ประเทศกาตาร์

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก กาตาร์)
สำหรับอาวุธ ดูที่ กาตาร์ (อาวุธ)

พิกัดภูมิศาสตร์: 25°30′N 51°15′E / 25.500°N 51.250°E / 25.500; 51.250

รัฐกาตาร์

دولة قطر (อาหรับ)
Dawlat Qaṭar
เพลงชาติ: السلام الأميري
อัสซะลามุลอะมีรี  
"ศานติจงมีแด่อะมีร"
สถานที่ตั้งและขอบเขตของประเทศกาตาร์ (สีเขียวเข้ม) ในคาบสมุทรอาหรับ
สถานที่ตั้งและขอบเขตของประเทศกาตาร์ (สีเขียวเข้ม) ในคาบสมุทรอาหรับ
เมืองหลวง
และเมืองใหญ่สุด
โดฮา
25°18′N 51°31′E / 25.300°N 51.517°E / 25.300; 51.517
ภาษาราชการอาหรับ[1]
ภาษาทั่วไปอังกฤษ
กลุ่มชาติพันธุ์
(ค.ศ. 2015)[2]
ศาสนา
(ค.ศ. 2020)[3]
เดมะนิมชาวกาตาร์
การปกครองรัฐเดี่ยว สมบูรณาญาสิทธิราชย์[4]
ตะมีม บิน ฮะมัด
เคาะลีด บิน เคาะลีฟะฮ์
สภานิติบัญญัติสภาที่ปรึกษา
ก่อตั้ง
18 ธันวาคม ค.ศ. 1878
• ประกาศเอกราช

1 กันยายน ค.ศ. 1971
• เป็นเอกราชจากสหราชอาณาจักร

3 กันยายน ค.ศ. 1971
พื้นที่
• รวม
11,581 ตารางกิโลเมตร (4,471 ตารางไมล์) (อันดับที่ 158)
0.8
ประชากร
• ค.ศ. 2020 ประมาณ
2,795,484[5] (อันดับที่ 139)
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2010
1,699,435[6]
176 ต่อตารางกิโลเมตร (455.8 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 76)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)ค.ศ. 2020 (ประมาณ)
• รวม
357.338 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[7] (อันดับที่ 51)
138,910 ดอลลาร์สหรัฐ[7] (อันดับที่ 4)
จีดีพี (ราคาตลาด)ค.ศ. 2018 (ประมาณ)
• รวม
183.807 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[7] (อันดับที่ 56)
66,202 ดอลลาร์สหรัฐ[7] (อันดับที่ 6)
จีนี (ค.ศ. 2007)41.1[8]
ปานกลาง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019)Steady 0.848[9]
สูงมาก · อันดับที่ 45
สกุลเงินริยาลกาตาร์ (QAR)
เขตเวลาUTC+3 (เวลามาตรฐานอาหรับ)
ขับรถด้านขวา[10]
รหัสโทรศัพท์+974
โดเมนบนสุด

กาตาร์ (อาหรับ: قطر‎ [ˈqɑtˁɑr]; สำเนียงพื้นเมือง: [ˈɡɪtˤɑr])[11][12] หรือชื่อทางการคือ รัฐกาตาร์ (อาหรับ: دولة قطر) เป็นประเทศที่ปกครองโดยเจ้าผู้ครองรัฐในตะวันออกกลาง ตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดเล็กที่แตกมาจากคาบสมุทรอาหรับในภูมิภาคเอเชียตะวันตกเฉียงใต้[13][14][15][16][17] มีพรมแดนทางใต้ติดกับประเทศซาอุดีอาระเบีย และมีชายฝั่งริมอ่าวเปอร์เซีย

