ประเทศเบลารุส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
สาธารณรัฐเบลารุส

Рэспубліка Беларусь (เบลารุส)
Республика Беларусь (รัสเซีย)
ที่ตั้งของ ประเทศเบลารุส  (สีเขียว) ในทวีปยุโรป  (สีเทาเข้ม)
ที่ตั้งของ ประเทศเบลารุส  (สีเขียว)

ในทวีปยุโรป  (สีเทาเข้ม)

เมืองหลวง
และ ใหญ่สุด
มินสค์
53°55′N 27°33′E / 53.917°N 27.550°E / 53.917; 27.550
ภาษาราชการภาษาเบลารุส
ภาษารัสเซีย
การปกครองรัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบประธานาธิบดี
โตแย้งระหว่างอเล็กซานเดอร์ ลูคาเชนโคและซเวียตลานา จิฮานูสกายา
(ตั้งแต่ 9 สิงหาคม 2020)[1][2][3][4]
Roman Golovchenko
ได้รับเอกราช
• ประกาศเอกราช จาก สหภาพโซเวียต
27 กรกฎาคม พ.ศ. 2533
• สถาปนา
25 สิงหาคม พ.ศ. 2534
• อดีต
สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตเบียโลรัสเซีย
พื้นที่
• รวม
207,600 ตารางกิโลเมตร (80,200 ตารางไมล์) (84)
1.4%
ประชากร
• 2548 ประมาณ
10,300,483 (65)
• สำมะโนประชากร 2542
10,045,200
49 ต่อตารางกิโลเมตร (126.9 ต่อตารางไมล์) (142)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)2560 (ประมาณ)
• รวม
$ 175.932 พันล้าน
$ 18,616
จีดีพี (ราคาตลาด)2560 (ประมาณ)
• รวม
$ 52.783 พันล้าน
$ 5,585
จีนี (2561)positive decrease 25.2[5]
ต่ำ
HDI (2562)เพิ่มขึ้น 0.823[6]
สูงมาก · อันดับที่ 53
สกุลเงินรูเบิลเบลารุส (BYR)
เขตเวลาUTC+3 (FET)
รหัสโทรศัพท์375
โดเมนบนสุด.by
.бел

เบลารุส (เบลารุส: Беларусь [bʲɛlaˈrusʲ] บฺแยลารูสฺย; รัสเซีย: Беларусь, Белоруссия) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐเบลารุส (เบลารุส: Рэспубліка Беларусь; รัสเซีย: Республика Беларусь) เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล ตั้งอยู่ในภูมิภาคยุโรปตะวันออก มีอาณาเขตติดต่อกับรัสเซีย ยูเครน โปแลนด์ ลิทัวเนีย และลัตเวีย เมืองหลวงของประเทศคือกรุงมินสค์ เมืองสำคัญของประเทศนี้ ได้แก่ เบรสต์ กรอดโน กอเมล และวีเซียบสค์ พื้นที่มากกว่า 40% ของขนาดประเทศ 207,600 ตารางกิโลเมตร (80,200 ตารางไมล์) เป็นป่าไม้ ภาคเศรษฐกิจหลักของประเทศคืออุตสาหกรรมบริการและการผลิต[7] จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 20 ดินแดนที่กลายมาเป็นประเทศเบลารุสในปัจจุบันเคยถูกรัฐต่าง ๆ ในหลาย ๆ ยุคยึดครอง ซึ่งรวมถึงราชรัฐโปลอตสค์ (คริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึง 14), แกรนด์ดัชชีลิทัวเนีย, เครือจักรภพโปแลนด์–ลิทัวเนีย และจักรวรรดิรัสเซีย

