ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จังหวัดนราธิวาส"

จังหวัดนราธิวาส
จังหวัดนราธิวาส
	จังหวัด
การถอดเสียงอักษรโรมัน
• อักษรโรมัน	Changwat Narathiwat
	; ตรา
	คำขวัญ: ทักษิณราชตำหนัก ชนรักศาสนา; นราทัศน์เพลินตา ปาโจตรึงใจ; แหล่งใหญ่แร่ทอง ลองกองหอมหวาน
	แผนที่ประเทศไทย จังหวัดนราธิวาสเน้นสีแดง แผนที่ประเทศไทย จังหวัดนราธิวาสเน้นสีแดง
ประเทศ	ไทย
การปกครอง
• ผู้ว่าราชการ	สุรพร พร้อมมูล ; (ตั้งแต่ พ.ศ. 2560)
พื้นที่
• ทั้งหมด	4,475.430 ตร.กม. ตร.กม. (Formatting error: invalid input when rounding ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	อันดับที่ 49
ประชากร (พ.ศ. 2560)
• ทั้งหมด	796,239 คน> คน
• อันดับ	อันดับที่ 31
• อันดับความหนาแน่น	อันดับที่ 18
รหัส ISO 3166	TH-96
ชื่อไทยอื่น ๆ	บางนรา, นรา
สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
• ต้นไม้	ตะเคียนชันตาแมว
• ดอกไม้	บานบุรีเหลือง
ศาลากลางจังหวัด
• ที่ตั้ง	ภายในศูนย์ราชการจังหวัดนราธิวาส หมู่ที่ 9 ถนนศูนย์ราชการ ตำบลโคกเคียน อำเภอเมืองนราธิวาส จังหวัดนราธิวาส 96000
เว็บไซต์	http://www.narathiwat.go.th/
	ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 16:21, 28 กันยายน 2561

นราธิวาส เป็นจังหวัดหนึ่งในภาคใต้ของประเทศไทย เป็นจังหวัดชายแดนใต้สุดของประเทศไทย มีอาณาเขตติดต่อกับประเทศมาเลเซีย ตั้งอยู่บนชายฝั่งทะเลตะวันออกของแหลมมลายู ห่างจากกรุงเทพฯ ทางรถยนต์ประมาณ 1,149 กิโลเมตร โดยมีเนื้อที่ประมาณ 4,475.43 ตารางกิโลเมตร หรือ 2,797,143.75 ไร่ ทิศเหนือติดต่อกับจังหวัดปัตตานีในเขตอำเภอสายบุรี อำเภอไม้แก่น และอ่าวไทย ทิศตะวันออกติดต่อกับอ่าวไทยและรัฐกลันตัน ประเทศมาเลเซีย ทิศใต้ติดต่อกับรัฐกลันตัน ประเทศมาเลเซีย ทิศตะวันตกติดต่อกับจังหวัดยะลาในเขตอำเภอบันนังสตา พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นป่าไม้และภูเขา 2 ใน 3 ของพื้นที่ทั้งหมด มีป่าพรุประมาณ 361,860 ไร่ ทางแถบทิศตะวันตกเฉียงใต้จรดทิวเขาสันกาลาคีรีซึ่งเป็นแนวกั้นพรมแดนไทย-มาเลเซีย ลักษณะพื้นที่จะมีความลาดเอียงจากทิศตะวันตกไปสู่ทิศตะวันออก พื้นที่ราบส่วนใหญ่อยู่บริเวณติดกับอ่าวไทยและที่ราบลุ่มบริเวณแม่น้ำ 4 สาย คือ แม่น้ำบางนรา แม่น้ำสายบุรี แม่น้ำตากใบ และแม่น้ำโก-ลก มีประชากรจำนวน 796,239 คน แยกเป็นชาย 393,837 คน หญิง 402,402 คน โดยจังหวัดนราธิวาสมีศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ การค้า การลงทุน และการอุตสาหกรรมอยู่ที่อำเภอสุไหงโก-ลก ซึ่งเป็นอำเภอที่มีขนาดใหญ่และมีความเจริญกว่าตัวจังหวัดมาก

ที่มาของชื่อ

ชื่อนราธิวาสเป็นชื่อที่ตั้งขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2458 ชื่อเดิมของพื้นที่นี้คือ มนารา หรือ มนารอ (มลายู: Menara, منارا) ซึ่งมีความหมายว่า "หอคอย"^[3] ที่กลายมาจากคำว่า กูวาลา มนารา (มลายู: Kuala Menara) ที่มีความหมายว่า "กระโจมไฟ" หรือ "หอคอยที่ปากน้ำ"^[3] ส่วนชาวไทยที่นับถือศาสนาพุทธจะเรียกว่า บางนรา หรือ บางนาค^[3] ต่อมาในปี พ.ศ. 2458 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เปลี่ยนชื่อเมืองขึ้นใหม่ว่า นราธิวาส^[4] อันมีความหมายว่า "อันเป็นที่อยู่ของคนดี"

