อักษรรัญชนา
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
อักษรรัญชนา | |
---|---|
![]() | |
ชนิด | อักษรสระประกอบ |
ภาษาพูด | ภาษาเนวารี ภาษาสันสกฤต ภาษาทิเบต |
ช่วงยุค | ป. ค.ศ. 1100-ปัจจุบัน |
ระบบแม่ | |
ระบบลูก | อักษรโซยอมโบ |
ระบบพี่น้อง | Prachalit Litumol |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด |
อักษรรัญชนา หรือกูติลา หรือลันต์ซา เป็นอักษรที่พัฒนามาจากอักษรพราหมี เมื่อราว พ.ศ. 1600 และใช้มาจนถึงราว พ.ศ. 2500 ในอินเดียและเนปาล ชาวทิเบตเรียกอักษรนี้ว่าลันต์ซา ใช้เขียนภาษาสันสกฤตก่อนจะแปลเป็นภาษาทิเบต ชาวทิเบตเลิกใช้อักษรนี้เมื่อถูกจีนยึดครอง นอกจากนี้ มีการใช้อักษรนี้ในหมู่ชาวพุทธในจีน มองโกเลีย และญี่ปุ่น
ใช้เขียน[แก้]
- ภาษาเนวารี ซึ่งอยู่ในกลุ่มทิเบต-พม่า มีผู้พูดในอินเดียและเนปาลราว 775,000 คน นอกจากนี้ ภาษาเนวารียังเขียนด้วยอักษรเทวนาครีได้อีกด้วย
- ภาษาสันสกฤต
พยัญชนะ[แก้]

Rañjanā "Oṃ" syllables surrounding the implements of the Four Heavenly Kings. Jing'an Temple, Shanghai, China.

Sanskrit manuscript in the Rañjanā script. Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra, India, 12th century.
รัสสระ | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
ทีฆสระ | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |