จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิริจู (ญี่ปุ่น: 履中天皇; โรมาจิ: Richū-tennō) มีอีกพระนามว่า โอเอโนอิซาโฮวาเกะ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (ญี่ปุ่น: 大兄去来穂別尊; โรมาจิ: Ōenoizahowake no Mikoto) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 17 ตามลำดับการสืบทอดแบบดั้งเดิม[7][8] ทั้งโคจิกิและนิฮงโชกิ (เรียกรวมกันเป็น คิกิ) บันทึกเหตุการณ์ที่อ้างว่าเกิดขึ้นในชีวงชีวิตของริจู จักรพรรดิพระองค์นี้เป็นที่รู้จักจากความพยายามลอบปลงพระชนม์โดยซูมิโนเอะ พระอนุชา หลังการสวรรคตของจักรพรรดินินโตกุ พระราชบิดาของทั้งสอง แม้ว่าไม่สามารถกำหนดวันที่แน่นอนสำหรับพระชนมชีพของจักรพรรดิองค์นี้ แต่ถือว่าพระองค์ครองราชบัลลังก์จาก ค.ศ. 400 ถึง 405[9]
เรื่องราวยุคกึ่งก่อนประวัติศาสตร์
[แก้][10]
- ↑ นิฮงโชกิบันทึกว่า จักรพรรดิริจูทรงมีพระชนม์ชีพถึง 70 พรรษา ส่วนโคจิกิระบุว่าพระองค์มีพระชนม์ชีพถึง 64 พรรษา ตัวเลขนี้มีแนวโน้มไม่แม่นยำ[4][5]
- ↑ "Genealogy of the Emperors of Japan" (PDF). Kunaicho.go.jp. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ March 22, 2011. สืบค้นเมื่อ January 24, 2023.
- ↑ Kenneth Henshall (2013). Historical Dictionary of Japan to 1945. Scarecrow Press. p. 488. ISBN 9780810878723.
- ↑ Louis Frédéric (2002). Index. Japan encyclopedia. Belknap Press of Harvard University Press. p. 788. ISBN 9780674017535.
- ↑ William George Aston (1896). "Boox XII - The Emperor Iza-Ho-Wake, (Richu Tenno)". Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. (Volume 1). London: Kegan Paul, Trench, Trubner. pp. 301–310.
- ↑ Basil Hall Chamberlain (1882). "Sect. CXXXV — Emperor Ri-chu (Part V.— His Age and Place of Burial)". A translation of the "Kojiki" or Records of ancient matters. R. Meiklejohn and Co.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard (1915). Table of Emperors Mothers. The Imperial Family of Japan. Ponsonby Memorial Society. p. xiii.
- ↑ "応神天皇 (17)". Imperial Household Agency (Kunaichō) (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ January 6, 2020.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran (ภาษาฝรั่งเศส). Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. pp. 24–25.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard (1915). Richu (400–405). The Imperial Family of Japan. Ponsonby Memorial Society. pp. 10–11.
- ↑ "Genealogy". Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 9 January 2021.
- Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
