ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวา"

พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวา
စွာစော်ကဲ
พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวา; စွာစော်ကဲ
พระเจ้าอังวะ
ครองราชย์	5 กันยายน ค.ศ. 1367 – เมษายน ค.ศ. 1400
ราชาภิเษก	29 มีนาคม ค.ศ. 1368 หรือ ; (16 มีนาคม ค.ศ. 1368)
ก่อนหน้า	พระเจ้าตะโดมินพญา
ต่อไป	พระเจ้าตราพระยาแห่งอังวะ
มุขยมนตรี	Min Yaza
ผู้ว่าแห่ง Amyint
ครองราชย์	ค.ศ. 1351 – 5 กันยายน ค.ศ. 1367
ถัดไป	Tuyin Theinzi
ผู้ว่าแห่งยะแมสิน
ครองราชย์	ค.ศ. 1351
ก่อนหน้า	Thihapate
ถัดไป	Thilawa
ผู้ว่าแห่ง Talok
ครองราชย์	ป. ค.ศ. 1344 – 1351
ถัดไป	Yazathu
ประสูติ	16 กรกฎาคม ค.ศ. 1330 ; วันจันทร์ ขึ้น 1 ค่ำ เดือน Wagaung 692 ME; ตะแยะ, อาณาจักรปี้นยะ
สวรรคต	เมษายน ค.ศ. 1400 (69 พรรษา) ; ป. เดือน Kason 762 ME; อังวะ, อาณาจักรอังวะ
ชายา	Khame Mi ; Shin Saw Gyi ; Saw Omma ; Saw Taw Oo
พระราชบุตร; และพระองค์อื่น...	พระเจ้าตราพระยา ; พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง ; Theiddat ; Thupaba Dewi
ราชวงศ์	ปี้นยะ
พระราชบิดา	Min Shin Saw
พระราชมารดา	Shin Myat Hla
ศาสนา	พุทธเถรวาท

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 08:51, 9 กันยายน 2563

บทความนี้มีอักษรพม่า หากอุปกรณ์ของคุณไม่สามารถเรนเดอร์อักษรนี้ได้ คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม, อักษรพิเศษ, กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่น ๆ แทนที่อักษรพม่า

พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวา (พม่า: ဘုရင့်မင်းကြီးစွာ) หรือ มีนจีชวาซอเก (พม่า: မင်းကြီးစွာစော်ကဲ, ออกเสียง: [mɪ́ɴdʑí swà sɔ̀ kɛ́]; รู้จักกันในนาม စွာစောကဲ^[1]; 1330–1400) พระเจ้าอังวะองค์ที่ 2 ครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1367 ถึง 1400 หลังจากพระเจ้าตะโดมินพญา ปฐมกษัตริย์สวรรคตอย่างกระทันหันด้วยโรคฝีดาษ ระหว่างทำสงครามบุกลงใต้เพื่อขยายดินแดน โดยพระปณิธานที่สำคัญของพระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาคือการรวบรวมแผ่นดินและสถาปนาอาณาจักรพุกาม ที่ล่มสลายไปเมื่อราวคริสต์ทศวรรษ 1280 ขึ้นมาอีกครั้งตามที่พระเจ้าตะโดมินพญาได้ตั้งพระทัยเอาไว้^[2]

นอกจากนี้พระองค์ยังเป็นผู้ก่อให้เกิดสงครามครั้งสำคัญที่สุดครั้งหนึ่งของชาวพม่าและชาวมอญคือ สงครามสี่สิบปี เมื่อ ค.ศ. 1384 โดยเป็นการปะทะกันระหว่างกรุงอังวะของชาวพม่าและกรุงหงสาวดี ของชาวมอญที่นำโดยกษัตริย์หนุ่มอย่างพระเจ้าราชาธิราช กษัตริย์องค์ที่ 9 แห่งกรุหงสาวดี หลังจากความพ่ายแพ้ถึง 3 ครั้งของกองทัพอังวะพระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาจึงตัดสินพระทัยพักรบกับหงสาวดีเมื่อ ค.ศ. 1391^[3]^[4]

พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาสวรรคตเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1400 ขณะพระชนมายุได้ 70 พรรษา โดยองค์รัชทายาทได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็นพระเจ้าตราพระยาแห่งอังวะ^[1]

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 Than Tun 1959: 128
↑ Htin Aung 1967: 87−88
↑ Hmannan Vol. 1 2003: 431
↑ Hmannan Vol. 1 2003: 432

[tt-128-1] 1.0 ^1.1 Than Tun 1959: 128

[mha-86-87-2] Htin Aung 1967: 87−88

[hy-1-431-3] Hmannan Vol. 1 2003: 431

[hy-1-432-4] Hmannan Vol. 1 2003: 432

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ บรรทัด 7: / บรรทัด 7: @@
 | reign                = 5 กันยายน ค.ศ. 1367 – เมษายน ค.ศ. 1400
 | coronation           = 29 มีนาคม ค.ศ. 1368 หรือ <br/> (16 มีนาคม ค.ศ. 1368)
-| succession           = [[รายพระนามพระมหากษัตริย์พม่า#อังวะ_(ค.ศ._1364–1555)|กษัตริย์แห่งอังวะ]]
+| succession           = [[รายพระนามพระมหากษัตริย์พม่า#อังวะ_(ค.ศ._1364–1555)|พระเจ้าอังวะ]]
 | predecessor          = [[พระเจ้าตะโดมินพญา]]
 | successor            = [[พระเจ้าตราพระยาแห่งอังวะ]]
@@ บรรทัด 44: / บรรทัด 44: @@
 {{มีอักษรพม่า}}
-'''พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวา''' ({{lang-my|ဘုရင့်မင်းကြီးစွာ}}) หรือ '''มินจีชวาซอเก''' ({{lang-my|မင်းကြီးစွာစော်ကဲ}}, {{IPA-my|mɪ́ɴdʑí swà sɔ̀ kɛ́|pron}}; รู้จักกันในนาม '''စွာစောကဲ''', '''มิงจีสวาซอเก'''<ref name=tt-128>Than Tun 1959: 128</ref> หรือ '''มังกะยอชวาซอเก'''; 1330–1400) กษัตริย์องค์ที่ 2 แห่ง [[อาณาจักรอังวะ]] ครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1367 ถึง 1400 หลังจากการสวรรคตอย่างกระทันหันด้วย [[โรคฝีดาษ]] ของ [[พระเจ้าตะโดมินพญา]] ปฐมกษัตริย์แห่งอังวะระหว่างทำสงครามบุกลงใต้เพื่อขยายดินแดน โดยพระปณิธานที่สำคัญของพระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาคือการรวบรวมแผ่นดินและสถาปนา [[อาณาจักรพุกาม]] ที่ล่มสลายไปเมื่อราวคริสต์ทศวรรษ 1280 ขึ้นมาอีกครั้งตามที่พระเจ้าตะโดมินพญาได้ตั้งพระทัยเอาไว้<ref name=mha-86-87>Htin Aung 1967: 87−88</ref>
