ประเทศปากีสถาน

สาธารณรัฐอิสลามปากีสถาน
Islamic Republic of Pakistan (อังกฤษ) اسلامی جمہوریہ پاکستان (อูรดู)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: Iman, Ittehad, Nazm ("ศรัทธา, เอกภาพ, วินัย")
เพลงชาติ: Qaumī Tarāna (ควอมี่ ตารานาห์)
เมืองหลวง		อิสลามาบาด 33°40′N 73°10′E
เมืองใหญ่สุด		การาจี
ภาษาราชการ		ภาษาอูรดูและภาษาอังกฤษ
การปกครอง		สาธารณรัฐอิสลาม
•	ประธานาธิบดี	มัมนูน ฮุสเซน
•	นายกรัฐมนตรี	อิมราน ข่าน
เอกราช		จาก สหราชอาณาจักร
•	ประกาศ	14 สิงหาคม พ.ศ. 2490
•	สาธารณรัฐ	23 มีนาคม พ.ศ. 2499
พื้นที่
•	รวม	881,913 ตร.กม. (33) 340,509 ตร.ไมล์
•	แหล่งน้ำ (%)	2.86
ประชากร
•	2561 (ประเมิน)	212,742,631  (5)
•	ความหนาแน่น	244.4 คน/ตร.กม. (56) 633.0 คน/ตร.ไมล์
จีดีพี (อำนาจซื้อ)		2560 (ประมาณ)
•	รวม	$ 1.056 ล้านล้าน
•	ต่อหัว	$ 5,353
จีนี (2556)		30.7
HDI (2559)		0.550 (ปานกลาง) (147th)
สกุลเงิน		รูปี (Rs.) (PKR)
เขตเวลา		PST (UTC+5:00)
•	ฤดูร้อน (DST)	not observed (UTC+6:00)
ขับรถด้าน		ซ้ายมือ
โดเมนบนสุด		.pk
รหัสโทรศัพท์		92

ปากีสถาน (อังกฤษ: Pakistan; อูรดู: پاکستان‎) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐอิสลามปากีสถาน (อังกฤษ: Islamic Republic of Pakistan; อูรดู: اسلامی جمہوریہ پاکستان‎) เป็นประเทศที่ตั้งอยู่ในเอเชียใต้ มีพรมแดนติดกับประเทศอินเดีย อิหร่าน อัฟกานิสถาน และ จีน และมีชายฝั่งติดกับทะเลอาหรับ มีประชากรกว่า 150 ล้านคน มากเป็นอันดับ 6 ของโลก และเป็นประเทศที่นับถือศาสนาอิสลาม ใหญ่เป็นอันดับ 2 และเป็นสมาชิกที่สำคัญของ โอไอซี และเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศที่มีอาวุธนิวเคลียร์ไว้ในครอบครอง

คำว่า "ปากีสถาน" ซึ่งมีความหมายว่า "ดินแดนของชนบริสุทธิ์" ในภาษาอูรดูและภาษาเปอร์เซียนั้น มาจากการรวมชื่อดินแดนในประเทศนี้ ประกอบด้วยปัญจาบ (Punjab) อัฟกาเนีย (Afghania) แคชเมียร์หรือกัศมีร์ (Kashmir) สินธ์ (Sindh) และบาลูจิสถาน (BaluchisTAN)

ภูมิศาสตร์

เคทู เป็นยอดเขาที่สูงเป็นอันดับ 2 ของโลก สูง 8,611 เมตร จากระดับน้ำทะเล

สภาพภูมิอากาศของประเทศปากีสถานแตกต่างกันออกไปตามสภาพที่ตั้ง มีตั้งแต่อากาศร้อนจัดจนถึงอากาศหนาวจัดในตอนเหนือของประเทศ ในตอนกลางของประเทศเป็นที่ราบมีอากาศร้อนในฤดูร้อนและเย็นลงในฤดูหนาวส่วนทางตอนเหนือจะมีอากาศต่ำกว่าจุดเยือกแข็งในฤดูหนาวจึงมีหิมะปกคลุมอยู่ทั่วไปปริมาณน้ำฝนที่ตกค่อนข้างมากยกเว้นทางตอนใต้ของประเทศติดกับทะเลอาหรับและมหาสมุทรอินเดียแต่มีฝนตกน้อยเนื่องจากพื้นที่เป็นทะเลทรายไม่ได้รับอิทธิพลลมมรสุมเลย

ประวัติศาสตร์

ดูบทความหลักที่: ประวัติศาสตร์ปากีสถาน

ยุคก่อนประวัติศาสตร์ และ ยุคสัมริด

ตักสิลา ในสมัยพุทธกาลเป็นสถานที่ศึกษาเล่าเรียนต่างๆ

ยุคเอกราช

สาธารณรัฐอิสลามปากีสถานหรือปากีสถานเคยเป็นรัฐหนึ่งในอาณานิคมของอังกฤษแต่เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 อินเดียได้เอกราชจากอังกฤษ