ใน ค.ศ. 2017 ประชากรทั้งหมดของกาตาร์อยู่ที่ประมาณ 2.6 ล้านคน โดยเป็นพลเมืองกาตาร์เพียง 313,000 คน และเป็นชาวต่างชาติ มากถึง 2.3 ล้านคน[18] ศาสนาประจำชาติของกาตาร์คือศาสนาอิสลาม กาตาร์เป็นหนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในโลก[19][20] โดยในแง่ของรายได้ กาตาร์มีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ต่อหัวสูงที่สุดเป็นอันดับสามของโลก[21] และมีรายได้ประชาชาติ (GNI) ต่อหัวสูงที่สุดเป็นอันดับหก[22] องค์การสหประชาชาติจัดอันดับให้กาตาร์เป็นประเทศที่มีอัตราการพัฒนาคุณภาพประชากรในระดับสูง[23] โดยมี ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (HDI) สูงเป็นอันดับสามในบรรดากลุ่มประเทศตะวันออกกลาง รองจากสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์และซาอุดีอาระเบีย กาตาร์เป็นประเทศเศรษฐกิจที่มีรายได้สูงและเป็นผู้ส่งออกน้ำมันรายใหญ่อันดับต้น ๆ ของโลก โดยมีแหล่งสำรองก๊าซธรรมชาติและปริมาณน้ำมันสำรองที่ใหญ่เป็นอันดับสามของโลก และยังเป็นประเทศที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ใหญ่ที่สุดชาติหนึ่งในโลก[24]

กาตาร์ถูกปกครองโดยราชวงศ์อัษษานีนับตั้งแต่มุฮัมมัด บิน อัษษานี ลงนามในสนธิสัญญากับอังกฤษใน ค.ศ. 1868 ภายหลังการปกครองของตุรกีโดยจักรวรรดิออตโตมัน กาตาร์อยู่ภายใต้ความคุ้มครองอังกฤษในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 จนกระทั่งได้รับเอกราชใน ค.ศ. 1971 ประมุขของกาตาร์เป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากการปกครองระบอบเผด็จการ (ปัจจุบันคือตะมีม บิน ฮะมัด อัษษานี) และมีอำนาจบริหารและนิติบัญญัติทั้งหมด รวมทั้งควบคุมระบบตุลาการ เขายังทำการแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีด้วยตนเอง การเลือกตั้งและสิทธิทางการเมืองรวมถึงเสรีภาพของสื่อภายในประเทศยังถูกจำกัดสิทธิ์[25][26][27]

นับตั้งแต่ศตวรรษที่ 21 กาตาร์กลายเป็นชาติมหาอำนาจที่สำคัญในโลกอาหรับในด้านทรัพยากรและความมั่งคั่ง เช่นเดียวกับการมีอิทธิพลทางสื่อที่ขยายตัวไปทั่วโลก โดยเครือข่ายที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดีคืออัลญะซีเราะฮ์หรือแอลจาซีรา ซึ่งมีรายงานว่าให้การสนับสนุนทางการเงินแก่กลุ่มกบฏหลายกลุ่ม กาตาร์ถูกมองว่าเป็นชาติมหาอำนาจระดับกลาง กาตาร์จะได้เป็นเจ้าภาพในการแข่งขันมหกรรมกีฬาระดับโลกสองรายการในอนาคตได้แก่ ฟุตบอลโลก 2022 โดยพวกเขาจะถือเป็นประเทศมุสลิมและประเทศตะวันออกกลางชาติแรกที่ได้เป็นเจ้าภาพการแข่งขันฟุตบอลโลก[28] และการแข่งขันเอเชียนเกมส์ 2030 จะจัดขึ้นที่กาตาร์เช่นกัน[29]

ประวัติศาสตร์[แก้]

ป้อมปราการซูบารา

กาตาร์เคยอยู่ภายใต้การปกครองของตุรกีจนถึงสงครามโลกครั้งที่ 1 ต่อมาอังกฤษได้เข้ามามีอิทธิพลโดยได้ทำสนธิสัญญาปี พ.ศ. 2459 (ค.ศ. 1916) กับกาตาร์มีผลทำให้กาตาร์อยู่ภายใต้การคุ้มครองของอังกฤษ โดยอังกฤษดูแลกิจการระหว่างประเทศของกาตาร์และต้องป้องกันกาตาร์จากการถูกรุกรานจากภายนอก และต่อมาสนธิสัญญาปี พ.ศ. 2477 (ค.ศ. 1934) ได้ขยายการคุ้มครองของอังกฤษออกไปทุก ๆ ด้าน

ในปี พ.ศ. 2511 (ค.ศ. 1968) รัฐบาลอังกฤษประกาศจะถอนตัวออกจากภูมิภาค อ่าวเปอร์เซียภายในปี พ.ศ. 2514 (ค.ศ. 1971) กาตาร์จึงพยายามรวมตัวเป็นสหพันธรัฐกับบาห์เรนและสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ กาตาร์เป็นเอกราชเมื่อวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2514 (ค.ศ. 1971) โดยอังกฤษได้ยกเลิกสนธิสัญญาปี พ.ศ. 2459 (ค.ศ. 1916) และได้มีการลงนามในสนธิสัญญามิตรภาพระหว่างกันแทน

