ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ขงหยง"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 21: | บรรทัด 21: | ||
}} |
}} |
||
'''ขงหยง''' ({{lang-en|Kong Rong}}; {{zh-all|t=孔融|s=孔融|p=Kǒng Róng}}) เป็นตัวละครใน[[วรรณกรรม]][[จีน]]อิง[[ประวัติศาสตร์]]เรื่อง[[สามก๊ก]]ที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ใน[[ยุคสามก๊ก]] เป็นชาวเมืองซีฟู่ ในเขตแคว้นหลู่โก้วะ ( โลก๊ก ) อันเป็นที่เกิดของขงจื้อ มีฉายาว่า อุ๋นจวี เป็นเชื่อสายของ[[ขงจื้อ]]ลำดับที่ 20 มีสติปัญญาเฉียบแหลม เมื่ออายุ 10 ขวบได้ไปหาหลี่อิ๋ง เจ้าเมือง คนเฝ้าประตูไม่ให้เข้า ขงหยงอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าเมืองจึงเข้าได้ เมื่อหลีอิ๋งถามว่า เป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่ครั้งไหน ขงหยงตอบว่า บรรพบุรุษของข้าพเจ้า (คือ[[ขงจื้อ]]) ได้ไปถามความรู้เกี่ยวกับประเพณี จากบรรพบุรุษของท่าน ( คือ [[เล่าจื๊อ]] ซึ่งชื่อจริงว่า หลีเอ๋อ ) จึงถือว่าสกุลเราสนิทมาหลายชั่วคนแล้ว |
'''ขงหยง''' หรือ '''ขงเล่ง''' ({{lang-en|Kong Rong}}; {{zh-all|t=孔融|s=孔融|p=Kǒng Róng}}) เป็นตัวละครใน[[วรรณกรรม]][[จีน]]อิง[[ประวัติศาสตร์]]เรื่อง[[สามก๊ก]]ที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ใน[[ยุคสามก๊ก]] เป็นชาวเมืองซีฟู่ ในเขตแคว้นหลู่โก้วะ ( โลก๊ก ) อันเป็นที่เกิดของขงจื้อ มีฉายาว่า อุ๋นจวี เป็นเชื่อสายของ[[ขงจื้อ]]ลำดับที่ 20 มีสติปัญญาเฉียบแหลม เมื่ออายุ 10 ขวบได้ไปหาหลี่อิ๋ง เจ้าเมือง คนเฝ้าประตูไม่ให้เข้า ขงหยงอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าเมืองจึงเข้าได้ เมื่อหลีอิ๋งถามว่า เป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่ครั้งไหน ขงหยงตอบว่า บรรพบุรุษของข้าพเจ้า (คือ[[ขงจื้อ]]) ได้ไปถามความรู้เกี่ยวกับประเพณี จากบรรพบุรุษของท่าน ( คือ [[เล่าจื๊อ]] ซึ่งชื่อจริงว่า หลีเอ๋อ ) จึงถือว่าสกุลเราสนิทมาหลายชั่วคนแล้ว |
||
หลีอิ๋งประหลาดใจในสติปัญญาของเด็กน้อยผู้นี้มาก พอดีเฉินวุ่ย ขุนนางผู้ใหญ่ตำแหน่งต้าจงต้าฟูมาเยี่ยมหลีอิ๋งจึงเล่าให้เฉินวุ่ยฟัง เฉินวุ่ยก็ว่า เด็กฉลาดไม่แน่นักที่โตขึ้นจะฉลาดเสมอไป ขงหยงโต้ว่า ตัวท่านเองก็เป็นเด็กฉลาดมาก่อนไม่ใช้หรือ พูดคำนี้ทั้งหลีอิ๋งกับเฉินวุ่ย ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน โตขึ้น ขงหยงได้ดำรงตำแหน่งราชการเป็นจงหลังเจี้ยง เจ้าเมื่องปักไฮ ประชาชานิยมรักใคร่มาก ชอบยกคำโบราณมาพูดเสมอว่า “ในห้องพรั่งพร้อมด้วยเพื่อน ใน[[แก้ว]]เอิบอาบด้วนน้ำ[[เหล้า]]” เป็นผู้จัดตั้งสถานศึกษา[[ศิลปะ]][[วรรณคดี]] และได้ชื่อว่าเป็นปราชญ์คนหนึ่งใน 7 ของราชสมัย[[พระเจ้าเหี้ยนเต้]] |
หลีอิ๋งประหลาดใจในสติปัญญาของเด็กน้อยผู้นี้มาก พอดีเฉินวุ่ย ขุนนางผู้ใหญ่ตำแหน่งต้าจงต้าฟูมาเยี่ยมหลีอิ๋งจึงเล่าให้เฉินวุ่ยฟัง เฉินวุ่ยก็ว่า เด็กฉลาดไม่แน่นักที่โตขึ้นจะฉลาดเสมอไป ขงหยงโต้ว่า ตัวท่านเองก็เป็นเด็กฉลาดมาก่อนไม่ใช้หรือ พูดคำนี้ทั้งหลีอิ๋งกับเฉินวุ่ย ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน โตขึ้น ขงหยงได้ดำรงตำแหน่งราชการเป็นจงหลังเจี้ยง เจ้าเมื่องปักไฮ ประชาชานิยมรักใคร่มาก ชอบยกคำโบราณมาพูดเสมอว่า “ในห้องพรั่งพร้อมด้วยเพื่อน ใน[[แก้ว]]เอิบอาบด้วนน้ำ[[เหล้า]]” เป็นผู้จัดตั้งสถานศึกษา[[ศิลปะ]][[วรรณคดี]] และได้ชื่อว่าเป็นปราชญ์คนหนึ่งใน 7 ของราชสมัย[[พระเจ้าเหี้ยนเต้]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 19:38, 6 กุมภาพันธ์ 2552
