ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อักษรไทย"
ย้อนการแก้ไขที่ 8933666 สร้างโดย 49.230.94.127 (พูดคุย) ป้ายระบุ: ทำกลับ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
| บรรทัด 38: | บรรทัด 38: | ||
พยัญชนะไทยมี 44 รูป แต่ละตัวมีชื่อเรียกโดยเฉพาะ สามารถแบ่งตามฐานที่ใช้ในการออกเสียงเป็นวรรค เสียงอ่านที่กำกับไว้คือเสียงเมื่อเป็นพยัญชนะต้น |
พยัญชนะไทยมี 44 รูป แต่ละตัวมีชื่อเรียกโดยเฉพาะ สามารถแบ่งตามฐานที่ใช้ในการออกเสียงเป็นวรรค เสียงอ่านที่กำกับไว้คือเสียงเมื่อเป็นพยัญชนะต้น |
||
: |
|||
:{|class=wikitable |
:{|class=wikitable |
||
!วรรค!![[ฐานกรณ์]]!!colspan=2|[[เสียงพยัญชนะกัก|กัก]][[เสียงสิถิล|สิถิล]]!!colspan=5|[[เสียงพยัญชนะกัก|กัก]][[เสียงธนิต|ธนิต]]หรือ[[เสียงพยัญชนะเสียดแทรก|เสียดแทรก]]!![[เสียงพยัญชนะนาสิก|นาสิก]] |
|||
|- align=center |
|||
!วรรค กะ!![[เสียงพยัญชนะฐานเพดานอ่อน|เพดานอ่อน]] |
|||
|colspan=2|<big>ก</big> ไก่ <br>{{IPA|[k]}} |
|||
|<big>ข</big> ไข่ <br>{{IPA|[kʰ]}}||<big>ฃ</big> ขวด¹ <br>{{IPA|[kʰ]}} |
|||
|<big>ค</big> ควาย <br>{{IPA|[kʰ]}}||<big>ฅ</big> คน¹ <br>{{IPA|[kʰ]}} |
|||
|<big>ฆ</big> ระฆัง <br>{{IPA|[kʰ]}}||<big>ง</big> งู <br>{{IPA|[ŋ]}} |
|||
|- align=center |
|||
!วรรค จะ!![[เสียงพยดานแข็ง|เพดานแข็ง]] |
|||
|colspan=2|<big>จ</big> จาน <br>{{IPA|[t͡ɕ]}} |
|||
|colspan=2|<big>ฉ</big> ฉิ่ง <br>{{IPA|[t͡ɕʰ]}} |
|||
|<big>ช</big> ช้าง <br>{{IPA|[t͡ɕʰ]}}||<big>ซ</big> โซ่ <br>{{IPA|[s]}} |
|||
|<big>ฌ</big> เฌอ <br>{{IPA|[t͡ɕʰ]}}||<big>ญ</big> หญิง <br>{{IPA|[ɲ]²}} |
|||
|-align=center |
|||
!วรรค ฏะ!!rowspan=2|[[เสียงพยัญชนะฐานปุ่มเหงือก|ปุ่มเหงือก]] |
|||
|<big>ฎ</big> ชฎา <br>{{IPA|[d]}}||<big>ฏ</big> ปฏัก <br>{{IPA|[t]}} |
|||
|colspan=2|<big>ฐ</big> ฐาน <br>{{IPA|[tʰ]}} |
|||
|colspan=2|<big>ฑ</big> มณโฑ <br>{{IPA|[tʰ]/[d]}} |
|||
|<big>ฒ</big> ผู้เฒ่า <br>{{IPA|[tʰ]}}||<big>ณ</big> เณร <br>{{IPA|[n]}} |
|||
|-align=center |
|||
!วรรค ตะ |
|||
|<big>ด</big> เด็ก <br>{{IPA|[d]}}||<big>ต</big> เต่า <br>{{IPA|[t]}} |
|||
|colspan=2|<big>ถ</big> ถุง <br>{{IPA|[tʰ]}} |
|||
|colspan=2|<big>ท</big> ทหาร <br>{{IPA|[tʰ]}} |
|||
|<big>ธ</big> ธง <br>{{IPA|[tʰ]}}||<big>น</big> หนู <br>{{IPA|[n]}} |
