ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วัชระ กรรณิการ์"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Pongsak ksm (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Nullzerobot (คุย | ส่วนร่วม)
บอต: แทนที่หมวดหมู่ สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ม. ด้วย ผู้ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ม.
บรรทัด 39: บรรทัด 39:


{{เกิดปี|2507}}
{{เกิดปี|2507}}

[[หมวดหมู่:บุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่]]
[[หมวดหมู่:บุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่]]
[[หมวดหมู่:นักการเมืองไทย]]
[[หมวดหมู่:นักการเมืองไทย]]
บรรทัด 45: บรรทัด 46:
[[หมวดหมู่:พรรคพลังประชารัฐ]]
[[หมวดหมู่:พรรคพลังประชารัฐ]]
[[หมวดหมู่:พิธีกรไทย]]
[[หมวดหมู่:พิธีกรไทย]]
[[หมวดหมู่:สมาชิกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ม.]]
[[หมวดหมู่:ผู้ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ม.]]
[[หมวดหมู่:บุคคลจากจังหวัดนนทบุรี]]
[[หมวดหมู่:บุคคลจากจังหวัดนนทบุรี]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:01, 29 พฤศจิกายน 2562

นายวัชระ กรรณิการ์
ไฟล์:วัชระ กรรณิการ์.JPG
รองโฆษกประจำสำนักนายกรัฐมนตรี
ดำรงตำแหน่ง
24 มีนาคม พ.ศ. 2552 – 8 สิงหาคม พ.ศ. 2554
นายกรัฐมนตรีอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด20 มีนาคม พ.ศ. 2507 (60 ปี)
ศาสนาพุทธ
พรรคการเมืองชาติไทยพัฒนา (2551-2561)
พลังประชารัฐ (2561-ปัจจุบัน)

นายวัชระ กรรณิการ์ (เกิด 20 มีนาคม 2507) อดีตรองโฆษกประจำสำนักนายรัฐมนตรี ในรัฐบาลของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ (แทนตำแหน่งของนายพุทธิพงษ์ ปุณณกันต์)[1] อดีตโฆษกกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ (ฝ่ายการเมือง) และอดีตโฆษกพรรคชาติไทยพัฒนา ซึ่งนายวัชระ เป็นผู้หนึ่งที่ถูกกล่าวขานในเรื่องการสวดพระคาถาชินบัญชรอย่างสม่ำเสมอ[2]

การทำงาน

นายวัชระ กรรณิการ์ เคยเป็นพิธีกรรายการโทรทัศน์หลายรายการ เช่น รายการแขกรับเชิญ ทางสถานีโทรทัศน์ NBT รายการเจตนาดี ทางสถานีโทรทัศน์ช่องทรูวิชั่นส์ 28 และรายการวัชระโชว์ ทางช่องนิวส์ไลน์ และยังมีใบหน้าละหม้ายกับนายไตรภพ ลิมปพัทธ์ พิธีกรชื่อดังอีกด้วย[3]

นายวัชระ กรรณิการ์ เริ่มสนใจในการเมืองโดยการสมัครเข้าเป็นสมาชิกพรรคชาติไทย และได้ทำหน้าที่โฆษกพรรคชาติไทยพัฒนา ภายหลังการยุบพรรคชาติไทย ในปี พ.ศ. 2551

กระทั่งวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2561 นายวัชระได้ยื่นหนังสือลาออกจากการเป็นสมาชิกพรรคชาติไทยพัฒนาต่อนายทะเบียนสมาชิกพรรคทำให้ต้องพ้นจากตำแหน่งกรรมการบริหารพรรคและโฆษกพรรคเพื่อสมัครเป็นสมาชิก พรรคพลังประชารัฐ [4]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

  • พ.ศ. 2553 - ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)[5]

อ้างอิง