ตังสิม
ตังสิม (ต่ง สฺวิน) | |
|---|---|
| 董尋 | |
| นายอำเภอเป้ย์ชิว (貝丘令 เป้ย์ชิวลิ่ง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| เจ้าหน้าที่ที่ปรึกษาประจำ ทัพเสนาบดีมหาดไทย (司徒軍議掾 ซือถูจฺวินอี้เยฺวี่ยน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | โจยอย |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ อำเภอเซี่ย มณฑลชานซี |
| เสียชีวิต | ไม่ทราบ |
| บุตร | บุตรชาย 8 คน |
| อาชีพ | ขุนนาง |
| ชื่อรอง | เหวินเอ้า (文奧) |
ตังสิม มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า ต่ง สฺวิน (จีน: 董尋; พินอิน: Dǒng Xún) ชื่อรอง เหวินเอ้า (จีน: 文奧; พินอิน: Wén'ào) เป็นขุนนางของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน
ประวัติ[แก้]
ตังสิมเป็นชาวเมืองฮอตั๋ง (河東郡 เหอตงจฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันคืออำเภอเซี่ย มณฑลชานซี เป็นผู้มีความซื่อสัตย์ยุติธรรม ในรัชสมัยจักรพรรดิโจยอยแห่งวุยก๊ก ตังสิมดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าหน้าที่ที่ปรึกษาประจำทัพเสนาบดีมหาดไทย (司徒軍議掾 ซือถูจฺวินอี้เยฺวี่ยน)
ในช่วงศักราชชิงหลง (ค.ศ. 233-237) จักรพรรดิโจยอยโปรดให้ดำเนินโครงการก่อสร้างพระราชวังขนานใหญ่ ตังสิมเขียนฎีกาขึ้นถวายพระองค์ว่า:
"กระหม่อมทราบมาว่านายทหารผู้ซื่อตรงในยุคโบราณ ล้วนพูดเพื่อแผ่นดิน ไม่หลีกหนีความตาย ดังนั้นโจว ชาง (周昌) จึงเปรียบเทียบฮั่นโกโจ (漢高祖 ฮั่นเกาจู่) กับเจี๋ย (桀) แห่งราชวงศ์เซี่ยและติวอ๋อง (紂王 โจ้วหวาง) แห่งราชวงศ์ชาง หลิว ฝู่ (劉輔) เปรียบเทียบเจ้าโฮ่ว (趙後) กับหญิงรับใช้ ขุนนางผู้ภักดีซื่อตรงเผชิญหน้ากับดาบเปลือยและน้ำเดือด กล้าเดินหน้าอย่างไม่หวั่นเกรงเพื่อรักษาแผ่นดินให้เจ้าเหนือหัว นับตั้งแต่ศักราชเจี้ยนอัน (ค.ศ. 196-220) ผู้คนจำนวนมากตายในสงคราม แม้จะมีผู้รอดชีวิตก็มีแต่เด็ก คนชรา คนพิการ หากพระราชวังมีขนาดเล็กต้องการขยายก็ควรดำเนินการในเวลาที่เหมาะสม ไม่กระทบการเกษตร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการสร้างของที่ไม่ก่อประโยชน์อย่างมังกรเหลือง (黃龍 หฺวางหลง) นกหงส์ (黃龍 เฟิ่งหฺวาง) เก้ามังกร ถาดรองน้ำค้าง ภูเขาดิน และสระน้ำลึก ของเหล่านี้ปราชญ์ผู้ทรงปัญญาล้วนไม่นิยม และต้องใช้แรงงานสร้างเป็น 3 เท่าของการสร้างพระราชวัง ขงจื๊อกล่าวว่า 'ประมุขปฏิบัติกับขุนนางตามจารีต ขุนนางก็ต้องรับใช้ประมุขด้วยความภักดี' เมื่อไม่มีความภักดีไม่มีการปฏิบัติตามจารีต บ้านเมืองจะดำรงอยู่ได้อย่างไร ประมุขไม่ใช่ประมุข ขุนนางไม่ใชขุนนาง บนล่างไม่เชื่อมถึงกัน ก็เกิดความคับข้องใจ หยินหยางไม่ประสานกัน ภัยพิบัติก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก คนชั่วก็เกิดขึ้นมาเรื่อย ๆ กระหม่อมทราบดีว่าหากทูลไปเช่นนี้ กระหม่อมคงต้องตายเป็นแน่ แต่กระหม่อมก็เปรียบเหมือนขนเส้นหนึ่งของวัว อยู่ไปก็ไม่ประโยชน์อันใด ตายไปจะเป็นไรไปเล่า กระหม่อมมีบุตรชายแปดคน หลังกระหม่อมตายไปจะเป็นภาระต่อฝ่าบาท"[1]
ฎีกาของตังสิมได้รับการยื่นขึ้นถวายจักรพรรดิโจยอยขณะพระองค์เตรียมจะสรงน้ำ โจยอยจึงตรัสถามว่า "ตังสิมไม่กลัวความตายหรือ" เหล่าขุนนางผู้ถวายงานทูลเสนอให้จับกุมตังสิม แต่โจยอยมีรับสั่งว่าไม่ต้องดำเนินการไต่สวนใด ๆ[2]
ต่อมาตังสิมดำรงตำแหน่งเป็นนายอำเภอ (令 ลิ่ง) ของอำเภอเป้ย์ชิว (貝丘縣 เป้ย์ชิวเซี่ยน) เป็นที่เคารพนับถือของราษฎร[3]
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ (載司徒軍議掾河東董尋上書諫曰：「臣聞古之直士，盡言於國，不避死亡。故周昌比高祖於桀、紂，劉輔譬趙后於人婢。天生忠直，雖白刃沸湯，往而不顧者，誠爲時主愛惜天下也。建安以來，野戰死亡，或門殫戶盡，雖有存者，遺孤老弱。若今宮室狹小，當廣大之，猶宜隨時，不妨農務，況乃作無益之物，黃龍、鳳皇，九龍、承露盤，土山、淵池，此皆聖明之所不興也，其功參倍於殿舍。三公九卿侍中尚書，天下至德，皆知非道而不敢言者，以陛下春秋方剛，心畏雷霆。今陛下旣尊羣臣，顯以冠冕，被以文繡，載以華輿，所以異於小人；而使穿方舉土，面目垢黑，沾體塗足，衣冠了鳥，毀國之光以崇無益，甚非謂也。孔子曰：『君使臣以禮，臣事君以忠。』無忠無禮，國何以立！故有君不君，臣不臣，上下不通，心懷鬱結，使陰陽不和，災害屢降，凶惡之徒因閒而起，誰當爲陛下盡言是者乎？又誰當干萬乘以死爲戲乎？臣知言出必死，而臣自比於牛之一毛，生旣無益，死亦何損？秉筆流涕，心與世辭。臣有八子，臣死之後，累陛下矣！」) อรรถาธิบายจากเว่ย์เลฺว่ในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 3.
- ↑ (將奏，沐浴。旣通，帝曰：「董尋不畏死邪！」主者奏收尋，有詔勿問。) อรรถาธิบายจากเว่ย์เลฺว่ในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 3.
- ↑ (後爲貝丘令，清省得民心。) อรรถาธิบายจากเว่ย์เลฺว่ในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 3.
บรรณานุกรม[แก้]
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อจู้).