จักรพรรดิโคเม
จักรพรรดิโคเม 孝明天皇 | |
---|---|
พระสาทิสลักษณ์โดยโคยามะ โชตาโร ในปี ค.ศ. 1902 | |
จักรพรรดิญี่ปุ่น | |
ครองราชย์ | 10 มีนาคม ค.ศ. 1846 – 30 มกราคม ค.ศ. 1867 (20 ปี 326 วัน) |
พิธีขึ้น | 31 ตุลาคม ค.ศ. 1847 |
ก่อนหน้า | จักรพรรดินินโก |
ถัดไป | จักรพรรดิเมจิ |
โชกุน | |
พระราชสมภพ | 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1831 เกียวโต ประเทศญี่ปุ่น โอซาฮิโตะ (統仁) |
สวรรคต | 30 มกราคม ค.ศ. 1867 (35 พรรษา) พระราชวังหลวงเคียวโตะ เกียวโต ประเทศญี่ปุ่น |
ฝังพระศพ | สึกิ โนะ วะ โนะ มิซาซางิ (後月輪東山陵) เกียวโต |
คู่อภิเษก | จักรพรรดินีเอโช |
พระราชบุตร | จักรพรรดิเมจิ |
ราชวงศ์ | ราชวงศ์ญี่ปุ่น |
พระราชบิดา | จักรพรรดินินโก |
พระราชมารดา | โองิมาจิ มาซาโกะ |
ศาสนา | ชินโต |
ลายพระอภิไธย | |
ช่วงเวลา | |
เหตุการณ์สำคัญ | เปิดประเทศ |
จักรพรรดิโคเม (ญี่ปุ่น: 孝明天皇; โรมาจิ: Kōmei-tennō) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นพระองค์ที่ 121[1][2] รัชสมัยของจักรพรรดิโคเมมีระยะเวลาหลายปีตั้งแต่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1846 ถึง 30 มกราคม ค.ศ. 1867 ซึ่งตรงกับปีสุดท้ายของยุคเอโดะ[3]
ในรัชสมัยของพระองค์มีความวุ่นวายภายในอย่างมาก อันเป็นผลมาจากการติดต่อครั้งใหญ่ครั้งแรกของญี่ปุ่นกับสหรัฐ ซึ่งเกิดขึ้นโดยพลเรือจัตวาเพร์รีในปี พ.ศ. 2396 และ พ.ศ. 2397 ซึ่งต่อมาได้บังคับให้ญี่ปุ่นเปิดประเทศให้กับชาติตะวันตก เป็นการสิ้นสุดระยะเวลา 220 ปี แห่งความสันโดษของชาติ (นโยบายซาโกกุ) จักรพรรดิโคเมไม่ทรงสนใจต่างชาติมากนัก และไม่เห็นด้วยกับการเปิดประเทศญี่ปุ่นโดยมหาอำนาจตะวันตก รัชสมัยของพระองค์ยังคงถูกครอบงำโดยการจลาจลและความขัดแย้งของกลุ่มในรัฐบาลโชกุน ซึ่งนำไปสู่การล่มสลายของรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะไม่นานหลังจากพระองค์สวรรคต และเริ่มต้นยุคการฟื้นฟูเมจิในรัชสมัยการครองราชย์ของจักรพรรดิเมจิพระโอรส[4]
พระราชประวัติ
[แก้]ก่อนขึ้นครองบัลลังก์ดอกเบญจมาศ ทรงพระนามว่า เจ้าชายโอะซะฮิโตะ (統仁) และมีราชทินนามว่า เจ้าชายฮิโระ (煕宮)[5] เป็นพระราชโอรสลำดับที่ 4 ในจักรพรรดินินโกที่ประสูติกับพระสนมโองิมาจิ มาซาโกะ หลังจากขึ้นครองราชสมบัติแล้ว พระองค์และพระบรมวงศ์ก็พำนักอยู่ที่พระราชวังหลวงเฮอัง จักรพรรดิโคเมมีพระราชโอรส 2 พระองค์ และพระราชธิดา 4 พระองค์ อย่างไรก็ตาม พระราชโอรสธิดาทั้งหมดยกเว้นเจ้าชายมุสึฮิโตะ ล้วนสิ้นพระชนม์ขณะทรงพระเยาว์
จักรพรรดิโคเมมีพระอัครมเหสีนามว่า อะสึโกะ คุโจ (九条夙子) ซึ่งหลังจักรพรรดิโคเมสวรรคตในปี ค.ศ. 1867 พระนางได้รับโปรดเกล้าฯจากจักรพรรดิเมจิให้เป็นพระพันปีหลวง
เหตุการณ์ในรัชสมัย
