ข้ามไปเนื้อหา

สตาร์อัลไลแอนซ์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สตาร์อัลไลแอนซ์
Star Alliance
ก่อตั้ง14 พฤษภาคม ค.ศ. 2540 (27 ปี)
สายการบินสมาชิก25
สมาชิกนอกเครือข่าย40
ท่าอากาศยานปลายทาง1,294
ประเทศปลายทาง195[1]
ปริมาณผู้โดยสาร (ล้าน)762[1]
ปริมาณขนส่งผู้โดยสาร (พันล้าน)1,739
ขนาดฝูงบิน5,033
สำนักงานใหญ่ฟรังค์ฟวร์ทอัมไมน์ ประเทศเยอรมนี
ผู้บริหารธีโอ พานาจิโอทูเลียส (ซีอีโอ)[2]
สกอตต์ เคอร์บี (ประธาน)[3]
คำขวัญวิธีที่โลกเชื่อมต่อกัน
(The Way the Earth Connects)
เว็บไซต์staralliance.com


สตาร์อัลไลแอนซ์ (อังกฤษ: Star Alliance) เป็นเครือข่ายพันธมิตรสายการบินรายแรกและขนาดใหญ่ที่สุดในโลก[1] ก่อตั้งเมื่อ14 พฤษภาคม ค.ศ. 2540 โดยมีสายการบินก่อตั้ง 5 สายการบินคือ แอร์แคนาดา, ลุฟท์ฮันซ่า, ยูไนเต็ดแอร์ไลน์, สแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ซิสเต็ม และการบินไทย ปัจจุบันมีสายการบินเข้าร่วมจำนวน 25 สายการบิน มีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่ฟรังค์ฟวร์ทอัมไมน์ ประเทศเยอรมนี[4]

ปัจจุบันเครือข่ายมีการให้บริการเที่ยวบินวันละ 21,555 เที่ยวต่อวัน ในท่าอากาศยาน 1,329 แห่ง ใน 195 ประเทศ มีอากาศยานรวมกันกว่า 4,570 ลำ มีปริมาณผู้โดยสารกว่า 678.5 ล้านคน ทั่วโลก

ประวัติ

[แก้]

ค.ศ. 1997-1999: การก่อตั้ง

[แก้]

ในวันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ.1997 ได้มีข้อตกลงระหว่างห้าสายการบิน ซึ่งคือ การบินไทย ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ ลุฟท์ฮันซ่า สแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ซิสเต็ม และแอร์แคนาดา เพื่อก่อตั้งเครือข่ายพันธมิตรสายการบินในชื่อ สตาร์อัลไลแอนซ์[5][6] โดยได้เลือกบริษัทยังแอนด์รูบิแคมสัญชาติอเมริกันในการโฆษณาและการประชาสัมพันธ์ด้านต้นทุน 25 ล้านเหรียญสหรัฐ (18 ล้านยูโร)[7] สตาร์อัลไลแอนซ์เลือกใช้สัญลักษณ์เป็นดาวห้าแฉก แสดงถึงห้าสายการบินผู้ก่อตั้ง พันธมิตร และใช้สโลแกน "เครือข่ายสายการบินเพื่อโลก"[5] โดยมีเป้าหมายที่จะพาผู้โดยสารไปยังเมืองสำคัญทุกแห่งบนโลก[6]

ในวันที่ 22 ตุลาคม ค.ศ. 1997 อดีตสายการบินสัญชาติบราซิลอย่างวาริกเข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์[5][8] ซึ่งเป็นสมาชิกที่เข้าร่วมหลังก่อตั้งเป็นรายแรก และเป็นสมาชิกรายแรกในอเมริกาใต้ ต่อมาอันเซตต์ออสเตรเลียและแอร์นิวซีแลนด์เข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์ เป็นการขยายเครือข่ายสู่ออสเตรเลียและแปซิฟิก[9] โดยหลังจากสองสายการบินนี้เข้าร่วม สตาร์อัลไลแอนซ์ทีเที่ยวบินสู่จุดหมายปลายทางต่างๆ กว่า 720 จุดหมายใน 110 ประเทศด้วยฝูงบินกว่า 1,650 ลำ ในวันที่ 15 ตุลาคม ค.ศ. 1999 ออล นิปปอน แอร์เวย์สัญชาติญี่ปุ่นได้เข้าร่วมเครือข่าย นับเป็นสายการบินจากเอเชียแห่งที่สองที่เข้าร่วม[10][11]

คริสต์ทศวรรษที่ 2000: ทศวรรษแรกและการขยายตัว

[แก้]

ในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษที่ 2000 ได้มีสายการบินหลายสายได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกของสตาร์อัลไลแอนซ์ โดยมีกลุ่มสายการบินออสเตรียนแอร์ไลน์ (ออสเตรียนแอร์ไลน์ ไทโลเรียนแอร์เวย์ และเลาดาแอร์) เข้าร่วมเมื่อวันที่ 26 มีนาคม 2000[12][13]สิงคโปร์แอร์ไลน์เมื่อวันที่ 1 เมษายน[14] และบริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัลกับเมฆิกานาเข้าร่วมเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม เพิ่มสมาชิกของกลุ่มพันธมิตรเป็น 13 สายการบิน[15] ด้วยการเข้าร่วมของสิงคโปร์แอร์ไลน์ การบินไทยได้มีแผนที่จะออกจากเครือข่ายและเข้าร่วมวันเวิลด์แทน ต่อมาแผนนี้ก็ล้มเลิกไป[16] และการเข้าร่วมของบีเอ็มไอทำให้ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์เป็นท่าอกาาสยานแห่งเดียวในยุโรปที่มีสายการบินให้บริการจากสองกลุ่มพันธมิตร ในปีเดียวกันนั้น เอมิเรตส์ได้มีแนวคิดที่จะเข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์ แต่ก็ถูกคัดค้านไป[17] นอกจากนี้แล้วบีดับเบิลยูไอเอเวสต์อินดีสแอร์เวย์ ซึ่งเป็นพันธมิตรกับยูไนเต็ดแอร์ไลน์ ก็ได้มีแนวคิดจะเข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์เช่นกัน แต่ก็ล้มเลิกไป[18] ในปี 2000 สตาร์อัลไลแอนซ์ได้เปิดสำนักงานสามแห่งแรกในลอสแอนเจลิส แฟรงก์เฟิร์ต และกรุงเทพมหานคร และประกาศการจัดตั้ง คณะบริหารพันธมิตร (AMT) ซึ่งเป็นคณะผู้บริหารกลุ่มพันธมิตร[19] ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2001 อันเซตต์ออสเตรเลีย ซึ่งเป็นสมาชิกเดียวในออสเตรเลีย ได้ออกจากเครือข่ายหลังจากการประกาศล้มละลาย เป็นการเพิ่มสัดส่วนการตลาดให้แก่ควอนตัส (สมาชิกของวันเวิลด์) ในปีเดียวกันนั้นสตาร์อัลไลแอนซ์ได้แต่งตั้ง ยาน อัลเบรชท์ เป็นซีอีโอ[19]

เอเชียนาแอร์ไลน์เข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์เมื่อวันที่1 มีนาคม ค.ศ. 2003[20] ตามด้วยสแปนแอร์เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 2003[21] และลอตโปลิชแอร์ไลน์ สายการบินประจำชาติโปแลนด์ เข้าร่วมในเดือนตุลาคม[22] ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเมฆิกานาได้ออกจากเครือข่ายภายหลังตัดสินใจไม่ต่อข้อตกลงการบินร่วมกับยูไนเต็ดแอร์ไลน์ โดยต่อมาได้เข้าร่วมวันเวิลด์[19] ยูเอสแอร์เวย์เข้าร่วมเป็นสมาชิกในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2004[23] เป็นสายการบินสัญชาติสหรัฐสายที่สอง ในเดือนพฤศจิกายนเอเดรียแอร์เวย์ บลูวัน และโครเอเชียแอร์ไลน์เข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์เป็นสมาชิกระดับภูมิภาคสามสายแรก[24]

แม้สตาร์อัลไลแอนซ์ได้เชิญอาเอโรลิเนอัสเอเรอัสอัซเตกาให้เข้าร่วมเครือข่ายในปี 2005 แต่สายการบินประกาศล้มละลายเสียก่อน ตัปแอร์ปูร์ตูกัลเข้าร่วมเป็นสมาชิกเมื่อวันที่ 14 มีนาคม ค.ศ. 2005 เป็นการเพิ่มจุดหมายปลายทางในแอฟริกาสู่เครือข่าย[25][26] ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2006 สวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ และเซาท์แอฟริกันแอร์เวส์ เข้าร่วมเป็นสมาชิกลำดับที่ 17 และ 18 โดยเอสเอเอได้เป็นสายการบินในแอฟริกาสายแรก[27]

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2007 ซึ่งเป็นวาระครบรอบ 10 ปีของสตาร์อัลไลแอนซ์ สมาชิกทั้งหมดได้ให้บริการเที่ยวบิน 16,000 เที่ยวต่อวันสู่จุดหมายปลายทาง 855 แห่งใน 155 ประเทศทั่วโลก โดยให้บริการผู้โดยสาร 406 ล้านคนต่อปี ต่อมากลุ่มพันธมิตรได้เปิดตัวการเชื่อมโยงชีวมณฑล ซึ่งเป็นความร่วมมือกับยูเนสโก องค์การระหว่างประเทศเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ และ อนุสัญญาแรมซาร์ในพื้นที่ชุ่มน้ำเพื่อนำเสนอความยั่งยืนทางชีวภาพ[28][29]

เมื่อวันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 2007 วาริกได้ออกจากเครือข่าย[30] และได้มีสายการบินสัญชาติจีนสองสาย ได้แก่ แอร์ไชนาและช่างไห่แอร์ไลน์เข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม[31]

เมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 2008 เตอร์กิชแอร์ไลน์เข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์ภายหลังกระบวนการระยะเวลา15เดือนที่เริ่มขึ้นตั้งแต่เดือนธันวาคม ค.ศ. 2006[32] อียิปต์แอร์ สายการบินประจำชาติอียิปต์เข้าร่วมเป็นสมาชิกเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 2008[33]

