อักษรไทลื้อ
| อักษรไทลื้อใหม่ | |
|---|---|
 | |
| ชนิด | อักษรสระประกอบ |
| ภาษาพูด | ไทลื้อ |
| ช่วงยุค | ตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1950 |
| ระบบแม่ | |
| ช่วงยูนิโคด | U+1980-U+19DF |
| ISO 15924 | Talu |
| บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด | |
_Tai_L%C3%BC_script_in_Mohan,_Yunnan.jpg){kind=logo}
อักษรไทลื้อใหม่ มีอีกชื่อว่า สิบสองปันนาไต่[4] และอักษรไทตัวย่อ เป็นอักษรสระประกอบที่ใช้เขียนภาษาไทลื้อ โดยพัฒนาในประเทศจีนช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 อักษรไทลื้อใหม่มีฐานจากอักษรธรรมล้านนาที่พัฒนาขึ้นใน ป. ค.ศ. 1200 รัฐบาลจีนสนับสนุนอักษรนี้ไว้แทนที่อักษรแบบเก่า อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่มีการบังคับสอนด้วยอักษรนี้ ทำให้หลายคนไม่สามารถอักษรไทลื้อใหม่ได้ นอกจากนี้ ชุมชนชาวไทลื้อในประเทศพม่า, ลาว, ไทย และเวียดนามยังคงใช้อักษรธรรมล้านนาต่อไป
ประวัติ[แก้]
อักษรไทลื้อเก่า[แก้]
มีลักษณะใกล้เคียงกับอักษรล้านนา เนื่องจากได้รับอิทธิพลทางศาสนาพุทธจากอาณาจักรล้านนา
อักษรไทลื้อใหม่[แก้]
พัฒนามาจากอักษรไทลื้อเก่าเมื่อราว พ.ศ. 2493 เพื่อใช้แทนอักษรเดิมที่ใช้มาตั้งแต่ พ.ศ. 1743 อักษรแบ่งเป็นอักษรสูงกับอักษรต่ำ พยัญชนะที่เป็นตัวสะกดจะมีรูปเฉพาะ รัฐบาลจีนได้รณรงค์ให้ชาวไทลื้อในจีนใช้อักษรนี้ แต่หลังจาก พ.ศ. 2523 ชาวไทลื้อได้รื้อฟื้นอักษรแบบเดิมขึ้นมาอีก ส่วนชาวไทลื้อในลาว พม่าและไทย ยังใช้อักษรแบบเดิมอยู่
พยัญชนะ[แก้]
ต้น[แก้]
พยัญชนะมักมาเป็นคู่เพื่อระบุเสียงวรรณยุกต์ 2 อัน (สูงและต่ำ) ซึ่งคล้ายกับอักษรไทยและอักษรลาว[4]
| สูง | ᦀ | ᦂ | ᦃ | ᦄ | ᦈ | ᦉ | ᦊ | ᦎ | ᦏ | ᦐ | ᦔ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ต่ำ | ᦁ | ᦅ | ᦆ | ᦇ | ᦋ | ᦌ | ᦍ | ᦑ | ᦒ | ᦓ | ᦗ |
| สัทอักษรสากล | /ʔa/ | /ka/ | /xa/ | /ŋa/ | /t͡sa/ | /sa/ | /ja/ | /ta/ | /tʰa/ | /na/ | /pa/ |
| สูง | ᦕ | ᦖ | ᦚ | ᦛ | ᦜ | ᦡ | ᦢ | ᦠ | ᦦ | ᦧ | ᦪ |
| ต่ำ | ᦘ | ᦙ | ᦝ | ᦞ | ᦟ | ᦤ | ᦥ | ᦣ | ᦨ | ᦩ | ᦫ |
| สัทอักษรสากล | /pʰa/ | /ma/ | /fa/ | /wa/ | /la/ | /da/ | /ba/ | /ha/ | /kʷa/ | /xʷa/ | /sʷa/ |
ท้าย[แก้]
พยัญชนะท้ายไม่มีเสียงท้ายดั้งเดิมเป็นสระ /a/[4] แต่จะมีรูปพยัญชนะหน้าดัดแปลงเป็น virama ที่มีรูปร่างคล้ายตะขอ:
| ท้าย | ᧅ | ᧆ | ᧇ | ᧂ | ᧃ | ᧄ | ᧁ | ไม่มีพยัญชนะลงท้ายด้วย ᦰ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| สัทอักษรสากล | /k̚/ | /t̚/ | /p̚/ | /ŋ/ | /n/ | /m/ | /w/ | /ʔ/ |
สระ[แก้]
พยัญชนะมีสระดั้งเดิมเป็นสระ /a/ ในตารางข้างล่าง '◌' แสดงเป็นพยัญชนะและใช้ระบุที่ตั้งของสระหลายแบบ:
| สระสั้น | สระยาว | สระประสมกับอักษร i | |||
|---|---|---|---|---|---|