+'''พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวา''' ({{lang-my|ဘုရင့်မင်းကြီးစွာ}}) หรือ '''มีนจีชวาซอเก''' ({{lang-my|မင်းကြီးစွာစော်ကဲ}}, {{IPA-my|mɪ́ɴdʑí swà sɔ̀ kɛ́|pron}}; รู้จักกันในนาม '''စွာစောကဲ'''<ref name=tt-128>Than Tun 1959: 128</ref>; 1330–1400) [[อาณาจักรอังวะ|พระเจ้าอังวะ]]องค์ที่ 2 ครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1367 ถึง 1400 หลังจาก[[พระเจ้าตะโดมินพญา]] ปฐมกษัตริย์สวรรคตอย่างกระทันหันด้วย[[โรคฝีดาษ]] ระหว่างทำสงครามบุกลงใต้เพื่อขยายดินแดน โดยพระปณิธานที่สำคัญของพระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาคือการรวบรวมแผ่นดินและสถาปนา[[อาณาจักรพุกาม]] ที่ล่มสลายไปเมื่อราวคริสต์ทศวรรษ 1280 ขึ้นมาอีกครั้งตามที่พระเจ้าตะโดมินพญาได้ตั้งพระทัยเอาไว้<ref name=mha-86-87>Htin Aung 1967: 87−88</ref>
-นอกจากนี้พระองค์ยังเป็นผู้ก่อให้เกิดสงครามครั้งสำคัญที่สุดครั้งหนึ่งของชาวพม่าและชาวมอญคือ [[สงครามสี่สิบปี]] เมื่อ ค.ศ. 1384 โดยเป็นการปะทะกันระหว่างอาณาจักรอังวะของชาวพม่า และ [[อาณาจักรหงสาวดี]] ของชาวมอญที่นำโดยกษัตริย์หนุ่มอย่าง [[พระเจ้าราชาธิราช]] กษัตริย์องค์ที่ 9 แห่งอาณาจักรหงสาวดี หลังจากความพ่ายแพ้ถึง 3 ครั้งของกองทัพอังวะพระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาจึงตัดสินพระทัย [[พักรบ]] กับหงสาวดีเมื่อ ค.ศ. 1391<ref name=hy-1-431>Hmannan Vol. 1 2003: 431</ref><ref name=hy-1-432>Hmannan Vol. 1 2003: 432</ref>
+นอกจากนี้พระองค์ยังเป็นผู้ก่อให้เกิดสงครามครั้งสำคัญที่สุดครั้งหนึ่งของชาวพม่าและชาวมอญคือ [[สงครามสี่สิบปี]] เมื่อ ค.ศ. 1384 โดยเป็นการปะทะกันระหว่างกรุงอังวะของชาวพม่าและกรุงหงสาวดี ของชาวมอญที่นำโดยกษัตริย์หนุ่มอย่าง[[พระเจ้าราชาธิราช]] กษัตริย์องค์ที่ 9 แห่งกรุหงสาวดี หลังจากความพ่ายแพ้ถึง 3 ครั้งของกองทัพอังวะพระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาจึงตัดสินพระทัยพักรบกับหงสาวดีเมื่อ ค.ศ. 1391<ref name=hy-1-431>Hmannan Vol. 1 2003: 431</ref><ref name=hy-1-432>Hmannan Vol. 1 2003: 432</ref>
-พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาสวรรคตเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1400 ขณะพระชนมายุได้ 70 พรรษา โดยองค์รัชทายาทได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น [[พระเจ้าตราพระยาแห่งอังวะ]]<ref name=tt-128>Than Tun 1959: 128</ref>
+พระเจ้าฝรั่งมังศรีชวาสวรรคตเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1400 ขณะพระชนมายุได้ 70 พรรษา โดยองค์รัชทายาทได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น[[พระเจ้าตราพระยาแห่งอังวะ]]<ref name=tt-128>Than Tun 1959: 128</ref>
 == อ้างอิง ==
@@ บรรทัด 54: / บรรทัด 54: @@
 {{พระมหากษัตริย์พม่า}}
+{{เรียงลำดับ|ฝรั่งมังศรี}}
 {{birth|1330}}
 {{death|1400}}
-{{เรียงลำดับ|ฝรั่งมังศรี}}
-[[หมวดหมู่:ราชวงศ์อังวะ]]
 [[หมวดหมู่:พระมหากษัตริย์พม่า]]