ต้นเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2515 (ค.ศ. 1972) Shaikh Khalifa Bin Hamad Al – Thani ได้ทำรัฐประหารสำเร็จโดยปราศจากการนองเลือด และต่อมา เมื่อวันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2538 (ค.ศ. 1995) Shaikh Hamad Bin Khalifa Al – Thani พระโอรส ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งเป็นมกุฎราชกุมารของกาตาร์ ก็ได้ยึดอำนาจการปกครองและตั้งตนขึ้นเป็นเจ้าผู้ครองรัฐองค์ใหม่

การเมือง[แก้]

ระบบการเมืองของกาตาร์เป็นระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ที่มีประมุขของกาตาร์เป็นประมุขแห่งรัฐและหัวหน้ารัฐบาล ภายใต้การลงประชามติรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 2003 กลายเป็นระบอบรัฐธรรมนูญ และในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2011 Emir Hamad bin Khalifa Al Thani ประกาศให้มีการเลือกตั้งสภาที่ปรึกษาแห่งกาตาร์เป็นครั้งแรก โดยมีแผนจะเลือกตั้งในปี ค.ศ. 2013 แต่ภายหลังเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด[30]

การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]

ดูบทความหลักที่: เทศบาลของประเทศกาตาร์
แผนที่แสดงเทศบาลของประเทศกาตาร์นับตั้งแต่ ค.ศ. 2014

นับตั้งแต่ ค.ศ. 2014 กาตาร์ถูกแบ่งออกเป็น 8 เทศบาล (บะละดียะฮ์)[31]

  1. อัชชะมาล
  2. อัลเคาร์
  3. อัชชะฮานียะฮ์
  4. อุมม์เศาะลาล
  5. อัฎเฎาะอายิน
  6. โดฮา
  7. อัรร็อยยาน
  8. อัลวักเราะฮ์

ในด้านสถิติ เทศบาลแบ่งออกเป็น 98 เขต (ใน ค.ศ. 2015)[32] ซึ่งแบ่งออกเป็นแขวงและบล็อก[33]

อดีตเทศบาล[แก้]

ภูมิศาสตร์[แก้]

ทะเลทรายในประเทศกาตาร์

กาตาร์มีภูมิประเทศแบบแหลมที่ยื่นออกไปในอ่าวเปอร์เซีย เรียกกันว่า ไข่มุกแห่งเปอร์เซีย ด้านทิศตะวันออก ทิศเหนือ และทิศตะวันตก ล้อมรอบด้วยทะเล ด้านทิศใต้ ติดประเทศซาอุดีอาระเบีย พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นทะเลทราย อยู่ระหว่างเส้นรุ้ง 24 °และ 27 ° N, และลองจิจูด 50 °และ 52 °E จุดที่สูงที่สุดในกาตาร์เป็น Qurayn Abu al Bawl สูง 103 เมตร (338 ฟุต)[36] ใน Jebel Dukhan ทางทิศตะวันตก

ภูมิอากาศ[แก้]

ข้อมูลภูมิอากาศของประเทศกาตาร์
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 22
(72) 		23
(73) 		27
(81) 		33
(91) 		39
(102) 		42
(108) 		42
(108) 		42
(108) 		39
(102) 		35
(95) 		30
(86) 		25
(77) 		33.3
(91.9)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) 14
(57) 		15
(59) 		17
(63) 		21
(70) 		27
(81) 		29
(84) 		31
(88) 		31
(88) 		29
(84) 		25
(77) 		21
(70) 		16
(61) 		23
(73.4)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) 12.7
(0.5) 		17.8
(0.701) 		15.2
(0.598) 		7.6
(0.299) 		2.5
(0.098) 		0
(0) 		0
(0) 		0
(0) 		0
(0) 		0
(0) 		2.5
(0.098) 		12.7
(0.5) 		71
(2.795)
แหล่งที่มา: http://us.worldweatheronline.com/doha-weather-averages/ad-dawhah/qa.aspx
ข้อมูลภูมิอากาศทะเลในโดฮา
เดือน มกราคม กุมภาพันธ์ มีนาคม เมษายน พฤษภาคม มิถุนายน กรกฎาคม สิงหาคม กันยายน ตุลาคม พฤศจิกายน ธันวาคม ทั้งปี
อุณหภูมิทะเลโดยเฉลี่ย °C (°F) 21.0
(69.8) 		19.4
(66.9) 		20.9
(69.6) 		23.3
(73.9) 		27.8
(82) 		30.5
(86.9) 		32.4
(90.3) 		33.6
(92.5) 		32.8
(91) 		30.8
(87.4) 		27.5
(81.5) 		23.5
(74.3) 		26.9
(80.5)
ข้อมูล:[37]