ประวัติ

จังหวัดนราธิวาส เดิมมีฐานะเป็นเพียงเมืองหนึ่งในอาณาจักรลังกาสุกะซึ่งพบหลักฐานโบราณคดีค่อนข้างน้อยเช่น ซากเจดีย์ 3 องค์บริเวณวัดเขากง อายุ1,300ปี(ต่อมาถูกรื้อถอนแล้วสร้างพระพุทธทักษิณมิ่งมงคลแทน) พระพุทธรูปและพระโพธิสัตว์นิกายมนตยานบิรเวณวัดเขากงเช่นกัน ต่อมา กลายเป็นอำเภอหนึ่ง เรียกว่า อำเภอบางนรา ขึ้นกับเมืองสายบุรี ซึ่งเป็นหนึ่งในเจ็ดหัวเมืองภาคใต้ ต่อมาได้โอนไปขึ้นกับเมืองระแงะ ซึ่งเป็นหนึ่งในเจ็ดหัวเมืองเช่นกัน โดยประวัติความเป็นมาของนราธิวาสนั้น มีความชื่อมโยงกับเรื่องราวของเมืองปัตตานี เมืองสายบุรี และเมืองระแงะ

ในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ได้มีรับสั่งให้กรมพระราชวังบวรมหาสุรสีหนาท ยกทัพหลวงลงมาปักษ์ใต้เพื่อปราบปรามข้าศึกที่เข้ามาทางปักษ์ใต้ เมื่อข้าศึกแตกพ่ายหนีไปหมดแล้ว จึงเสด็จประทับ ณ เมืองสงขลา และได้มีรับสั่งออกไปถึงหัวเมืองมลายูทั้งหลาย ที่เคยขึ้นกับอยุธยามาก่อน ให้มาอ่อนน้อมดังเดิม โดยพระยาไทรบุรี และพระยาตรังกานูยอมอ่อนน้อมแต่โดยดี แต่พระยาปัตตานีแข็งเมืองไม่ยอมอ่อนน้อม จึงรับสั่งให้ยกทัพไปเมืองปัตตานีเมื่อ พ.ศ. 2332 เมื่อได้เมืองปัตตานีแล้ว ได้โปรดเกล้าฯ ให้พระราชทานตราตั้งให้แก่พระยาสงขลา (บุญฮุย) เป็นพระยาปัตตานี และให้อยู่ในความกำกับดูแลของเมืองสงขลาต่อไป และตั้งในเป็นเมืองมนตรีขึ้นอยู่กับกรุงรัตนโกสินทร์โดยตรง ในระหว่างที่พระยาปัตตานี (ขวัญซ้าย) ว่าราชการเมืองปัตตานีอยู่นั้น บ้านเมืองสงบเรียบร้อยปกติสุขตลอดมา ครั้นเมื่อพระยาปัตตานีถึงแก่กรรม โปรดเกล้าฯ ให้นายพ่าย น้องชายพระยาหลวงสวัสดิภักดีผู้ช่วราชการเมืองปัตตานี และได้ย้ายที่ว่าการเมืองปัตตานีจากบ้านมะนา (อ่าวนาเกลือ) ไปตั้งอยู่ที่บ้านยามู

ในระหว่างนั้นพวกของซาเห็ดรัตนวงศ์ฯ และพวกโมเซฟได้เริ่มก่อกวนความสงบสุขของบ้านเมือง โดยคบคิดกับปล้นบ้านพระยาปัตตานี และบ้านหลวงสวัสดิภักดี แต่ก็ได้ถูกตีถอยหนีไปหลบซ่อนตัวอยู่ที่บ้านกะลาพอ แขวงเมืองสายบุรี นอกจากนั้นเมืองปัตตานีซึ่งมีอาณาเขตกว้างขวาง และมีโจรผู้ร้ายชุกชุม เที่ยวปล้นบ้านเรือนราษฎรจนเหลือกำลังที่พระยาปัตตานีจะปราบให้ราบคาบได้ จึงแจ้งราชการไปยังเมืองสงขลา พระยาสงขลา (เถียนจ๋อง) ออกมาปราบปราม และจัดนโยบายแบ่งแยกเมืองปัตตานีออกเป็น 7 เมือง ได้แก่ เมืองปัตตานี, เมืองหนองจิก, เมืองยะลา, เมืองรามันห์, เมืองระแงะ, เมืองสายบุรี และเมืองยะหริ่ง ต่อมาในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 ได้มีพระยาปัตตานี (ต่วนสุหลง), พระยาหนองจิก (ต่วนกะจิ), พระยายะลา (ต่วนบางกอก) และพระยาระแงะ (หนิเดะ) โดยเจ้าเมืองทั้ง 4 ได้สมคบคิดกันเป็นกบฏขึ้น จึงโปรดเกล้าให้พระยาเพชรบุรี และพระยาสงขลา (เถี้ยนเส้ง) ลงมาปราบ และพิจารณาเห็นว่า หนิบอสูชาวบ้านบางปูซึ่งพระยายะหริ่แต่งตั้งให้เป็นกรมการเมืองยะหริ่งได้เป็นกำลังสำคัญ และได้ทำการต่อสู้ด้วยความกล้าหาญยิ่ง ด้วยคุณงามความดีนี้จึงได้แต่งตั้งให้เป็นผู้รักษาราชการเมืองระแงะ สืบต่อจากพระยาระแงะ (หนิเดะ) ที่หนีไป และได้ย้ายที่ว่าราชการจากบ้านระแงะมาตั้งใหม่ที่ตำบลตันหยงมัส

ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ทรงให้ยกเลิกการปกครองแบบเก่า เพราะการแบ่งเขตแขวงการปกครอง และตำแหน่งหน้าที่ราชการในหัวเมืองทั้ง 7 ที่ยังทับซ้อนกันอยู่หลายแห่ง จึงได้วางระเบียบแผนการปกครองและตำแหน่งหน้าที่ราชการให้เป็นระเบียบตามสมควรแก่กาลสมัย เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2444

ต่อมาเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2449 มีประกาศพระบรมราชโองการให้แยกบริเวณ 7 หัวเมืองออกมาจากมณฑลเทศาภิบาล เรียกว่า มณฑลปัตตานี เพื่อสะดวกแก่ราชการ และทำนุบำรุงบ้านเมืองให้เจริญขึ้นกว่าแต่ก่อน ในปี พ.ศ. 2458 ได้ย้ายที่ว่าราชการจากเมืองระแงะ ตำบลตันหยงมัส มาตั้งที่บ้านมะนาลอ (บางมะนาวในปัจจุบัน) อำเภอบางนรา ส่วนท้องที่เมืองระแงะ และได้ยกฐานะอำเภอบางนราขึ้นเป็นเมืองบางนรา มีอำเภอในการปกครองได้แก่ อำเภอบางนรา, อำเภอตันหยงมัส, กิ่งอำเภอยะบะ, อำเภอสุไหงปาดี และกิ่งอำเภอโต๊ะโมะ

ครั้นต่อมาสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ได้เสด็จประพาสมณฑลปักษ์ใต้ เมื่อพระองค์เสด็จถึงเมืองบางนรา ทรงพระราชทานพระแสงศาสตราแก่เมืองบางนรา และทรงดำริว่าบางนรานั้นเป็นชื่อตำบลบ้าน และควรที่จะมีชื่อเมืองไว้เป็นหลักฐานสืบไป จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เปลี่ยนชื่อเป็น "เมืองนราธิวาส" ซึ่งหมายถึงที่อยู่ของคนดี เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2458

ในปี พ.ศ. 2476 ได้มีการปรับปรุงระเบียบบริหารราชการส่วนภูมิภาคครั้งยิ่งใหญ่ และให้เปลี่ยนชื่อเมืองเป็นจังหวัด เมืองนราธิวาสจึงเป็นเปลี่ยนเป็น "จังหวัดนราธิวาส" จากนั้นเป็นต้นมา

การเมืองการปกครอง

อำเภอ

การปกครองแบ่งออกเป็น 13 อำเภอ 77 ตำบล 589หมู่บ้าน

เทศบาล

อำเภอเมืองนราธิวาส

อำเภอตากใบ

เทศบาลเมืองตากใบ

อำเภอบาเจาะ

อำเภอยี่งอ

เทศบาลตำบลยี่งอ

อำเภอระแงะ

อำเภอรือเสาะ

เทศบาลตำบลรือเสาะ

อำเภอศรีสาคร

เทศบาลตำบลศรีสาคร

อำเภอแว้ง

อำเภอสุคิริน

เทศบาลตำบลสุคิริน

อำเภอสุไหงโก-ลก

อำเภอสุไหงปาดี

เทศบาลตำบลปะลุรู

รายชื่อตำบลเรียงตามจำนวนประชากร

หมายถึงจำนวนประชากรได้เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับปีก่อน