ด ค ก พระมหากษัตริย์พม่า
ราชวงศ์พุกาม ค.ศ. 849–1297	ปยีน-บย่า ตานแนะ ซะเล เต้นโค ญองอู้ ซอยะฮ่าน กู้นซอจ้องพยู จีนโซ่ โซะกะเต้ อโนรธามังช่อ ซอลู จานซิต้า ซีตูที่ 1 นะระตู นรสิงขะ ซีตูที่ 2 ไชยสิงขะ นรสิงหอุซะนา¹ จะซวา อุซะนา นรสีหบดี กะยอชวา²
อาณาจักรมยีนไซง์และอาณาจักรปี้นยะ ค.ศ. 1297–1364	อะทินคะยา¹, ราซะทินจาน¹ และ สีหตู¹ สีหตู อูซะนาที่ 1 สีตู¹ จะซวาที่ 1 จะซวาที่ 2 นรตู่ อูซะนาที่ 2
อาณาจักรซะไกง์ ค.ศ. 1315–1364	ซอยู่น ตราพระยาที่ 1 อโนรธาที่ 1 จะซวา อโนรธาที่ 2 ตราพระยาที่ 2 Minbyauk Thihapate
อาณาจักรอังวะ ค.ศ. 1364–1555	ตะโดมินพญา ฝรั่งมังศรีชวา ตราพระยา ฝรั่งมังฆ้อง ฝรั่งมังศรี มี่นละแง กะเล่เจ้ตองโญ โม่ญี่นตะโด้ มังรายกะยอชวาที่ 1 นรปติที่ 1 สีหสุระ มังฆ้องที่ 2 และ สีหสุระที่ 2 นรปติที่ 2 ซะโลน³ และ โตฮาน-บว่า³ คอนเมง³ นรปติที่ 3³ นรปติที่ 4³
อาณาจักรหงสาวดี ค.ศ. 1287–1539, ค.ศ. 1550–1552	ฟ้ารั่ว รามประเดิด แสนเมือง รามมะไตย ชีปอน อายกำกอง อายลาว พระยาอู่ มหาเทวี¹ ราชาธิราช ธรรมราชา รามที่ 1 พะโร พญาเกียรติ์ มะมุดตาว เชงสอบู ธรรมเจดีย์ รามที่ 2 สการะวุตพี สมิงสอตุต⁴ สมิงทอ⁴
อาณาจักรมเยาะอู้ ค.ศ. 1429–1785	Saw Mon Khayi Ba Saw Phyu Dawlya Ba Saw Nyo Ran Aung Salingathu ยาซา จาซาปะติ ซอโอ Thazata มี่นคอง มี่นบีน Dikkha ซอละ Sekkya พะล่อง ยาซาจี้ Khamaung สิริสุธรรมมา สเน่ห์ นรปติ ตะโด จันทธรรมราชา สิริสุริยา วรธรรมราชา มุนีสุธรรมราชา จันทสุริยาที่ 1 นรธา Mayuppiya Kalamandat นรธิบดี จันทวิมาลาที่ 1 จันทสุริยาที่ 2 Sanda Wizaya จันทสุริยาที่ 3 นรธิบดี Narapawara Sanda Wizala Madarit นรอภัย Thirithu จันทปรมะ อภัย Sanda Thumana จันทวิมาลาที่ 2 Sanda Thaditha Maha Thammada
อาณาจักรแปร ค.ศ. 1482–1542	ตะโดเมงสอ บาเยงทเว นรปติ⁵ มังฆ้อง⁵
ราชวงศ์ตองอู ค.ศ. 1510–1752	เมงจีโย ตะเบ็งชะเวตี้ บุเรงนอง นันทบุเรง ญองย่าน อะเนาะเพะลูน มีนเยเดะบะ ตาลูน ปีนดะเล ปเย นะราวะระ มังกะยอดิน สเน่ห์มิน ตะนินกันเหว่ มหาธรรมราชาธิบดี
อาณาจักรหงสาวดีใหม่ ค.ศ. 1740–1757	สมิงทอพุทธกิตติ พญาทะละ
ราชวงศ์โก้นบอง ค.ศ. 1752–1885	อลองพญา มังลอก มังระ จิงกูจา หม่องหม่อง ปดุง จักกายแมง แสรกแมง พุกามแมง มินดง สีป่อ
¹อุปราชหรือผู้สำเร็จราชการแทน ²มองโกลครอบครอง (ค.ศ. 1297) ³สหพันธรัฐชาน (ค.ศ. 1527–55) ⁴การฟื้นฟูระยะสั้น (ค.ศ. 1550–52) ⁵สหพันธรัฐฉานครอบครอง (ค.ศ. 1532–42)