|||
|-align=center |
|||
!วรรค ปะ!![[เสียงพยัญชนะฐานริมฝีปากทั้งสอง|ริมฝีปาก]] |
|||
|<big>บ</big> ใบไม้ <br>{{IPA|[b]}}||<big>ป</big> ปลา <br>{{IPA|[p]}} |
|||
|<big>ผ</big> ผึ้ง <br>{{IPA|[pʰ]}}||<big>ฝ</big> ฝา <br>{{IPA|[f]}} |
|||
|<big>พ</big> พาน <br>{{IPA|[pʰ]}}||<big>ฟ</big> ฟัน <br>{{IPA|[f]}} |
|||
|<big>ภ</big> สำเภา <br>{{IPA|[pʰ]}}||<big>ม</big> ม้า <br>{{IPA|[m]}} |
|||
|- align=center |
|||
!colspan=2|ไตรยางศ์!!colspan=2|กลาง!!colspan=2|สูง!!colspan=4|ต่ำ |
|||
|} |
|||
:{|class=wikitable |
|||
!วรรค!!colspan=4|[[เสียงพยัญชนะเปิด|เปิด]]หรือ[[เสียงพยัญชนะรัว|รัว]]!!colspan=4|[[เสียงพยัญชนะเสียดแทรก|เสียดแทรก]]!![[เสียงเปิดข้างลิ้น ปุ่มเหงือก|เปิดข้างลิ้น<br>ปุ่มเหงือก]]!![[เสียงกัก เส้นเสียง|กัก<br>เส้นเสียง]]!![[เสียงเสียดแทรก เส้นเสียง ไม่ก้อง|เสียดแทรก<br>เส้นเสียง]] |
|||
|-align=center |
|||
!เศษวรรค |
|||
|<big>ย</big> ยักษ์ <br>{{IPA|[j]}}||<big>ร</big> เรือ <br>{{IPA|[r]}}||<big>ล</big> ลิง <br>{{IPA|[l]}}||<big>ว</big> แหวน <br>{{IPA|[w]}} |
|||
|<big>ศ</big> ศาลา <br>{{IPA|[s]}}||<big>ษ</big> ฤๅษี <br>{{IPA|[s]}}||<big>ส</big> เสือ <br>{{IPA|[s]}}||<big>ห</big> หีบ <br>{{IPA|[h]}} |
|||
|<big>ฬ</big> จุฬา <br>{{IPA|[l]}}||<big>อ</big> อ่าง³ <br>{{IPA|[ʔ]}}||<big>ฮ</big> นกฮูก <br>{{IPA|[h]}} |
|||
|-align=center |
|-align=center |
||
!ไตรยางศ์!!colspan=4|ต่ำ!!colspan=4|สูง!!ต่ำ!!กลาง!!ต่ำ |
!ไตรยางศ์!!colspan=4|ต่ำ!!colspan=4|สูง!!ต่ำ!!กลาง!!ต่ำ |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:13, 3 กรกฎาคม 2563
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
| อักษรไทย | |
|---|---|
 | |
| ชนิด | |
| ผู้ประดิษฐ์ | พ่อขุนรามคำแหงมหาราช[ใคร?] |
ช่วงยุค | พ.ศ. 1826 (ค.ศ. 1283) – ปัจจุบัน |
| ทิศทาง | Left-to-right  |
| ภาษาพูด | มาตรฐาน: ภาษาไทย, ภาษาไทยใต้ ไม่เป็นมาตรฐาน: ล้านนา, อีสาน, มลายูปัตตานี, และอื่นๆ |
| อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | Proto-Sinaitic alphabet |
| ISO 15924 | |
| ISO 15924 | Thai (352), Thai |
| ยูนิโคด | |
ยูนิโคดแฝง | Thai |
ช่วงยูนิโคด | U+0E00–U+0E7F |