เศรษฐกิจ[แก้]

โดฮา เมืองหลวงของกาตาร์
  • อัตราแลกเปลี่ยน 1 ดอลลาร์สหรัฐ เท่ากับ 3.64 ริยัล หรือประมาณ 9 บาท
  • GDP ประมาณ 20.1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2004)
  • รายได้ต่อหัว 30,410 ดอลลาร์สหรัฐ (2003) สูงสุดในกลุ่มประเทศอาหรับ
  • ผลิตน้ำมันได้วันละ 928,055 บาร์เรลต่อวัน (2003)
  • ปริมาณน้ำมันดิบสำรอง 15.2 พันล้านบาร์เรล (2003)
  • ปริมาณก๊าซธรรมชาติสำรอง 509 ล้านล้านลูกบาศ์กฟุต (2003)
  • ทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญ ได้แก่ น้ำมัน ก๊าซธรรมชาติ และทรัพยากรประมง
  • สินค้าออกที่สำคัญ ได้แก่ น้ำมัน ปุ๋ย เหล็ก ผลิตภัณฑ์ปิโตรเคมี
  • สินค้าเข้าที่สำคัญ เชื้อเพลิง เครื่องจักร เครื่องยนต์ เคมีภัณฑ์ อาหารและเสื้อผ้า
  • ประเทศคู่ค้าที่สำคัญ ญี่ปุ่น อังกฤษ สหรัฐอเมริกา อิตาลี เยอรมนี ฝรั่งเศส เกาหลีใต้

การคมนาคม[แก้]

เรือเฟอร์รี่ในกาตาร์

การคมนาคมหลักในกาตาร์คือถนน เนื่องจากราคาที่ถูกมากจากปิโตรเลียม ประเทศที่มีระบบถนนที่ทันสมัย​​ด้วยการอัพเกรดมากมายเป็นผลในการตอบสนองต่อจำนวนประชากรเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของประเทศ กับทางหลวงหลายกระบวนการอัพเกรดและทางด่วนใหม่ที่กำลังทำการก่อสร้าง เครือข่ายรถบัสขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อโดฮากับเมืองอื่น ๆ ในประเทศ และยังเป็นการคมนาคมหลักในกาตาร์อีกด้วย

ขณะนี้ยังไม่มีเครือข่ายทางรถไฟที่มีอยู่ในประเทศ อย่างไรก็ตาม รัฐบาลได้ลงสัญญารับจ้างสร้างทางรถไฟกับประเทศเยอรมนีแล้ว

ท่าอากศยานหลักของกาตาร์คือ ท่าอากาศยานนานาชาติโดฮา มีผู้โดยสารเกือบ 15,000,000 คน ใน ค.ศ. 2007

สิ่งก่อสร้าง[แก้]

มีสิ่งก่อสร้างมากมายในกรุงโดฮา สิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในในโดฮา คือ แอสไพร์ทาวเวอร์ สูง 300 เมตร

วัฒนธรรม[แก้]

วัฒนธรรมกาตาร์มีความคล้ายกับประเทศอื่น ๆ ในอาระเบียตะวันออก วันชาติกาตาร์ ซึ่งจัดขึ้นในวันที่ 18 ธันวาคม มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาอัตลักษณ์ของชาติ[38] โดยเป็นการรำลึกการครองราชย์ของกอซิม บิน มุฮัมมัด อัษษานีและการรวมชนเผ่าต่าง ๆ ให้เป็นหนึ่ง[39][40]

ประชากร[แก้]

ประวัติจำนวนประชากร
ปีประชากร±%
195025,000—    
196047,000+88.0%
1970110,000+134.0%
1980224,000+103.6%
1990476,000+112.5%
2000592,000+24.4%
20101,856,000+213.5%
20192,832,000+52.6%
source:[41]