| อักษร | สัทอักษรสากล | อักษร | สัทอักษรสากล | อักษร | สัทอักษรสากล |
| ไม่มี | /a/ | ᦺ◌ | /aj/ | ||
| ◌ᦰ | /aʔ/ | ◌ᦱ | /aː/ | ◌ᦻ | /aːj/ |
| ◌ᦲᦰ | /iʔ/ | ◌ᦲ | /i(ː)/ | ||
| ᦵ◌ᦰ | /eʔ/ | ᦵ◌ | /e(ː)/ | ||
| ᦶ◌ᦰ | /ɛʔ/ | ᦶ◌ | /ɛ(ː)/ | ||
| ◌ᦳ | /u(ʔ)/ | ◌ᦴ | /uː/ | ◌ᦼ | /uj/ |
| ᦷ◌ᦰ | /oʔ/ | ᦷ◌ | /o(ː)/ | ◌ᦽ | /oj/ |
| ◌ᦸᦰ | /ɔʔ/ | ◌ᦸ | /ɔ(ː)/ | ◌ᦾ | /ɔj/ |
| ◌ᦹᦰ | /ɯʔ/ | ◌ᦹ | /ɯ(ː)/ | ◌ᦿ | /ɯj/ |
| ᦵ◌ᦲᦰ | /ɤʔ/ | ᦵ◌ᦲ | /ɤ(ː)/ | ᦵ◌ᧀ | /ɤj/ |
วรรณยุกต์[แก้]
อักษรไทลื้อใหม่มีสัญลักษณ์วรรณยุกต์สองแบบที่ท้ายพยางค์: ᧈ และ ᧉ[4] เนื่องจากการแสดงวรรณยุกต์ 2 เสียงต้องใช้พยัญชนะ 2 ตัว เครื่องหมายเสียงวรรณยุกต์จึงสามารถแสดงรูปวรรณยุกต์เฉพาะได้ 6 เสียง:
| เสียงสูง | เสียงต่ำ | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| สัญลักษณ์ | ᧈ | ᧉ | ᧈ | ᧉ | ||
| แสดงด้วยอักษร k | ᦂ | ᦂᧈ | ᦂᧉ | ᦅ | ᦅᧈ | ᦅᧉ |
| สัทอักษรสากล | /ka˥/ | /ka˧˥/ | /ka˩˧/ | /ka˥˩/ | /ka˧/ | /ka˩/ |
| ทับศัพท์ | ka¹ | ka² | ka³ | ka⁴ | ka⁵ | ka⁶ |
อักษรย่อ[แก้]
มีการใช้อักษรย่อแค่สองตัวอักษร:
- พยางค์ ᦶᦟᦰ (/lɛʔ˧/) สามารถย่อได้เป็น ᧞
- พยางค์ ᦶᦟᧁᧉ (/lɛu˩/) สามารถย่อได้เป็น ᧟
ตัวเลข[แก้]
อักษรไทลื้อมีชุดตัวเลขของตัวเอง:
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ᧐ | ᧑/᧚ | ᧒ | ᧓ | ᧔ | ᧕ | ᧖ | ᧗ | ᧘ | ᧙ |
ถ้าเลข ᧑ อาจสับสนกับสระ ᦱ จะมีการใช้รูปอักขระเลขหนึ่งอีกแบบ (᧚) แทน[4]
ยูนิโคด[แก้]
| ไทลื้อใหม่ Unicode.org chart (PDF) | ||||||||||||||||
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | A | B | C | D | E | F | |
| U+198x | ᦀ | ᦁ | ᦂ | ᦃ | ᦄ | ᦅ | ᦆ | ᦇ | ᦈ | ᦉ | ᦊ | ᦋ | ᦌ | ᦍ | ᦎ | ᦏ |
| U+199x | ᦐ | ᦑ | ᦒ | ᦓ | ᦔ | ᦕ | ᦖ | ᦗ | ᦘ | ᦙ | ᦚ | ᦛ | ᦜ | ᦝ | ᦞ | ᦟ |
| U+19Ax | ᦠ | ᦡ | ᦢ | ᦣ | ᦤ | ᦥ | ᦦ | ᦧ | ᦨ | ᦩ | ᦪ | ᦫ | ||||
| U+19Bx | ᦰ | ᦱ | ᦲ | ᦳ | ᦴ | ᦵ | ᦶ | ᦷ | ᦸ | ᦹ | ᦺ | ᦻ | ᦼ | ᦽ | ᦾ | ᦿ |
| U+19Cx | ᧀ | ᧁ | ᧂ | ᧃ | ᧄ | ᧅ | ᧆ | ᧇ | ᧈ | ᧉ | ||||||
| U+19Dx | ᧐ | ᧑ | ᧒ | ᧓ | ᧔ | ᧕ | ᧖ | ᧗ | ᧘ | ᧙ | ᧚ | ᧞ | ᧟ | |||
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Diringer, David (1948). Alphabet a key to the history of mankind. p. 411.
- ↑ Hartmann, John F. (1986). "The spread of South Indic scripts in Southeast Asia". Crossroads: An Interdisciplinary Journal of Southeast Asian Studies. 3 (1): 6–20. JSTOR 40860228.
- ↑ Penth, Hans (1986). "On the History of Thai scripts" (PDF). Cite journal requires
|journal=(help) - ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 "The Unicode Standard, Chapter 16.6: New Tai Lue" (PDF). Unicode Consortium. March 2020.
