จักรพรรดิปรอบุส
| ปรอบุส | |
|---|---|
| จักรพรรดิโรมัน | |
 รูปสลักหินอ่อนขนาดเท่าของจริงในพิพิธภัณฑ์คาปิโตลิเน โรม[1][2] | |
| พระนามเต็ม | มาร์กุส เอาเรลิอุส ปรอบุส |
| อภิไธย | อิมแปราตอร์ ไกซาร์ มาร์กุส เอาเรลิอุส ปรอบุส เอากุสตุส |
| ครองราชย์ | |
| สมัย | ป. มิถุนายน ค.ศ. 276 – กันยายน ค.ศ. 282[3] |
| ก่อนหน้า | ตากิตุสและฟลอริอานุส |
| ถัดไป | การุส |
| ข้อมูลส่วนพระองค์ | |
| พระราชสมภพ | ระหว่าง ค.ศ. 230 ถึง ค.ศ. 235, ซีร์มิอูง ปันนอนิอาอีงแฟริออร์ |
| สวรรคต | กันยายน ค.ศ. 282 (พระชนมพรรษา 50 พรรษา)[4], ซีร์มิอูง |
| พระราชบิดา | ดัลมาติอุส[5] |
| พระบุตร | มีพระราชบุตร[4] |
| หมวดหมู่: จักรพรรดิโรมัน จักรพรรดิโรมันตะวันตก - จักรพรรดิโรมันตะวันออก | |
มาร์กุส เอาเรลิอุส ปรอบุส (ละติน: Marcus Aurelius Probus; ช่วงใดช่วงหนึ่งระหว่าง ค.ศ. 230 ถึง ค.ศ. 235 – กันยายน ค.ศ. 282) เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันตั้งแต่ ค.ศ. 276 จนถึง ค.ศ. 282 จักรพรรดิปรอบุสทรงเป็นแม่ทัพที่แข็งแกร่งและประสบความสำเร็จในการดำเนินการทางทหาร นอกจากนี้ยังทรงเป็นผู้ปกครองที่มีมโนธรรม และในระยะเวลา 6 ปีแห่งการครองราชย์ของพระองค์ พระองค์ทรงรักษาความรุ่งเรืองภายในมณฑลแห่งโรมันได้ในขณะที่ต้องทนต่อการรุกรานซ้ำแล้วซ้ำเล่าของชนเผ่าอนารยชนในเกือบทุกส่วนของชายแดน[6]
ภายหลังจากการขับไล่ศัตรูของจักรวรรดิ จักรพรรดิปรอบุสทรงถูกบังคับให้จัดการกับการก่อกบฏภายในอีกหลายครั้ง แต่พระองค์แสดงให้เห็นถึงความเมตตาผ่อนปรนและทรงไม่ทำการรุนแรงต่อฝ่ายที่พ่ายแพ้ในทุกที่ที่ทรงทำได้[7] ในรัชสมัยของพระองค์ อำนาจตามรัฐธรรมนูญของวุฒิสภาโรมันถูกรักษาไว้อย่างคงที่ และพระองค์เป็นจักรพรรดิที่ทรงได้รับชัยชนะ ซึ่งทรงนำกองทัพของพระองค์ไปสู่ชัยชนะเหนือแม่น้ำไรน์ โดยที่อ้างว่าพระองค์ทรงทำตามการอนุมัติของวุฒิสภา[8]
เมื่อทรงเอาชนะกลุ่มเจอร์แมนิกได้ จักรพรรดิปรอบุสทรงโปรดให้บูรณปฏิสังขรณ์ป้อมปราการโบราณของจักรพรรดิฮาดริอานุสขึ้นใหม่ระหว่างแม่น้ำไรน์กับแม่น้ำดานูบ เพื่อป้องกันพื้นที่อะกริ เดกูมาเตส (ทุ่งเดคูมาเทียน)[9] และทรงเรียกร้องขอเอาส่วยของกำลังพลจากผู้พิชิตเพื่อตั้งถิ่นฐานใหม่ในมณฑลที่จำนวนประชากรลดลงภายในจักรวรรดิและจัดหาการป้องกันชายแดนอย่างเพียงพอ[10] แม้ว่าพระองค์จะทรงได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย แต่จักรพรรดิปรอบุสทรงก็ทรงถูกสังหารในการก่อกบฏของพลทหารในขณะที่อยู่ระหว่างการเตรียมการสำหรับการทำสงครามกับเปอร์เซีย ซึ่งจะดำเนินการทำสงครามดังกล่าวในรัชสมัยของจักรพรรดิการุส ผู้สืบทอดตำแหน่งของพระองค์[11]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Wood, p. 128 (note 70).
- ↑ Fittschen & Zanker.
- ↑ Peachin, p. 47.
- ↑ 4.0 4.1 Jones, Martindale & Morris, p. 736.
- ↑ Victor, 37:1
- ↑ Edward Gibbon (1932), The Decline and Fall of the Roman Empire, The Modern Library, ch. XII, p. 284
- ↑ Gibbon, pp. 289, 290
- ↑ Gibbon, p. 283
- ↑ Gibbon, p. 287
- ↑ Gibbon, p. 288
- ↑ Gibbon, p. 292
บรรณานุกรม[แก้]
- Wood, Susan (1987). "Child-Emperors and Heirs to Power in Third-Century Portraiture". ใน Jiří Frel; Arthur Houghton & Marion True (บ.ก.). Ancient Portraits in the J. Paul Getty Museum: Volume 1. Occasional Papers on Antiquities. Vol. 4. Malibu, CA, US: J. Paul Getty Museum. pp. 115–136. ISBN 0-89236-071-2.
- Gibbon, Edward (1888) History of the Decline and Fall of the Roman Empire
- Fittschen, Klaus & Zanker, Paul (1985). Katalog der römischen Porträts in den Capitolinischen Museen und den anderen kommunalen Sammlungen der Stadt Rom. 1. Kaiser-und Prinzenbildnisse [Catalogue of Roman Portraits in the Capitoline Museums and other Municipal Museums of the City of Rome] (in German). Mainz: Philipp von Zabern. ISBN 3-8053-0596-6.
- Peachin, Michael (1990). Roman Imperial Titulature and Chronology, A.D. 235–284. Amsterdam: Gieben. ISBN 90-5063-034-0.
- Jones, A.H.M.; J.R. Martindale & J. Morris (1971). The Prosopography of the Later Roman Empire Volume 1: A.D. 260–395. Cambridge University Press. ISBN 0-521-07233-6.