ปัจจุบัน กาตาร์มีประชากรประมาณ 1.7 ล้านคน เชื้อชาติต่าง ๆ ในประเทศกาตาร์มีดังนี้: กาตาร์ 20%, อาหรับ 20%, อินเดีย 20%, ฟิลิปปินส์ 10%, เนปาล 13%, ปากีสถาน 7%, ศรีลังกา 5% และอื่น ๆ 5%[42]

ศาสนา[แก้]

ศาสนาในกาตาร์[43]
ศาสนา %
อิสลาม
  
 77.5%
คริสต์
  
 8.5%
อื่น ๆ
  
 14%
ไม่ระบุ
  
 10%

ศาสนาอิสลามเป็นศาสนาหลักของกาตาร์และมีสถานะเป็นทางการ แม้ว่าจะไม่ใช่ศาสนาเดียวที่มีผู้ปฏิบัติในประเทศ[44] พลเมืองกาตาร์ส่วนใหญ่ร่วมในขบวนการมุสลิมซาลาฟีของลัทธิวะฮาบีย์[45][46][47] และระหว่าง 5–15% ของชาวมุสลิมในกาตาร์นับถือนิกายชีอะห์ สำหรับมุสลิมนิกายอื่น ๆ มีจำนวนน้อยมาก[48] ในปี 2553 ประชากรของกาตาร์เป็นมุสลิม 67.7%, คริสเตียน 13.8%, ฮินดู 13.8% และพุทธ 3.1% ที่เหลือเป็นผู้นับถือศาสนาอื่น ๆ และคนที่ไม่ระบุศาสนา คิดเป็น 1.6%[49] กฎหมายชารีอะห์เป็นแหล่งที่มาหลักของการออกกฎหมายกาตาร์ตามรัฐธรรมนูญของกาตาร์[50][51]

