พิพิธภัณฑ์ศิริราชพิมุขสถาน
พิพิธภัณฑ์ศิริราชพิมุขสถาน | |
---|---|
ข้อมูลทั่วไป | |
ที่ตั้ง | แขวงศิริราช เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร |
เจ้าของ | การรถไฟแห่งประเทศไทย (อดีต) |
สาย | สายใต้ – สายธนบุรี |
ประวัติ | |
เริ่มเปิดให้บริการ | 19 มิถุนายน พ.ศ. 2446 |
ปิดให้บริการ | 4 ตุลาคม พ.ศ. 2546 |
สร้างใหม่ | พ.ศ. 2493 |
พิพิธภัณฑ์ศิริราชพิมุขสถาน | |
ชื่อเดิม | สถานีรถไฟธนบุรี |
พิกัดภูมิศาสตร์ | 13°45′35″N 100°29′10″E / 13.75984°N 100.48606°E |
ประเภท | ประวัติศาสตร์, การแพทย์ |
เจ้าของ | คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล |
ขนส่งมวลชน | เรือด่วนเจ้าพระยา ท่ารถไฟ |
เว็บไซต์ | www |
พิพิธภัณฑ์ศิริราชพิมุขสถาน เป็นพิพิธภัณฑ์ส่วนหนึ่งของโรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์ ตั้งอยู่ในแขวงศิริราช เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร เดิมคือ สถานีรถไฟธนบุรี (หรือ บางกอกน้อย) ตั้งอยู่ในแขวงศิริราช เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร เคยเป็นสถานีต้นทางแห่งแรกของทางรถไฟสายใต้
ประวัติ
[แก้]สถานีรถไฟ
[แก้]บางกอกน้อย (หลังเก่า)
[แก้]ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ (ตุลาคม 2024) |
ธนบุรี (หลังใหม่)
[แก้]สถานีรถไฟธนบุรีได้รับการออกแบบโดยหม่อมเจ้าโวฒยากร วรวรรณ ก่อสร้างแล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2493
เมื่อแรกนั้น ขบวนรถไฟสายใต้ทุกขบวน จะมีต้นทางปลายทางที่สถานีธนบุรีแห่งนี้ จนกระทั่งการก่อสร้างสะพานพระราม 6 ซึ่งถือเป็นสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาแห่งแรก สำเร็จ เป็นการเชื่อมทางรถไฟสายเหนือ/สายอีสาน และสายใต้เข้าด้วยกัน รถไฟสายใต้จึงได้มีการเปลี่ยนต้นทาง-ปลายทางไปยังสถานีกรุงเทพบ้าง แต่กระนั้น ก็ยังมีขบวนรถไฟสายใต้อีกหลายขบวน ที่มีต้นทางและปลายทางที่สถานีธนบุรี ซึ่งในปัจจุบัน ขบวนรถที่มีต้นทางและปลายทางที่สถานีธนบุรี ประกอบด้วยขบวนรถธรรมดา 8 ขบวน ขบวนรถชานเมือง 2 ขบวน และรถเร็ว 2 ขบวน
เดิมทีเดียวอาคารสถานีบางกอกน้อย (ชื่อเมื่อแรกตั้ง) มิใช่ตัวอาคารที่เห็นในปัจจุบัน ซึ่งอาคารดั้งเดิมของสถานีบางกอกน้อยนั้นเป็นอาคารชั้นเดียวตั้งอยู่ริมทางรถไฟ (ทางประธาน) ด้านทิศใต้ ไม่ได้อยู่ปลายรางอย่างเมื่อมีการก่อสร้างขึ้นมาใหม่ เมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่ 2 กองทัพญี่ปุ่นได้ตั้งกองบัญชาการขึ้นที่สถานีรถไฟบางกอกน้อย จากนั้นไม่นาน ฝ่ายสัมพันธมิตรได้ส่งเครื่องบินเข้ามาทิ้งระเบิดสถานีรถไฟบางกอกน้อยอย่างหนัก ตัวอาคารสถานีรถไฟบางกอกน้อยได้รับความเสียหายบางส่วน แต่ที่ทำการรับส่งสินค้าที่ตั้งอยู่บริเวณริมแม่น้ำเจ้าพระยาและคลังเก็บสินค้าริมคลองบางกอกน้อยถูกทิ้งระเบิดเสียหายทั้งหมด ต่อมาได้มีการก่อสร้างสถานีรถไฟบางกอกน้อยขึ้นมาใหม่ โดยรื้ออาคารสถานีเดิมออกไปพร้อมกับปรับปรุงและขยายย่านสถานีเดิม ตัวอาคารสถานีเป็นลักษณะอาคารสถาปัตยกรรมแบบใหม่ ซึ่งมีความโดดเด่น และสวยงามอย่างยิ่ง ตัวอาคารก่อสร้างจากอิฐสีแดง มีหอนาฬิกาตั้งตระหง่าน เห็นได้ชัดเจน และตั้งชื่ออย่างเป็นทางการว่า สถานีธนบุรี
พิพิธภัณฑ์
[แก้]ปัจจุบัน การรถไฟแห่งประเทศไทยได้มอบที่ดินบริเวณสถานีธนบุรี ให้แก่คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล จำนวน 33 ไร่ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของโรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์ ทำให้ไม่มีการเดินรถไฟสายใต้จากสถานีธนบุรี ตั้งแต่วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2546 โดยมีการเปลี่ยนต้นทาง-ปลายทางไปยัง "สถานีบางกอกน้อย" เป็นสถานีแห่งใหม่ ถัดออกไปราว 800 เมตร ซึ่งการรถไฟแห่งประเทศไทย ได้เคยจัดตั้งขึ้นไว้ก่อนหน้านี้ ถือเป็นสถานีชั้น 4 ต่อมาเมื่อเดือนมกราคม 2547 การรถไฟแห่งประเทศไทย ได้มีการเปลี่ยนชื่อสถานี "บางกอกน้อย" เป็น "ธนบุรี" ส่งผลให้สถานีรถไฟธนบุรี (ริมแม่น้ำเจ้าพระยา) กับสถานีรถไฟบางกอกน้อย (บริเวณบ้านเนิน) กลายเป็น สถานีรถไฟธนบุรี (เดิม) (ริมแม่น้ำเจ้าพระยา) และ สถานีรถไฟธนบุรี (บริเวณบ้านเนิน) ตามลำดับ[1]
ในวัฒนธรรมประชานิยม
[แก้]สถานีรถไฟธนบุรีเป็นสถานที่อ้างอิงถึงในวรรณกรรมเรื่อง คู่กรรม ประพันธ์โดยทมยันตี ด้วยเป็นฉากจบและสถานที่เสียชีวิตของโกโบริ พระเอกในเรื่อง[2]
ระเบียงภาพ
[แก้]-
ป้ายชื่อพิพิธภัณฑ์ศิริราชพิมุขสถานและหอนาฬิกา (ด้านขวามือในรูป)
-
ตึกสูงทางด้านหลังเป็นที่ตั้งของโรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์
-
สถานีรถไฟธนบุรี เดิมใน พ.ศ. 2549
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Zoom (20 March 2011). "จากสถานีบางกอกน้อย สู่...โรงพยาบาลศิริราช" [From Bangkok Noi Station to Siriraj Hospital]. Thai Rath.
- ↑ "TV : www.TrueLife.com เรื่องเม้าท์จากจอ By YuiiuY". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-03-13. สืบค้นเมื่อ 2013-04-17.