ในช่วงหลังการปฏิวัติรัสเซียใน ค.ศ. 1917 เบลารุสประกาศเอกราชในฐานะสาธารณรัฐประชาชนเบลารุส แต่สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซียได้เข้ายึดครอง สาธารณรัฐโซเวียตสังคมนิยมเบียโลรัสเซียได้กลายเป็นสาธารณรัฐองค์ประกอบผู้ก่อตั้งสหภาพโซเวียตใน ค.ศ. 1922 และเปลี่ยนชื่อเป็นสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตเบียโลรัสเซีย (Byelorussian SSR) ดินแดนของเบลารุสเกือบครึ่งหนึ่งถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของโปแลนด์หลังจากสงครามโปแลนด์–โซเวียตใน ค.ศ. 1919–1921 พรมแดนส่วนใหญ่ของเบลารุสมีลักษณะอย่างปัจจุบันตั้งแต่ ค.ศ. 1939 เมื่อดินแดนบางส่วนของสาธารณรัฐโปแลนด์ที่ 2 ถูกผนวกเข้ากับเบลารุสอีกครั้งหลังจากการรุกรานโปแลนด์ของสหภาพโซเวียต และได้ข้อสรุปหลังสงครามโลกครั้งที่สอง[8][9][10] ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ปฏิบัติการต่าง ๆ ทางทหารทำให้เบลารุสเสียหายอย่างรุนแรง โดยสูญเสียประชากรราวหนึ่งในสามและทรัพยากรทางเศรษฐกิจมากกว่าครึ่ง[11] สาธารณรัฐได้รับการพัฒนาขื้นใหม่อีกครั้งหลังสงคราม ใน ค.ศ. 1945 สาธารณรัฐเบียโลรัสเซียกลายเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของสหประชาชาติพร้อมกับสหภาพโซเวียตและสาธารณรัฐยูเครน[12]

รัฐสภาสาธารณรัฐเบลารุสประกาศอำนาจอธิปไตยของเบลารุสเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม ค.ศ. 1990 และในระหว่างการล่มสลายของสหภาพโซเวียต เบลารุสได้ประกาศเอกราชเมื่อวันที่ 25 สิงหาคม ค.ศ. 1991[13] อเล็กซานเดอร์ ลูคาเชนโค ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนแรกของประเทศมาตั้งแต่ ค.ศ. 1994 นักข่าวตะวันตกบางคนได้ขนานนามเบลารุสว่าเป็น "เผด็จการสุดท้ายของยุโรป"[14][15] เนื่องมาจากรูปแบบรัฐบาลซึ่งลูคาเชนโคได้นิยามเองว่าเป็นอำนาจนิยม[16][17][18] ลูคาเชนโคยังคงใช้นโยบายหลายประการจากยุคโซเวียต เช่น กรรมสิทธิ์ของรัฐในเศรษฐกิจส่วนใหญ่ การเลือกตั้งภายใต้กฎของลูคาเชนโคถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางว่าไม่ยุติธรรม และตามรายงานของประเทศและองค์กรระหว่างประเทศต่าง ๆ การต่อต้านทางการเมืองได้ถูกปราบปรามอย่างรุนแรง เบลารุสเป็นประเทศสุดท้ายในยุโรปที่ยังคงใช้โทษประหารชีวิต[19][20][21] คะแนนดัชนีประชาธิปไตยของเบลารุสนั้นต่ำที่สุดในยุโรป เบลารุสถูกระบุว่า "ไม่เสรี" โดยองค์การฟรีดอมเฮาส์ ถูกระบุว่า "ถูกกดขี่" ในดัชนีเสรีภาพทางเศรษฐกิจ และได้รับการจัดอันดับว่าเป็นประเทศที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเสรีภาพสื่อในยุโรป ในดัชนีเสรีภาพสื่อประจำ ค.ศ. 2013–2014 ซึ่งองค์กรนักข่าวไร้พรมแดนเป็นผู้เผยแพร่โดยจัดเบลารุสอยู่ในอันดับที่ 157 จาก 180 ประเทศทั่วโลก[22]

ใน ค.ศ. 2000 เบลารุสและรัสเซียได้ลงนามในสนธิสัญญาเพื่อความร่วมมือที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น โดยก่อตั้งรัฐสหภาพรัสเซียและเบลารุส กว่าร้อยละ 70 ของประชากรเบลารุสจำนวน 9.49 ล้านคนอาศัยอยู่ในเขตเมือง ประชากรมากกว่าร้อยละ 80 เป็นชาวเบลารุส ชนกลุ่มน้อยขนาดใหญ่ได้แก่ ชาวรัสเซีย, โปแลนด์ และยูเครน นับตั้งแต่การลงประชามติใน ค.ศ. 1995 ประเทศเบลารุสมีภาษาราชการสองภาษาคือภาษาเบลารุสและภาษารัสเซีย รัฐธรรมนูญของเบลารุสไม่ได้ประกาศศาสนาอย่างเป็นทางการ แต่ศาสนาหลักของประเทศคือศาสนาคริสต์นิกายอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์ ศาสนาที่แพร่หลายมากเป็นอันดับสองของเบลารุสคือนิกายโรมันคาทอลิกซึ่งมีผู้นับถือจำนวนน้อยกว่ามาก ถึงกระนั้นเบลารุสก็เฉลิมฉลองวันคริสต์มาสและอีสเตอร์ของทั้งออร์ทอดอกซ์และคาทอลิกในฐานะวันหยุดประจำชาติ[23] เบลารุสเป็นสมาชิกของสหประชาชาตินับตั้งแต่ก่อตั้ง, เครือรัฐเอกราช, องค์การสนธิสัญญาความมั่นคงร่วมกัน, สหภาพเศรษฐกิจยูเรเชีย และขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด เบลารุสไม่ได้แสดงความปรารถนาที่จะเข้าร่วมสหภาพยุโรป แต่อย่างไรก็ตามก็ยังคงรักษาความสัมพันธ์ทวิภาคีกับองค์การ และในทำนองเดียวกันเบลารุสมีส่วนร่วมในโครงการสองโครงการของสหภาพยุโรป คือ หุ้นส่วนตะวันออกและการริเริ่มที่บากู

