จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิฮิงาชิยามะ (ญี่ปุ่น: 東山天皇; โรมาจิ: Higashiyama-tennō) จักรพรรดิองค์ที่ 113 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่นตามที่ได้จัดเรียงไว้ใน รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น ครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1687 — ค.ศ. 1709
ในปี เท็นนะ ที่ 2 ตรงกับ ค.ศ. 1682 เจ้าชายอะซะฮิโตะขณะมีพระชนมายุเพียง 7 พรรษาได้รับการสถาปนาจากจักรพรรดิเรเง็งผู้เป็นพระราชบิดาให้ขึ้นเป็นรัชทายาทและผู้สืบราชบัลลังก์โดยได้มีการจัดงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่หลังจากเว้นว่างไปกว่า 300 ปี
จักรพรรดิเรเง็งได้สละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายอะซะฮิโตะพระชนมายุเพียง 11 พรรษาขึ้นเป็น จักรพรรดิฮิงะชิยะมะ เมื่อวันที่ 21 เดือน 3 ปี โจเคียว ที่ 4 ตรงกับวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1687 โดยได้จัดพิธีราชาภิเษกในอีก 4 วันต่อมาคือวันที่ 25 เดือน 3 ปี โจเคียว ที่ 4 ตรงกับวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1687 หลังจากสละราชบัลลังก์แล้วอดีตจักรพรรดิเรเง็งได้เสด็จไปประทับที่ พระราชวังหลวงเซนโต
ซึ่งพระนามของพระองค์มีที่มาจากชื่อเขต ๆ หนึ่งใน นครเคียวโตะ คือ เขตฮิงะชิยะมะ โดยในรัชสมัยนี้ความสัมพันธ์ของราชสำนักกับบะคุฟุเริ่มดีขึ้น
หลังจากครองสิริราชสมบัติได้ 22 ปีจักรพรรดิฮิงะชิยะมะได้สละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายยะซุฮิโตะพระราชโอรสองค์ที่ 5 ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดินะกะมิกะโดะ เมื่อวันที่ 21 เดือน 6 ปี โฮเอะ ที่ 6 ตรงกับวันที่ 27 กรกฎาคม ค.ศ. 1709 โดยอดีตจักรพรรดิฮิงะชิยะมะได้กุมพระราชอำนาจเหนือพระราชโอรสพร้อมกับอดีตจักรพรรดิเรเง็ง
หลังจากอดีตจักรพรรดิฮิงะชิยะมะเป็น ไดโจเท็นโน (มหาธรรมราชา) ได้ไม่กี่เดือนก็ประชวรและเสด็จสวรรคตอย่างกะทันหันเมื่อวันที่ 17 เดือน 12 ปี โฮเอะ ที่ 6 ตรงกับวันที่ 16 มกราคม ค.ศ. 1710 ขณะมีพระชนมายุเพียง 34 พรรษา
