สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
 | |
| คําขวัญ | ผู้มีปัญญาพึงเป็นอยู่เพื่อมหาชน |
|---|---|
| ชื่ออังกฤษ | Walairukhavej Botanical Research Institute, Mahasarakham University |
| อักษรย่อ | วลย. / WRBRI |
| สังกัด | มหาวิทยาลัยมหาสารคาม |
| ที่อยู่ | อาคารวิจัยและปฏิบัติการ ชั้น 2 · เลขที่ 41 หมู่ 20 ตำบลขามเรียง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม 44150 สถานีปฏิบัติการนาดูน · ตำบลนาดูน อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม 44180 |
| วันก่อตั้ง | 22 ตุลาคม พ.ศ. 2535 |
| คณบดี | ผศ.ดร.สุดารัตน์ ถนนแก้ว |
| วารสาร | วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี |
| สีประจําคณะ | ██████ สีน้ำตาล-สีเหลือง |
| เว็บไซต์ | http://walai.msu.ac.th/th/ |
สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (อังกฤษ: Walairukhavej Botanical Research Institute, Mahasarakham University) เป็นสถาบันหนึ่งในมหาวิทยาลัยมหาสารคาม มีสถานะเทียบเท่าคณะวิชา เปิดขึ้นอย่างเป็นทางการในวันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2535 โดยสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์วลัยลักษณ์ ทรงพระราชทานนามหน่วยงานนี้ว่า “สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช” และประกาศจัดตั้งในราชกิจจานุเบกษา เมื่อวันที่ 7 กันยายน 2536[1]
ประวัติ[แก้]
ในปีพ.ศ. 2530 มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วิทยาเขตมหาสารคาม และ จังหวัดมหาสารคามได้ร่วมกันจัดทำโครงการสวนพฤกษชาติและศูนย์สนเทศพรรณไม้อีสานขึ้น ซึ่งมีวัตถุประสงค์ ในการอนุรักษ์ และขยายพรรณไม้พื้นเมือง นอกจากนี้ยังได้จัดเอกสารเผยแพร่และฝึกอบรมเรื่องการอนุรักษ์ธรรมชาติให้กับประชาชนและเยาวชนด้วย ในระยะเริ่มต้นพื้นที่ดำเนินการจัดการ จัดทำสวนพฤกษชาติ ได้รับความอนุเคราะห์จากสภาตำบลเกิ้ง ให้ใช้ที่สาธารณะประโยชน์กุดแดง บ้านเกิ้ง ตำบลเกิ้ง อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม ประมาณ 270 ไร่ ตารางวาเป็นแหล่งสะสมพรรณไม้โดยใช้ชื่อว่า “สวนพฤกษชาติและศูนย์สนเทศพรรณไม้อีสาน”
ต่อมาได้รับพระกรุณาจากสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์วลัยลักษณ์ ทรงพระราชทานนาม สวนแห่งนี้ว่า “สวนวลัยรุกขเวช” ในวันที่ 28 กันยายน 2531 จากความสำเร็จของโครงการ นี้ทางจังหวัดมหาสารคามจึงได้ขอ ให้ทางมหาวิทยาลัยขยายพื้นที่โครงการโดยมอบพื้นที่สาธารณะ ประโยชน์ โคกดงเค็ง อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม ประมาณ 650 ไร่ ตารางวา การดำเนินงานระยะแรกได้รับงบประมาณสนับสนุนจากโครงการอีสานเขียว เป็นเวลา 4 ปี ตั้งแต่ 2532-2535 รวมงบประมาณ ทั้งสิ้น 20,689,520 บาท ต่อมาทางมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ได้ดำเนินการขอจัดตั้งโครงการ นี้ให้เป็นหน่วยงานหนึ่งของมหาวิทยาลัย[2] ซึ่งได้รับพระกรุณาจาก สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์วลัยลักษณ์ ทรงพระราชทานนามหน่วยงานนี้ว่า “สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช” เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2535 และประกาศจัดตั้งในราชกิจจานุเบกษา เมื่อวันที่ 7 กันยายน 2536
หลักสูตร[3][แก้]
| หลักสูตรที่เปิดสอนในสถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม | |||
|---|---|---|---|
| ระดับปริญญาบัณฑิต | ระดับปริญญามหาบัณฑิต | ระดับปริญญาดุษฎีบัณฑิต | |
|
ไม่มีการเรียนการสอน |
หลักสูตรวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (วท.ม.)[4]
|
หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (ปร.ด.)[5]
| |
พิพิธภัณฑ์บ้านอีสาน[แก้]
พิพิธภัณฑ์บ้านอีสานก่อตั้งขึ้นจากโครงการน้ำพระทัยจากในหลวงหรือโครงการอีสานเขียว เมื่อปี พ.ศ. 2531[6] บนเนื้อที่ 150 ไร่ หนึ่งในโครงการของสถาบันวิจัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เพื่อศึกษาปฏิบัติการด้านสังคมศาสตร์เกี่ยวกับวิถีชีวิต สังคมวัฒนธรรมอีสาน ในรูปแบบวัฒนธรรมท้องถิ่นควบคู่กับการศึกษาปฏิบัติการทางวิทยาศาสตร์เรื่องพืชสมุนไพรและพันธุ์ไม่ไผ่ในเอเชีย โดยจำรองวิถีต่างๆ ของชาวอีสานตั้งแต่เรือนเย้า เรือนภูไท และเรือนอีสาน[7]