ประวัติศาสตร์[แก้]

ดูบทความหลักที่: ประวัติศาสตร์เบลารุส

ประเทศเบลารุสเริ่มจากการตั้งถิ่นฐานของชาวสลาฟในอดีต เกิดเป็นราชอาณาจักร ภายหลังสวามิภักดิ์ต่อราชอาณาจักรเคียฟ ต่อมาถูกลิทัวเนียยึดครอง เมื่อประกาศเอกราชได้ไม่นานก็ถูกสหภาพโซเวียตเข้ายึดครองอีก ประเทศเบลารุส ได้รับเอกราชจากอดีตสหภาพโซเวียตเมื่อปีพ.ศ. 2534 เป็นหนึ่งในสิบสองประเทศของเครือรัฐเอกราช (Commonwealth of Indepentdent State)

การเมืองการปกครอง[แก้]

การเมืองเบลารุสนั้นคล้ายคลึงกับรัสเซีย เพราะเคยเป็นส่วนหนึ่งของรัสเซียและได้รับอิทธิพลจากรัสเซียมาก่อน

การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]

ประเทศเบลารุสแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 6 จังหวัด (provinces - voblasts) ซึ่งตั้งชื่อจังหวัดตามเมืองที่เป็นศูนย์กลางการบริหารของจังหวัดนั้น ๆ จังหวัดต่าง ๆ จะแบ่งเขตย่อยลงไปเป็น เขต (districts - raions) ส่วนกรุงมินสค์ซึ่งอยู่ในพื้นที่จังหวัดมินสค์ มีสถานะพิเศษไม่ขึ้นกับจังหวัดใด ๆ การแบ่งเขตการปกครองออกเป็นจังหวัดนั้นมีมาตั้งแต่สมัยโซเวียต

แผนที่แสดงเขตการปกครองของประเทศเบลารุส

(เมืองศูนย์กลางการบริหารอยู่ในวงเล็บ)

  1. มินสค์ เมืองหลวงของเบลารุส
  2. จังหวัดเบรสต์ (เบรสต์)
  3. จังหวัดกอเมล (กอเมล)
  4. จังหวัดกรอดนา (กรอดนา)
  5. จังหวัดมากีลอฟ (มากีลอฟ)
  6. จังหวัดมินสค์ (มินสค์)
  7. จังหวัดวีเซียบสค์ (วีเซียบสค์)

กองทัพ[แก้]

ดูบทความหลักที่: กองทัพเบลารุส

กองกำลังกึ่งทหาร[แก้]

เศรษฐกิจ[แก้]

การพัฒนาทางเศรษฐกิจ[แก้]

สถานการณ์เศรษฐกิจ[แก้]

การท่องเที่ยว[แก้]

ดูบทความหลักที่: การท่องเที่ยวในประเทศเบลารุส

โครงสร้างพื้นฐาน[แก้]

คมนาคม และ โทรคมนาคม[แก้]

วิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยี[แก้]

สาธารณสุข[แก้]

การศึกษา[แก้]

ประชากร[แก้]

เชื้อชาติ[แก้]

ศาสนา[แก้]