ขงหยง | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
เจ้าเมืองปักไฮ | |||||||||||||
เกิด | พ.ศ. 696 | ||||||||||||
ถึงแก่กรรม | พ.ศ. 751 | ||||||||||||
ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 孔融 | ||||||||||||
อักษรจีนตัวย่อ | 孔融 | ||||||||||||
| |||||||||||||
ชื่อรอง | อุ๋นจวี | ||||||||||||
ชื่ออื่น ๆ | ขงปักไฮ |
ขงหยง หรือ ขงเล่ง (อังกฤษ: Kong Rong; จีน: 孔融; พินอิน: Kǒng Róng) เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ในยุคสามก๊ก เป็นชาวเมืองซีฟู่ ในเขตแคว้นหลู่โก้วะ ( โลก๊ก ) อันเป็นที่เกิดของขงจื้อ มีฉายาว่า อุ๋นจวี เป็นเชื่อสายของขงจื้อลำดับที่ 20 มีสติปัญญาเฉียบแหลม เมื่ออายุ 10 ขวบได้ไปหาหลี่อิ๋ง เจ้าเมือง คนเฝ้าประตูไม่ให้เข้า ขงหยงอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าเมืองจึงเข้าได้ เมื่อหลีอิ๋งถามว่า เป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่ครั้งไหน ขงหยงตอบว่า บรรพบุรุษของข้าพเจ้า (คือขงจื้อ) ได้ไปถามความรู้เกี่ยวกับประเพณี จากบรรพบุรุษของท่าน ( คือ เล่าจื๊อ ซึ่งชื่อจริงว่า หลีเอ๋อ ) จึงถือว่าสกุลเราสนิทมาหลายชั่วคนแล้ว
หลีอิ๋งประหลาดใจในสติปัญญาของเด็กน้อยผู้นี้มาก พอดีเฉินวุ่ย ขุนนางผู้ใหญ่ตำแหน่งต้าจงต้าฟูมาเยี่ยมหลีอิ๋งจึงเล่าให้เฉินวุ่ยฟัง เฉินวุ่ยก็ว่า เด็กฉลาดไม่แน่นักที่โตขึ้นจะฉลาดเสมอไป ขงหยงโต้ว่า ตัวท่านเองก็เป็นเด็กฉลาดมาก่อนไม่ใช้หรือ พูดคำนี้ทั้งหลีอิ๋งกับเฉินวุ่ย ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน โตขึ้น ขงหยงได้ดำรงตำแหน่งราชการเป็นจงหลังเจี้ยง เจ้าเมื่องปักไฮ ประชาชานิยมรักใคร่มาก ชอบยกคำโบราณมาพูดเสมอว่า “ในห้องพรั่งพร้อมด้วยเพื่อน ในแก้วเอิบอาบด้วนน้ำเหล้า” เป็นผู้จัดตั้งสถานศึกษาศิลปะวรรณคดี และได้ชื่อว่าเป็นปราชญ์คนหนึ่งใน 7 ของราชสมัยพระเจ้าเหี้ยนเต้
ครั้งหนึ่งโจโฉต้องการคนดีมีฝีปากไปเกลี้ยวกล่อมเล่าเปียว ผู้ครองแคว้นเกงจิ๋ว มีผู้เสนอให้วานขงหยง แต่ขงหยงไม่ยอมรับ แนะนำให้วานยีเอ๋ง ซึ่งเป็นเพื่อนรักไปแทน แต่ยีเอ๋งเป็นปราชญ์ที่พูดมากเกินไป ชอบยกตนข่มท่าน การเกลี้ยกล่อมจึงไม่สำเร็จ เนื่องจากคอยขัดคอโจโฉบ่อย ๆ โจโฉจึงไม่ชอบ ครั้งสุดท้ายขัดคอไม่ให้ยกทัพไปปราบเล่าปี่ อ้างว่าเล่าปี่เป็นเชื้อสายพระเจ้าเหี้ยนเต้ และตั้งหลักมั่นคงที่เกงจิ๋วแล้ว
โจโฉโกรธ ให้จับขงหยงประหารชีวิตเสีย ขณะที่บุตรกำลังเล่นหมากรุกกันอยู่คนใช้วิ่งมาบอกข่าว และให้ขอให้หนีไปเสีย บุตรขงหยงคนที่สองตอบว่า “ซึ่งท่านเอ็นดูแก่เรานี้คุณก็หาที่สุดมิได้ แต่ธรรมดานกทั้งปวงซึ่งตกฟองในรัง แม้ว่ารังทำลายแล้ว ฟองนั้นก็ตกแตก มิอาจสามารถตั้งอยู่ได้ และบิดาเราถึงแก่ความตายแล้ว บัดนี้ตัวเราผู้เป็นบุตรหรือจะหนีพ้น” พูดมิทันขาดคำทหารโจโฉก็เข้ามาล้อมเรือนจับบุตรภรรยาขงหยงไปฆ่าเสียสิ้น แล้วโจโฉให้เอาศพขงหยงไปประจานไว้ที่สามแพร่ง