พระเจ้านรปติสี่ตู่
พระเจ้านรปติสี่ตู่ နရပတိ စည်သူ สี่ตู่ที่ 2 | |||||
---|---|---|---|---|---|
กษัตริย์แห่งพม่า | |||||
ครองราชย์ | ป. พฤษภาคม ค.ศ. 1174 – 18 สิงหาคม ค.ศ. 1211 | ||||
ก่อนหน้า | พระเจ้านรสิงขะ | ||||
ต่อไป | พระเจ้าไชยสิงขะ | ||||
ประสูติ | 8 ตุลาคม ค.ศ. 1150 วันอาทิตย์ แรม 1 ค่ำ เดือนThadingyut 512 ME พุกาม | ||||
สวรรคต | 18 สิงหาคม ค.ศ. 1211[1] (60 พรรษา) วันพฤหัสบดี ขึ้น 10 ค่ำ เดือนTawthalin 573 ME[2] พุกาม | ||||
ชายา | Weluwaddy Min Aung Myat Saw Lat Saw Ahlwan Taung Pyinthe Myauk Pyinthe Wadanthika Saw Mya Kan | ||||
พระราชบุตร | Zeya Thura Yaza Thura Ginga Thura Pyanchi พระเจ้าไชยสิงขะ[3] | ||||
| |||||
ราชวงศ์ | พุกาม | ||||
พระราชบิดา | พระเจ้านะระตู | ||||
พระราชมารดา | Myauk Pyinthe | ||||
ศาสนา | พุทธเถรวาท |
พระเจ้านรปติสี่ตู่ (พม่า: နရပတိ စည်သူ, 8 ตุลาคม 1693-18 สิงหาคม 1754) เป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์พุกาม พระราชนัดดาของพระเจ้านรถุได้ขึ้นครองราชสมบัติต่อมา ทรงพระนามว่า พระเจ้านรปติสี่ตู่ (พ.ศ. 1717-1754) หรือพระนามภาษาสันสกฤตว่า ศรีตรีภูวนาทิตยบวรธัมมราชา ส่วนพระนามในจารึกคือ สี่ตู่ เช่นเดียวกับพระอัยกาของพระองค์
ในรัชกาลนี้ พระเจ้านรปติสี่ตู่ทรงสร้างรูปแบบอารยธรรมที่เป็นพม่าชัดเจนขึ้นมา และส่งต่อวัฒนธรรมดังกล่าวให้แก่ชนชาติต่างๆโดยรอบ รวมถึงชาวมอญเจ้าของอารยธรรมเดิม นอกจากนี้ ยังทรงรับเอาพุทธศาสนาลัทธิลังกาวงศ์เข้ามายังพุกาม มีการแต่งตำราทางพุทธศาสนา สร้างวัด และเจติยวิหาร และกัลปนาข้าทาส ที่ดิน ให้แก่วัดเป็นจำนวนมาก
ยิ่งไปกว่านั้นการสร้างศาสนสถานด้วยสถาปัตยกรรมแบบพุกามของพระองค์ ในดินแดนห่างไกลต่าง ๆ ยังเป็นการแผ่ขยายอำนาจของอาณาจักรออกไปภายนอก ซึ่งทำให้ฐานการผลิตของอาณาจักรพุกามกว้างขวางขึ้นอีกด้วย นับได้ว่าเป็นยุคที่มีความมั่นคงและมั่งคั่งสุดในประวัติศาสตร์พุกาม
อ้างอิง
[แก้]ก่อนหน้า | พระเจ้านรปติสี่ตู่ | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
พระเจ้านรเถขะ | พระมหากษัตริย์พม่า (อาณาจักรพม่ายุคที่ 1) (พ.ศ. 1717 - พ.ศ. 1754) |
พระเจ้าไชยสิงขะ |