อักษรไทย เป็นอักษรที่ใช้เขียนภาษาไทยและภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ในประเทศไทย มีพยัญชนะ 44 รูป สระ 21 รูป วรรณยุกต์ 4 รูป และเครื่องหมายอื่น ๆ อีกจำนวนหนึ่ง พยัญชนะไทยจะเรียงตัวไปตามแนวนอน จากซ้ายไปขวา ส่วนสระจะอยู่หน้า บน ล่าง และหลังพยัญชนะประกอบคำแล้วแต่ชนิดของสระ
อักษรไทยไม่มีการแยกอักษรตัวใหญ่หรืออักษรตัวเล็กอย่างอักษรโรมัน และไม่มีการเว้นวรรคระหว่างคำ เมื่อจบหนึ่งประโยคจะลงท้ายด้วยการเว้นวรรค กับมีเครื่องหมายวรรคตอนจำนวนหนึ่ง
ภาษาไทยมีตัวเลขเป็นของตัวเอง แต่นิยมใช้เลขอารบิกเป็นส่วนใหญ่ในชีวิตประจำวัน
ประวัติและวิวัฒนาการ
ราว พ.ศ. 400 ไทยได้อพยพจากถิ่นเดิมมาตั้งภูมิลำเนาอยู่ใกล้อาณาเขตมอญ ซึ่งกำลังเป็นชาติที่เจริญรุ่งเรืองในสมัยนั้น เริ่มแรกคงเริ่มเลียนแบบตัวอักษรมาจากมอญ ต่อมาราว พ.ศ. 1500 เมื่อขอมขยายอำนาจเข้ามาในดินแดนของคนไทยซึ่งตั้งอยู่บริเวณริมแม่น้ำยม และได้ปกครองเมืองเชรียงและเมืองสุโขทัย ไทยก็เริ่มดัดแปลงอักษรที่มีอยู่เดิมให้คล้ายกับอักษรขอมหวัด
อักษรมอญและอักษรขอมที่ไทยนำมาดัดแปลงใช้นั้นล้วนเป็นอักษรที่รับและแปลงรูปมาจากอักษรพราหมี ของพวกพราหมณ์ซึ่งแพร่หลายในอินเดียตอนเหนือ และอักษรสันสกฤตในสมัยราชวงศ์ปัลลวะ ซึ่งแพร่หลายบริเวณอินเดียตอนใต้ อักษรอินเดียทั้งคู่นี้ต่างก็รับแบบมาจากอักษรฟินิเชียนอีกชั้นหนึ่ง อักษรเฟนีเซียนับได้ว่าเป็นอักษรที่เก่าแก่ที่สุด และเป็นแม่แบบตัวอักษรของชาติต่างๆ ทั้งในเอเชียและยุโรป
ราว พ.ศ. 1826 พ่อขุนรามคำแหงทรงประดิษฐ์อักษรไทยที่เรียกกันว่า "ลายสือไทย" ขึ้น[ใคร?] ซึ่งได้เค้ารูปมาจากอักษรมอญและอักษรเขมรที่มีอยู่เดิม ทำให้อักษรไทยมีลักษณะคล้ายคลึงกับอักษรทั้งสอง แม้บางตัวจะไม่คล้ายกัน แต่ก็สามารถรู้ได้ว่าดัดแปลงมาจากอักษรตัวไหน
อักษรไทยมีการปรับปรุงอยู่เรื่อยๆ ในสมัยพญาฦๅไทราว พ.ศ. 1900 มีการแก้ไขตัวอักษรให้ผิดเพี้ยนไปบ้างเล็กน้อย โดยเฉพาะการเพิ่มเชิงที่ตัว ญ ซึ่งใช้ติดต่อเรื่อยมาจนทุกวันนี้ คาดว่าน่าจะเอาอย่างมาจากเขมร ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ราว พ.ศ. 2223 ตัวอักษรเริ่มมีทรวดทรงดีขึ้นแต่ก็ไม่ทิ้งเค้าเดิม มีบางตัวเท่านั้นที่แก้ไขผิดไปจากเดิม คือตัว ฎ และ ธ ซึ่งเหมือนกับที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน นักวิชาการจำนวนหนึ่งเชื่อว่าในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ตัวอักษรและการใช้งานมีความคล้ายคลึงกับในปัจจุบันมากที่สุด
อักษรไทย
