พระเจ้าโจฮอง (เฉาฟาง) เป็นพระราชโอรสเลี้ยงในพระเจ้าโจยอย มีฉายาว่าหลันชิง ไม่ทราบว่าเป็นบุตรใครมาแต่เดิม ขึ้นเสวยราชย์ต่อจากพระเจ้าโจยอยเมื่อพระชนมายุ 8 พรรษา โดยมีชื่อโจซอง บุตรโจจิ๋นเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
พระเจ้าโจฮองทรงมีนิสัยดื้อด้าน มัวเมาแต่สุรานารี เมื่อเสวยราชย์ได้ 10 ปี สุมาอี้ทำรัฐประหารฆ่าโจซองเสีย แล้วตั้งตัวเป็นสมุหนายก คุมอำนาจไว้ทั้งหมด ครั้นสุมาอี้สิ้นชีพ สุมาสูยึดอำนาจสืบต่อไปและ รุกรานพระเจ้าโจฮองหนักมือขึ้น พระเจ้าโจฮองทรงพระราชดำริจะโค่นอำนาจของสุมาสู แต่สุมาสูจับแผนการได้ จึงถอดเสียราชบัลลังก์ตั้งให้เป็นฉีอ๋อง (ในสามก๊กไทยเรียกว่าเจอ่อง) ออกไปอยู่เสียหัวเมืองบ้านนอก อยู่ในราชสมบัติ 15 ปี ระหว่าง พ.ศ. 782 (ค.ศ. 239) ถึง พ.ศ. 797 (ค.ศ. 254)
|
|
|
| จักรพรรดิ |
|
|
| พระมเหสีและพระสนม |
|
|
| ผู้สำเร็จราชการ |
|
|
| ขุนศึก |
|
|
| ขุนนางฝ่ายพลเรือน |
|
|
| ขุนนางฝ่ายทหาร |
|
|
| สตรีมีชื่อ |
|
|
| บุคคลมีชื่ออื่นๆ |
|
|
|
|
|
| จักรพรรดิ |
|
|
| พระมเหสีและพระสนม |
|
|
| ผู้สำเร็จราชการ |
|
|
| ขุนศึก |
|
|
| ขุนนางฝ่ายพลเรือน |
|
|
| ขุนนางฝ่ายทหาร |
|
|
| สตรีมีชื่อ |
|
|
| บุคคลมีชื่ออื่นๆ |
|
|