เมื่อวันที่ 27 ตุลาคม ค.ศ. 2009 คอนติเนนตัลแอร์ไลน์ได้เข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์เป็นสมาชิกลำดับที่ 25 ภายหลังการออกจากการเป็นสมาชิกของสกายทีมสามวันก่อนหน้า โดย ณ เวลานั้น ได้มี มีข่าวลือว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เป็นการเคลื่อนไหวครั้งแรกของคอนติเนนตัลในการควบรวมกิจการกับยูไนเต็ดแอร์ไลน์[34] สองเดือนต่อมาบรัสเซลส์แอร์ไลน์เข้าร่วมเป็นสมาชิก[35]

คริสต์ทศวรรษที่ 2020: วาระครบรอบ 25 ปี และการปรับโครงสร้างสายการบินสมาชิก

[แก้]

ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 การบินไทยสมายล์ สายการบินระดับภูมิภาคของการบินไทยได้เข้าร่วมพันธมิตรเป็นสมาชิกคอนเน็กติง[36] โดยในเดือนมกราคม ค.ศ. 2024 การบินไทยสมายล์ได้ถูกยุบรวมกับการบินไทยตามแผนการฟื้นฟูกิจการของสายการบิน[37]

ในวันที่ 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 2020 เอเชียนาแอร์ไลน์ได้ประกาศที่จะออกจากเครือข่าย[38] ภายหลังการควบรวมกิจการมูลค่า 1.6 พันล้านเหรียญสหรัฐกับโคเรียนแอร์ สายการบินประจำชาติเกาหลีใต้และสมาชิกของสกายทีม[39] ในปี 2022 ลุฟท์ฮันซ่าประกาศจะเข้าซื้อหุ้น 40% ในอิตาแอร์เวย์ ซึ่งเป็นสมาชิกของสกายทีม เมื่อสำเร็จอิตาอาจเข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์แทน[40][41]

ในวันที่ 3 ตุลาคม ค.ศ. 2023 สแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ หนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้งประกาศแผนที่จะออกจากสตาร์อัลไลแอนซ์และเข้าร่วมกับสกายทีมหลังการเข้าซื้อสายการบินของแอร์ฟรานซ์–เคแอลเอ็ม ตามการฟื้นฟูกิจการของเอสเอเอส[42] โดยเอสเอเอสจะเป็นสตาร์อัลไลแอนซ์จนถึงวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 2024 และจะเข้าร่วมสกายทีมในวันที่ 1 กันยายน[43]

สมาชิกและสมาชิกในเครือ

[แก้]
แอร์แคนาดา ลุฟท์ฮันซ่า สแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ การบินไทย และยูไนเต็ดแอร์ไลน์ สายการบินผู้ร่วมก่อตั้งสตาร์อัลไลแอนซ์

สายการบินสมาชิกและสมาชิกในเครือปัจจุบัน

[แก้]
สมาชิก วันที่เข้าร่วม สายการบินในเครือ
ประเทศกรีซ อีเจียนแอร์ไลน์ 30 มิถุนายน 2553 ประเทศกรีซ โอลิมปิคแอร์
ประเทศแคนาดา แอร์แคนาดา[A] 14 พฤษภาคม 2540 ประเทศแคนาดา แอร์แคนาดาเอกซ์เพรส[C]
ประเทศแคนาดา แอร์แคนาดารูจ
ประเทศจีน แอร์ไชนา 12 ธันวาคม 2550 ประเทศจีน แอร์ไชนาอินเนอร์มองโกเลีย
ประเทศจีน เป่ย์จิงแอร์ไลน์
ประเทศจีน ต้าเหลียนแอร์ไลน์
ประเทศอินเดีย แอร์อินเดีย 11 กรกฎาคม 2557 ประเทศอินเดีย แอร์อินเดียเอกซ์เพรส
ประเทศนิวซีแลนด์ แอร์นิวซีแลนด์ 3 พฤษภาคม 2542 —
ประเทศญี่ปุ่น ออล นิปปอน แอร์เวย์ 15 ตุลาคม 2542 ประเทศญี่ปุ่น แอร์เจแปน
ประเทศญี่ปุ่น เอเอ็นเอวิงส์
ประเทศเกาหลีใต้ เอเชียนาแอร์ไลน์ 28 มีนาคม 2546 —
ประเทศออสเตรีย ออสเตรียนแอร์ไลน์ 26 มีนาคม 2543
ประเทศโคลอมเบีย อาเบียงกา 21 มิถุนายน 2555 ประเทศคอสตาริกา อาเบียงกา คอสตาริกา
ประเทศเอกวาดอร์ อาเบียงกา เอกวาดอร์
ประเทศเอลซัลวาดอร์ อาเบียงกา เอลซัลวาดอร์
ประเทศโคลอมเบีย อาเบียงกาเอกซ์เพรส
ประเทศกัวเตมาลา อาเบียงกา กัวเตมาลา
ประเทศเบลเยียม บรัสเซลส์แอร์ไลน์ 9 ธันวาคม 2552 —
ประเทศปานามา โกปาแอร์ไลน์ 21 มิถุนายน 2555 ประเทศโคลอมเบีย โกปาแอร์ไลน์โคลัมเบีย
ประเทศโครเอเชีย โครเอเชียแอร์ไลน์ 18 พฤศจิกายน 2547 —
ประเทศอียิปต์ อียิปต์แอร์ 11 กรกฎาคม 2551
ประเทศเอธิโอเปีย เอธิโอเปียนแอร์ไลน์ 13 ธันวาคม 2554
ไต้หวัน อีวีเอแอร์ 18 มิถุนายน 2556 ไต้หวัน ยูนิแอร์
ประเทศโปแลนด์ ลอตโปลิชแอร์ไลน์ 26 ตุลาคม 2546 —
ประเทศเยอรมนี ลุฟท์ฮันซ่า[A] 14 พฤษภาคม 2540 ประเทศอิตาลี แอร์โดโลมีตี
ประเทศเยอรมนี ลุฟท์ฮันซ่าซิตีไลน์
ประเทศจีน เชินเจิ้นแอร์ไลน์ 29 พฤศจิกายน 2555 —
ประเทศสิงคโปร์ สิงคโปร์แอร์ไลน์ 1 เมษายน 2543
 ประเทศสิงคโปร์ สกู๊ต
ประเทศแอฟริกาใต้ เซาท์แอฟริกันแอร์เวส์ 10 เมษายน 2549 —
ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ สวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ 1 เมษายน 2549 ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เอเดลไวส์แอร์
ประเทศโปรตุเกส ตัปแอร์ปูร์ตูกัล 14 มีนาคม 2548 ประเทศโปรตุเกส ตัปเอกซ์เพรส[D]
ประเทศไทย การบินไทย[A] 14 พฤษภาคม 2540 —
ประเทศตุรกี เตอร์กิชแอร์ไลน์ 1 เมษายน 2551
สหรัฐอเมริกา ยูไนเต็ดแอร์ไลน์[A] 14 พฤษภาคม 2540 สหรัฐอเมริกา ยูไนเต็ดเอกซ์เพรส[E]