| อักษรไทย | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| รูปพยัญชนะ | |||||||
| ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ |
| ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ |
| ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ |
| น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ |
| ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส |
| ห | ฬ | อ | ฮ | ||||
| รูปสระ | |||||||
| ะ | –ั | า | –ํ | –ิ | ' | " | |
| –ุ | –ู | เ | โ | ใ | ไ | –็ | |
| อ | ว | ย | ฤ | ฤๅ | ฦ | ฦๅ | |
| รูปวรรณยุกต์ | |||||||
| –่ | –้ | –๊ | –๋ | ||||
| เครื่องหมายอื่น ๆ | |||||||
| –์ | –๎ | –ฺ | |||||
| เครื่องหมายวรรคตอน | |||||||
| ฯ | ฯลฯ | ๆ | |||||
| ๏ | ๚ | ๛ | ┼ | ||||
พยัญชนะ
พยัญชนะไทยมี 44 รูป แต่ละตัวมีชื่อเรียกโดยเฉพาะ สามารถแบ่งตามฐานที่ใช้ในการออกเสียงเป็นวรรค เสียงอ่านที่กำกับไว้คือเสียงเมื่อเป็นพยัญชนะต้น
ไตรยางศ์ ต่ำ สูง ต่ำ กลาง ต่ำ
- ฃ และ ฅ เป็นอักษรที่ในปัจจุบันเลิกใช้แล้ว
- ในปัจจุบันเสียงนี้ถูกแทนที่ด้วย /j/ ในภาษาไทยกลาง แต่ยังคงพบได้ในภาษาไทยถิ่นอื่นๆ เช่น ภาษาไทยอีสาน เป็นต้น
- อ ถือว่าเป็นเสียงว่างให้รูปสระมาเกาะได้
พยัญชนะไทยยังแบ่งออกเป็น 3 หมู่ เรียกว่า ไตรยางศ์ ประกอบด้วย
- อักษรสูง 11 ตัว ได้แก่ ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห
- อักษรกลาง 9 ตัว ได้แก่ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ
- อักษรต่ำ 24 ตัว ได้แก่ ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ
สระ
สระในภาษาไทยมี 21 รูป ซึ่งรูปสระเหล่านี้จะนำไปประกอบเป็นรูปสระที่ใช้จริงอีกต่อหนึ่ง (ดูที่ ภาษาไทย)
|
|
วรรณยุกต์
วรรณยุกต์ในภาษาไทยมี 4 รูป 5 เสียง
เสียงวรรณยุกต์ไทยตามหลักภาษาศาสตร์ แบ่งได้ดังนี้
- เสียงสามัญ (ระดับเสียงกึ่งสูง-กลาง)
- เสียงเอก (ระดับเสียงกึ่งต่ำ-ต่ำ)
- เสียงโท (ระดับเสียงสูง-ต่ำ)
- เสียงตรี (ระดับเสียงกึ่งสูง-สูง)
- เสียงจัตวา (ระดับเสียงต่ำ-กึ่งสูง)
รูปวรรณยุกต์
เครื่องหมายวรรณยุกต์ในภาษาไทย มี 4 รูป ดังนี้
ไม้เอก (-่) ไม้โท (-้) ไม้ตรี (-๊) และ ไม้จัตวา (-๋)
อย่างไรก็ตาม ในจารึกสมัยโบราณ เช่น ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง มีเครื่องหมายวรรณยุกต์เพียง 2 รูป คือ ไม้เอก (-่) และไม้โท (-๋)[ต้องการอ้างอิง] เช่น น๋อง (น้อง), ห๋า (ห้า)
การผันเสียงวรรณยุกต์
