จักรพรรดิไทโช

สมเด็จพระจักรพรรดิโยชิฮิโตะ
ธรรมเนียมพระยศของ; สมเด็จพระจักรพรรดิโยชิฮิโตะ
	ธงประจำพระอิสริยยศ
การทูล	เท็นโนเฮกะ (天皇陛下)
การขานรับ	เฮกะ

จักรพรรดิไทโช
จักรพรรดิไทโช
จักรพรรดิญี่ปุ่น
	30 กรกฎาคม พ.ศ. 2455 - 25 ธันวาคม พ.ศ. 2469; (14 ปี 4 เดือน 25 วัน)
บรมราชาภิเษก	10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2458; พระราชวังหลวงเกียวโต
พระนามหลังสวรรคต	จักรพรรดิไทโช (大正天皇); ถวายเมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2470
ก่อนหน้า	จักรพรรดิเมจิ
ถัดไป	จักรพรรดิโชวะ
พระราชสมภพ	31 สิงหาคม พ.ศ. 2422; พระราชวังโทงู อากาซากะ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
พระบรมนามาภิไธย	โยชิฮิโตะ (嘉仁)
สวรรคต	25 ธันวาคม พ.ศ. 2469 (47 พรรษา); พระตำหนักฮายามะ ฮายามะ จังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น
พระราชบิดา	จักรพรรดิเมจิ
พระราชมารดา	พระสนมนารูโกะ
จักรพรรดินี (โคโง)	ซะดะโกะ คุโจ ต่อมาคือจักรพรรดินีเทเม ; อภิเษกสมรสเมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2443
ลายพระอภิไธย

สมเด็จพระจักรพรรดิโยชิฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 嘉仁; โรมาจิ: Yoshihito) พระสมัญญานามว่า จักรพรรดิไทโช (ญี่ปุ่น: 大正天皇; โรมาจิ: Taishō-tennō; 31 สิงหาคม ค.ศ. 1879 – 25 ธันวาคม ค.ศ. 1926) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นพระองค์ที่ 123 และเป็นพระองค์ที่ 2 ที่ปกครองจักรวรรดิญี่ปุ่น

พระราชประวัติ

สมเด็จพระจักรพรรดิไทโชมีพระนามจริงว่า เจ้าชายโยชิฮิโตะ เสด็จพระราชสมภพที่พระราชวังอโอยามะ กรุงโตเกียว เป็นพระราชโอรสในจักรพรรดิเมจิ ที่พระราชสมภพแต่พระสนมนารูโกะ เนื่องจากเป็นพระราชโอรสพระองค์เดียว ทำให้พระองค์ได้รับการอภิบาลจากจักรพรรดินีโชเก็ง พระอัครมเหสี ภายหลังประสูติได้ 6 วัน ทรงได้รับราชทินนามเป็น ฮารุโนะมิยะ (明宮) เมื่อวันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2422 เจ้าฮารุมีพระวรกายอ่อนแอมาตั้งแต่ประสูติ ด้วยสาเหตุทางพันธุกรรมจากพระราชบิดา ก่อนหน้าที่พระองค์จะประสูติ พระเชษฐาและพระเชษฐภคินีของพระองค์ได้สิ้นพระชนม์ไปก่อนถึง 4 พระองค์ โดย 2 พระองค์แท้งในครรภ์และ 2 พระองค์สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ทารก

เมื่อพระองค์พระชนมายุได้ 5 พรรษา พระองค์ต้องประทับอยู่ที่พระราชวังอะโอะยะมะอย่างสันโดษกับเหล่าข้าราชบริพาร ในแต่ละวันพระองค์ทรงเรียนหนังสือในวิชา การอ่านเขียน, คณิตศาสตร์ และศีลธรรมในช่วงเช้า และกีฬาในช่วงบ่าย แต่พัฒนาการของพระองค์ดำเนินอย่างช้ามาก เนื่องจากพระพลานามัยที่ไม่แข็งแรงและประชวรบ่อย ในปี พ.ศ. 2429 พระองค์เข้ารับการเรียนการสอนร่วมกับเพื่อนร่วมห้องราว 15-20 คนที่ถูกคัดสรรมาจากบรรดาบุตรหลานของเจ้านายชั้นอนุวงศ์และขุนนาง

พระองค์ได้รับประกาศเป็นรัชทายาทเมื่อวันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2430 ในวันคล้ายวันพระประสูติครบ 8 ปีของพระองค์ โดยทรงรับการสถาปนาขึ้นเป็นมกุฎราชกุมารอย่างเป็นทางการในวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2430

ชีวิตส่วนพระองค์

เจ้าชายโยชิฮิโตะ อภิเษกสมรสกับซาดาโกะ คูโจ ต่อมาภายหลังได้รับการสถาปนาเป็นจักรพรรดินีเทเม ซึ่งเป็นพระธิดาในมิชิทะกะ คุโจ ซึ่งเป็นคนจากวงศ์ตระกูลฟุจิวะระ มีพระโอรสธิดาทั้งหมด 4 พระองค์