Aสมาชิกแรกก่อตั้ง
Bสายการบินในเครือนี้ดำเนินงานให้กับสายการบินแม่ (ที่เป็นสมาชิก) ภายใต้ชื่ออื่น
Cเที่ยวบินของแอร์แคนาดาเอกซ์เพรสจะให้บริการโดยแจ๊สเอวิเอชันและพอลแอร์ไลน์
Dเที่ยวบินของตัปเอกซ์เพรสจะให้บริการโดยโปรตุกาเลียแอร์ไลน์
Eเที่ยวบินของยูไนเต็ดเอกซ์เพรส จะให้บริการโดยคอมมิวท์แอร์ โกเจ็ตแอร์ไลน์ เมซาแอร์ไลน์ รีพับลิคแอร์เวย์ และสกายเวสต์แอร์ไลน์
Fสแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์จะออกจากการเป็นสมาชิกของสตาร์อัลไลแอนซ์ในวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 2567

สมาชิกคอนเน็กติง

[แก้]
สมาชิก วันที่เข้าร่วม สมาชิกในเครือ
ประเทศจีน การบินจี๋เสียง 23 พฤษภาคม 2560 —

สมาชิกขนส่งระหว่างรูปแบบ

[แก้]

ตั้งแต่เดือนสิงหาคม ค.ศ. 2022 ด็อยท์เชอบาน บริษัทรถไฟหลักของเยอรมนีจะเข้าร่วมสตาร์อัลไลแอนซ์โดยเป็นสมาชิกในการขนส่งระหว่างรูปแบบ โดยในอนาคตสายการบินสมาชิกจะสามารถกำหนดหมายเลขเที่ยวบินของตนเองสำหรับการเดินทางรถไฟได้[44][45]