หมายถึงจำนวนประชากรได้ลดลงเมื่อเทียบบปีก่อน

รายชื่อตำบลเรียงตามจำนวนประชากร (ข้อมูล ณ วันที่ 31 ธันวาคมของทุกปี) ข้อมูลจาก กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย
อันดับ (ปีล่าสุด)	ตำบลในนราธิวาส	สังกัดอำเภอในนราธิวาส	พ.ศ. 2560^[5]	พ.ศ. 2559^[6]	พ.ศ. 2558^[7]	พ.ศ. 2557^[8]	พ.ศ. 2556^[9]	พ.ศ. 2555^[10]	พ.ศ. 2554^[11]	พ.ศ. 2553^[12]	พ.ศ. 2552^[13]	พ.ศ. 2551^[14]
1	สุไหงโก-ลก	สุไหงโก-ลก	41,879	41,978	42,063	42,015	41,630	41,552	41,167	40,762	40,298	40,105
2	บางนาค	เมืองนราธิวาส	41,528	41,572	41,448	41,342	41,223	41,298	41,261	40,295	40,261	40,523
3	โคกเคียน	เมืองนราธิวาส	21,965	21,640	21,475	21,202	20,700	20,410	20,315	20,076	19,682	18,989
4	เจ๊ะเห	ตากใบ	21,000	20,880	20,654	20,484	20,258	19,969	19,753	19,503	19,205	18,970
5	ตันหยงมัส	ระแงะ	20,337	20,266	20,301	20,238	20,185	20,080	19,862	19,936	20,080	19,456
6	ปาเสมัส	สุไหงโก-ลก	19,943	19,692	19,443	19,059	18,808	18,583	18,380	18,252	17,991	17,604
7	บูกิต	เจาะไอร้อง	18,481	18,311	18,163	17,955	17,760	17,625	17,346	17,132	16,977	16,874
8	ปะลุรู	สุไหงปาดี	17,976	17,903	17,853	17,747	17,696	17,634	17,570	17,597	17,504	17,671
9	กะลุวอเหนือ	เมืองนราธิวาส	17,164	16,783	16,522	16,221	15,939	15,647	15,195	14,877	14,550	14,117
10	บองอ	ระแงะ	15,443	15,259	15,156	14,991	14,840	14,652	14,359	14,222	14,080	13,906
11	แว้ง	แว้ง	14,770	14,694	14,557	14,512	14,350	14,324	14,235	14,086	14,026	14,021
12	กาลิซา	ระแงะ	14,212	14,112	14,076	13,917	13,807	13,606	13,422	13,236	13,091	12,925
13	จะแนะ	จะแนะ	13,670	13,583	13,553	13,387	13,183	12,932	12,639	12,330	12,116	12,051
14	บาเจาะ	บาเจาะ	13,505	13,359	13,256	13,060	12,905	12,765	12,567	12,380	12,244	12,153
15	ลำภู	เมืองนราธิวาส	13,226	13,060	12,912	12,701	12,473	12,252	12,133	12,039	11,952	11,814
16	มะรือโบตก	ระแงะ	13,085	12,949	12,883	12,746	12,583	12,429	12,292	12,193	12,058	11,926
17	ปะลุกาสาเมาะ	บาเจาะ	12,931	12,794	12,700	12,559	12,373	12,271	12,225	11,944	11,810	11,696
18	รือเสาะ	รือเสาะ	12,446	12,429	12,358	12,282	12,181	12,078	11,970	12,062	11,990	12,016
19	โละจูด	แว้ง	12,375	12,240	12,126	12,020	11,929	11,749	11,554	11,371	11,186	10,943
20	จวบ	เจาะไอร้อง	12,053	11,946	11,847	11,726	11,608	11,530	11,381	11,245	11,138	11,052
21	ศรีสาคร	ศรีสาคร	11,636	11,421	11,272	11,082	10,854	10,568	10,352	10,112	9,845	9,624
22	กะลุวอ	เมืองนราธิวาส	11,270	11,106	10,440	10,233	9,811	9,330	9,208	9,024	8,798	8,606
23	บางปอ	เมืองนราธิวาส	11,099	10,977	10,881	10,743	10,668	10,557	10,425	10,275	10,141	9,999
24	สากอ	สุไหงปาดี	11,091	10,938	10,818	10,658	10,536	10,419	10,297	10,149	10,030	9,909
25	เฉลิม	ระแงะ	10,892	10,829	10,720	10,608	10,471	10,343	10,198	10,081	9,998	9,958
26	บาโงสะโต	ระแงะ	10,582	10,499	10,399	10,304	10,156	10,034	9,953	9,649	9,534	9,485
27	รือเสาะออก	รือเสาะ	10,522	10,468	10,509	10,445	10,359	10,260	10,126	9,952	9,858	9,898
28	เกาะสะท้อน	ตากใบ	10,261	10,170	10,031	9,889	9,780	9,651	9,493	9,373	9,219	9,045
29	ดุซงญอ	จะแนะ	10,211	10,064	9,989	9,885	9,764	9,532	9,445	9,313	9,180	9,111
30	ยี่งอ	ยี่งอ	10,070	9,985	9,931	9,760	9,637	9,578	9,456	9,334	9,235	9,146
31	ศาลาใหม่	ตากใบ	10,036	9,871	9,777	9,626	9,528	9,396	9,237	9,073	8,847	8,660
32	มูโนะ	สุไหงโก-ลก	10,028	9,868	9,751	9,553	9,440	9,314	9,143	9,032	8,919	8,767
33	ลาโละ	รือเสาะ	9,970	9,897	9,803	9,683	9,602	9,521	9,340	9,210	9,055	8,914
34	มะรือโบออก	เจาะไอร้อง	9,761	9,847	9,711	9,555	9,453	9,276	9,077	9,032	8,825	8,736
35	ตะปอเยาะ	ยี่งอ	9,296	9,263	9,158	9,079	8,969	8,850	8,666	8,544	8,413	8,385