ปัญหาข้อขัดแย้งมาจากส่วนใหญ่ในอินเดียจะมีชาวฮินดูมากแต่ปากีสถานและบังกลาเทศมีชาวอิสลามมากกว่าซึ่งสองศาสนานี้ขัดแย้งกันจึงเกิดการแยกประเทศกันเป็นปากีสถานตะวันตก(ปากีสถานปัจจุบัน) และปากีสถานตะวันออก(บังกลาเทศ) ภายหลังพื้นที่ปากีสถานตะวันออกซึ่งไม่ได้ถูกดูแลพัฒนาจากรัฐบาลนักจึงได้ประกาศเอกราชเป็นประเทศบังกลาเทศ

การเมืองการปกครอง

ปากีสถานปกครองแบบสาธารณรัฐอิสลาม มีประธานาธิบดีเป็นประมุข นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร

บริหาร

ดูบทความหลักที่: รัฐบาลปากีสถาน

นิติบัญญัติ

ดูบทความหลักที่: รัฐสภาแห่งปากีสถาน

ตุลาการ

ดูบทความหลักที่: ระบบกฎหมายปากีสถาน

นโยบายต่างประเทศ

ดูบทความหลักที่: ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของปากีสถาน

กองทัพ

ดูบทความหลักที่: กองทัพปากีสถาน

การแบ่งเขตการปกครอง

แผนที่แคว้นและดินแดนของประเทศปากีสถาน

ประเทศปากีสถานแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ ได้แก่ แคว้น (province) และดินแดน (territory) ดังนี้

แคว้น

• 1. แคว้นบาลูจิสถาน (Balochistan)
• 2. แคว้นสินธ์ (Sindh)
• 3. แคว้นปัญจาบ (Punjab)
• 4. แคว้นไคเบอร์ปัคตูนควา (Khyber Pakhtunkhwa) เดิมชื่อ "ชายแดนตอนเหนือ-ตะวันตก" (North-West Frontier)

ดินแดน

• 5. อิสลามาบาดแคพิทัลเทร์ริทอรี (Islamabad Capital Territory) ที่ตั้งกรุงอิสลามาบาด เมืองหลวงของประเทศ
• 6. ดินแดนสหพันธ์ชนเผ่า (Federally Administered Tribal Areas, FATA) เป็นเขตกึ่งปกครองตนเอง
• 7. อาซาดจัมมูและแคชเมียร์ (Azad Jammu and Kashmir) หรือ "อาซาดแคชเมียร์" (Azad Kashmir) เป็นเขตปกครองตนเอง
• 8. กิลกิต-บัลติสถาน (Gilgit-Baltistan) เดิมชื่อ "พื้นที่ทางเหนือ" (Northern Areas) เป็นเขตปกครองตนเอง

เศรษฐกิจ

การท่องเที่ยว

ดูบทความหลักที่: การท่องเที่ยวในปากีสถาน

ใจกลางกรุงอิสลามาบาด

การาจี

การคมนาคมแสนวุ่นวายที่จัตุรัสอัล ฟาลาห์

โครงสร้างพื้นฐาน

การศึกษา

ดูบทความหลักที่: การศึกษาในปากีสถาน

สาธารณสุข

ดูบทความหลักที่: สาธารณสุขในปากีสถาน

ประชากรศาสตร์

เชื้อชาติ

เขตความหนาแน่นแบ่งตามสีในปากีสถาน

มีการประมาณประชากรของปากีสถานในปี พ.ศ. 2552 ประมาณ 180,800,000 คน โดยชาวปัญจาบเป็นประชากรกลุ่มใหญ่ที่สุดในประเทศ มีจำนวนกว่าร้อยละ 60-70 รองลงมาเป็นพวกซินด์ และปาทาน นอกจากนี้ยังมีประชากรกลุ่มอื่น อย่างชาวอัฟกันอพยพ, บัลติ, เปอร์เซีย, กัศมีร์ นอกจากนี้ยังมีกลุ่มชนที่อพยพเข้ามาทีหลังอย่าง ชาวปากีสถานเชื้อสายจีน และชาวปากีสถานเชื้อสายไทย

ประชากรกว่าร้อยละ 97 นับถือศาสนาอิสลาม โดยส่วนใหญ่เป็นซุนนีย์ ส่วนร้อยละ 20 เท่านั้นที่เป็นชีอะห์ มีผู้นับถือศาสนาอื่นอยู่บ้าง แต่มีอยู่ประปราย และส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ตามเมืองใหญ่ๆ ประชากรส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเขตชนบท และเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำสินธุ โดยส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ทั้งการเพาะปลูก การเลี้ยงสัตว์ และการประมง