สมาชิกในอดีต

[แก้]
สมาชิก วันที่เข้าร่วม วันที่ออก สมาชิกในเครือ หมายเหตุ
ประเทศออสเตรเลีย อันเซตต์ออสเตรเลีย 3 พฤษภาคม 2542 12 กันยายน 2544 แอโรเพลิแคนแอร์เซอร์วิส
เฮเซลตันแอร์ไลน์
เคนเดลล์แอร์ไลน์
สกายเวสต์แอร์ไลน์ 		ออกจากเครือข่ายในวันที่ 12 กันยายน ค.ศ. 2001 จากขาดสภาพคล่องทางการเงิน[46] อันเซตต์กลับมาดำเนินงานอีกครั้งในวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 2001 แต่ต่อมาได้เลิกดำเนินงานถาวรในวันที่ 4 มีนาคม ค.ศ. 2002 เอเซลตันและเคนเดลล์ค่อมาจะควบรวมกิจการเป็นรีเจียนัลเอซ์เพรสแอร์ไลน์
ประเทศเม็กซิโก เมฆิกานา 1 กรกฎาคม 2543 31 มีนาคม 2547 อาเอโรการิเบ ออกจากเครือข่ายในปี 2004 หลังจากไม่ต่อข้อตกลงการบินร่วมกับยูไนเต็ดแอร์ไลน์ โดยไปทำข้อตกลงกับอเมริกันแอร์ไลน์ ซึ่งเป็นสมาชิกของวันเวิลด์แทน เลิกดำเนินงานในวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 2010[47]
ประเทศบราซิล วาริก 22 ตุลาคม 2540 31 มกราคม 2550 นอร์เดสเช
รีโอซัล
พลูนา 		เลิกดำเนินงานในวันที่ 20 กรกฎาคม ค.ศ. 2006
ประเทศจีน ช่างไห่แอร์ไลน์ 12 ธันวาคม 2550 31 ตุลาคม 2553 ไชนายูไนเต็ดแอร์ไลน์ ถูกซื้อโดยไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ ซึ่งเป็นสมาชิกของสกายทีมในวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ. 2010[48]
ประเทศสเปน สแปนแอร์ 1 พฤษภาคม 2546 27 มกราคม 2555 อาเอบาล เลิกดำเนินงานในวันที่ 27 มกราคม ค.ศ. 2012[49]
สหรัฐอเมริกา คอนติเนนตัลแอร์ไลน์ 27 ตุลาคม 2552 3 มีนาคม 2555 คอนติเนนตัลคอนเน็กชัน
คอนติเนนตัลเอกซ์เพรส
คอนติเนนตัล ไมโครนีเซีย 		ควบรวมกิจการเข้ากับยูไนเต็ดแอร์ไลน์ในวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 2012[50]
สหราชอาณาจักร บริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัล 1 กรกฎาคม 2543 20 เมษายน 2555 บีเอ็มไอรีเจียนัล
บีเอ็มไอเบบี 		ควบรวมกิจการเข้ากับบริติชแอร์เวย์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์กรุ๊ปและสมาชิกของวันเวิลด์ในวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 2012
ประเทศฟินแลนด์ บลูวัน 3 พฤศจิกายน 2547 1 พฤศจิกายน 2555 — ออกจากเครือข่ายในวันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 2012 ในภายหลังเอสเอเอส ได้เข้าควบคุมการดำเนินงานต่อ บลูวันเคยเป็นสมาชิกในเครือภายใต้เอสเอเอส โดยสายการบินผนวกกิจการเข้ากับซิตีเจ็ตในปี 2016[51]
ประเทศเอลซัลวาดอร์ ตากาแอร์ไลน์ 21 มิถุนายน 2555 27 พฤษภาคม 2556 ตาการีเจียนัล ควบรวมกิจการเข้ากับอาเบียงกาในวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ. 2013 และเปลี่ยนชื่อเป็นอาเบียงกา เอลซัลวาดอร์
ประเทศบราซิล ตัมแอร์ไลน์ 13 พฤษภาคม 2553 30 มีนาคม 2557 ตัม ปารากวัย ควบรวมกิจการเข้ากับลันแอร์ไลน์ ซึ่งเป็นสมาชิกวันเวิลด์ในวันที่ 30 มีนาคม ค.ศ. 2014 เพื่อก่อตั้งกลุ่มสายการบินลาตัม
สหรัฐอเมริกา ยูเอสแอร์เวย์ 4 พฤษภาคม 2547 30 มีนาคม 2557 ยูเอสแอร์เวย์เอกซ์เพรส
ยูเอสแอร์เวย์ชัทเทิล
เมโทรเจ็ต 		ควบรวมกิจการเข้ากับอเมริกันแอร์ไลน์ ซึ่งเป็นสมาชิกวันเวิลด์ในวันที่ 30 มีนาคม ค.ศ. 2014[52]
ประเทศบราซิล อาเบียงกาบราซิล 22 กรกฎาคม 2558 31 สิงหาคม 2562 — เลิกดำเนินงานในวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 2019
ประเทศสโลวีเนีย เอเดรียแอร์เวย์ 18 พฤศจิกายน 2547 30 กันยายน 2562

ดาร์วินแอร์ไลน์

เลิกดำเนินงานในวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 2019
ประเทศเดนมาร์กประเทศนอร์เวย์ประเทศสวีเดน สแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ซิสเต็ม 14 พฤษภาคม 2540 31 สิงหาคม 2567 เอสเอเอสคอนเน็ก ถูกควบคุมกิจการโดยแอร์ฟรานซ์–เคแอลเอ็ม สมาชิกของสกายทีมสองราย เอสเอเอสเป็นผู้ร่วมก่อตั้งสตาร์อัลไลแอนซ์