36	ไพรวัน	ตากใบ	9,233	9,232	9,217	9,204	9,147	9,071	8,939	8,777	8,712	8,657
37	มะนังตายอ	เมืองนราธิวาส	8,980	8,911	8,813	8,689	8,588	8,455	8,362	8,256	8,114	7,938
38	ซากอ	ศรีสาคร	8,797	8,678	8,606	8,479	8,340	8,212	8,033	7,849	7,650	7,545
39	จอเบาะ	ยี่งอ	8,697	8,617	8,524	8,402	8,256	8,190	8,089	8,032	7,916	7,762
40	ละหาร	ยี่งอ	8,200	8,173	8,123	8,088	7,961	7,848	7,815	7,733	7,660	7,665
41	สุไหงปาดี	สุไหงปาดี	8,083	8,045	8,028	7,999	7,940	7,959	7,887	7,828	7,802	7,750
42	กายูคละ	แว้ง	8,030	7,959	7,911	7,838	7,773	7,712	7,634	7,558	7,430	7,320
43	สุวารี	รือเสาะ	7,988	7,892	7,813	7,686	7,591	7,434	7,303	7,184	7,072	6,952
44	ช้างเผือก	จะแนะ	7,937	7,808	7,660	7,412	7,264	7,040	6,860	6,581	6,390	6,247
45	ตันหยงลิมอ	ระแงะ	7,815	7,784	7,728	7,647	7,622	7,569	7,521	7,480	7,433	7,409
46	โต๊ะเด็ง	สุไหงปาดี	7,245	7,146	7,105	7,015	6,958	6,907	6,822	6,710	6,636	6,592
47	ลุโบะสาวอ	บาเจาะ	7,168	7,096	6,962	6,892	6,795	6,731	6,680	6,585	6,521	6,530
48	กาเยาะมาตี	บาเจาะ	7,140	7,057	6,962	6,866	6,797	6,669	6,587	6,445	6,341	6,285
49	บาเระใต้	บาเจาะ	7,075	6,971	6,846	6,705	6,622	6,525	6,464	6,436	6,358	6,280
50	โฆษิต	ตากใบ	7,070	7,031	6,984	6,913	6,833	6,768	6,719	6,693	6,617	6,537
51	ฆอเลาะ	แว้ง	7,067	7,012	6,955	6,892	6,885	6,838	6,788	6,724	6,650	6,599
52	แม่ดง	แว้ง	6,993	6,947	6,893	6,834	6,721	6,600	6,486	6,342	6,271	6,135
53	ริโก๋	สุไหงปาดี	6,968	6,920	6,801	6,747	6,715	6,653	6,577	6,488	6,477	6,446
54	มาโมง	สุคิริน	6,955	6,899	6,827	6,712	6,625	6,446	6,348	6,199	6,088	5,903
55	บาตง	รือเสาะ	6,865	6,777	6,694	6,599	6,510	6,392	6,282	6,220	6,152	6,045
56	สุคิริน	สุคิริน	6,858	6,846	7,058	7,106	7,155	6,577	6,506	6,445	6,431	6,401
57	ปูโยะ	สุไหงโก-ลก	6,726	6,663	6,606	6,510	6,436	6,304	6,238	6,145	6,082	5,950
58	โคกสะตอ	รือเสาะ	6,589	6,525	6,429	6,278	6,188	6,120	5,940	5,772	5,635	5,509
59	ผดุงมาตร	จะแนะ	6,524	6,456	6,450	6,350	6,259	6,159	6,121	6,006	5,799	5,712
60	บาเระเหนือ	บาเจาะ	6,450	6,398	6,293	6,206	6,139	6,028	5,885	5,821	5,764	5,661
61	สามัคคี	รือเสาะ	6,444	6,380	6,267	6,206	6,062	6,008	5,916	5,777	5,682	5,598
62	เรียง	รือเสาะ	6,425	6,365	6,302	6,268	6,207	6,143	6,032	5,930	5,808	5,727
63	เชิงคีรี	ศรีสาคร	5,718	5,658	5,607	5,552	5,478	5,365	5,250	5,158	5,026	4,931
64	บางขุนทอง	ตากใบ	5,511	5,459	5,370	5,322	5,259	5,210	5,134	5,108	5,064	5,017
65	ตะมะยูง	ศรีสาคร	5,397	5,319	5,246	5,195	5,175	5,083	5,041	4,946	4,887	4,838
66	กาวะ	สุไหงปาดี	5,329	5,269	5,208	5,162	5,115	5,055	4,979	4,902	4,827	4,760
67	ร่มไทร	สุคิริน	5,318	5,205	5,119	5,043	4,956	4,833	4,753	4,677	4,603	4,554
68	ศรีบรรพต	ศรีสาคร	5,145	5,085	4,963	4,871	4,769	4,665	4,568	4,415	4,292	4,173
69	ลุโบะบือซา	ยี่งอ	5,028	4,990	4,952	4,951	4,932	4,911	4,870	4,820	4,721	4,688
70	สาวอ	รือเสาะ	4,867	4,791	4,726	4,653	4,607	4,529	4,443	4,355	4,269	4,245
71	นานาค	ตากใบ	4,826	4,777	4,739	4,724	4,676	4,641	4,597	4,540	4,497	4,500
72	ลุโบะบายะ	ยี่งอ	4,725	4,666	4,601	4,537	4,487	4,443	4,371	4,319	4,298	4,235
73	เอราวัณ	แว้ง	4,608	4,573	4,563	4,504	4,463	4,430	4,395	4,323	4,300	4,260
74	เกียร์	สุคิริน	4,499	4,452	4,388	4,298	4,234	4,779	4,073	4,017	3,936	3,835
75	พร่อน	ตากใบ	4,470	4,462	4,482	4,472	4,476	4,489	4,492	4,453	4,418	4,429
76	กาหลง	ศรีสาคร	3,134	3,116	3,124	3,108	3,082	2,997	2,936	2,890	2,833	2,811
77	ภูเขาทอง	สุคิริน	2,628	2,618	2,601	2,597	2,588	2,594	2,594	2,532	2,473	2,444
—	—	รวม	796,239	789,681	783,082	774,799	766,145	757,397	747,372	737,162	728,071	719,930

