พญารามที่ 2

พญารามที่ 2 ဒုတိယ ဗညားရံ
กษัตริย์แห่งหงสาวดี
ครองราชย์	ป. ค.ศ. 1492–1526
ราชาภิเษก	29 มกราคม ค.ศ. 1493
ก่อนหน้า	พระเจ้าธรรมเจดีย์
ต่อไป	พระเจ้าสการะวุตพี
ประสูติ	ป. กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1469 วันอังคาร 830 ME พะโค
สวรรคต	ค.ศ. 1526 (57 พรรษา) 888 ME พะโค
ชายา	Agga Thiri Maya Dewi Maha Yaza Dewi Atula Dewi Yaza Dewi
พระราชบุตร	Yazadipati พระเจ้าสการะวุตพี สมิงทอ
ราชวงศ์	ฟ้ารั่ว
พระราชบิดา	พระเจ้าธรรมเจดีย์
พระราชมารดา	Yaza Dewi II of Hanthawaddy
ศาสนา	พุทธเถรวาท

พญารามที่ 2 (พม่า: ဒုတိယ ဗညားရံ, ออกเสียง: [dṵtḭja̰ bəɲá jàɰ̃]; มอญ: ဗညားရာံ; ประมาณ ค.ศ. 1469–1526) กษัตริย์องค์ที่ 17 แห่ง อาณาจักรหงสาวดี ครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1492 ถึง 1526 ในช่วงแรกการปกครองพระองค์ได้รับการเคารพนับถือในด้านความอ่อนโยน แต่ภายหลังได้เกิดการสังหารหมู่เหล่าเชื้อพระวงศ์ขึ้น

เกิดความสับสนวุ่นวายระหว่าง พญาราม กับ พระเจ้าเมงจีโย แห่งตองอู ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งเป็นนายพลแห่ง อาณาจักรอังวะ ไม่ได้รับอนุญาตจาก พระเจ้ามังฆ้องที่ 2 ส่งกองทัพเข้าโจมตีอาณาจักรหงสาวดี พญารามได้ยกทัพตอบโต้เมืองตองอูด้วยพระองค์เอง เพื่อเป็นการต้านทานการรุกราน

ในปี ค.ศ. 1501 พระองค์รวบรวมกองทัพนับพัน เดินทางล่องขึ้นไปตามแม่น้ำอิรวดีเพื่อไปยัง เจดีย์ชเวซีโกน เมืองพุกาม ซึ่งเป็นดินแดนของอาณาจักรอังวะ กษัตริย์ อาณาจักรแปร ซึ่งเป็นอาณาจักรเล็ก ๆ ระหว่างอาณาจักรอังวะ กับ อาณาจักรหงสาวดี ได้ตั้งด่านตรวจสอบพระองค์ พระองค์ตรัสกลับมาว่า "เราสามารถพิชิตได้ทั้งท่านและอังวะ แต่เราไม่ต้องการ เราเพียงแต่ต้องการที่จะบูชาเจดีย์ชเวซีโกน" พระองค์กลับมาอย่างสงบหลังจากได้นมัสการองค์เจดีย์

หลังจากพระองค์สวรรคต พระเจ้าสการะวุตพี พระราชโอรสของพระองค์ได้ครองราชย์สืบต่อมา

อ้างอิง

เชิงอรรถ

บรรณานุกรม

• Athwa, Sayadaw (1766). แปลโดย P.W. Schmidt. "Slapat des Ragawan der Königsgeschichte". Die äthiopischen Handschriften der K.K. Hofbibliothek zu Wien (ภาษาเยอรมัน) (1906 ed.). Vienna: Alfred Hölder. 151.
• Fernquest, Jon (Autumn 2005). "Min-gyi-nyo, the Shan Invasions of Ava (1524–27), and the Beginnings of Expansionary Warfare in Toungoo Burma: 1486–1539" (PDF). SOAS Bulletin of Burma Research. 3 (2). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ 2017-12-11.
• Harvey, G. E. (1925). History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. London: Frank Cass & Co. Ltd.
• Shwe Naw, บ.ก. (1785). Mon Yazawin (Shwe Naw) (ภาษาพม่า). แปลโดย Shwe Naw (1922 ed.). Yangon: Burma Publishing Workers Association Press.