ข้ามไปเนื้อหา

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ
Go-Komatsu
後小松天皇
จักรพรรดิผู้อ้างสิทธิ์องค์ที่ 6/ จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 100
หลังรวมแผ่นดิน
21 ตุลาคม พ.ศ. 1935 - 5 ตุลาคม พ.ศ. 1955
ราชสำนักเหนือ
24 พฤษภาคม พ.ศ. 1926 - 21 ตุลาคม พ.ศ. 1935
พิธีขึ้น31 มกราคม ค.ศ. 1383 (วันที่ 28 เดือน 12 ปี เอโตกุ ที่ 2)
ไดโจไซ10 ธันวาคม ค.ศ. 1383 (วันที่ 16 เดือน 11 ปี เอโตกุ ที่ 3)
พระมรณนามจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ
โชกุนอาชิกางะ โยชิมิตสึอาชิกางะ โยชิโมจิ
ยุคยุคมูโรมาจิยุคราชสำนักเหนือ-ใต้
ก่อนหน้าราชสำนักเหนือ : โกะ-เอ็งยู
ราชสำนักใต้ : โกะ-คาเมยามะ
ถัดไปโชโก

พระราชสมภพ1 สิงหาคม พ.ศ. 1920
สวรรคต1 ธันวาคม พ.ศ. 1976
ฝังพระบรมศพ8 ธันวาคม 1433
สุสานหลวงสุสานหลวงฟูกากูซะ โนะ คิตะ
พระราชบิดาจักรพรรดิโกะ-เอ็งยู
พระราชโอรส-ธิดาจักรพรรดิโชโก
จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ (พระราชโอรสบุญธรรม)
เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัยรวม ราชสำนักเหนือ และ ราชสำนักใต้ เข้าด้วยกัน

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ (ญี่ปุ่น: 後小松天皇โรมาจิGo-Komatsu-tennō) เป็น จักรพรรดิองค์ที่ 100 แห่ง ราชวงศ์ญี่ปุ่น ตามธรรมเนียมการสืบราชสันตติวงศ์[1] และเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 6 และองค์สุดท้ายของ ราชสำนักเหนือ

พระองค์เป็นผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์จากราชสำนักเหนือตั้งแต่วันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1383 ถึงวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1392 เมื่อจักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ สละราชบัลลังก์ จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ จึงเป็นจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมาย (จักรพรรดิองค์ที่ 100) ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ในปี ค.ศ. 1392 หลัง ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ ที่รวมราชสำนักทั้งสองเป็นหนึ่งเดียว จักรพรรดิแห่งราชสำนักใต้ จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ ได้บรรลุข้อตกลงกับ จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ เพื่อครองราชบัลลังก์สลับกันระหว่างราชสำนักเหนือและราชสำนักใต้ทุก ๆ 10 ปี อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ ได้ทรยศ ไม่เพียงแต่ปกครองนาน 20 ปีจนกระทั่งพระองค์สละราชสมบัติในวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1412 แต่ยังสืบทอดราชบัลลังก์โดยพระราชโอรสของพระองค์เอง มากกว่าจะเป็นเจ้าชายหรืออดีตจักรพรรดิจากราชสำนักใต้ ตามที่นักวิชาการยุคก่อนสมัยเมจิกล่าวว่าการครองราชย์ของจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึในฐานะจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมายมีระยะเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1392 ถึง 1412[2] ราชวงศ์ญี่ปุ่นในปัจจุบันสืบเชื้อสายมาจากจักรพรรดิในราชสำนักเหนือ

พระราชประวัติ

[แก้]

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ มีพระนามก่อนจะขึ้นสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศว่า เจ้าชายโมโตฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 幹仁親王โรมาจิMotohito-shinnō)[3]

เป็นพระราชโอรสพระองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู จักรพรรดิผู้อ้างสิทธิจากราชสำนักเหนือพระองค์ที่ 5

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ

[แก้]

เจ้าชายโมะโตะฮิโตะขึ้นเป็นผู้อ้างสิทธิพระองค์ที่ 6 ภายหลังการสละราชบัลลังก์ของจักรพรรดิโกะ-เอ็งยูพระราชบิดาเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1325 จนกระทั่งสละราชบัลลังก์เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 1355

  • 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1325 (วันที่ 11 เดือน 4 ปี โควะ ที่ 4) : ปีที่ 11 ในรัชสมัยของ จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู องค์จักรพรรดิสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายโมโตฮิโตะ รัชทายาทพระชนมายุเพียง 5 พรรษาโดยอดีตจักรพรรดิเป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา)
  • 5 ตุลาคม พ.ศ. 1355 (วันที่ 29 เดือน 8 ปี เมโตะกุ ที่ 19) : ปีที่ 30 ในรัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึพระองค์สละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายมิฮิโตะ พระราชโอรสพระองค์ใหญ่ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโชโก

แผนผัง

[แก้]

จักรพรรดิแห่งราชสำนักใต้

[แก้]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
ก่อนหน้า จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ ถัดไป
จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์จากราชสำนักเหนือพระองค์ที่ 6
(1925 - 1935)
สิ้นสุด
จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ
จักรพรรดิญี่ปุ่น
(1935 - 1955)
จักรพรรดิโชโก