สัญลักษณ์ประจำจังหวัด

ดอกไม้ประจำจังหวัด

ดอกบานบุรีเหลือง

ตราประจำจังหวัด

รูปเรือใบแล่นกางใบ ตรงกลางใบมีรูปช้างเผือกประดับเครื่องคชาภรณ์ อยู่ในวงกลม มีความหมายดังนี้ รูปเรือใบแล่นกางใบ หมายถึง ที่ตั้งอยู่ริมทะเล มีการค้าขาย การประมง และการ ติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียง ในเรือมีรูปช้างเผือกประดับเครื่องคชาภรณ์อยู่ในวงกลม หมายถึง ช้างสำคัญคู่บุญของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ชื่อว่า “พระศรีนรารัฐราชกิริณี”

ต้นไม้ประจำจังหวัด

ตะเคียนชันตาแมว (Neobalanocarpus heimii)

คำขวัญประจำจังหวัด

ทักษิณราชตำหนัก ชนรักศาสนา นราทัศน์เพลิน ปาโจตรึงใจ แหล่งใหญ่แร่ทอง ลองกองหอมหวาน
— คำขวัญประจำจังหวัดนราธิวาส

ชาวจังหวัดนราธิวาสส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม เช่น การทำนา การเพาะปลูกพืชทางเศรษฐกิจ คือ ยางพารา ลองกอง เงาะ ทุเรียน เป็นต้น พืชที่สร้างชื่อเสียงของนราธิวาสคือ ลองกองบ้านซีโปตันหยงมัส มีรสชาดหวานนุ่มหอมอร่อยสามารถขายได้ราคาดี นอกจากการเกษตรแล้วบางส่วนก็ทำธุรกิจค้าขาย และทำงานในประเทศเพื่อนบ้าน เช่น มาเลเซีย สิงคโปร์ บรูไน เป็นต้น

เศรษฐกิจ

ผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัด GPP p1 (ปี 2548) 35,135 ล้านบาท

เกษตรกรรม 48.66 %
อุตสาหกรรม 4.97 %
โรงแรม/ภัตตาคาร 0.63 %
ค้าปลีก-ค้าส่ง 13.69 %
ก่อสร้าง 2.68 %
อื่นๆ 29.37 %

ภาวะราคาสินค้า

รายได้เฉลี่ยต่อหัว (ปี 2548 p1) 44,553 บาท
อัตราการว่างงาน (เม.ย.–มิ.ย.49) 2.11 %
ค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท/วัน
อัตราเงินเฟ้อ (เม.ย.–ส.ค. 49/เม.ย.–ส.ค. 48) 5.4 %

การจำหน่ายสินค้า OTOP (ม.ค.–สค. 49)

ยอดจำหน่ายสินค้า OTOP19.73 ล้านบาท

มูลค่าการค้าชายแดน (ม.ค.–ส.ค.49)

การค้ารวม 3,329.69 ล้านบาท
การส่งออก 1,248.96 ล้านบาท
การนำเข้า 2,080.73 ล้านบาท
ดุลการค้า -831.77 ล้านบาท

สังคมและวัฒนธรรม

เชื้อชาติ ส่วนมากเป็นชาวไทยเชื้อสายมลายูดั้งเดิม ชาวไทย ชาวไทยเชื้อสายจีน และชาวมาเลเซียอพยพจากมาเลเซีย
ศาสนา นับถือศาสนาอิสลาม ร้อยละ 83 นับถือศาสนาพุทธ ร้อยละ 16.54 นับถือศาสนาคริสต์และอื่นๆ ร้อยละ 0.55
ภาษา ส่วนใหญ่ 80.4% ใช้ภาษามลายูปัตตานี นอกจากนี้ยังมีการใช้ภาษาไทยถิ่นใต้, ภาษาไทยตากใบ และภาษาจีน
การศึกษา

ปัจจุบันมีสถานศึกษารวมทั้งหมด 488 แห่ง (ไม่รวมแหล่งวิชาการนอกระบบ) สังกัด สปช. 255 แห่ง สังกัด สศ. 18 แห่ง สังกัด สช. 82 แห่ง สังกัด กศป. 15 แห่ง สังกัดเทศบาล 10 แห่ง สถาบันศึกษาปอเนาะที่จดทะเบียน 76 สถาบัน จำนวนนักศึกษาก่อนประถมศึกษา 31,200 คน ระดับประถมศึกษา 88,200 คน ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น 17,300 คน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย/ ปวช. 9,400 คน ระดับอุดมศึกษา (ปวส.) 900 คน ระดับอุดมศึกษา (วิทยาลัยพยาบาล) 800 คน รวม 147,700 ค

ศิลปและวัฒนธรรม ลิเกฮูลู (ดิเกฮูลู), มะโย่ง, โนราแขก

การศึกษา

โรงเรียน

ดูที่ รายชื่อโรงเรียนในจังหวัดนราธิวาส

ระดับอุดมศึกษา

แหล่งท่องเที่ยว

การคมนาคม

ทางบก

ระยะทาง 1,149 กิโลเมตร จากกรุงเทพฯ ตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 4 ผ่านจังหวัดประจวบคีรีขันธ์–จังหวัดชุมพร และทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 41 ผ่านจังหวัดสุราษฎร์ธานี–จังหวัดนครศรีธรรมราช–จังหวัดพัทลุง–อำเภอหาดใหญ่ และต่อด้วยทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 42 เข้าสู่จังหวัดปัตตานี–จังหวัดนราธิวาส มีรถโดยสารประจำทางกรุงเทพฯ–นราธิวาส–สุไหงโก-ลก บริการทุกวัน