ศาสนา

ดูบทความหลักที่: ศาสนาในปากีสถาน

มัสยิดแบดชาฮิ

ประเทศปากีสถาน จัดว่าเป็นประเทศสังคมมุสลิม เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม และเป็นประเทศที่มีผู้นับถือศาสนาอิสลามนิกายชีอะห์มากเป็นอันดับที่สองของโลก โดยมีผู้นับถือนิกายซุนนีย์ร้อยละ 75 และนิกายชีอะห์ร้อยละ 20 โดยสามารถจำแนกจำนวนศาสนิกของศาสนาต่างๆ ได้ดังนี้

• ศาสนาอิสลาม มีผู้นับถือ 173,000,000 คน (ร้อยละ 96) (ประมาณร้อยละ 70 นับถือนิกายซุนนีย์ ส่วนอีกร้อยละ 20 นับถือนิกายชีอะห์
• ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู มีผู้นับถือ 3,200,000 คน (ร้อยละ 1.85)
• ศาสนาคริสต์ มีผู้นับถือ 2,800,000 คน (ร้อยละ 1.6)
• ศาสนาซิกข์ มีผู้นับถือประมาณ 20,000 คน (ร้อยละ 0.01)
• ศาสนาพุทธ มีผู้นับถือประมาณ 20,000 คน (ร้อยละ 0.01)

นอกจากนี้ยังมีศาสนิกชนในศาสนาอื่น ที่ไม่ได้รวมในที่นี้ได้แก่ ผู้นับถือศาสนาโซโรอัสเตอร์ (ชาวปาร์ซี),ลัทธิอาหมัด, ศาสนาพุทธ(ส่วนมากพบในเขตบัลติสถาน) , ศาสนายูดาย, ศาสนาบาไฮ และนับถือผี (มีมากในกาลาชา ในเขตชิลทรัล)

วัฒนธรรม

ดูบทความหลักที่: วัฒนธรรมปากีสถาน

อาหาร

อาหารปากีสถาน มีความหลากหมายมาก

วัฒนธรรมของชาวปากีสถานแสดงให้เห็นถึงอย่างแท้จริง ผู้ที่มาเยือนจะพบหลักฐานถึงศิลปวัฒนธรรมของชาวปากีสถาน ศิลปกรรมของชาวปากีสถานมีรูปแบบทั้งที่เป็นศิลปกรรมทางศาสนา เช่น พรมขนสัตว์ เครื่องทองเหลือง และรูปแกะสลัก เป็นต้นทางด้านดนตรีและการฟ้อนรำมีประวัติอันยาวนาน การฟ้อนรำเป็นการฟ้อนของชาวปากีสถานโดยเฉพาะ สถานที่สำคัญในประเทศปากีสถานมีอยู่มากมาย เช่น เมืองโมเฮนโจดาโร เป็นสถานที่ทางโบราณคดีที่สำคัญ ส่วนโบราณสถานของศาสนามีปรากฏให้เห็นอยู่ทั่วไป เช่น ที่เมืองลาฮอร์ เป็นเมืองใหญ่อันดับสองของประเทศ มีสถานที่สำคัญ ๆ หลายแห่ง เช่น ค่ายทหารเมืองลาฮอร์ และมัสยิดบาสชาฮิซึ่งสร้างโดยจักรพรรดิออรังเซ็บ มัสยิดบาสชาฮินี้กว้างเป็นอันดับหนึ่งของโลก นอกจากนี้ปากีสถานยังมีสถานที่อื่นที่นาสนใจอีกมาก ควรจะไปเที่ยวดินแดนทางภาคเหนือซึ่งเป็นขุนเขา มีหิมะปกคลุมตลอดฤดูหนาว

ลักษณะทางสังคมส่วนใหญ่ยังเป็นแบบดั้งเดิม ยังยึดจารีตและวัฒนธรรมมุสลิมอย่างเคร่งครัดในการดำรงชีพ แต่ภายหลังเมื่อได้รับอิทธิพลจากตะวันตก จึงมีการเปลี่ยนไปตามแบบวัฒนธรรมตะวันตกบ้าง เช่น ผู้หญิงจะมีส่วนร่วมทางการเมือง งานสวัสดิการสังคม และมีการเรียกร้องสิทธิสตรีให้ทัดเทียมกับบุรุษ โดยจะต้องอยู่ในกรอบวัฒนธรรมอิสลาม

สื่อสารมวลชน

ดูบทความหลักที่: สื่อสารมวลชนในปากีสถาน

กีฬา

ดูบทความหลักที่: ประเทศปากีสถานในกีฬาเครือจักรภพ, ประเทศปากีสถานในโอลิมปิก และ ประเทศปากีสถานในพาราลิมปิก

วันหยุด

ดูบทความหลักที่: รายชื่อวันสำคัญของปากีสถาน

แหล่งข้อมูลอื่น

• ประเทศปากีสถาน จากเว็บไซต์กระทรวงต่างประเทศ
• ประเทศปากีสถาน ที่ดีมอซ
• ประเทศปากีสถาน ข้อมูลการท่องเที่ยวจาก วิกิท่องเที่ยว
• Wikimedia Atlas of Pakistan