แหล่งข้อมูลต่าง ๆ ของรัฐบาลเบลารุส กล่าวว่า ในประเทศมีประชากร 58.9% ที่นับถือศาสนาใดศาสนาหนึ่ง (ตรวจสอบเมื่อเดือน พฤศจิกายน ปีค.ศ. 2011) ภายใน 58.9% นั้น โดยมากนับถือศาสนาคริสต์นิกายต่าง ๆ ซึ่งในทั่วทั้งประเทศ มีประชากร 82% ที่นับถือ คริสต์ศาสนาคริสตจักรออร์ทอดอกซ์[24]ส่วนผู้ที่นับถือนิกายโรมันคาทอลิก โดยมากอาศัยอยู่ในบริเวณทิศตะวันออกของประเทศ บางเขตแดนมีผู้คนนับถือคริสต์ศาสนาคริสตจักรโปรเตสแตนท์ (ซึ่งเป็นคริสตจักรที่กำเนิดขึ้นตั้งแต่ช่วงเวลาที่เขตแดนเบลารุสได้เป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรสวีเดน) [25] ในประเทศ มีชนกลุ่มน้อยนับถือศาสนาต่าง ๆ อีกด้วย ได้แก่ คริสต์ศาสนาคริสตจักรกรีกคาทอลิก ศาสนายูดาห์ อิสลาม และ ลัทธินอกศาสนาใหม่ (Neopaganism) มีประชากรจำนวนมากที่ได้เปลี่ยนแปลงศาสนาของตนในช่วงเวลาที่ประเทศเบลารุสได้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศรัสเซีย โดยประชากรโดยมากได้เปลี่ยนจากศาสนาคริสต์แบบกรีกคาทอลิกเป็นคาทอลิกแบบรัสเซีย

ภาษา[แก้]

เบลารุสมีภาษาราชการ 2 ภาษา คือ ภาษาเบลารุสและภาษารัสเซีย ซึ่งเป็นภาษาที่อยู่ในตระกูลภาษาเดียวกัน โดยทั้งสองจัดอยู่ในกลุ่มภาษาสลาวิก มีไวยากรณ์ ระบบเสียง และคำศัพท์ที่คล้ายคลึงกัน ประชากรโดยมากใช้ภาษารัสเซียเป็นหลักและใช้เป็นภาษาแรกโดยมีผู้พูดประมาณ 6,670,000 คน ส่วนภาษาเบลารุส มีผู้พูดประมาณ 2,220,000 คน (ตรวจสอบเมื่อ ค.ศ. 2009) [26]

กีฬา[แก้]

ดูบทความหลักที่: เบลารุสในโอลิมปิก และ เบลารุสในพาราลิมปิก

วัฒนธรรม[แก้]

ดูบทความหลักที่: วัฒนธรรมเบลารุส

แหล่งมรดกโลก[แก้]

สถาปัตยกรรม[แก้]

ดนตรี และ นาฏศิลป์[แก้]

อาหาร[แก้]

ดรานิคี (draniki) อาหารประจำชาติ

อาหารเบลารุสมักจะประกอบด้วย พืชผักต่าง ๆ เนื้อสัตว์ (โดยมากเป็นเนื้อหมู) และขนมปัง ประชาชนโดยมากมักรับประทานอาหารประเภทที่ใช้เวลาหุงต้มช้า ๆ หรือจะเป็นอาหารประเภทตุ๋นจนสุกนิ่ม ชาวเบลารุสส่วนใหญ่มักจะรับประทานอาหารมื้อเช้าแบบเบา ๆ แต่ว่าอีกสองมื้อจะเป็นอาหารชุดใหญ่ โดยอาหารค่ำจะเป็นมื้อที่ใหญ่ที่สุด ชาวเบลารุสมักรับประทานขนมปังที่ทำจากข้าวสาลีและข้าวไรย์ แต่ว่าข้าวไรย์เป็นวัตถุดิบที่ค้นหาได้ง่ายสะดวกกว่า เพราะว่าภูมิอากาศของประเทศทำให้การปลูกเพาะข้าวสาลียากกว่า เมื่อเวลามีแขกมาเยี่ยมเยียนบ้าน เจ้าของเจ้าบ้านมักจะนำขนมปังกับเกลือให้แก่แขกที่มาหา เพื่อแสดงบ่งบอกความเป็นมิตร[27]

สื่อสารมวลชน[แก้]

ดูบทความหลักที่: สื่อสารมวลชนในประเทศเบลารุส

วันหยุด[แก้]