ทางรถไฟ

การรถไฟแห่งประเทศไทย เปิดบริการเดินรถไฟระหว่างกรุงเทพ–สุไหงโก-ลก ยะลา–สุไหงโก-ลก นครศรีธรรมราช–สุไหงโก-ลก สุราษฎ์ธานี–สุไหงโก-ลก ชุมทางหาดใหญ่–สุไหงโก-ลก พัทลุง–สุไหงโก-ลก ทุกวันทั้งรถด่วน รถเร็ว รถท้องถิ่น
สามารถเดินทางได้กับขบวนรถ ดังนี้
รถด่วนพิเศษที่37/38 กรุงเทพ–สุไหงโก-ลก-กรุงเทพ
รถเร็วที่171/172 กรุงเทพ–สุไหงโก-ลก-กรุงเทพ
รถเร็วที่175/176 ชุมทางหาดใหญ่–สุไหงโก-ลก-ชุมทางหาดใหญ่
รถท้องถิ่นที่451/452 นครศรีธรรมราช–สุไหงโก-ลก-นครศรีธรรมราช
รถท้องถิ่นที่463/464 พัทลุง-สุไหงโกลก-พัทลุง
รถท้องถิ่นที่447/448 สุราษฎร์ธานี–สุไหงโก-ลก-สุราษฎร์ธานี
รถท้องถิ่นที่453/454 ยะลา-สุไหงโก-ลก-ยะลา

ทางอากาศ

สายการบินแอร์เอเซีย

เดินทางจากดอนเมือง เวลา 10:30 น. ถึง นราธิวาส เวลา 12:00 น. [ทุกวัน]
เดินทางจากนราธิวาส เวลา 12:25 น. ถึง ดอนเมือง เวลา 13:50 น. [ทุกวัน]

สายการบินไทยสมายล์

เดินทางจากสุวรรณภูมิ เวลา 06:35 น. ถึง นราธิวาส เวลา 08:10 น. [ทุกวัน]
เดินทางจากนราธิวาส เวลา 08:50 น. ถึง สุวรรณภูมิ เวลา 10:25 น. [ทุกวัน]

เดินทางจากสุวรรณภูมิ เวลา 14:20 น. ถึง นราธิวาส เวลา 15:55 น. [ทุกวัน]
เดินทางจากนราธิวาส เวลา 16:25 น. ถึง สุวรรณภูมิ เวลา 18:00 น. [ทุกวัน]

อ้างอิง

↑ ศูนย์สารสนเทศเพื่อการบริหารและงานปกครอง. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ข้อมูลการปกครอง." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dopa.go.th/padmic/jungwad76/jungwad76.htm [ม.ป.ป.]. สืบค้น 18 เมษายน 2553.
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2560." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_57.pdf 2560. สืบค้น 31 มีนาคม 2561.
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 ประพนธ์ เรืองณรงค์. "บทผนวกเกียรติยศ". ใน รัฐปัตตานีใน "ศรีวิชัย" เก่าแก่กว่ารัฐสุโขทัยในประวัติศาสตร์. สุจิตต์ วงษ์เทศ (บรรณาธิการ). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:มติชน. 2547, หน้า 350
↑ "ประกาศ เปลี่ยนชื่อเมืองบางนรา เป็นเมืองนราธิวาส" (PDF). Royal Gazette (ภาษาThai). 32 (0 ก): 145. August 8, 1915.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2558." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_59.pdf 2560. สืบค้น 1 มีนาคม 2560.
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2558." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_59.pdf 2560. สืบค้น 1 มีนาคม 2560.
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2558." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_58.pdf 2559. สืบค้น 10 กุมภาพันธ์ 2559.
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2557." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_57.pdf 2558. สืบค้น 1 มีนาคม 2558.
↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเนกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่างๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๖, เล่ม ๑๓๑, ตอน ๔๑ ง , ๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๗, หน้า ๑
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2555." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat55.html 2555. สืบค้น 3 เมษายน 2556.
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2554." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat54.html 2555. สืบค้น 6 เมษายน 2555.
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2553." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.dopa.go.th/stat/y_stat53.html 2553. สืบค้น 30 มกราคม 2554.
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2552."203.113.86.149/stat/y_stat.htmlสืบค้น 30 มีนาคม 2553
↑ กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2551." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dopa.go.th/stat/y_stat51.html 2552. สืบค้น 30 มกราคม 2552.

ดูเพิ่ม

แหล่งข้อมูลอื่น

6°26′N 101°49′E / 6.43°N 101.82°E / 6.43; 101.82

แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ จังหวัดนราธิวาส
- แผนที่ จาก มัลติแมป โกลบอลไกด์ หรือ กูเกิลแผนที่
- ภาพถ่ายทางอากาศ จาก เทอร์ราเซิร์ฟเวอร์
- ภาพถ่ายดาวเทียม จาก วิกิแมเปีย

[1] ศูนย์สารสนเทศเพื่อการบริหารและงานปกครอง. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ข้อมูลการปกครอง." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dopa.go.th/padmic/jungwad76/jungwad76.htm [ม.ป.ป.]. สืบค้น 18 เมษายน 2553.

[2] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2560." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_57.pdf 2560. สืบค้น 31 มีนาคม 2561.

