จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิซูโตกุ (ญี่ปุ่น : 崇徳天皇 ; โรมาจิ : Sutoku-tennō ; 7 กรกฎาคม ค.ศ. 1119 – 14 กันยายน ค.ศ. 1164) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 75[ 1] การสืบราชสันตติวงศ์ แบบดั้งเดิม[ 2]
รัชสมัยของจักรพรรดิซูโตกุกินเวลาตั้งแต่ ค.ศ. 1123 ถึง 1142 [ 3]
ก่อนขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ ซูโตกุมีพระนามส่วนพระองค์ (อิมินะ )[ 4] [ 5] จักรพรรดิโทบะ แต่ตำราเก่าบางเล่มบอกว่าพระองค์เป็นพระราชโอรสของจักรพรรดิชิรากาวะ พระอัยกา (ปู่) ของจักรพรรดิโทบะ
ชูงู: ฟูจิวาระ โนะ คิโยโกะ (藤原 聖子) ภายหลังเป็น โคกามนอิง (皇嘉門院) ธิดาในฟูจิวาระ โนะ ทาดามิจิ
เฮียวโนซูเกะ-โนะ-สึโบเนะ (兵衛佐局) ธิดาบุญธรรมในมินาโมโตะ โนะ มาซามูเนะ
พระราชโอรสองค์แรก: เจ้าชายชิเงฮิโตะ (ญี่ปุ่น : 重仁親王 ; ค.ศ. 1140–1162)
มิกาวะ-โดโนะ (三河) ธิดาในมินาโมโตะ โนะ โมรตสึเนะ
พระราชโอรสองค์ที่ 5: คากูเอะ (覚恵; 1151–1184)
คาราซูมะ-โนะ-สึโบเนะ (烏丸局) [ แก้ ] 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1123 (28 เดือน 1 ปีโฮอัง ที่ 4): ในปีที่ 16 แห่งรัชสมัยของจักรพรรดิโทบะ พระองค์สละราชบัลลังก์และสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศโดยเจ้าชายอากิฮิโตะพระโอรสของพระองค์พระชนมายุเพียง 3 พรรษา[ 6] ค.ศ. 1123 : เจ้าชายอากิฮิโตะประกอบพระราชพิธีสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ[ 7] ค.ศ. 1124 (เดือน 2 ปี เท็นจิ ที่ 1): อดีตจักรพรรดิชิรากาวะและอดีตจักรพรรดิโทบะขึ้นประทับรถม้าไปนอกเมืองเพื่อชมดอกไม้ ไทเค็งมงอิง (เดิมคือ ฟูจิวาระ โนะ ทามาโกะ) ซึ่งเป็นจักรพรรดินีของอดีตจักรพรรดิโทบะและพระราชมารดาของจักรพรรดิซูโตกุร่วมขบวนพร้อมกับสตรีในราชสำนักอีกมากมาย ขบวนของพวกเขามีสีสันและสดใส ข้าราชสำนักชายมากมายในชุดล่าสัตว์เดินตามสาว ๆ ในขบวนนี้ ฟุจิวะระ โนะ ทะดะมิชิ เดินตามขบวนรถม้าพร้อมกับเหล่านักดนตรีและสตรีที่จะร้องเพลงถวายแด่จักรพรรดิ[ 8] ค.ศ. 1128 (เดือน 6 ไดจิ ที่ 3) : ฟุจิวะระ โนะ ทะดะมิชิ ได้รับแต่งตั้งให้เป็น เซ็สโซและคัมปะกุ 17 สิงหาคม ค.ศ. 1135 (วันที่ 7 เดือน 7 ปี โฮเอ็ง ที่ 1) : อดีตจักรพรรดิชิระกะวะสวรรคตเมื่อพระชนมายุ 77 พรรษาค.ศ. 1141 (เดือน 3 ปี เอจิ ที่ 1) : อดีตจักรพรรดิโทะบะพระผนวชเมื่อพระชนมายุ 39 พรรษา5 มกราคม ค.ศ. 1142 (วันที่ 7 เดือน 12 ปี เอจิ ที่ 1) : ปีที่ 18 ในรัชสมัยสละราชบัลลังก์ให้กับพระราชอนุชาต่างพระราชมารดาคือ เจ้าชายนะริฮิโตะ พระราชโอรสองค์ที่ 8 ในอดีตจักรพรรดิโทะบะพระชนมายุเพียง 3 พรรษาขึ้นสืบ ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ ต่อมาเป็น จักรพรรดิโคะโนะเอะ 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1142 (วันที่ 28 เดือน 4 ปี เอจิ ที่ 2) : จักรพรรดิโคะโนะเอะประกอบ พระราชพิธีราชาภิเษก ณ พระราชวังหลวงเฮอัง สุสานหลวงของจักรพรรดิซูโตกุ หลังจากความพ่ายแพ้ใน กบฏปีโฮเง็ง เมื่อปี ค.ศ. 1156 อดีตจักรพรรดิซุโตะกุถูกเนรเทศพร้อมพระราชโอรสไปยัง จังหวัดซะนุกิ (ปัจจุบันคือ จังหวัดคะงะวะ ) จนสวรรคตเมื่อวันที่ 26 เดือน 8 ปี โชคัง ที่ 2 ตรงกับวันที่ 14 กันยายน ค.ศ. 1164 ขณะพระชนมายุได้ 45 พรรษา
[ 9]
พงศาวลีของจักรพรรดิซูโตกุ
↑ Imperial Household Agency (Kunaichō ): 崇徳天皇 (75) ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 80.
↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 181et al. (1979). Gukanshō, pp. 322–324; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. pp. 204–205.
↑ Brown, pp. 264. [Up until the time of Emperor Jomei , the personal names of the emperors (their imina ) were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.]
↑ Titsingh, p. 181 ; Brown, p. 322; Varley, p. 204.
↑ Brown, p. 322; Varley, p. 44. [A distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji ; and all sovereigns except Jitō , Yōzei , Go-Toba , and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Go-Murakami.]
↑ Titsingh, p. 182 ; Varley, p. 44.
↑ Titsingh, p. 182 ; Varley, p. 204.
↑ "Genealogy" . Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). 30 April 2010. สืบค้นเมื่อ 27 October 2018 .
