พระเจ้ามี่นปะลอง - วิกิพีเดีย

มี่นปะลอง မင်းဖလောင်း ซิกานดาร์ ชาห์
กษัตริย์แห่งอาระกัน
ครองราชย์	7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1572 – 4 กรกฎาคม [ตามปฎิทินเก่า: 24 มิถุนายน] 1593
ก่อนหน้า	Sekkya
ถัดไป	ยาซาที่ 2
อัครมหาเสนาบดี	Maha Pyinnya Kyaw

ชายา	Saw Mi Taw (พระอัครมเหสี) Saw Thanda Saw Latt Saw Oo
พระราชบุตร	ยาซาที่ 2 ตะโดมี่นซอ Kinzana Dewi (พระราชธิดา) Shin Ma (พระราชธิดา) Salat Dewi (พระราชธิดา)^[1]
พระราชบิดา	พระเจ้ามี่นบีนแห่งมเยาะอู้
พระราชมารดา	ซอชิน^[2]
ประสูติ	27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1535 Saturday, 10th waning of Tabaung 896 ME^{[note 1]} มเยาะอู้
สวรรคต	4 กรกฎาคม ค.ศ. 1593(1593-07-04) (58 ปี) Sunday, 6th waxing of Waso 955 ME^[3] มเยาะอู้
ศาสนา	พุทธเถรวาท

พระเจ้ามี่นปะลอง (မင်းဖလောင်း, 27 กุมภาพันธ์ 1535-4 กรกฎาคม 1593) เป็นกษัตริย์แห่ง อาระกัน จาก ค.ศ. 1572 ถึง 1593 สืบทอดต่อจากพระราชบิดาของพระองค์ พระเจ้ามี่นบีนแห่งมเยาะอู้ พระองค์ขยายดินแดนของพระองค์ไปยัง ตริปุระ (1575) และ เบงกอลตอนเหนือ (1585-1587) พระองค์ต้านทานการบุกครั้งใหญ่จาก ตองอู พม่า พระองค์ตัดขาดความวุ่นวายจากตองอูของพม่าอย่างสมบูรณ์ในปีถัดมา พระองค์ยกอาณาจักรให้กับพระราชโอรสของพระองค์ ยาซาที่ 2 ซึ่งสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระองค์ใน ค.ศ. 1593

บันทึก[แก้]

↑ (Sandamala Linkara Vol. 2 1999: 48): He was born on the Saturday during the Portuguese raid on Mrauk-U. (Sandamala Linkara Vol. 2 1999: 31) says the raid reached outskirts of Mrauk-U on Saturday, 10th waxing of Tabaung 896, which translates to Thursday, 11 February 1535. The date was most likely 10th waning (not waxing) of Tabaung 896, which translates to Saturday, 27 February 1535.

อ้างอิง[แก้]

↑ Sandamala Linkara Vol. 2 1999: 48
↑ Sandamala Linkara Vol. 2 1999: 34
↑ Sandamala Linkara Vol. 2 1999: 54

ด ค ก พระมหากษัตริย์พม่า
ราชวงศ์พุกาม ค.ศ. 849–1297	ปยีน-บย่า ตานแนะ ซะเล เต้นโค ญองอู้ ซอยะฮ่าน กู้นซอจ้องพยู จีนโซ่ โซะกะเต้ อโนรธามังช่อ ซอลู จานซิต้า ซีตูที่ 1 นะระตู นรสิงขะ ซีตูที่ 2 ไชยสิงขะ นรสิงหอุซะนา¹ จะซวา อุซะนา นรสีหบดี กะยอชวา²
มยีนไซง์ และ อาณาจักรปี้นยะ ค.ศ. 1297–1364	อตินคายา¹, ราซะทินจาน¹ และ สีหตู¹ สีหตู อูซะนาที่ 1 สีตู¹ จะซวาที่ 1 จะซวาที่ 2 นรตู่ อูซะนาที่ 2
อาณาจักรซะไกง์ ค.ศ. 1315–1364	ซอยุน ตราพระยาที่ 1 อโนรธาที่ 1 จะซวา อโนรธาที่ 2 ตราพระยาที่ 2 Minbyauk Thihapate
อาณาจักรอังวะ ค.ศ. 1364–1555	ตะโดมินพญา ฝรั่งมังศรีชวา ตราพระยา ฝรั่งมังฆ้อง ฝรั่งมังศรี มี่นละแง กะเล่เจ้ตองโญ โม่ญี่นตะโด มังรายกะยอชวาที่ 1 นรปติที่ 1 สีหสุระ มังฆ้องที่ 2 และ สีหสุระที่ 2 นรปติที่ 2 ซะโลน³ และ โตฮาน-บว่า³ คอนเมง³ นรปติที่ 3³ นรปติที่ 4³
อาณาจักรหงสาวดี ค.ศ. 1287–1539, ค.ศ. 1550–1552	ฟ้ารั่ว รามประเดิด แสนเมือง รามมะไตย ชีปอน อายกำกอง อายลาว พระยาอู่ มหาเทวี¹ ราชาธิราช ธรรมราชา รามที่ 1 พะโร พญาเกียรติ์ มะมุดตาว เชงสอบู ธรรมเจดีย์ รามที่ 2 สการะวุตพี สมิงสอตุต⁴ สมิงทอ⁴
อาณาจักรมเยาะอู้ ค.ศ. 1429–1785	Saw Mon Khayi Ba Saw Phyu Dawlya Ba Saw Nyo Ran Aung Salingathu ยาซา จาซาปะติ ซอโอ Thazata มี่นคอง มี่นบีน Dikkha ซอละ Sekkya ปะลอง ยาซาจี้ Khamaung สิริสุธรรมมา สเน่ห์ นรปติ ตะโด จันทธรรมราชา สิริสุริยา วรธรรมราชา มุนีสุธรรมราชา จันทสุริยาที่ 1 นรธา Mayuppiya Kalamandat นรธิบดี จันทวิมาลาที่ 1 จันทสุริยาที่ 2 Sanda Wizaya จันทสุริยาที่ 3 นรธิบดี Narapawara Sanda Wizala Madarit นรอภัย Thirithu จันทปรมะ อภัย Sanda Thumana จันทวิมาลาที่ 2 Sanda Thaditha Maha Thammada
อาณาจักรแปร ค.ศ. 1482–1542	ตะโดเมงสอ บาเยงทเว นรปติ⁵ มังฆ้อง⁵
ราชวงศ์ตองอู ค.ศ. 1510–1752	เมงจีโย ตะเบ็งชะเวตี้ บุเรงนอง นันทบุเรง ญองยาน อะเนาะเพะลูน มีนเยเดะบะ ตาลูน ปีนดะเล ปเย นะราวะระ มังกะยอดิน สเน่ห์มิน ตะนินกันเหว่ มหาธรรมราชาธิบดี
อาณาจักรหงสาวดีใหม่ ค.ศ. 1740–1757	สมิงทอพุทธกิตติ พญาทะละ
ราชวงศ์โก้นบอง ค.ศ. 1752–1885	อลองพญา มังลอก มังระ จิงกูจา หม่องหม่อง ปดุง จักกายแมง แสรกแมง พุกามแมง มินดง ธีบอ
¹อุปราชหรือผู้สำเร็จราชการแทน ²มองโกลครอบครอง (ค.ศ. 1297) ³สหพันธรัฐชาน (ค.ศ. 1527–55) ⁴การฟื้นฟูระยะสั้น (ค.ศ. 1550–52) ⁵สหพันธรัฐชานครอบครอง (ค.ศ. 1532–42)