อักษรโอริยา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อักษรโอริยา
ชนิดอักษรสระประกอบ
ภาษาพูดภาษาโอริยา, ภาษาสันสกฤต, ภาษากุย, ภาษาสันถาลี, ภาษาโฮ, ภาษาฉัตตีสครห์
ช่วงยุคประมาณ ค.ศ. 1060–ปัจจุบัน
ระบบแม่
ช่วงยูนิโคดU+0B00–U+0B7F
ISO 15924Orya
[a] ยังไม่เป็นที่ยอมรับในระดับสากล
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด

อักษรโอริยา[1] (Oriya alphabet) พัฒนามาจากอักษรกลิงคะที่มาจากอักษรพราหมีอีกทอดหนึ่ง พบจารึกภาษาโอริยาครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 1594 เขียนด้วยอักษรกลิงคะ ความโค้งงอของอักษรเกิดจากการเขียนบนใบลาน อักษรนี้ยังใช้เขียนภาษาสันสกฤตและภาษาอื่นๆในรัฐโอริศาได้ด้วย

ใช้เขียน[แก้]

ยูนิโคด[แก้]

โอริยา
Unicode.org chart (PDF)
  0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 A B C D E F
U+0B0x        
U+0B1x    
U+0B2x  
U+0B3x         ି
U+0B4x            
U+0B5x                      
U+0B6x    
U+0B7x                


อ้างอิง[แก้]

  1. Microsoft© Office Word 2003 Thai