ดูบทความหลักที่: รายชื่อวันสำคัญของเบลารุส

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Sviatlana Tsikhanouskaya calls for end to violence in Belarus as election fallout continues". Sky News. 14 August 2020. สืบค้นเมื่อ 14 August 2020.
  2. ↑ "Belarus opposition candidate declares victory | NHK WORLD-JAPAN News". www3.nhk.or.jp.[ลิงก์เสีย]
  3. ↑ "Exiled leader calls weekend of protests in Belarus". 14 August 2020 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
  4. ↑ "Тихановская готовится объявить себя победительницей выборов в Беларуси – пресс-секретарь". gordonua.com.
  5. ↑ "GINI index (World Bank estimate) – Belarus". World Bank. สืบค้นเมื่อ 22 March 2020.
  6. ↑ Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
  7. ↑ "Contents". Belstat.gov.by. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 18 มกราคม 2013. สืบค้นเมื่อ 4 ตุลาคม 2012. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
  8. ↑ Abdelal, Rawi (2001). National purpose in the world economy: post-Soviet states in comparative perspective. Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-3879-0.
  9. ↑ Taylor & Francis Group (2004). Europa World Year, Book 1. Europa publications. ISBN 978-1-85743-254-1.
  10. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ uni3
  11. ↑ Axell, Albert (2002). Russia's Heroes, 1941–45. Carroll & Graf Publishers. p. 247. ISBN 0-7867-1011-X.
  12. ↑ "United Nations member States – Growth in United Nations membership, 1945–present". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 12 July 2014. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
  13. ↑ "The World Factbook". cia.gov. สืบค้นเมื่อ 4 March 2016.
  14. ↑ Rausing, Sigrid (7 October 2012). "Belarus: inside Europe's last dictatorship". The Guardian. London. สืบค้นเมื่อ 7 August 2014.
  15. ↑ "Belarus's Lukashenko: "Better a dictator than gay"". Berlin. Reuters. 4 March 2012. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2015-10-06. สืบค้นเมื่อ 2019-03-01. ...German Foreign Minister's branding him 'Europe's last dictator'
  16. ↑ "Profile: Alexander Lukashenko". BBC News. BBC. 9 January 2007. สืบค้นเมื่อ 7 August 2014. '..an authoritarian ruling style is characteristic of me [Lukashenko]'
  17. ↑ "Essential Background – Belarus". Human Rights Watch. 2005. สืบค้นเมื่อ 26 March 2006.
  18. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ amnesty
  19. ↑ "Office for Democratic Institutions and Human Rights – Elections – Belarus". สืบค้นเมื่อ 28 December 2010.
  20. ↑ "Belarus's election: What should the EU do about Belarus?". 27 December 2010. สืบค้นเมื่อ 28 December 2010.
  21. ↑ "Foreign Secretary expresses UK concern following Belarus elections". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 13 พฤษภาคม 2011. สืบค้นเมื่อ 28 ธันวาคม 2010. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
  22. ↑ Press Freedom Index 2013/2014, Reporters Without Borders, มกราคม 2014, คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2014, สืบค้นเมื่อ 6 มีนาคม 2014 Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
  23. ↑ "The official Internet portal of the President of the Republic of Belarus. RusPDAVersion for Visually Impaired People".
  24. ↑ "Religion and denominations in the Republic of Belarus" (PDF). Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Belarus. สืบค้นเมื่อ 17 February 2013.
  25. ↑ "Belarusian Religion statistics, definitions and sources". Nationmaster.com. สืบค้นเมื่อ 2013-04-29.
  26. ↑ Lewis, M. Paul, Gary F. Simons, and Charles D. Fennig (eds.). 2015. Ethnologue: Languages of the World, Eighteenth edition. Dallas, Texas: SIL International. [1]
  27. ↑ Canadian Citizenship and Immigration – Cultures Profile Project – Eating the Belarusian Way. Published in 1998. Retrieved 21 March 2007.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

ค้นหาเกี่ยวกับ Belarus เพิ่มที่โครงการพี่น้องของวิกิพีเดีย
Search Wiktionary บทนิยาม จากวิกิพจนานุกรม
สื่อ จากคอมมอนส์
ทรัพยากรการเรียน จากวิกิวิทยาลัย
Search Wikiquote อัญพจน์ จากวิกิคำคม
ข้อความต้นฉบับ จากวิกิซอร์ซ
ตำรา จากวิกิตำรา
รัฐบาล
ข้อมูลทั่วไป
สื่อสารมวลชน
เครือข่ายสังคม

แม่แบบ:ประเทศเบลารุส แม่แบบ:เครือจักรภพแห่งรัฐเอกราช

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ประเทศเบลารุส&oldid=9573086"