อดีตสมาชิกในเครือของสมาชิกปัจจุบัน

[แก้]
สมาชิก อดีตสมาชิกในเครือ วันที่เข้าร่วม วันที่ออก หมายเหตุ
ประเทศแคนาดา แอร์แคนาดา ประเทศแคนาดา แอร์อัลไลแอนซ์
1997
1999
 ยุบรวมเข้ากับแอร์แคนาดาเอกซ์เพรส[53]
ประเทศแคนาดา แอร์บีซี
1997
2001
 ยุบรวมเข้ากับแอร์แคนาดาเอกซ์เพรส[53]
ประเทศแคนาดา แอร์แคนาดาแทงโก
2001
2004
 ยุบรวมเข้ากับแอร์แคนาดา[54]
ประเทศแคนาดา แอร์โนวา
1997
2001
 ยุบรวมเข้ากับแอร์แคนาดาเอกซ์เพรส[53]
ประเทศแคนาดา แอร์ออนแทรีโอ
1997
2001
ประเทศแคนาดา ซิป
2002
2004
 ยุบรวมเข้ากับแอร์แคนาดา[55]
ประเทศอินเดีย แอร์อินเดีย ประเทศอินเดีย อัลไลแอนซ์แอร์
2014
2022
 เดิมคือแอร์อินเดียรีเจียนัล โดยตั้งแต่วันที่ 15 เมษายน ค.ศ. 2022 จะแยกตัวออกมาดำเนินงานอิสระภายใต้รัฐบาลอินเดีย เป็นการพ้นสภาพสมาชิกของสตาร์อัลไลแอนซ์
ประเทศอินเดีย เอไอเอ็กซ์คอนเน็ก
2022
2024
 ควบรวมกิจการเข้ากับแอร์อินเดียเอกซ์เพรส
ประเทศอินเดีย วิสทาร่า
2022
2024
 ควบรวมกิจการเข้ากับแอร์อินเดีย
ประเทศนิวซีแลนด์ แอร์นิวซีแลนด์ ประเทศนิวซีแลนด์ แอร์เนลสัน
1997
2019
 ยุบรวมเข้ากับแออร์นิวซีแลนด์
ประเทศนิวซีแลนด์ เมานท์คุกแอร์ไลน์
1999
2019
ประเทศญี่ปุ่น ออล นิปปอน แอร์เวย์ ประเทศญี่ปุ่น แอร์เน็กซต์
2004
2010
 ควบรวมกิจการกับเอเอ็นเอวิงส์[56]
ประเทศญี่ปุ่น แอร์นิปปอน
1999
2012
ประเทศโคลอมเบีย อาเบียงกา ประเทศเปรู อาเบียงกา เปรู
2012
2020
 เลิกดำเนินงานหลังอาเบียงกาประกาศสภาวะล้มละลายในช่วงการระบาดทั่วของโควิด-19[57]
ประเทศออสเตรีย ออสเตรียนแอร์ไลน์ ประเทศออสเตรีย เลาดาแอร์
2000
2013
 ทดแทนด้วย ออสเตรียนมายฮอลิเดย์[58]
ประเทศออสเตรีย ไทโลเรียนแอร์เวย์
2000
2015
 ยุบรวมเข้ากับออสเตรียนแอร์ไลน์[59]
ประเทศเบลเยียม บรัสเซลส์แอร์ไลน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก โครอนโกแอร์ไลน์
2009
2015
 ยุบรวมเข้ากับบรัสเซลส์แอร์ไลน์[60]
ประเทศอียิปต์ อียิปต์แอร์ ประเทศอียิปต์อียิปต์แอร์เอกซ์เพรส
2006
2019
 ควบรวมกิจการกับอียิปต์แอร์
ประเทศโปแลนด์ ลอตโปลิชแอร์ไลน์ ประเทศโปแลนด์ เซนทรัลวิงส์
2004
2009
 ยุบรวมเข้ากับลอตโปลิชแอร์ไลน์[61]
ประเทศเยอรมนี ลุฟท์ฮันซ่า ประเทศอิตาลี ลุฟท์ฮันซ่าอิตาเลีย
2009
2011
 ยุบรวมเข้ากับลุฟท์ฮันซ่า[62]
ประเทศเดนมาร์กประเทศนอร์เวย์ประเทศสวีเดน สแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ซิสเต็ม ประเทศฟินแลนด์ บลูวัน
2012
2015
 ยุบรวมเข้ากับซิตีเจ็ต[51]
ประเทศสิงคโปร์ สิงคโปร์แอร์ไลน์ ประเทศสิงคโปร์ ซิลค์แอร์
1989
2021
 ยุบรวมเข้ากับสิงคโปร์แอร์ไลน์ เส้นทางบินบางส่วนโอนย้ายให้กับสกู๊ต[63]
ประเทศสิงคโปร์ ไทเกอร์แอร์
2003
2017
 ควบรวมกิจการกับสกู๊ต[64]
ประเทศแอฟริกาใต้ เซาท์แอฟริกันแอร์เวส์ ประเทศแอฟริกาใต้ เซาท์แอฟริกันเอกซ์เพรส
2006
2020
 ยุบรวมเข้ากับเซาท์แอฟริกันแอร์เวส์
ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ สวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ สวิสโกลบอลแอร์ไลน์
2007
2018
 เลิกดำเนินงานและผนวกกิจการเข้ากับสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์
ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ สวิสไฟรเวทเอวิเอชัน
2007
2011
 ยุบรวมเข้ากับสวิสอินเตอร์แนชนัลแอร์ไลน์[65]
ประเทศไทย การบินไทย ประเทศไทย การบินไทยสมายล์
2011
2024
 ยุบรวมเข้ากับการบินไทย[66]
ประเทศตุรกี เตอร์กิชแอร์ไลน์ ประเทศไซปรัส ไซปรัสเตอร์กิชแอร์ไลน์
2008
2010
 ยุบรวมเข้ากับเตอร์กิชแอร์ไลน์[67]
สหรัฐอเมริกา ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ สหรัฐอเมริกา ยูไนเต็ดชัทเทิล
1997
2001
 เป็นส่วนหนึ่งของยูไนเต็ดแอร์ไลน์[68]
สหรัฐอเมริกา เท็ด
2004
2009
 ยุบรวมเข้ากับยูไนเต็ดแอร์ไลน์[69]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 "Star Alliance Facts and Figures". สืบค้นเมื่อ 16 September 2019.
  2. ↑ "Star Alliance Management". www.staralliance.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2018. สืบค้นเมื่อ 18 April 2017.
  3. ↑ "Scott Kirby Elected New Chairman of Star Alliance Chief Executive Board". www.staralliance.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 April 2021. สืบค้นเมื่อ 11 March 2021.
  4. ↑ "About". Star Alliance. สืบค้นเมื่อ 1 Feb 2024.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 Bryant, Adam (14 May 1997). "United and 4 Others to Detail Air Alliance Today". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 January 2013. สืบค้นเมื่อ 16 October 2010.
  6. ↑ 6.0 6.1 Tagliabue, John (15 May 1997). "5 Airlines Extend Limits of Alliances". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 16 October 2010.
  7. ↑ Meredith, Robyn (15 May 1997). "Airline Alliance Picks Y.& R." The New York Times. สืบค้นเมื่อ 16 October 2010.
  8. ↑ "5 Airlines In 'Global Branding' Alliance". Bloomberg News. nwsource.com. 14 May 1997. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 October 2012. สืบค้นเมื่อ 16 October 2010.
  9. ↑ "Star Alliance Welcomes New Members of the Team" (PDF). SAS. SAS Press Release. 3 May 1999. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 28 September 2015. สืบค้นเมื่อ 23 April 2014.
  10. ↑ "ANA boards Star Alliance". The Nation. Google Archive. 24 October 1998. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 April 2016. สืบค้นเมื่อ 16 October 2010.