พระราชบุตร

พระนาม	ประสูติ	อภิเษกสมรส		พระบุตร
จักรพรรดิโชวะ	29 เมษายน พ.ศ. 2444 สวรรคต 7 มกราคม 2532	26 มกราคม พ.ศ. 2467	จักรพรรดินีโคจุง	ชิเงโกะ ฮิงาชิกูนิ เจ้าหญิงซาจิโกะ ฮิซะโนะมิยะ คาซูโกะ ทากัตสึกาซะ อัตสึโกะ อิเกดะ สมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะ เจ้าชายมาซาฮิโตะ ฮิตาจิโนมิยะ ทากาโกะ ชิมาซุ
เจ้าชายยาซูฮิโตะ ชิจิบุโนะมิยะ	25 มิถุนายน พ.ศ. 2445 สิ้นพระชนม์ 4 มกราคม 2496	28 กันยายน พ.ศ. 2471	เซ็ตสึโกะ มัตสึไดระ
เจ้าชายโนบูฮิโตะ ทากามัตสึโนะมิยะ	3 มกราคม พ.ศ. 2448 สิ้นพระชนม์ 3 กุมภาพันธ์ 2530	4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2473	คิกูโกะ โทกูงาวะ
เจ้าชายทากาฮิโตะ มิกาซะโนะมิยะ	2 พ.ศ. 2458 สิ้นพระชนม์ 27 ตุลาคม 2559	22 ตุลาคม พ.ศ. 2484	ยูริโกะ ทากางิ	ยาซูโกะ โคโนเอะ เจ้าชายโทโมฮิโตะแห่งมิกาซะ เจ้าชายโยชิฮิโตะ คัตสึระโนะมิยะ มาซาโกะ เซ็ง เจ้าชายโนริฮิโตะ ทากามาโดโนมิยะ

สวรรคต

ต้นเดือนธันวาคม พ.ศ. 2469 มีประกาศว่าจักรพรรดิไทโชประชวรด้วยอาการพระปับผาสะบวม และสวรรคตลงด้วยอาการพระหทัยวาย ในเวลา 01.25 น. ของวันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2469 ที่พระราชวังฮะยะมะ จังหวัดคะนะกะวะ พระองค์ได้รับการขนานนามว่า จักรพรรดิองค์แรกแห่งโตเกียว^[1]

พระราชอิสริยยศ

31 สิงหาคม 1879 – 6 กันยายน 1879: เจ้าชายโยชิฮิโตะ
6 กันยายน 1879 – 3 พฤศจิกายน 1888: เจ้าชายโยชิฮิโตะ ฮารุโนะมิยะ
3 พฤศจิกายน 1888 – 30 กรกฎาคม 1912: มกุฏราชกุมารโยชิฮิโตะ
30 กรกฎาคม 1912 – 25 ธันวาคม 1926: สมเด็จพระจักรพรรดิ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ไทย

เครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ (ม.จ.ก.)

อ้างอิง

↑ Seidensticker, Edward. (1990). Tokyo Rising, p. 18.

ก่อนหน้า		จักรพรรดิไทโช		ถัดไป
จักรพรรดิเมจิ		จักรพรรดิญี่ปุ่น (พ.ศ. 2455 - พ.ศ. 2469)		จักรพรรดิโชวะ
เจ้าชายมุสึฮิโตะ ภายหลังคือ จักรพรรดิเมจิ		มกุฎราชกุมารแห่งญี่ปุ่น (พ.ศ. 2403 - พ.ศ. 2455)		เจ้าชายฮิโระฮิโตะ ภายหลังคือ จักรพรรดิโชวะ

[1] Seidensticker, Edward. (1990). Tokyo Rising, p. 18.

[1]

ด ค ก เจ้าชายแห่งญี่ปุ่น
นับตั้งแต่รัชกาลของจักรพรรดิเมจิเป็นต้นไป
รุ่นที่ 1	เจ้าชายยูกิฮิโตะ ทาเกะโนะมิยะ [ja] จักรพรรดิไทโช เจ้าชายมิชิฮิโตะ อากิโนะมิยะ [ja] เจ้าชายเทรูฮิโตะ มิซุโนะมิยะ [ja]
รุ่นที่ 2	จักรพรรดิโชวะ เจ้าชายยาซูฮิโตะ ชิจิบุโนะมิยะ เจ้าชายโนบูฮิโตะ ทากามัตสึโนะมิยะ เจ้าชายทากาฮิโตะ มิกาซะโนะมิยะ
รุ่นที่ 3	จักรพรรดิอากิฮิโตะ เจ้าชายมาซาฮิโตะ ฮิตาจิโนะมิยะ เจ้าชายโทโมฮิโตะแห่งมิกาซะ เจ้าชายโยชิฮิโตะ คัตสึระโนะมิยะ เจ้าชายโนริฮิโตะ ทากามาโดะโนะมิยะ
รุ่นที่ 4	จักรพรรดินารูฮิโตะ เจ้าชายฟูมิฮิโตะ อากิชิโนะโนะมิยะ
รุ่นที่ 5	เจ้าชายฮิซาฮิโตะแห่งอากิชิโนะ