โดยทั่วไปเสียงพยางค์หนึ่งในภาษาไทย สามารถผันได้ ๕ เสียงวรรณยุกต์ แต่ในภาษาเขียน จะมีกฎเกณฑ์การผันที่ตายตัว ดังนี้
| หมู่อักษร-คำเป็นคำตาย | เสียงสามัญ | เสียงเอก | เสียงโท | เสียงตรี | เสียงจัตวา |
|---|---|---|---|---|---|
| อักษรกลาง คำเป็น | กา | ก่า | ก้า | ก๊า | ก๋า |
| อักษรกลาง คำตาย สระสั้น | - | กะ | ก้ะ | ก๊ะ | ก๋ะ |
| อักษรกลาง คำตาย สระยาว | - | กาบ | ก้าบ | ก๊าบ | ก๋าบ |
| อักษรสูง คำเป็น | - | ข่า | ข้า | - | ขา |
| อักษรสูง คำตาย สระสั้น | - | ขะ | ข้ะ | - | - |
| อักษรสูง คำตาย สระยาว | - | ขาบ | ข้าบ | - | - |
| อักษรต่ำ คำเป็น | คา | - | ค่า | ค้า | - |
| อักษรต่ำ คำตาย สระสั้น | - | - | ค่ะ | คะ | ค๋ะ |
| อักษรต่ำ คำตาย สระยาว | - | - | คาบ | ค้าบ | ค๋าบ |
คำตายของอักษรกลางและอักษรสูง ไม่ว่าสระจะเป็นเสียงสั้นหรือเสียงยาวก็ผันวรรณยุกต์ตามรูปแบบเดียวกัน เว้นแต่คำตายของอักษรต่ำ เมื่อเป็นสระเสียงสั้นหรือเสียงยาวจะผันคนละแบบ
อักษรต่ำและอักษรสูงไม่สามารถผันให้ครบ ๕ เสียงได้ จึงมักจะใช้อักษรเสียงเดียวกันจากอีกหมู่หนึ่งมาใช้เป็นอักษรนำ โดยมีอักษรสูงนำ (ยกเว้นอักษร อ ซึ่งเป็นอักษรกลาง สามารถนำ อักษร ย ได้) เช่น นา หน่า น่า น้า หนา, มี หมี่ มี่ มี้ หมี
ตัวเลข
ตัวเลขที่เป็นอักษรไทย เรียกว่าเลขไทย มีลักษณะดังนี้
- ๐ ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ ๙
วิธีการบอกจำนวนใช้ระบบประจำหลักเหมือนกับตระกูลเลขฮินดู-อารบิกอื่น ๆ
เครื่องหมายวรรคตอน
|
รหัสยูนิโคดสำหรับอักษรไทย
ช่วงรหัสยูนิโคด (Unicode) ของอักษรไทย คือ U+0E00 ถึง U+0E7F
| ไทย Unicode.org chart (PDF) | ||||||||||||||||
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | A | B | C | D | E | F | |
| U+0E0x | ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ | ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | |
| U+0E1x | ฐ | ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ | น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ |
| U+0E2x | ภ | ม | ย | ร | ฤ | ล | ฦ | ว | ศ | ษ | ส | ห | ฬ | อ | ฮ | ฯ |
| U+0E3x | ะ | ั | า | ำ | ิ | ี | ึ | ื | ุ | ู | ฺ | ฿ | ||||
| U+0E4x | เ | แ | โ | ใ | ไ | ๅ | ๆ | ็ | ่ | ้ | ๊ | ๋ | ์ | ํ | ๎ | ๏ |
| U+0E5x | ๐ | ๑ | ๒ | ๓ | ๔ | ๕ | ๖ | ๗ | ๘ | ๙ | ๚ | ๛ | ||||
| U+0E6x | ||||||||||||||||
| U+0E7x | ||||||||||||||||