[นรา-3] 3.0 ^3.1 ^3.2 ประพนธ์ เรืองณรงค์. "บทผนวกเกียรติยศ". ใน รัฐปัตตานีใน "ศรีวิชัย" เก่าแก่กว่ารัฐสุโขทัยในประวัติศาสตร์. สุจิตต์ วงษ์เทศ (บรรณาธิการ). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:มติชน. 2547, หน้า 350

[4] "ประกาศ เปลี่ยนชื่อเมืองบางนรา เป็นเมืองนราธิวาส" (PDF). Royal Gazette (ภาษาThai). 32 (0 ก): 145. August 8, 1915.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)

[5] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2558." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_59.pdf 2560. สืบค้น 1 มีนาคม 2560.

[6] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2558." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_59.pdf 2560. สืบค้น 1 มีนาคม 2560.

[7] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2558." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_58.pdf 2559. สืบค้น 10 กุมภาพันธ์ 2559.

[8] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2557." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_57.pdf 2558. สืบค้น 1 มีนาคม 2558.

[9] ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเนกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่างๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๖, เล่ม ๑๓๑, ตอน ๔๑ ง , ๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๗, หน้า ๑

[10] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2555." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat55.html 2555. สืบค้น 3 เมษายน 2556.

[11] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2554." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.bora.dopa.go.th/stat/y_stat54.html 2555. สืบค้น 6 เมษายน 2555.

[12] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2553." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://stat.dopa.go.th/stat/y_stat53.html 2553. สืบค้น 30 มกราคม 2554.

[13] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2552."203.113.86.149/stat/y_stat.htmlสืบค้น 30 มีนาคม 2553

[14] กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2551." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dopa.go.th/stat/y_stat51.html 2552. สืบค้น 30 มกราคม 2552.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

ด ค ก เมืองหลวงและจังหวัดของประเทศไทย
เมืองหลวง	กรุงเทพมหานคร
ภาคเหนือ	เชียงราย เชียงใหม่ น่าน พะเยา แพร่ แม่ฮ่องสอน ลำปาง ลำพูน อุตรดิตถ์
ภาคตะวันออก เฉียงเหนือ	กาฬสินธุ์ ขอนแก่น ชัยภูมิ นครพนม นครราชสีมา บึงกาฬ บุรีรัมย์ มหาสารคาม มุกดาหาร ยโสธร ร้อยเอ็ด เลย ศรีสะเกษ สกลนคร สุรินทร์ หนองคาย หนองบัวลำภู อำนาจเจริญ อุดรธานี อุบลราชธานี
ภาคกลาง	กำแพงเพชร ชัยนาท นครนายก นครปฐม นครสวรรค์ นนทบุรี ปทุมธานี พระนครศรีอยุธยา พิจิตร พิษณุโลก เพชรบูรณ์ ลพบุรี สมุทรปราการ สมุทรสงคราม สมุทรสาคร สระบุรี สิงห์บุรี สุโขทัย สุพรรณบุรี อ่างทอง อุทัยธานี
ภาคตะวันออก	จันทบุรี ฉะเชิงเทรา ชลบุรี ตราด ปราจีนบุรี ระยอง สระแก้ว
ภาคตะวันตก	กาญจนบุรี ตาก ประจวบคีรีขันธ์ เพชรบุรี ราชบุรี
ภาคใต้	กระบี่ ชุมพร ตรัง นครศรีธรรมราช นราธิวาส ปัตตานี พังงา พัทลุง ภูเก็ต ยะลา ระนอง สงขลา สตูล สุราษฎร์ธานี
หมายเหตุ - แบ่งภูมิภาคตามเกณฑ์ของราชบัณฑิตยสภา

ด ค ก จังหวัดแบ่งตามเขตในกีฬาแห่งชาติ (กีฬาเขต)
เขต 1	ชัยนาท นนทบุรี ปทุมธานี พระนครศรีอยุธยา ลพบุรี สระบุรี สิงห์บุรี สมุทรปราการ อ่างทอง
เขต 2	จันทบุรี ฉะเชิงเทรา ชลบุรี ตราด นครนายก ปราจีนบุรี ระยอง สระแก้ว
เขต 3	ชัยภูมิ นครราชสีมา บุรีรัมย์ ยโสธร ศรีสะเกษ สุรินทร์ อุบลราชธานี
เขต 4	กาฬสินธุ์ ขอนแก่น นครพนม บึงกาฬ มหาสารคาม มุกดาหาร ร้อยเอ็ด เลย สกลนคร หนองคาย หนองบัวลำภู อำนาจเจริญ อุดรธานี
เขต 5	เชียงราย เชียงใหม่ น่าน พะเยา แพร่ แม่ฮ่องสอน ลำปาง ลำพูน
เขต 6	กำแพงเพชร ตาก นครสวรรค์ พิจิตร พิษณุโลก เพชรบูรณ์ สุโขทัย อุตรดิตถ์ อุทัยธานี
เขต 7	กาญจนบุรี นครปฐม ประจวบคีรีขันธ์ เพชรบุรี ราชบุรี สมุทรสงคราม สมุทรสาคร สุพรรณบุรี
เขต 8	กระบี่ ชุมพร นครศรีธรรมราช พังงา ภูเก็ต ระนอง สุราษฎร์ธานี
เขต 9	ตรัง นราธิวาส ปัตตานี พัทลุง ยะลา สงขลา สตูล
เขต 10	กรุงเทพมหานคร