[แก้]พระองค์ขึ้นครองราชในยุคเอะโดะตอนปลาย แม้ว่าพระองค์จะทรงเป็นประมุขแห่งรัฐโดยนิตินัย แต่อำนาจในการปกครองและบริหารประเทศทั้งหมดอยู่กับรัฐบาลโชกุน[6] พระองค์เปรียบเสมือนเป็นหุ่นเชิดของรัฐบาลโชกุน ทรงมีความคิดแบบคร่ำครึโบราณและกลัวการเปิดประเทศ ราชสำนักญี่ปุ่นในสมัยของพระองค์มีความยากแค้นลำเค็ญอย่างมาก ขุนนางในรัฐบาลโชกุนยังดูจะมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่าจักรพรรดิเสียอีก ราชสำนักได้ตัดทอนค่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยทั้งหมดและใช้จ่ายอย่างประหยัดที่สุด หลายครั้งที่องค์จักรพรรดิอยากจะวาดภาพแต่ก็ทำไม่ได้ เนื่องจากกระดาษวาดภาพมีราคาแพงเกินกว่าราชสำนักจะจัดหาถวาย ข้าราชสำนักเองก็ยากจนข้นแค้น ต้องวาดรูปใส่พัดกระดาษหรือทำกระดาษพับไปขาย
รัชศก
[แก้]- ยุคโคกะ (1844–1848)
- ยุคเคเอ (1848–1854)
- ยุคอันเซ (1854–1860)
- ยุคมันเอ็ง (1860–1861)
- ยุคบุงกีว (1861–1864)
- ยุคเก็นจิ (1864–1867)
- ยุคเคโอ (1865–1868)
โดยนับตั้งแต่รัชกาลจักรพรรดิเมจิเป็นต้นมา จึงมีการเรียกยุคในรัชกาลนั้น ๆ เป็นเพียงชื่อเดียว[7]
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]เชิงอรรถ
[แก้]- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 孝明天皇 (121)
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan. pp. 123–135.
- ↑ Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit, p. 186.
- ↑ "Japan:Memoirs of a Secret Empire". PBS. สืบค้นเมื่อ 2007-08-11.
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 10.
- ↑ Cullen (2003).
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 17.
บรรณานุกรม
[แก้]- Cullen, Louis M. (2003). A History of Japan, 1582–1941: Internal and External Worlds. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-52918-1. OCLC 50694793.
- Jansen, Marius B. (2002). The Making of Modern Japan. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-00991-2; OCLC 52086912
- Keene, Donald. (2002). Emperor of Japan: Meiji and His World, 1852–1912. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-12340-2; OCLC 46731178
- Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit: unter besonderer Berücksichtigung der Jahre 1846 bis 1867. Münster: LIT Verlag. ISBN 978-3-8258-3939-0; OCLC 42041594
- Nussbaum, Louis Frédéric and Käthe Roth. (2005). Japan Encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01753-5; OCLC 48943301
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- __________. (1956). Kyoto: the Old Capital, 794–1869. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 36644
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ จักรพรรดิโคเม
ก่อนหน้า | จักรพรรดิโคเม | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
จักรพรรดินินโก | จักรพรรดิญี่ปุ่น (10 มีนาคม ค.ศ. 1846 - 30 มกราคม ค.ศ. 1867) |
จักรพรรดิเมจิ |