  11. ↑ "All Nippon Airways Joins Star Alliance air india tata airlines combined.Network" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 13 April 2014.
  12. ↑ "Austrian Airlines". Star Alliance. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 September 2015.
  13. ↑ "Austrian Airlines Group has joined Star Alliance" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 13 April 2014.
  14. ↑ "Singapore Airlines". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 February 2015.
  15. ↑ "British Midland And Mexicana Airlines Welcomed to the Star Alliance Network". breakingtravelnews.com. 26 June 2000. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 July 2011. สืบค้นเมื่อ 16 October 2010.
  16. ↑ Schmeltzer, John (11 February 2000). "Thai Airways Considers Departing The Star Alliance". chicagotribune.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 November 2021. สืบค้นเมื่อ 2020-11-23.
  17. ↑ Reece, Damian (13 August 2000). "Emirates poised to join Star Alliance". London: Telegraph.co.uk. p. 11. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 June 2019. สืบค้นเมื่อ 16 October 2010.
  18. ↑ Lewis, Paul (16 May 2000). "BWIA seeks fleet renewal funds". Orlando: Flight International. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 July 2015. สืบค้นเมื่อ 5 December 2010.
  19. ↑ 19.0 19.1 19.2 "Star Alliance Chronological History". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2015.
  20. ↑ "Asiana Airlines". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2015.
  21. ↑ "Spanair". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 December 2011.
  22. ↑ "LOT Polish Airlines". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 September 2015.
  23. ↑ "US Airways Joins Star Alliance". The New York Times. 2 June 2004. สืบค้นเมื่อ 20 October 2010.
  24. ↑ "Croatia Airlines To Join Star Alliance". Star Alliance. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 February 2016. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  25. ↑ "TAP brings Star Alliance new Africa destinations". The New York Times. 15 March 2005. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 May 2013. สืบค้นเมื่อ 22 October 2010.
  26. ↑ "TAP Air Portugal joins Star Alliance". AsiaTravelTips.com. 15 March 2005. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 July 2011. สืบค้นเมื่อ 22 October 2010.
  27. ↑ "Press release 07.04.2006". Swiss.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2015. สืบค้นเมื่อ 9 October 2015.
  28. ↑ "Star Alliance Celebrates 10 Years" (Press release). Star Alliance. 14 May 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2015. สืบค้นเมื่อ 23 October 2010.
  29. ↑ "Star Alliance Partners with Global Environmental Organisations" (PDF). UNESCO. 14 May 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 21 August 2010. สืบค้นเมื่อ 22 October 2010.
  30. ↑ "VARIG to leave Star Alliance". Boarding.no. 31 January 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2015. สืบค้นเมื่อ 22 October 2010.
  31. ↑ "Air China". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 October 2015.
  32. ↑ "Turkish Airlines joins Star Alliance" (Press release). Turkish Airlines. 1 April 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 February 2016. สืบค้นเมื่อ 8 October 2015.
  33. ↑ "Star Alliance soon to welcome Egypt Air". eTravel Blackboard. 13 June 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 July 2011. สืบค้นเมื่อ 22 October 2010.
  34. ↑ Frary, Mark (20 June 2008). "Continental plans United tie-up; will leave SkyTeam for Star Alliance". The Times. UK. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 June 2011. สืบค้นเมื่อ 17 November 2010.
  35. ↑ [1]. Company.brusselsairlines.com. Retrieved on 8 October 2015.
  36. ↑ "Press – Star Alliance". www.staralliance.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 August 2019. สืบค้นเมื่อ 31 July 2019.
  37. ↑ "THAI will cover Thai Smile's routes after budget airline shuts down in January". nationthailand (ภาษาอังกฤษ). 2023-11-05. สืบค้นเมื่อ 2023-11-12.
  38. ↑ "Asiana's exit from Star Alliance to bolster Korean Air, Delta JV". 20 August 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 September 2021. สืบค้นเมื่อ 4 September 2021.
  39. ↑ Yonhap (November 16, 2020). "Korean Air to buy indebted Asiana, emerging as world's 10th-largest airline". The Korea Herald. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 November 2020. สืบค้นเมื่อ November 24, 2020.
  40. ↑ Bailey, Joanna (7 January 2022). "Lufthansa Could Buy up to 40% of ITA Airways". Simple Flying. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 February 2022. สืบค้นเมื่อ 5 February 2022.