วิสัยทัศน์ของกระทรวงศาสนสมบัติและกิจการศาสนาอิสลาม (กาตาร์) คือ "การสร้างสังคมอิสลามร่วมสมัยควบคู่ไปกับการส่งเสริมชารีอะห์ และมรดกทางวัฒนธรรม"[52]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "The Constitution" (PDF). Government Communications Office. Government Communications Office. สืบค้นเมื่อ 31 August 2020.
  2. ↑ "Qatar". CIA World Factbook. Central Intelligence Agency. 8 February 2012. สืบค้นเมื่อ 4 March 2012.
  3. ↑ "Population By Religion, Gender And Municipality March 2020". Qatar Statistics Authority.
  4. ↑ "Qatar - The World Factbook". The CIA World Factbook. U.S. Central Intelligence Agency. สืบค้นเมื่อ 24 September 2021.
  5. ↑ "Population structure". Ministry of Development Planning and Statistics. 31 January 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-26. สืบค้นเมื่อ 2021-10-01.
  6. ↑ "Populations". Qsa.gov.qa. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 July 2010. สืบค้นเมื่อ 2 October 2010.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 "World Economic Outlook Database, April 2018 – Report for Selected Countries and Subjects". International Monetary Fund (IMF). April 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 May 2018.
  8. ↑ "GINI index". World Bank. สืบค้นเมื่อ 22 January 2013.
  9. ↑ Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
  10. ↑ "List of left- & right-driving countries – World Standards". สืบค้นเมื่อ 5 June 2017.
  11. ↑ Johnstone, T. M. (2008). "Encyclopaedia of Islam". Ķaṭar. Brill Online. สืบค้นเมื่อ 22 January 2013. (ต้องรับบริการ)
  12. ↑ "How do you say 'Qatar'? Senate hearing has the answer". Washington Post. 12 June 2014. สืบค้นเมื่อ 12 March 2015.
  13. ↑ BBC News, How democratic is the Middle East?, 9 September 2005.
  14. ↑ United States Department of State Country Reports on Human Rights Practices for 2011: Qatar, 2011.
  15. ↑ ""US State Dept's Country Political Profile – Qatar"" (PDF). 2009-2017.state.gov (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-02-04.
  16. ↑ Gardener, David. "Qatar shows how to manage a modern monarchy". Financial Times.
  17. ↑ "The World Factbook". CIA Factbook. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-07. สืบค้นเมื่อ 2021-10-22.
  18. ↑ "Population of Qatar by nationality in 2019". Priya DSouza Communications (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2019-08-15.
  19. ↑ "Has wealth made Qatar happy?". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2014-04-28. สืบค้นเมื่อ 2021-08-19.
  20. ↑ Suneson, Grant. "These are the 25 richest countries in the world". USA TODAY (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  21. ↑ "GDP per capita, PPP (current international $) | Data". data.worldbank.org.
  22. ↑ "GNI per capita, Atlas method (current US$) | Data". data.worldbank.org.
  23. ↑ "2019 Human Development Index Ranking | Human Development Reports". web.archive.org. 2020-04-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-04-30. สืบค้นเมื่อ 2021-08-19.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  24. ↑ "Where in the world do people emit the most CO2?". Our World in Data.
  25. ↑ "Qatar: 5-Year Prison Sentence Set for 'Fake News'". Human Rights Watch (ภาษาอังกฤษ). 2020-01-22.
  26. ↑ "Qatar: Freedom in the World 2020 Country Report". Freedom House (ภาษาอังกฤษ).
  27. ↑ "Everything you need to know about human rights in Qatar 2020". Amnesty International (ภาษาอังกฤษ).
  28. ↑ "Amir: 2022 World Cup Qatar a tournament for all Arabs". Gulf-Times (ภาษาอาหรับ). 2018-07-15.
  29. ↑ "Doha to host 2030 Asian Games as Riyadh gets 2034 edition - SportsPro Media". www.sportspromedia.com.
  30. ↑ Legislative elections in Qatar postponed until at least 2019 เก็บถาวร 2017-08-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Doha News, 17 June 2016
  31. ↑ "Qatar Municipalities". Qatar Ministry of Municipality and Environment. สืบค้นเมื่อ 8 August 2017.
  32. ↑ "2015 Population census" (PDF). Ministry of Development Planning and Statistics. April 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-07-17. สืบค้นเมื่อ 8 August 2017.
  33. ↑ "Population By Gender, Municipality And Zone, March 2004". General Secretariat for Development Planning. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 December 2006.
  34. ↑ 34.0 34.1 34.2 "Population By Gender, Municipality And Zone". Ministry of Development Planning and Statistics. March 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-12-18. สืบค้นเมื่อ 9 August 2017.
  35. ↑ "Law No. 12 of 2006 concerning the Cancelled Municipality of Mesaieed". almeezan.qa. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-09. สืบค้นเมื่อ 9 August 2017.
  36. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-24. สืบค้นเมื่อ 2012-05-07.
  37. ↑ "Doha Sea Temperature". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-08. สืบค้นเมื่อ 2021-10-22.
  38. ↑ Kamrava, Mehran (2013). Qatar: Small State, Big Politics. Cornell University Press. ISBN 978-0801452093.
  39. ↑ "Qatar National Day 2011". Time Out Doha. 29 November 2011. สืบค้นเมื่อ 12 March 2015.
  40. ↑ "Everything you need to know about Qatar National Day 2012". Doha News. 10 December 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 February 2015. สืบค้นเมื่อ 18 February 2015.
  41. ↑ "การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017.
  42. ↑ http://www.state.gov/r/pa/ei/bgn/5437.htm
  43. ↑ http://pewforum.org/Muslim/Mapping-the-Global-Muslim-Population%286%29.aspx
  44. ↑ "Report on International Religious Freedom – Qatar". US Department of State. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 August 2014. The official state religion follows the conservative Wahhabi tradition of the Hanbali school of Islam
  45. ↑ "Tiny Qatar's growing global clout". BBC. 30 April 2011. สืบค้นเมื่อ 12 March 2015.
  46. ↑ "Qatar's modern future rubs up against conservative traditions". Reuters. 27 September 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-24. สืบค้นเมื่อ 2021-02-08.
  47. ↑ "Rising power Qatar stirs unease among some Mideast neighbors". Reuters. 12 February 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-10-02. สืบค้นเมื่อ 13 June 2013.
  48. ↑ "2011 Report on International Religious Freedom – Qatar". US Department of State.
  49. ↑ "Religious Composition by Country" (PDF). Global Religious Landscape. Pew Forum. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 9 มีนาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 9 กรกฎาคม 2013.
  50. ↑ "The Permanent Constitution of the State of Qatar". Government of Qatar. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 October 2014.
  51. ↑ "Constitution of Qatar". According to Article 1: Qatar is an independent Arab country. Islam is its religion and Sharia law is the main source of its legislation.
  52. ↑ "The Ministry of Awqaf and Islamic Affairs". Afreno. สืบค้นเมื่อ 4 April 2020.

อ่านเพิ่ม[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ประเทศกาตาร์&oldid=10533954"