ภายในบ้านจัดแสดงเครื่องมือเครื่องใช้ประจำวันของชาวอีสาน นำเสนอภาพชีวิตของสังคมและวัฒนธรรมอีสานที่ดำรงอยู่ด้วยข้าวและน้ำ ด้วยเหตุผลที่อีสานเป็นสังคม เกษตรกรรมทำนา ที่จำเป็นต้องอาศัยน้ำเป็นหลัก และยังเชื่อมโยงไปสัมพันธุ์กับวิถีชีวิตการดำรงชีวิตที่ผู้คนจะต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องปลา ป่าไม้ ป่า เกลือ ด้วย โดยแบ่งออกเป็นบริเวณต่างๆ ได้แก่ โรงเกวียน หมู่บ้านอีสาน เถียงนา กองฟาง โรงแสดงกลางแจ้ง และบริเวณที่พักผ่อน ภายในบริเวณหมู่บ้านอีสาน จัดแสดงความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบของเรือนกับวิถีชีวิตระบบ ครอบครัว เครือญาติ เศรษฐกิจ ความเชื่อทางศาสนา ฯลฯ ภายในเรือนอีสานแต่ละหลังได้จัดเป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีชีวิตเกี่ยวกับวิถีชีวิตของชาวอีสาน รวมทั้งข้อมูลที่แสดงความสัมพันธ์กับการใช้ประโยชน์ และความเชื่อในการใช้พันธุ์ไม้ของชาวอีสาน
พิพิธภัณฑ์บ้านอีสาน สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ตั้งอยู่บริเวณใกล้กับพระบรมธาตุนาดูน อ.นาดูน จ.มหาสารคาม โดยจะอยู่ทางซ้ายมือของถนนทางเข้าก่อนถึงพระบรมธาตุนาดูน เปิดให้เข้าชมทุกวัน เข้าชมฟรี ตั้งแต่เวลา 08.00 - 16.30 น. ติดต่อสอบถามเพิ่มเติมได้ที่ สถานีปฏิบัติการนาดูน สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม และ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ลานมอส[แก้]
ลานมอส อีกหนึ่งจุดน่าสนใจในบริเวณของพิพิธภัณฑ์บ้านอีสาน สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม นั่นก็คือลานมอสที่ขึ้นบนอิฐปูพื้น เป็นมอสที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติจากปัจจัยที่เหมาะสมทั้งความชื้นและสภาพแสงที่พอเหมาะ แต่ลานมอสนี้จะมีให้ชมความงามเฉพาะช่วงหน้าฝนเท่านั้น โดยลานมอสจะอยู่ใต้ร่มไม้บริเวณทางเข้าชมด้านข้างของพิพิธภัณฑ์บ้านอีสาน มีพื้นที่ไม่กว้างมากนัก แต่ถ้าเลือกมุมดีๆก็ถ่ายรูปออกมาได้สวยงามเช่นกัน
ผู้อำนวยการสถาบันวิจัย[แก้]
รายนามผู้อำนวยการสถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ตั้งแต่ก่อตั้งจนถึงปัจจุบันมีดังนี้ (เท่าที่มีการบันทึก)
| ทำเนียบผู้อำนวยการสถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม[8] | ||
|---|---|---|
| รายนามผู้อำนวยการ | วาระการดำรงตำแหน่ง | |
| ไม่มีการบันทึก | พ.ศ. 2535 - 2549 | |
| 1. รศ.ปรีชา เทพา | พ.ศ. 2550 - 2551 | |
| 2. รศ.โรจน์ชัย ศัตรวาหา | พ.ศ. 2551 - 2559 (สองวาระ) | |
| 3. รศ.วีระชัย สายจันทา | พ.ศ. 2559 - 2559 | |
| 4. รศ.ไพโรจน์ ประมวล | พ.ศ. 2559 - 2563 | |
| 5. ผศ.ดร.สุดารัตน์ ถนนแก้ว | พ.ศ. 2563 - ปัจจุบัน | |
หมายเหตุ คำนำหน้านาม เป็นคำนำหน้านามตามตำแหน่งทางวิชาการในขณะนั้น
อ้างอิง[แก้]
- ↑ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช : พระราชทานนามสถาบันวิจัย
- ↑ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม : พระราชกฤษฎีกา ว่าด้วยการจัดตั้งส่วนราชการในมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ทบวงมหาวิทยาลัย พ.ศ. 2538 1 กันยายน 2564.
- ↑ หลักสูตรที่เปิดสอนในสถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มมส
- ↑ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช : หลักสูตรมหาบัณฑิต 1 กันยายน 2564.
- ↑ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช : หลักสูตรดุษฎีบัณฑิต 1 กันยายน 2564.
- ↑ สาร MSU Online. พิพิธภัณฑ์บ้านอีสาน. 10 พฤษภาคม 2565.
- ↑ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช มหาวิทยาลัยมหาสารคาม Walai Rukhavej Botanical Research Institute. พิพิธภัณฑ์บ้านอีสาน. 10 พฤษภาคม 2565.
- ↑ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม : รายนามผู้อำนวยการสถาบันวิจัยวลัยรุกเวช, 1 กันยายน 2564
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- http://www.web.msu.ac.th เว็บไซต์ทางการมหาวิทยาลัยมหาสารคาม
- http://walai.msu.ac.th/th/ เว็บไซต์สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช
