จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิโกะ-ไซ (ญี่ปุ่น : 後西天皇 ; โรมาจิ : Go-Sai-tennō ) เป็นจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นองค์ที่ 111[1] การสืบราชสันตติวงศ์ ตามประเพณี[2]
รัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-ไซกินเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1655 ถึงปี ค.ศ. 1663[3]
พระนามของจักรพรรดิโกะ-ไซนำมาจากพระนามของ จักรพรรดิจุนนะ (ญี่ปุ่น : 淳和天皇 ; โรมาจิ : Junna-tennō ) จักรพรรดิองค์ที่ 53 ที่ปกครองญี่ปุ่นในช่วง คริสต์ศตวรรษที่ 9 ซึ่งมีพระสมัญญาว่า ไซอิง โนะ มิกะโดะ ที่แปลว่า จักรพรรดิวังตะวันตก เมื่อใส่คำว่า โกะ (後) เข้าไปทำให้พระนามของจักรพรรดิโกะ-ไซมีความหมายว่า จักรพรรดิไซที่สอง หรือ จักรพรรดิไซยุคหลัง
พงศาวลี [ แก้ ] ก่อนที่จักรพรรดิโกะไซจะขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ พระองค์มีพระนามเดิมว่านางาฮิโตะ[4] [3] [2]
พระองค์เป็นโอรสองค์ที่แปดของจักรพรรดิโกะ-มิซุโน พระองค์ถูกเลี้ยงดูมาราวกับว่าพระองค์เป็นโอรสของโทฟูกูมอนอิง [2] จักรพรรดินีเมโช และอดีตจักรพรรดิโกะ-โคเมียว เป็นพระเชษฐาและพระเชษฐภคินีต่างพระราชมารดาของพระองค์
พระราชวงศ์ของจักรพรรดิโกะ-ไซประทับอยู่ใน ไดริ หรือเขตพระราชฐานชั้นในของพระราชวังหลวงเกียวโต พระราชวงศ์ของจักรพรรดิโกะ-ไซประกอบด้วยพระราชโอรสอย่างน้อย 16 พระองค์และพระราชธิดา 17 พระองค์ และไม่มีพระราชโอรสและพระราชธิดาของจักรพรรดิโกะ-ไซที่ได้สืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ[5]
เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโกะ-ไซ [ แก้ ] เจ้าชายนางาฮิโตะขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศเมื่อจักรพรรดิโกะ-โคเมียวสวรรคตโดยไม่มีรัชทายาท การสวรรคตของจักรพรรดิโกะ-โคเมียวทำให้ตำแหน่งจักรพรรดิว่างลง หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าชายนางาฮิโตะซึ่งเป็นพระอนุชาต่างพระราชมารดาของจักรพรรดิโกะ-โคเมียว ได้สืบทอดราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ[6] โทกูงาวะ อิเอสึนะ เป็นผู้นำของรัฐบาลเอโดะ
จักรพรรดิโกะ-ไซอภิเษกกับพระธิดาของ ทากามัตสึ-โนะ-มิยะ องค์แรกคือเจ้าชายโยชิฮิโตะ (高松宮好仁親王) และพระองค์ก็สืบทอดพระอิสริยยศ ทากามัตสึ-โนะ-มิยะ เป็นองค์ที่ 2 จากนั้นเจ้าชายพระองค์นี้ก็กลายเป็นจักรพรรดิเป็นการชั่วคราวจนกว่าพระอนุชาต่างพระมารดาอีกพระองค์หนึ่งของพระองค์คือเจ้าชายซาโตฮิโตะ (識仁親王) จะเจริญพระชนม์พอที่จะสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศได้
1 มกราคม ค.ศ. 1638 : การประสูติของเจ้าชายที่จะกลายเป็นที่รู้จักในพระนามจักรพรรดิโกะ-ไซ[7] 5 มกราคม ค.ศ. 1655 : การสวรรคตของจักรพรรดิโกะ-โคเมียวทำให้การสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศสืบทอดต่อไปยังพระอนุชาต่างพระมารดาของพระองค์ และเมื่อสืบราชบัลลังก์แล้ว รัชสมัยของจักรพรรดิโกะ-ไซก็ได้เริ่มต้นขึ้น[7] ค.ศ. 1655 : ราชทูตเกาหลีคนใหม่เดินทางมาถึงญี่ปุ่น[3] 2-3 มีนาคม ค.ศ. 1657 : ไฟไหม้ครั้งใหญ่ปีเมเรกิ : เมืองเอโดะ ถูกทำลายด้วยไฟอย่างรุนแรง[2] ค.ศ. 1659 : ในเอโดะ เริ่มก่อสร้างสะพานเรียวโงกุ [3] 20 มีนาคม ค.ศ. 1662 : เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงในเกียวโตซึ่งทำลายหลุมฝังศพของโทโยโตมิ ฮิเดโยชิ [3] 5 มีนาคม ค.ศ. 1663 : จักรพรรดิโกะ-ไซสละราชบัลลังก์[7] [8] ภายหลังสละราชบัลลังก์ อดีตจักรพรรดิโกะ-ไซ พระราชนิพนธ์หนังสือหลายเล่ม รวมทั้ง "น้ำและแสงแดด" (水日集) พระองค์มีพรสวรรค์ในบทกวีวากะ ; และพระองค์มีพระปรีชาญาณอย่างลึกซึ้ง
ในรัชสมัยของพระองค์ เกิดเหตุไฟไหม้ใหญ่ที่ศาลเจ้าอิเสะ ปราสาทโอซากะ และพระราชวังหลวง เป็นต้น ไฟไหม้ใหญ่ปีเมเรกิ แผ่นดินไหว และน้ำท่วมซ้ำซาก ทำให้หลายคนตำหนิองค์จักรพรรดิ
อ้างอิง [ แก้ ]
↑ Imperial Household Agency (Kunaichō ): 後西天皇 (111) ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan , pp. 116.
↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon , p. 413.
↑ Ponsonby-Fane, p. 9.
↑ Ponsonby-Fane, p. 116.
↑ Titsingh, p. 413. A distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji ; and all sovereigns except Jitō , Yōzei , Go-Toba , and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami – see Varley, H. Paul. (1980).Jinnō Shōtōki, p. 44.
↑ 7.0 7.1 7.2 Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit , p. 186.
↑ Titsingh, p. 414.
