week, rising to three times a week between early July and late September.
  142. ↑ "UPDATE 2-Singapore Air Q1 net profit beats f'cast". Reuters. 26 July 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-02. สืบค้นเมื่อ 6 August 2010.
  143. ↑ "South African Airways needs more than a government bailout to pull it out of the financial mire". Centre for Aviation. 4 December 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-04. สืบค้นเมื่อ 4 December 2012. The flag carrier is deeply mired in debt, bereft of a positive outlook.
  144. ↑ "SAA Agrees 'Under Protest' To EU CO2 Rules". Airwise News. Reuters. 19 June 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-19. สืบค้นเมื่อ 4 December 2012. State-owned South African Airways (SAA) will increase prices on all European flights to offset the costs of the EU's Emission Trading Scheme, it said on Monday.
  145. ↑ Torr, Jeremy (31 ตุลาคม 2557). "Korean Air extends LAN Peru codeshares". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-03. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Korean flag carrier Korean Air has extended its codeshare agreement with LAN Peru. 
  146. ↑ "Member Airline Korean Air". SkyTeam. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-04. สืบค้นเมื่อ 16 August 2013.
  147. ↑ "IAG Axes Jobs In Iberia's 'Fight For Survival'". Airwise News. Reuters. 9 November 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-27. สืบค้นเมื่อ 26 November 2012. IAG will cut almost a quarter of Iberia's workforce and reduce capacity to save the loss-making Spanish flag carrier and restore group profitability.
  148. ↑ "Participaciones significativas - Iberia". Grupo.iberia.es. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-09-29. สืบค้นเมื่อ 22 May 2009.
  149. ↑ "Emirates Airline makes rare partnership move with TAAG in Angola's small but lucrative market". CAPA Centre for Aviation. 6 ตุลาคม 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Emirates once managed Sri Lankan as part of its 44% stake in Sri Lanka's flag carrier, but sold its stake back to Sri Lankan government after relations soured. 
  150. ↑ "SriLankan Airlines buys back 43.6 pc stake from Emirates". The Economic Times. 7 June 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-04. สืบค้นเมื่อ 20 November 2011.
  151. ↑ "Sudan Dreams Big With New Airports". Airwise News. Reuters. 31 October 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-06. สืบค้นเมื่อ 6 December 2012. State-owned carrier Sudan Airways, known for its delays, has lost out to new carriers offering better service.
  152. ↑ Pilling, Mark (24 December 2008). "Putting Surinam on the map". Flightglobal.com. Airline Business. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-21. สืบค้นเมื่อ 21 July 2012. The country’s flag carrier is Surinam Airways, a small airline with ambitions to carve out a profitable niche connecting this former Dutch colony with the world.
  153. ↑ Kuipers, Ank (20 July 2012). "Suriname state oil company considers share offering". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-21. สืบค้นเมื่อ 21 July 2012. Suriname is also considering selling shares in telecommunications firm Telesur and Surinam Airways, which are state owned, and bank Hakrinbank, which is partly owned by the government.
  154. ↑ Blachly, Linda (17 กันยายน 2557). "Lufthansa Group orders 15 A320neos for SWISS subsidiary". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-17. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. SWISS, the national airline of Switzerland, has a fleet of A319s, A320s, A321s, A330s and A340s. 
  155. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  156. ↑ Blachly, Linda (6 ตุลาคม 2557). "Taiwan's China Airlines takes delivery of first Boeing 777-300ER". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Taiwanese flag carrier China Airlines has taken delivery of its first of 10 Boeing 777-300ERs. 
  157. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-11. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  158. ↑ Torr, Jeremy (24 ตุลาคม 2557). "Struggling Thai airlines make changes; Thai Airways to cut Johannesburg flights". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-25. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Siwakiat has also committed to cutting more than 6,000 jobs at the flag carrier over the next four years. 
  159. ↑ 159.0 159.1 "Tunisair's sluggish attitude towards change makes it ill-prepared for Open Skies". Centre for Aviation. 21 August 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-04. สืบค้นเมื่อ 4 December 2012. As a majority state-owned airline in North Africa, Tunisair has retained most of the flag carrier privileges that are cemented in the 1944 Chicago Convention, but those protectionist practices run counter to the present realities of passengers wanting choice and low fares.
  160. ↑ "Turkish Airlines To Quit Bosnia JV". Airwise News. Reuters. 14 June 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-24. สืบค้นเมื่อ 14 June 2012. Turkey's national carrier Turkish Airlines will pull out of a joint venture with Bosnia's flag carrier BH Airlines and transfer its stake to the government free of charge, a senior official of the Bosnian carrier said on Thursday.
  161. ↑ Borodina, Polina (26 March 2014). "Turkmenistan Airlines receives first Boeing 777-200LR". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-03-26. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The flag carrier of Turkmenistan operates scheduled flights on 15 routes in 11 European and Asian countries including Frankfurt, London, Moscow, Beijing and Istanbul.
  162. ↑ "Ukraine International to double international network as Aerosvit restructures". Centre for Aviation. 14 January 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. While a relatively large country (both in land mass and population – it has about 45 million people), the Ukrainian market (like many other markets in Eastern Europe) cannot easily sustain two large flag carriers, particularly as low-cost competition continues to increase.
  163. ↑ 163.0 163.1 "Etihad Holds Roadshows To Finance Aircraft". Airwise News. 23 February 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-05. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  164. ↑ "Etihad Suspends Flights To Damascus". Airwise News. Reuters. 30 August 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-09. สืบค้นเมื่อ 9 October 2012. The website of the UAE's other flag carrier, Emirates, says flights to Damascus remain operational.
  165. ↑ Alan Dron (13 April 2012). "BA to cut 1,200 jobs in bmi takeover". Air Transport World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-05. สืบค้นเมื่อ 5 June 2012. The UK flag carrier said it is also working to find potential employment opportunities for bmi personnel facing redundancy with its industry partners, such as Rolls-Royce in the Midlands.
  166. ↑ "Profile: British Airways". BBC News. 20 September 2001. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-17. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. In May the airline reported a sharp rise in profits and revealed that it was making more money from each customer than it has done since it was privatised in 1987.
  167. ↑ 167.0 167.1 "Vietnam Airlines pre-IPO outlook: rapid growth as 787s & A350s arrive, but competition intensifies". Centre for Aviation. 1 เมษายน 2557. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-29. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The government-owned flag carrier has been focusing in recent years on short-haul and medium-haul expansion using its A321 fleet.
  168. ↑ "All About Air Vanuatu". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-01. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07.
  169. ↑ Dron, Alan (30 มีนาคม 2558). "Yemenia suspends services". Air Transport World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-03-31. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. The Yemen national carrier said it was suspending flight operations “until further notice due to the prevalent unfavorable operational situation and restriction imposed on Yemen airspace.” 
  170. ↑ 170.0 170.1 "flyafrica.com and fastjet give Zimbabwe its first taste of LCCs with local start-up". Centre for Aviation. 2 กรกฎาคม 2557. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-02. สืบค้นเมื่อ 2015-05-07. Government-owned flag carrier Air Zimbabwe currently operates only two international routes although it has been trying for some time to resume more international services.
  171. ↑ "List of U.S. Flag Air Carriers". www.dartmouth.edu. สืบค้นเมื่อ 12 June 2019.

อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ชื่อ "Adria Airways again attempts to privatize" ซึ่งนิยามใน <references> ไม่ถูกใช้ในข้อความก่อนหน้า
อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ชื่อ "Ecuador's LAC announces launch of commercial flights" ซึ่งนิยามใน <references> ไม่ถูกใช้ในข้อความก่อนหน้า
อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ชื่อ "Gambia Bird launches operations with wet-leased A319" ซึ่งนิยามใน <references> ไม่ถูกใช้ในข้อความก่อนหน้า

อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ชื่อ "Ireland: Time Not Right To Sell Aer Lingus Stake" ซึ่งนิยามใน <references> ไม่ถูกใช้ในข้อความก่อนหน้า

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สายการบินประจำชาติ&oldid=11426867"