ข้ามไปเนื้อหา

ฟาโรห์เชบิตคู

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
M8E10N17
D28
nomen or birth name
šȝ bȝ tȝ kȝ (ชาบาตากา)
ในไฮเออโรกลีฟอียิปต์

เชบิตคู (อียิปต์โบราณ: šꜣ-bꜣ-tꜣ-kꜣ, อัสซีเรียนใหม่: 𒃻𒉺𒋫𒆪𒀪 šapatakuʾ, กรีกโบราณ: Σεθῶν Sethōn)[3] หรือที่รู้จักกันในพระนาม ชาบาตาคา หรือ เชบิตโก และเรียกเป็นภาษาอังกฤษว่า เซธอส เป็นฟาโรห์พระองค์ที่สองจากราชวงศ์ที่ยีสิบห้าแห่งอียิปต์ ซึ่งทรงปกครองตั้งแต่ 714 ปีก่อนคริสตกาล จนถึง 705 ปีก่อนคริสตกาลตามการวิจัยทางวิชาการล่าสุด พระองค์เป็นพระราชโอรสของฟาโรห์ปิเย ผู้ซึ่งทรงสถาปนาราชวงศ์ดังกล่าว พระนามครองราชย์ของฟาโรห์เชบิตคู คือ ดเจดคาเร แปลว่า "ดวงวิญญาณที่ยั่งยืนแห่งเทพรา"[2] พระมเหสีของพระองค์ คือ สมเด็จพระราชินีอาร์ติ ซึ่งเป็นพระราชธิดาของฟาโรห์ปิเย ตามชิ้นส่วนของรูปสลัก รหัสหมายเลข เจอี 49157 ของมหาปุโรหิตแห่งอามุนพระนามว่า ฮาเรมาเคต ซึ่งเป็นพระราชโอรสของฟาโรห์ชาบาคา ซึ่งถูกค้นพบในวิหารของเทพธิดามุตในคาร์นัก[4]

การระบุตัวตนกับเซธอสของเฮโรโดตัส

[แก้]

เฮโรโดตัส นักประวัติศาสตร์ชาวกรีก ผู้ซึ่งเขียนหนังสือ Histories (เล่มที่ 2I, บทที่ 141) ซึ่งเขียนถึงมหาปุโรหิตแห่งพทาห์นามว่า เซธอส (กรีกโบราณ: Σεθῶν Sethon) ซึ่งได้กลายเป็นฟาโรห์และทรงเอาชนะชาวอัสซีเรียด้วยการแทรกแซงจากสวรรค์ พระนามนี้อาจจะเป็นการเขียนพระนามผิดของพระนามฟาโรห์เชบิตคู[5][6] เรื่องเล่าของเฮโรโดตัสได้กลายเป็นแรงบันดาลใจสำหรับนวนิยายแฟนตาซีเรื่อง ชีวิตของเซธอส (Life of Sethos) ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18 ซึ่งมีอิทธิพลในหมู่ผู้ที่ศึกษาประวัติศาสตร์โลกที่มุ่งเน้นไปที่ประวัติศาสตร์ของผู้คนที่มีเชื้อสายแอฟริกัน หรือ กลุ่มแอโฟรเซนทริซึม

อ้างอิง

[แก้]
  1. F. Payraudeau, Retour sur la succession Shabaqo-Shabataqo, Nehet 1, 2014, p. 115-127 online here
  2. 2.0 2.1 Clayton, Peter A. Chronicle of the Pharaohs: The Reign-by-Reign Record of the Rulers and Dynasties of Ancient Egypt. Thames & Hudson. p.190. 2006. ISBN 0-500-28628-0
  3. "Šapatakuʾ [KING OF MELUHHA] (RN)". Oracc: The Open Richly Annotated Cuneiform Corpus.
  4. Karl Jansen-Winkeln, Inschriften der Spätzeit: Teil III: Die 25. Dynastie, 2009. pp.347-8 [52.5]
  5. Robert B. Strassler (ed.), The Landmark Herodotus: The Histories (Anchor, 2007), p. 182
  6. Alan B. Lloyd, Commentary on Book II, in A Commentary on Herodotus, Books I–IV (Oxford University Press, 2007), p. 237.