  41. ↑ Cusmano, Joe (February 2022). "MSC and Lufthansa Offer to Buy ITA Airways". Travel Daily. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 February 2022. สืบค้นเมื่อ 5 February 2022.
  42. ↑ "SAS reaches major milestone in SAS FORWARD – announces the winning consortium, including details of the transaction structure". SAS Group (ภาษาอังกฤษ). 2023-10-03. สืบค้นเมื่อ 2023-10-03.
  43. ↑ Star Alliance Member Airline จาก เว็บไซต์ Star alliance (สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2555)
  44. ↑ "Star Alliance Intermodal Partnership". Star Alliance.
  45. ↑ "Deutsche Bahn joins Star Alliance". Aviation24.be. 29 June 2022.
  46. ↑ Cook, Terry (15 September 2001). "Australia's second biggest airline collapses". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2015. สืบค้นเมื่อ 30 December 2015.
  47. ↑ "Mexicana airline leaves Star Alliance". USAToday.com. 14 November 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 April 2016. สืบค้นเมื่อ 30 December 2015.
  48. ↑ "Shanghai to end Star Alliance membership". ATWOnline.com. 29 July 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2016. สืบค้นเมื่อ 30 December 2015.
  49. ↑ "Spanair collapses, stranding 200,000 passengers". BBC. 30 January 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 December 2021. สืบค้นเมื่อ 30 December 2015.
  50. ↑ "Two mega-airlines are United: Continental is no more". Houston News. 3 March 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 May 2012. สืบค้นเมื่อ 29 May 2012.
  51. ↑ 51.0 51.1 "SAS Enters into Agreements with Cityjet for Wet Lease and Sale of Blue1" (Press release). 1 October 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 March 2016. สืบค้นเมื่อ 13 March 2016.
  52. ↑ "US Airways leaves Star Alliance, joins Oneworld". Business Journals. 31 March 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2016. สืบค้นเมื่อ 30 December 2015.
  53. ↑ 53.0 53.1 53.2 Deveau, Scott (26 April 2011). "Air Canada launches new regional brand". Financial Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2016. สืบค้นเมื่อ 4 January 2016.
  54. ↑ "Applying rouge". Airliner World: 88–96. March 2015.
  55. ↑ "Air Canada's Zip shut down". 8 September 2004. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2016. สืบค้นเมื่อ 4 January 2016.
  56. ↑ "ANA Group History". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2016. สืบค้นเมื่อ 4 January 2016.
  57. ↑ "Avianca Perú anuncia cierre de operaciones y un proceso de disolución y liquidación". RPP Noticias. 10 May 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 May 2020. สืบค้นเมื่อ 10 May 2020.
  58. ↑ "AUA-Ferienmarke, myHoliday ersetzt die Lauda Air". 1 October 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 March 2016. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  59. ↑ "Austrian Bord unter Dach und Fach". 31 October 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 March 2016. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  60. ↑ "Congo's Kornogo Airlines Throws in the Towel". 6 September 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2016. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  61. ↑ "LOT Polish Pulls the Plug on Centralwings". 3 April 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 February 2016. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  62. ↑ "Lufthansa changes its Italy strategy". 23 May 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 June 2017. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  63. ↑ "Singapore Airlines merges SilkAir into its parent company brand". sg.style.yahoo.com (ภาษาอังกฤษ). 5 February 2021. สืบค้นเมื่อ 2021-09-22.
  64. ↑ Abdullah, Zhaki (26 July 2017). "After merger, Scoot adds 5 destinations". The Straits Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 November 2020. สืบค้นเมื่อ 26 July 2017.
  65. ↑ "SWISS PrivateAviation – Home". Swiss Private Aviation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 February 2011. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  66. ↑ Russell, Edward (2023-10-17). "Thai Airways to Complete Thai Smile Merger, Exit Bankruptcy in 2024". Airline Weekly (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-11-12.
  67. ↑ "Cyprus Turkish Airlines Goes Bankrupt". 22 October 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 February 2016. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  68. ↑ "Bankrupt United to start West Coast shuttle service, reapply for loan". 13 December 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 July 2021. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.
  69. ↑ "United Shut Down Ted Airlines". 13 December 2002. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 February 2016. สืบค้นเมื่อ 15 February 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สตาร์อัลไลแอนซ์&oldid=12171403"