ข้ามไปเนื้อหา

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ
後小松天皇
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1392 – 5 ตุลาคม ค.ศ. 1412
ก่อนหน้าโกะ-คาเมยามะ
ถัดไปโชโก
โชกุนอาชิกางะ โยชิมิตสึ
อาชิกางะ โยชิโมจิ
จักรพรรดิฝ่ายเหนือองค์ที่ 6
ครองราชย์24 พฤษภาคม ค.ศ. 1382 – 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1392
ราชาภิเษก31 มกราคม ค.ศ. 1383
ก่อนหน้าโกะ-เอ็นยู
ถัดไปไม่มี
ประสูติ1 สิงหาคม ค.ศ. 1377
โมโตฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 幹仁; โรมาจิ: Motohito)
สวรรคต1 ธันวาคม ค.ศ. 1433(1433-12-01) (56 ปี)
ฝังพระศพฟูกากูซะ โนะ คิตะ โนะ มิซาซางิ (深草北陵; เกียวโต)
พระราชบุตร
กับพระองค์อื่น ๆ...		อิกกีว โซจุง
จักรพรรดิโชโก
พระสมัญญานาม
สึอิโง:
จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ (後小松院 หรือ 後小松天皇)
ราชสกุลราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดาจักรพรรดิโกะ-เอ็นยู
พระราชมารดาซันโจ อิซูโกะ [ja]
ลายพระอภิไธย

จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ (ญี่ปุ่น: 後小松天皇; โรมาจิ: Go-Komatsu-tennō; 1 สิงหาคม ค.ศ. 1377 – 1 ธันวาคม ค.ศ. 1433) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 100 ตามธรรมเนียมการสืบราชสันตติวงศ์[1] และเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 6 กับองค์สุดท้ายของราชสำนักเหนือ

พระองค์เป็นผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์จากราชสำนักเหนือตั้งแต่วันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1383 ถึงวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1392 เมื่อจักรพรรดิโกะ-คาเมยามะสละราชบัลลังก์ จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึจึงเป็นจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมาย (จักรพรรดิองค์ที่ 100) ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จากนั้นใน ค.ศ. 1392 หลังยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ที่รวมราชสำนักทั้งสองเป็นหนึ่งเดียว จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะแห่งราชสำนักใต้ได้บรรลุข้อตกลงกับจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ เพื่อครองราชบัลลังก์สลับกันระหว่างราชสำนักเหนือและราชสำนักใต้ทุก ๆ 10 ปี ซึ่งส่งสัญญาณถึงจุดสิ้นสุดของการอ้างสิทธิ์ของราชสำนักใต้ อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึละเมิดสัญญาไม่เพียงแค่ปกครองนาน 20 ปีจนกระทั่งพระองค์สละราชสมบัติในวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1412 เท่านั้น แต่ยังให้พระราชโอรสสืบทอดราชบัลลังก์ แทนที่จะให้บุคคลหนึ่งจากอดีตราชสำนักใต้ ตามที่นักวิชาการก่อนยุคเมจิกล่าวว่า รัชสมัยของโกะ-โคมัตสึในฐานะจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมายมีระยะเวลาตั้งแต่ ค.ศ. 1392 ถึง 1412[2] ราชวงศ์ญี่ปุ่นในปัจจุบันสืบเชื้อสายมาจากจักรพรรดิในราชสำนักเหนือ 3 พระองค์

จักรพรรดิพระองค์นี้ได้รับพระนามจากจักรพรรดิโคโกในคริสต์ศตวรรษที่ 9 กับ โกะ- (後) ที่แปลตรงตัวว่า "ยุคหลัง" กูกันโช ของจิเอ็งอธิบายว่าโคโกได้รับการเรียกขานเป็น "จักรพรรดิแห่งโคมัตสึ"[3] ผู้อ้างสิทธิ์และจักรพรรดิในคริสต์ศตวรรษที่ 14 อาจเรียกเป็น "จักรพรรดิโคโกยุคหลัง" หรือ "จักรพรรดิโคมัตสึที่ 2"

พระราชประวัติ

[แก้]

ก่อนขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ โกะ-โคมัตสึมีพระนามส่วนพระองค์ (อิมินะ) คือ เจ้าชายโมโตฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 幹仁親王; โรมาจิ: Motohito-shinnō)[4]

โกะ-โคมัตสึเป็นพระราชโอรสองค์แรกในจักรพรรดิโกะ-เอ็นยู พระราชมารดาของพระองค์คือซือโยโมนิง โนะ อิตสึโกะ (通陽門院厳子) ธิดาในเจ้าผู้รักษาผนึกลับ (Lord Keeper of the Privy Seal) ซันโจ คิมิตาดะ (三条公忠)

