ลิวฮู
ลิวฮู (หลิว ฝู่ / หลิว ผู่) | |
|---|---|
| 柳甫 / 柳浦 | |
| ขุนนางที่ปรึกษา (御史大夫 ยฺวี่ฉื่อต้าฟู) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 237 – ค.ศ. 238 | |
| กษัตริย์ | กองซุนเอี๋ยน (รัฐเอียน) |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 238 นครเหลียวหยาง มณฑลเหลียวหนิง |
| อาชีพ | ขุนนาง |
ลิวฮู (เสียชีวิต ค.ศ. 238) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลิว ฝู่ (จีน: 柳甫; พินอิน: Liǔ Fǔ) หรือ หลิว ผู่ (จีน: 柳浦; พินอิน: Liǔ Pǔ) เป็นขุนนางใต้บังคับบัญชาของกองซุนเอี๋ยนในรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน มีตำแหน่งเป็นขุนนางที่ปรึกษา (御史大夫 ยฺวี่ฉื่อต้าฟู) ของกองซุนเอี๋ยนที่เป็นเอียนอ๋อง (燕王 เยียนหวาง)
ประวัติ[แก้]
ในปี ค.ศ. 237 กองซุนเอี๋ยนก่อกบฏต่อวุยก๊กในเมืองเลียวตั๋ง (遼東侯 เหลียวตงจฺวิ้น) สถาปนาตนเป็นเอียนอ๋องและประกาศใช้ชื่อศักราชว่าเช่าฮั่น (紹漢)
ในปี ค.ศ. 238 ราชสำนักวุยก๊กมอบหมายให้สุมาอี้นำทัพไปปราบกองซุนเอี๋ยน กองซุนเอี๋ยนพ่ายแพ้จึงส่งอองเกี๋ยนผู้เป็นอัครมหาเสนาบดี (相国 เซียงกั๋ว) ของรัฐเอียน และลิวฮูผู้เป็นขุนนางที่ปรึกษา (御史大夫 ยฺวี่ฉื่อต้าฟู) ให้ไปเจรจาขอสงบศึก โดยขอให้ทัพวุยก๊กยกเลิกการล้อมเซียงเป๋ง (襄平 เซียงผิง; นครหลวงของเลียวตั๋ง ปัจจุบันคือนครเหลียวหยาง) เสียก่อน แล้วตัวกองซุนเอี๋ยนจึงจะออกมายอมจำนนด้วยตนเอง สุมาอี้ไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอ จึงสั่งให้นำตัวอองเกี๋ยนและลิวฮูไปประหารชีวิต สุมาอี้ส่งข้อความไปถึงกองซุนเอี๋ยนบอกว่าอองเกี๋ยนและลิวฮูแก่แล้วเลอะเลือน ไม่สามารถถ่ายทอดเจตนาของกองซุนเอี๋ยนได้จึงต้องถูกประหารชีวิต แล้วเรียกร้องให้กองซุนเอี๋ยนส่งคนหนุ่มที่มีสติปัญญาเป็นทูตมาพบตนแทน[1]
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ (文懿大惧，乃使其所署相国王建、御史大夫柳甫乞降，请解围而缚。不许，执建等，皆斩之。檄告文懿曰：“昔楚郑列国，而郑伯犹肉袒牵羊而迎之。孤为王人，位则上公，而建等欲孤解围退舍，岂楚郑之谓邪！二人老耄，必传言失旨，已相为斩之。若意有未已，可更遣年少有明决者来。) จิ้นชู เล่มที่ 1.
บรรณานุกรม[แก้]
- ฝาน เสฺวียนหลิง (648). พงศาวดารราชวงศ์จิ้น (จิ้นชู).