  • พระมเหสี: ฮิโนนิชิ โมโตโกะ (日野西資子, 1384–1440) ภายหลังเป็น โคฮัมมน-อิง (光範門院) ธิดาในฮิโนนิชิ ซูเกกูนิ
    • พระราชโอรสองค์แรก: เจ้าชายมิฮิโตะ (1401–1428; 実仁親王) ภายหลังเป็นจักรพรรดิโชโก
    • พระราชโอรสองค์ที่สอง: เจ้าชายโองาวะ (1404–1425; 小川宮) มกุฎราชกุมารของจักรพรรดิโชโก
    • พระราชธิดาองค์แรก: เจ้าหญิงริเอ (理永女王; 1406–1447)
  • นางกำนัล: คันโรจิ สึเนโกะ (甘露寺経子) ธิดาในคันโรจิ คาเนนางะ
  • ไนชิ: ธิดาในฮิโนนิชิ ซูเกกูนิ
  • ไนชิ: ธิดาในชิรากาวะ ซูเกตาดะ
  • ไนชิ: โคเฮียวเอะ-โนะ-สึโบเนะ (小兵衛局)
    • พระราชธิดา: (ประสูติ ค.ศ. 1412)
  • ไนชิ: ไม่ทราบพระนาม (ธิดาในบริวารจากราชสำนักใต้)

พระองค์ได้รับพระนามจากจักรพรรดิโคโก ผู้มีอีกพระนามว่าโคมัตสึ เนื่องจากทั้งสองได้รับพระราชบัลลังก์คืนให้ตระกูลของตน ในกรณีของจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึผ่านการเอาชนะคู่แข่งในราชสำนักทางใต้ และในกรณีของจักรพรรดิโคโกผ่านการสืบทอดราชบัลลังก์ต่อจากจักรพรรดิโยเซ พระราชนัดดาในพระเชษฐาของพระองค์

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ

[แก้]

เจ้าชายโมะโตะฮิโตะขึ้นเป็นผู้อ้างสิทธิพระองค์ที่ 6 ภายหลังการสละราชบัลลังก์ของจักรพรรดิโกะ-เอ็งยูพระราชบิดาเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1325 จนกระทั่งสละราชบัลลังก์เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 1355

  • 24 พฤษภาคม พ.ศ. 1325 (วันที่ 11 เดือน 4 ปี โควะ ที่ 4) : ปีที่ 11 ในรัชสมัยของ จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู องค์จักรพรรดิสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายโมโตฮิโตะ รัชทายาทพระชนมายุเพียง 5 พรรษาโดยอดีตจักรพรรดิเป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา)
  • 5 ตุลาคม พ.ศ. 1355 (วันที่ 29 เดือน 8 ปี เมโตะกุ ที่ 19) : ปีที่ 30 ในรัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึพระองค์สละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายมิฮิโตะ พระราชโอรสพระองค์ใหญ่ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโชโก

แผนผัง

[แก้]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(96) โกไดโงะ
 
 
 
 
โคงง (อ้าง 1)
 
(อ้าง 2) โคเมียว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(97) โกะ-มูรากามิ
 
 
 
 
(อ้าง 3) ซุโก(อ้าง 4) โกะ-โคงง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(98) โชเก
 
(99) โกะ-คะเมะยะมะ
 
 
 
 
(อ้าง 5) โกะ-เอ็งยู
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(100) โกะ-โคะมะสึ อ้าง 6
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(101) โชโก
 
 
(102) โกะ-ฮะนะโซะโนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

จักรพรรดิแห่งราชสำนักใต้

[แก้]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 後小松天皇 (100); retrieved 2013-8-28.
  2. ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 317–327.
  3. ↑ Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 289; excerpt, "Koko's personal name was Tokiayasu, and he was called the 'Emperor of Komatsu'. He received the throne on the 4th day of the 1st month of 884 ...."
  4. ↑ Titsingh, p. 317.

ข้อมูล

[แก้]
  • Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
  • Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
  • Titsingh, Isaac. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652], Nipon o daï itsi ran (Annales des empereurs du Japon). Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.
ก่อนหน้า จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ ถัดไป
จักรพรรดิโกะ-เอ็งยู ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์จากราชสำนักเหนือพระองค์ที่ 6
(1925 - 1935) 		สิ้นสุด
จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ
จักรพรรดิญี่ปุ่น
(1935 - 1955) 		จักรพรรดิโชโก


เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ&oldid=12034540"